7,345 matches
-
vreodată, poantele unor bancuri care acum nu mai însemnau nimic pentru ea, chiar și tentative de poezii, pe jumătate scrise. Bilete la filme pe care era imposibil să le fi văzut cu el. Schițe dintr-o vreme când știa să deseneze. O carte poștală de pe vremea ghinionului ei din Boulder: „Știam eu că ar fi trebuit să vând acțiunile alea luna trecută“. O figurină de plastic cu Mary Jane, obiectul dorinței lui Spiderman. I-o dăduse Karsh, susținând că semăna leit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Când se bărbierea, își lăsa neatinsă partea stângă a feței. La micul dejun, nu reușea să mănânce partea stângă a omletei. Niciodată nu-i vedea pe cei care se apropiau de el din partea stângă. Weber îi ceru lui Neil să deseneze un teren de baseball. Neil și-a plasat jucătorul third base chiar la marginea liniei pitcher-ului. Chiar și în memoria lui Neil, când își amintea întâmplările zilei, partea stângă a lumii se năruia și se făcea fărâme. Când închidea ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
o piele iritată, care-și manevra corpul ca pe un aparat moștenit. —Vreau doar să vă spun ce onoare ne faceți. Nu-mi vine să cred că vorbesc cu dumneavoastră! Când eram la facultate, vă citeam cărțile cum citeam benzile desenate în școala primară. Weber îi mulțumi cât de amabil putu. Doctorul Hayes vorbea apăsat, ca și cum ar fi înmânat un premiu tardiv pentru toată cariera unui actor de film mut. Un caz incredibil, nu-i așa? E ca și cum Bigfoot ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
slăbuță, cu tenul alb? Cu părul lung și drept, până mai jos de umeri? Își croșetează singură hainele? Chelnerița își împinse un șold înainte și-și înclină capul. —Ei, știu sigur că până acum nu te-a cunoscut. Mâinile lui desenară spirale pe lângă urechi. —Puteri paranormale. —Bi-ne, spuse ea. Pe mine m-ai convins. O să mă duc să-ți cumpăr cartea aia nenorocită. Se apropie de cercul de bărbați și le umplu ceștile de cafea. Flirtau cu ea fără pic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
cu unt mai mult mi-o dăduse mie, apoi plecase să se orienteze. „Dacă tata e orientat, va fi bine”, îmi zisesem în sinea mea și îl lăsasem să plece. Stăteam întins cu fața în sus, o muscă zbura rotund, desenând opturi în aer, tata a observat-o imediat și a spus: „Ce muște puține au ei”. Țineam o felie de pâine în mână, untul îmi lăsa un gust rânced, cu vârful limbii mi-am uns cerul gurii, era untul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Țineam o felie de pâine în mână, untul îmi lăsa un gust rânced, cu vârful limbii mi-am uns cerul gurii, era untul de acasă, încercam să amân cât mai mult momentul când aveam să-l înghit. Îmi roteam privirea desenând opturi în aer, pantoful nu mă strângea, pleoapele îmi erau ca de plumb, nu mai puteam ține ochii deschiși. Locuiam la o pensione aflată pe Via Cesare Balbo, nu departe de biserica Santa Maria Maggiore. Stăteam acolo de două luni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
putut să nu clipesc, așa că tata a trebuit să aștepte. Până a scos-o la capăt cu fotografia aceea de aducere aminte, a imitat de șapte ori cucul. Apoi au început pregătirile pentru meci. Tinerii au instalat porțile și au desenat marcajele din teren cu vopsea albă, folosind o mașină specială. Câțiva își făceau încălzirea și arătau fel de fel de figuri cu mingea. Fetele stăteau înșirate pe tușă, râzând de burta lui Nando și de picioarele de cocostârc ale lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
În mașină, inima mea s-a făcut mică de tot și s-a mutat în gât. M-am încleștat de mâna mamei. Șoseaua avea multe curbe, pe alături curgeau pârâiașe, iar pe marginea șoselei erau așezate indicatoare cu o căprioară desenată pe ele. Și aici treceam prin tunele înguste și cufundate în beznă, pe pereți se scurgeau picături de apă. Mama a coborât geamul mașinii, a tras aer adânc în piept și a părut mulțumită. Eu în schimb, abia puteam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
o blondă vopsită. Nu-i plăceau glumele și nu puteai ști niciodată cum stai cu ea. Indiferent câte note luaseși deja la orele ei, te pomeneai că te scoate la tablă și îți cere lucruri deosebit de grele. De exemplu, să desenezi Africa, dar cu tot cu țări, capitale, râuri și celelalte date geografice. Profesoara de constituție era, înainte de toate, frumoasă. Era tânără și încă nu pusese pernițe de grăsime pe nicăieri. Era și blândă căci, când chiuleam cîte opt elevi de la ora ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
obraji îi cădeau șuvițe care aveau ceva rebel și ceva de femeie. Și toate la un loc erau pentru mine ca un cerc perfect când eram împreună. Un cerc ca acela pe care profesorul de matematică se pricepea să-l deseneze cu o singură mișcare a mâinii și de la care, apoi, nu mai puteai să-ți iei ochii. Ea s-a întins lângă mine și și-a pus brațele sub cap. Făceau asta și femeile din filmele de la Hollywood? Ava Gardner
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
urmă ți se face milă și nu-i mai tai. Nu-i mai tai pentru că ai dat de un lemn cu noduri. Va continua să taie lemnele tatăl tău. Tu Îți faci lecțiile la caligrafie și pe urmă la desen. Desenezi o batoză roșie, un țăran care ține de sfoară un bivol roșu și o pădure roșie. N-ai alte culori. Și doar n-o să sugi la creionul chimic ore În șir ca să-ți iasă mov. Și mai desenezi ce-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
la desen. Desenezi o batoză roșie, un țăran care ține de sfoară un bivol roșu și o pădure roșie. N-ai alte culori. Și doar n-o să sugi la creionul chimic ore În șir ca să-ți iasă mov. Și mai desenezi ce-ți aduci aminte din vacanță. O șură pe care scrie: „Remiza de pompieri a comunei Făget”. Și un indicator din capătul satului pe care scrie: Regiunea Autonomă Maghiară. În spatele indicatorului se află drumul șerpuit care se pierde În dealuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Întâmplă nimic. Doar la Craiova se fabrică cu frenezie locomotiva Diesel-electrică de 2100 C.P. Adică un motor În care Încap două mii și o sută de cai. Spun cărți groase că van Eyck s-a lăudat că: Și eu pot să desenez o hartă a lumii. În anii planului septenal, volumul extracției diamantelor din Iakuția va crește de aproape 20 de ori față de anul 1958, ajungând să acopere În Întregime necesitățile economiei nu numai ale Uniunii Sovietice, ci ale Întregului lagăr socialist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
famate, În care se Întâlneau intelectuali năpârliți și sclipitori deopotrivă, amestec ciudat de genii și ratați, În serate fără scop, fără sens, doar pentru a Înfierbânta aerul cu graiurile lor păsărești. Atunci a apărut pe cer o stea imensă, care desenă o traiectorie curbă cu Încetineala unui melc. Toate stelele căzătoare, le mai văzuse de atâtea ori, se desprindeau din Întunericul cerului, plecând parcă din nimic, și se topeau cu aceeași iuțeală, dar asta trecu Încet ca un glob de lumină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
mute i l-au dezvăluit. Își aduce aminte cum și-a dus grăbită mâinile la sâni și le-a simțit sfârcurile când unchiul Nicos a dezbrăcat-o din priviri întâia oară. Lângă el, tanti Sofula, nevastă-sa, albă ca varul, desenează arabescuri infinite pe fața de masă cu arătătorul mâinii drepte. Unchiul Nicos, mereu zâmbind, răbdând toate impertinențele străbunicii, arbitrând elegant toate disputele din familie, i se părea tot atât de tânăr ca atunci când, așa cum dansase ea ieri cu toți bărbații ca mireasă
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
cu cei doi fii ai săi în spătăria cea mică. Știa că aceasta este încăperea preferată a lui Ștefan; frumoasă și intimă, lambrisată cu panouri din lemn de cireș abia, abia lustruit, tavanul albastru cu stele argintii de diferite mărimi desenate cu meșteșug era cel care-i dăduse numele, căci atât grămăticii cât și marii dregători îi spuneau toți într-un singur fel, spătăria cu stele. Duminică la ora aceea nu era nimeni înăuntru. Cei trei bărbați se opriră la câțiva
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
și pe partea cealaltă și o să crezi și tu, Marico”. A tras de șnurul de piele cu care era prinsă la gâtul lui și a întors-o și pe partea cealaltă. Aci tăblița era împărțită în patru de o cruce desenată cu linii pline, în fiecare sfert erau literele IS HS NI KA, între ele era scris subțire «Cu puterea lui Hristos», pe margine în fiecare sfert erau desenate câte zece cruciulițe, în total patruzeci, iar în interiorul șirului de cruciulițe era
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
pe partea cealaltă. Aci tăblița era împărțită în patru de o cruce desenată cu linii pline, în fiecare sfert erau literele IS HS NI KA, între ele era scris subțire «Cu puterea lui Hristos», pe margine în fiecare sfert erau desenate câte zece cruciulițe, în total patruzeci, iar în interiorul șirului de cruciulițe era scris cu litere inversate «irulef ed 99 ed itșe ec ăcnârb — iad ăs tărădnî uircs et tărădnî». „Nu înțeleg nimic”, spusese ea. „Citește de la coadă la cap. Mi
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
umeri ducea o traistă, în mână avea un paloș de lemn, iar la cingătoare, prins cu un inel de metal, un băț scurt cioplit. Ceilalți bărbați aveau toți câte un băț din lemn de alun, cu coaja astfel cioplită ca să deseneze pe albul lemnului râuri și flori, spirale și valuri. Pe măsură ce se apropiau, lăutarii cântau tot mai rapid iar dansul se transformă într-un fel de galop dezlănțuit care-i aduse pe cei treisprezece bărbați în fața lui Brâncoveanu. Primul, vătaful călușarilor
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
întărite cu tablă de argint și miroseau a mucegai și ierburi uscate. Cei patru bărbați se traseră spre lumina sfeșnicelor de pe masă. Ștefan timid deschise la întâmplare un volum. Antonio Maria Del Chiaro fu cel care tresări la vederea scriiturii desenate de la dreapta spre stânga. Fără să ceară voie întinse nesățios mâna spre unul din cele două manuscrise. Întoarse coperta și rămase stupefiat. Tușul care fusese cândva negru, ars de vreme, avea acum culoarea petelor de sânge uscate, hârtia și ea
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
tătâne-său vodă să-l păzească pe Ștefan de noi. Și spuneam, ne apropiam de Târgoviște, ceața trecuse, soarele era sus și topea jos chiciura din copaci și, așa pe albul acela sclipitor, se vedeau clopotnițele și turnurile bisericilor minunat desenându-se pe culmile Leaotei și Bucegilor, albe și ele de nu știai ce sunt, nouri din basm sau munți. Și cum privea Stanca minunăția asta, numai ce o auz spunând: „Treabă bună, neică Mihai, ce făcu măria sa împreună cu domnia ta, treabă
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
poate, fiind împotriva canoanelor iar noi nu putem să-i dăm drepturile noastre lui Hrisant al Ierusalimului, chiar înger dumnezeiesc de ne-ar porunci. Mâna grăbită a mitropolitului împungea acul minuscul în inul pânzei cu atâta îndemânare exact pe urmele desenate de creionul cu plumb, încât spătarul Mihai nu-și putea crede ochilor. — Și ce o să fie rucodelia sfinției voastre? întrebă el fascinat. Mitropolitul se ridică și desfășură pânza pe laviță, compoziția broderiei era atât de clară încât Cantacuzinului îi păru
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
calm, îi adresă în turcește cuvinte prietenești de bun venit. Mustafa Aga, fără să ridice ochii, se apropie grăbit și aruncă pe umărul voievodului năframa neagră. Constantin Vodă simți cum își pierde respirația, sângele îi năvăli în față, vinele îngroșate desenau pe tâmple până spre frunte o rețea ca o hartă. Ca un ciocan inima îi bătea în cap asurzitor. Trebuia să se sprijine, trebuia să se sprijine, și Ștefan nu era în spatele lui, nici Constantin și el trebuia să se
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Hristos să-i găsească împăcați creștinește și cu cugete curate. Boierii lăcrimau, doamna Marica plângea, la fel și celelalte femei, doar vodă și cei patru feciori ai săi zâmbeau ca de pe zugrăveala de la Hurezi, doar că între sprâncene li se desena la toți încruntarea..., chiar și lui Mateiaș mezinul. Ultimului boier care-i sărută mâna, Io Constantin Voievod îi înmână o scrisoare către Ștefan Vodă. — Mă rog finului nostru Ștefan Vodă să aibă grijă de averea noastră, ca vânzările de bucate
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
un mediu „corporatist , trimite vacanța peste uma noizii robotizați”, și „vulgarizează copios unele pasaje grețos-romantice”. Mai aflăm cu nedumerire și că Madam Vintilă devine...domnul Vintilă ” bărbat căruia Îi plac bărbații”, iar „Corina Îl corupe pe Jeff”, cerîndu-i „să-i deseneze pe corp o hartă imaginară a locurilor fierbinți”... E clar că prin roboți, pederaști și pedofile, dramaturgia lui Sebastian scapă de „pasaje grețosromantice”; e clar și că regizorul nu scapă de fixațiile sale. Neclar rămîne pentru mine, În continuare, de ce
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]