6,297 matches
-
potrivită pentru ultima fiind aceea de conducere personalizată (Weber, 1968: vol. I, 215-16). Acestea sunt, desigur, tipuri ideale: la nivel politic și în special la nivel de partid, cele mai frecvent întâlnite sunt tipurile amestecate. Conducerea tradițională Având în vedere declinul structurilor de partid tradiționale în lumea contemporană, conducerea tradițională a decăzut și ea; totuși nu a dispărut cu desăvârșire. Mulți lideri, inclusiv cei din partidele politice, datorează o parte din puterea lor politică influenței tradiționale pe care o au de
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
lumea a treia, în special în Africa Subsahariană, Orientul Mijlociu și nordul Africii. * În special de la sfârșitul anilor '60, guvernarea a fost preluată în multe țări de forțele armate. * Aceasta însemna că sistemele cu mai mult de un partid erau în declin în acea perioadă, deoarece erau considerate prea occidentale sau incapabile să aducă o schimbare socială. Totuși, de la jumătatea anilor '80 ele au revenit, mai întâi în America Latină, apoi în Europa de Est, Asia și Africa, atât în detrimentul regimurilor militare care interziceau partidele
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
sau nu este admis niciun partid. * În al doilea rând ne vom îndrepta atenția către sistemele cu un singur partid. Vom evalua gradul de variație a represiunii în aceste sisteme și vom examina care pare să fie viitorul lor în urma declinului suferit atât în regimurile comuniste, cât și în cele necomuniste. * În al treilea rând vom discuta despre caracteristicile competiției în sistemele cu mai mult de un partid. * În al patrulea rând vom examina sistemele stabile cu mai mult de un
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
astfel de regimuri, majoritatea în Africa, America Latină și Orientul Mijlociu. Dar acestea erau instabile; după câțiva ani au fost răsturnate la rândul lor sau au trebuit să evolueze către guvernări civile de exemplu, prin crearea de partide. Odată cu sfârșitul anilor '80, declinul lor a fost atât de rapid încât până la jumătatea anilor '90 au mai rămas doar câteva astfel de regimuri, majoritatea în Africa Subsahariană. Totuși, căderea poate fi temporară, deoarece experiențele anterioare au indicat o ciclicitate a suișurilor și coborâșurilor unor
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
182 Procentaj 1994 7 3 10 19 57 3 99 1989 9 7 39 45 100 Sistemele cu un singur partid Privire de ansamblu asupra sistemelor cu un singur partid Și numărul sistemelor cu un singur partid a suferit un declin semnificativ în anii '90. La sfârșitul anilor '80, două cincimi din țările lumii aveau sisteme de acest gen; până la jumătatea anilor '90, proporția s-a redus sub o treime. Astfel, tendința ultimilor 30 de ani a fost inversată, proporția sistemelor
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
partidelor comuniste. Poate cel mai bun exemplu este cel al PRI mexican, din moment ce acesta a alcătuit o rețea elaborată de organe componente acoperind diversele forțe productive ale națiunii (muncitori, țărani, etc.). Totuși, chiar și în acest caz a existat un declin puternic al organizației începând cu anii '70. Ce s-a întâmplat cu PRI în decursul mai multor decade s-a petrecut mult mai rapid în cazul altor sisteme cu un singur partid din lumea a treia. În situații precum cele
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
experiențe. Dinamica sistemelor cu un singur partid Timp de mai multe decenii, forma sistemului cu un singur partid a părut să fie atât "populară" în sensul că satisfăcea nevoile unui număr substanțial de elite politice cât și relativ eficace. Odată cu declinul marcant din anii '80 se pune problema dacă astfel de sisteme constituie în esență o fază de tranziție a vieții politice. Părem îndreptățiți să tragem o astfel de concluzie. Am arătat că adevăratele sisteme cu un singur partid țin de
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
din Franța din anii '80, dar influența acestora rămâne limitată, chiar în perioada de glorie (aproximativ 10% din voturi). Pe de altă parte, mult mai important este faptul că unele țări au avut partide comuniste însemnate. Acestea au suferit un declin în anii '80, dar înainte erau mari (aproximativ 20% din voturi) în doar șase din cele 19 țări vest-europene (Franța, Finlanda, Islanda, Grecia, Portugalia și Italia). Numai în Italia Partidul Comunist a rămas cu adevărat o forță, deși s-a
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
voturi) în doar șase din cele 19 țări vest-europene (Franța, Finlanda, Islanda, Grecia, Portugalia și Italia). Numai în Italia Partidul Comunist a rămas cu adevărat o forță, deși s-a produs într-adevăr o decădere. Poate pentru a evita un declin și mai accentuat, acesta și-a schimbat numele în Partidul Democratic al Stângii și a adoptat o poziție social-democrată, în timp ce o minoritate s-a desprins și a format un partid comunist rebotezat. Nu s-a putut da nicio justificare satisfăcătoare
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
scăderea procentajului de voturi în regiunile rurale a determinat redenumirea acestor partide și adoptarea etichetei de "centru" care le plasează destul de aproape de socialiști și liberali. Diferențele ideologice între partidele importante din regiunea atlantică sunt astfel relativ mici și probabil în declin. Atât partidele conservatoare cât și cele socialiste sau laburiste au avut tendința de a converge pe anumite programe: Partidul Laburist din Noua Zeelandă a inițiat un program economic "de dreapta". În plus, partidele din regiunea atlantică au selectat teme care au
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
fost cu adevărat solide în unele cazuri. Marea majoritate a sistemelor cu un singur partid s-au întâlnit în Africa Subsahariană, dar acestea au fost adesea înlocuite de regimuri militare fără partide. Sistemele cu un singur partid au fost în declin de la începutul anilor '90, după o lungă perioadă de relativ succes. Totuși, declinul este doar temporar, deoarece la mijlocul anilor '90 ele încă mai constituie un sfert din țările lumii. Sistemele cu mai mult de un partid sunt asociate cu o
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
singur partid s-au întâlnit în Africa Subsahariană, dar acestea au fost adesea înlocuite de regimuri militare fără partide. Sistemele cu un singur partid au fost în declin de la începutul anilor '90, după o lungă perioadă de relativ succes. Totuși, declinul este doar temporar, deoarece la mijlocul anilor '90 ele încă mai constituie un sfert din țările lumii. Sistemele cu mai mult de un partid sunt asociate cu o competiție substanțială, deși această competiție poate fi limitată parțial de tradiții și de
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
trecut. Aceasta pe de o parte deoarece cheltuielile pentru campaniile electorale au crescut semnificativ (televiziunea și alte mijloace de comunicare, cavalcadele liderilor politici prin țară). Pe de altă parte, resursele de bază ale finanțării s-au diminuat ca rezultat al declinului apartenenței partinice, declin care a afectat multe țări vestice, dacă nu chiar majoritatea acestora. Dar mai presus de toate se datorează regularizării finanțării partidelor care a avut loc aproape peste tot în Occident, în scopul de a "curăța" terenul și
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
de o parte deoarece cheltuielile pentru campaniile electorale au crescut semnificativ (televiziunea și alte mijloace de comunicare, cavalcadele liderilor politici prin țară). Pe de altă parte, resursele de bază ale finanțării s-au diminuat ca rezultat al declinului apartenenței partinice, declin care a afectat multe țări vestice, dacă nu chiar majoritatea acestora. Dar mai presus de toate se datorează regularizării finanțării partidelor care a avut loc aproape peste tot în Occident, în scopul de a "curăța" terenul și de a egaliza
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
că partidele politice și campaniile ar trebui finanțate direct din fondurile publice pentru a compensa costurile ridicate și inegalitățile survenite în rândul candidaților. În ciuda criticii cum că o asemenea evoluție ar putea duce (și poate duce într-adevăr) la un declin în eforturile de mobilizare ale partidelor, deoarece nevoia de a obține fonduri din partea fiecărui cetățean s-a diminuat, finanțarea publică a campaniilor și partidelor s-a răspândit mult pe tot cuprinsul lumii occidentale în anii '70 și '80 (Heidenheimer, 1970
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
stabile nu au fost imune la unele schimbări de partide. Într-adevăr, în general vorbind, pare să existe o erodare în multe și poate chiar în majoritatea acestor partide. În sistemele cu mai mult de un partid există adesea un declin al partidelor mari; în sistemele cu un singur partid a existat o mișcare de la forma pură la variante cu un partid dominant. Totuși, gradul acestei erodări este diferit în sistemele cu un singur partid față de cele cu mai mult de
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
singur partid față de cele cu mai mult de un partid. Exemple de erodare a partidelor mari în sisteme cu mai mult de un partid au fost date în capitolul 9; cazuri clare sunt cele ale Danemarcei și Austriei, dar un declin al partidelor mai mari a existat și în alte țări din regiunea atlantică, precum Germania. O erodare a sprijinului în contextul unui set încă stabil de partide ar putea fi privită ca o formă mai blândă a marilor schimbări care
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
mai puțin stabile și eficiente decât se așteptau susținătorii lor fideli (Blondel, 1981). CASETA 12.1 Care este viitorul pe termen lung al partidelor, în special în Vest? Tendința din ce în ce mai generală este de a prevedea un viitor sumbru partidelor politice. Declinul mai multor partide mari în Europa continentală este considerabil; nu este însă la fel de pronunțat în lumea anglo-americană. Se observă că partidele nu își îndeplinesc cu seriozitate funcția de elaborare a programelor și că preferă să împrumute idei de la alte partide
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
esențial în procesul decizional la nivel național. Așadar nu este surprinzător faptul că subiectul reprezentării ar fi trebuit să conducă la îngrijorare și pesimism. Cel puțin de la sfârșitul secolului al XIX-lea s-au făcut în mod repetat comentarii asupra "declinului forurilor legislative" (Bryce, 1921: 367-77; Blondel, 1973: 5-7). După cum se știe, acesta este doar un aspect al imaginii de ansamblu. Aproape în fiecare an, unele foruri legislative sunt desființate de lovituri de stat militare, dar tot aproape în fiecare an
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
caracteristicile acestor organe ar fi mai ușor de înțeles. În realitate, deși legislativele sunt mai slabe în sistemele autoritare decât în cele liberale, diferența nu este suficient de bine definită pentru a permite o diviziune clară. CASETA 15.1 Un declin al forurilor legislative? În primul studiu cu adevărat empiric asupra guvernărilor vestice, Modern Democracies, Bryce a dedicat un capitol subiectului "declinului forurilor legislative" (I: 1921, 367-77). El a argumentat că acestea erau slabe, iar legislatorii incompetenți sau chiar corupți. Ideea
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
cele liberale, diferența nu este suficient de bine definită pentru a permite o diviziune clară. CASETA 15.1 Un declin al forurilor legislative? În primul studiu cu adevărat empiric asupra guvernărilor vestice, Modern Democracies, Bryce a dedicat un capitol subiectului "declinului forurilor legislative" (I: 1921, 367-77). El a argumentat că acestea erau slabe, iar legislatorii incompetenți sau chiar corupți. Ideea declinului forurilor legislative a părut să se confirme în secolul XX prin fragilitatea parlamentelor vest-europene, ca să nu mai vorbim de cel
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
al forurilor legislative? În primul studiu cu adevărat empiric asupra guvernărilor vestice, Modern Democracies, Bryce a dedicat un capitol subiectului "declinului forurilor legislative" (I: 1921, 367-77). El a argumentat că acestea erau slabe, iar legislatorii incompetenți sau chiar corupți. Ideea declinului forurilor legislative a părut să se confirme în secolul XX prin fragilitatea parlamentelor vest-europene, ca să nu mai vorbim de cel al majorității țărilor din lumea a treia. În timp ce forurile legislative contemporane sunt adesea slabe, există unele îndoieli dacă puterea și
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
fost create sisteme prezidențiale "absolute", civile și militare, în multe părți din lumea a treia. Aceste evoluții s-au caracterizat prin apariția sau reapariția rolului de lider puternic, pe care sistemele constituționale căutaseră să îl diminueze, și în consecință prin declinul ideii de guvern colectiv sau cel puțin colegial, încurajată de guvernarea de cabinet. Dar perioada s-a caracterizat și prin "inventarea" unei forme noi de structură executivă, care a fost marcată de intruziunea în inima executivului național a partidelor și
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
ea se extinde, statul este nevoit să recruteze din ce în ce mai multe persoane cu abilități reduse și a căror instruire va dura mai puțin. Astfel, nivelul competenței serviciilor publice scade automat, dacă personalul devine mai numeros. Pe termen scurt, un astfel de declin poate fi echilibrat doar dacă statul ajunge să angajeze unele persoane talentate, care altfel s-ar îndrepta spre sectorul privat. Dar o astfel de mișcare are și efecte negative, din moment ce sectorul privat, dispunând de angajați mai puțin calificați, va fi
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
în acest sens, din moment ce gaullismul își pierduse practic toată puterea în anii anteriori. Intervenția forțelor armate în favoarea partidelor conservatoare tradiționale în America Latină este un alt exemplu similar de înlăturare, în condițiile în care puterea electorală a acestor partide suferise un declin considerabil. Cazul extrem de înlăturare este poate cel petrecut în Uruguay în anii '70, când forțele armate au impus un președinte civil. Acest caz este foarte aproape de cea mai severă formă de intervenție, substituirea. Substituirea Substituirea este conducerea militară pe față
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]