7,087 matches
-
un mod de perfecțiune pe care nu-l avem, dar spre a cărui posesie tindem; și el există în noi ca stare de anunț, ca mod de prezență, adică, a unei absențe congenitale; a unei „părți“ de absolut care este imaginar pentru noi - întrucât ne lipsește -, dar care este și activ ca prezență, prin faptul că suntem aspirați către el. Avem ideea de perfecțiune fără să fim perfecți, prin modul superior al dorinței care dorește o stare aflată dincolo de împlinirea lor
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
orice, că nimic nu rămâne neînțeles, acolo sus, unde înțelegerea surâde, pentru că înțelege... Poți imagina lumi posibile, dar nu poți trăi decât în lumea care există pentru tine, ca realitate pozitivă și neimaginară. Există, pentru că o folosim, și o lume imaginară, fictivă, cea a basmului și a magiei. În ea se poate orice; pentru orice limită există mereu și soluția dizolvării ei; orice piedică nu este decât o ficțiune în plus, ceva care apare un moment și care poate fi dizolvat
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
care ceilalți nu o văd, dar care este de ordin obiectiv și se manifestă ca atare: respectul pe care această imagine îl cere se reflectă în nevoia individului de a nu fi jignit; de a nu fi contestat în intimitatea imaginară prin care imaginea aceasta ultimă se reprezintă pe sine. El se simte sufletește jignit, nu social. Nebunul, în schimb, nu are demnitate. Chiar paranoicul, care este exclusiv concentrat pe propria sa persoană, face acest lucru în mod mecanic, fără pretenția
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
o senzație ventrală, de pătrundere difuză în măruntaiele organismului feminin; este un fel de contopire, de înghițire și de scufundare incomensurabilă înăuntrul unui receptacol feminin care capătă, astfel, o proporție erotică inaccesibilă și devine gigantic. Iar vârsta matriarhală a omenirii, imaginară sau reală, are un drept intuitiv la realitate prin această creștere gigantică de proporție, recunoscută ca matrice a feminității; ea nu poate fi decât un atribut misterios al feminității, al fascinantei puteri de absorbție pe care îl exercită fluxul feminității
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
lungi peregrinări în jurul hazardului, vedem bine că ne situăm în mod constant „în jurul“ lui, că suntem față de el într-o situație cu totul aproximativă, care nu ne îngăduie decât să-l imaginăm: și să-l imaginăm mereu sub o formă imaginară, care nu-i poate corespunde, pentru că el nu poate fi „captat“ sub nici o formă; sau numai printr-o formă care contrazice atitudinea noastră logică față de hazard, întrucât noi îi luăm locul (el, care nu are nici un spațiu în care s-
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
hazardul; și, în momentul în care ea caută să evite orice implicare a ei înseși, ca gândire, în situația fără antecedent a hazardului, chiar atunci hazardul apare ca plasmă și matrice a gândirii, ca abstracția cea mai abstractă, cea mai imaginară, în care gândirea își practică excavația, distincția ei de relief. Și cu cât sapă mai mult în inima hazardului, cu atât bătaia acestei inimi recâștigă în adâncime, ca și cum hazardul s-ar retrage mistic în adâncuri, pe măsură ce gândirea sculptează în el
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
poate poseda. Ea funcționează ca ceva real pentru cel ce o imaginează, deși în plan real, obiectiv, seducția nu se produce numai ca urmare a dorinței. Dorința, care știe că nu are putere reală de seducție, se satisface în plan imaginar cu „gândul“ că, dacă poate dori ceva, o posesie (al cărei obiect este femeia, luată ca exemplu tip), ea conține în ea însăși o anumită capacitate de realizare. Cel ce dorește în mod avid o face atât de convins de
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
femeia, luată ca exemplu tip), ea conține în ea însăși o anumită capacitate de realizare. Cel ce dorește în mod avid o face atât de convins de realitatea dorinței sale subiective, încât îi dă un drept la obiectivitate, care este imaginar, adică este o obiectivitate ratată, presupusă și numai „dorită“, dar nerealizată. Este aici un tip de confuzie care are caracter exemplar și face parte din confuziile de tip pasional la care omul se expune: cu cât crește imaginarul dorinței, cu
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
un fel de reflex fundamental anonim și imperceptibil, care susține și dirijează în fiecare individ felul lui specific de viață, tipul acesteia de organizare. Și dacă acceptăm acest tipar modelator al unei memorii originare a vieții, orice derivație reală sau imaginară devine posibilă și sugestivă. Putem vorbi de o fenomenalitate acută a vieții, de ceea ce scriitorii au simțit când asimilau viața cu un vis și visul cu o ochire asupra vieții. Dacă chiar vrem să surprindem viața sub o formă adecvată
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
nu am știut ce să-mi răspund. Totuși puterea de a mi stăpâni pornirile mi-o dovedește chiar acest moment când, în absența oricărui gest (aș fi neconsolat să nu mă pot ține în mână), contemplam uluit spectacolul cruzimii mele imaginare. Dar reacția ei pur animalică, ce m-a derutat și pe care nu o mai descriu, de silă ? Neavând deloc scrupulele mele și purtându-se firesc, s-a repezit, nepăsându-i deloc că dacă un bărbat deseori ridică mâna ca să
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Filiațiile (probabil programatic asumate de către autoarea ce pare că dorește să facă un roman din epocă) se stabilesc la nivel de cronotop (salonul), la nivel de personaj (parvenitul abil - Titi Ialomițeanu ; femeia adulterină - Sophie Mironescu ; adolescenta castă, frecventată, la modul imaginar, de tentațiile pasiunii - Margot). Personajul central, profesorul Mironescu, om al datoriei față de neam, este pe deplin contempo ranul epocii sale europene : este preocupat să instaleze la Universitate un laborator de fonetică, se interesează de Bergson și, în general, sub figura
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
ales de brîndușe. Dar n-am putut. Vreau să mă cunoști bine... Odată cu ultimele vorbe, peste încăpere se instalează liniștea. O liniște de reculegere. Liliana și-a ridicat piciorul drept peste stîngul și descrie cu vîrful pantofului legănat ușor oscilații imaginare. Aș vrea să fiu pictor în clipa asta! se umple de zîmbet Mihai, privind-o lung, cu aviditate. Aș vrea să fiu cu tine în clipa asta! răspunde Liliana. Să-ți spun că, deși am rănit pe trei din cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Mihai. Văd copiii și mă spun Anei, refuză Mihai țigara, preocupat de cafea. Răspunsul Tamarei e dat de un simplu gest nervos, făcut cu vîrful pantofului sub masă, parcă ar lovi pe cineva. Tac amîndoi, cu privirea pierdută spre puncte imaginare. Cînd și cînd, duc ceștile cu cafea la gură, gustînd indiferenți. Alături de vilă, pe gazon, Carmen și Adrian se odihnesc. Mihai arată ceasul de la mînă, iar Adrian se duce la robinetul din fața bucătăriei de vară să se spele. Carmen fuge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
că la hotel e cald, stă în cămașă. Ce rost are s-o mai știe că-și face griji și din cauza lui! Cînd se întoarce la roman, parcă are alt chef. La culcare, face mai întîi sport box cu un partener imaginar timp de cîteva minute, apoi se bagă sub pături. A doua zi, cînd se reîntoarce de la gară cu dactilograma de rezervă a romanului, descoperă cu plăcere că Ana i-a pus și un pachet cu cîteva chiftele din inimă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
să vedem risipa care precede orice incarnare. Chimistul, pentru a face un produs reușit, nu "se joacă" încercînd sute de produse sintetice inutile? Formulele sânt ce-i drept, frumoasele fără corp, dar ele termină prin a prinde unul. Și numerele imaginare au fost privite ca simple ficțiuni, și totuși s-a găsit până la urmă o modalitate de a le justifica și a le face intuitive. Ce vreau să spun? Că există legături misterioase și imprevizibile între această lume a umbrelor, care
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
asemeni eului oricărui individ de pe lumea asta, cu gândurile, căderile, exaltările și obsesiile lui, nu interesa filozofia. El era pus în paranteză, era relegat în regiunea precară a "suflețelului" lui Noica, era hulit ca purtător de spaime, remușcări, regrete, culpe imaginare și reale. Până și visele lui erau vinovate și impure, pentru că te trăgeau "în jos", către tine, în loc să te trimită la "uitarea bună", în imperiul fără patimi și fără dureri, geometrizant și speculativ, al spiritului. Nu ajunsese Noica să-și
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
curtea din fața intrării, privind treptele, pavajul carelat, ușa larg deschisă a imensului garaj unde îmi țineam bicicleta. Îl vedeam pe Flipi, ajuns atunci din țară cu greu lângă mine, o mogâldeață, încă, de 9 ani, mâzgălind cu un băț desene imaginare pe lespezile de piatră și răspunzând monosilabic la întrebările mele, ca un introvertit precoce ce era. Priveam atât de intens scena, încît trecutul s-a recompus sub ochii mei ca prezent și am simțit cum începe să-mi fie greață
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
foaier și urcă până la scenă, pe unul dintre cele două culoare ale sălii. Bătrânul își înalță privirea către lojile de la etaj, care acum sânt goale, ridică, scuturîndu-le, brațele în sus, începe prima strofă cu o voce tunătoare și îndeamnă publicul imaginar să-l urmeze. Nu îl urmează nimeni, fapt care însă nu pare să-l deranjeze. Zbiară la rampă fericit, vreme de vreo trei minute, după care se întoarce către mijlocul scenei unde ședința de semnături continuă, se înclină și murmură
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
urmă cu 4-5 ani o carte pentru copii reeditată în Occident an de an, care s-a născut prin colaborarea dintre un scriitor și un grafician. O carte despre pitici (despre "gnomi"), a cărei poantă stătea în faptul că ființe imaginare erau tratate după regula realismului extrem. Era ca și cum copiii ar fi avut în programa școlară o materie numită "gnomologie": răspândirea piticilor pe glob (cartea se deschide cu o hartă plană a mapamondului, în care regiunile locuite de pitici sânt marcate
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
valijoara. Julius se uita la Cinthia și copiii Începură să aplaude, cînd, Rafaelito, verde și umflat de mînie ca un curcan, strigă: Da, dar tu n-ai casă la Ancón! și se făcu nevăzut. Scamatorul Își mai tăie un deget imaginar, făcu să-i crească un braț imaginar, Împlîntă o sabie drept În inima partenerei și mai făcu vreo două-trei numere cu ajutorul cărora reuși să-i mai potolească pe copii, care erau după cît se pare destul de tulburați. Julius se așeză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
copiii Începură să aplaude, cînd, Rafaelito, verde și umflat de mînie ca un curcan, strigă: Da, dar tu n-ai casă la Ancón! și se făcu nevăzut. Scamatorul Își mai tăie un deget imaginar, făcu să-i crească un braț imaginar, Împlîntă o sabie drept În inima partenerei și mai făcu vreo două-trei numere cu ajutorul cărora reuși să-i mai potolească pe copii, care erau după cît se pare destul de tulburați. Julius se așeză la locul lui, alături de Cinthia și Vilma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Înainte ca el să se fi instalat lîngă ea, cu un aperitiv În mînă și cu farfurioara de alune dinainte. Atunci abia Îi povestea ideea care-i venise și amîndoi erau cuprinși de un fel de misticism arhitectonic, contemplau terase imaginare sau posibile grădini În care florile sînt mereu la apogeu, ca În revistele pe care le țineau În mînă sau pe genunchi; grădini și terase cu oameni care se plimbau zîmbind tot timpul și se vedea că sînt fericiți, poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
dădu seama pe loc că trebuia să fie mai prudent altădată fiindcă Fernandito Ranchal y L de G, așa-și semna caietele, Îl săgeta cu privirea. Del Castillo Își plecă ochii, ba chiar Începu să rîcÎie cu unghia o pată imaginară de pe pupitrul băncii. Pe Fernandito l-au pus În ultima bancă din primul rînd. Banca bătăușilor. Maica stareță Îi arătă locul Înainte de a ieși din clasă. Măicuța Mary Joan, călugărița fotbalistă, Îi spuse că putea să ia loc și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
privească la rîndul ei cu un aer Întrebător: „Nu știu ce sumă să trec!“. Împreună cu editorul lui, stabiliseră de comun acord nu suma de care avea nevoie autorul cărții, François Weyergraf, ci suma pe care ar fi putut s-o ceară scriitorul imaginar care ar fi personajul cărții, așadar parafaseră amîndoi totalul acelei sume imaginare Într-un contract ale cărui consecințe aveau să fie atît de imprevizibile. Banii reali din acea sumă imaginară neavînd viață lungă, François vînduse cu neplăcere acuarela pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
Împreună cu editorul lui, stabiliseră de comun acord nu suma de care avea nevoie autorul cărții, François Weyergraf, ci suma pe care ar fi putut s-o ceară scriitorul imaginar care ar fi personajul cărții, așadar parafaseră amîndoi totalul acelei sume imaginare Într-un contract ale cărui consecințe aveau să fie atît de imprevizibile. Banii reali din acea sumă imaginară neavînd viață lungă, François vînduse cu neplăcere acuarela pe care i-o oferise Picasso cînd avusese prilejul să-l Întîlnească la Mougins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]