11,108 matches
-
107-130)"/>, România etc. Pentru modul În care această legendă a supraviețuit În discursul public, voi lua cazul României. Din când În când, vreun politician psihopat sau vreun publicist În căutare de subiecte senzaționale reînvie și În zilele noastre fantoma „omorului ritual” pe care l-ar practica evreii. În primii ani ai epocii post- comuniste (1990-1992), revistele românești cu program ultranaționalist, antiliberal și xenofob (de tip România Mare, Europa ș.a.) făceau adesea trimiteri la această legendă <endnote id="(214, p. 349)"/>. Dar
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
evreul real” nu mai poate fi folosit ca sperietoare În România, fiind pe cale de dispariție (sub 10.000 de evrei, dintre care două treimi au peste 70 de ani). Spectacolul antisemit trebuie să continue, chiar și fără evrei ! 5. Xenocid ritual ? Sacrificii umane simbolice Sângeroasa practică a sacrificiilor umane a fost supusă, de-a lungul timpului, unui șir de modificări care au vizat „Îmblânzirea” ritualului : de la sacrificarea celui mai destoinic reprezentant al comunității la jertfirea unui om considerat a fi „de
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
au peste 70 de ani). Spectacolul antisemit trebuie să continue, chiar și fără evrei ! 5. Xenocid ritual ? Sacrificii umane simbolice Sângeroasa practică a sacrificiilor umane a fost supusă, de-a lungul timpului, unui șir de modificări care au vizat „Îmblânzirea” ritualului : de la sacrificarea celui mai destoinic reprezentant al comunității la jertfirea unui om considerat a fi „de rangul doi” (infirm, prizonier, străin etc.). Ulterior - trecând prin practica sacrificiilor de animale (vezi Înlocuirea pe altar a Ifigeniei cu o căprioară și a
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
prizonier, străin etc.). Ulterior - trecând prin practica sacrificiilor de animale (vezi Înlocuirea pe altar a Ifigeniei cu o căprioară și a lui Isaac cu un berbec) și prin practica ofrandelor alimentare (vezi Plutarh, Numa, XV, și Ovidiu, Fastele, III, 333) -, ritualul s-a degradat. S-a ajuns la sacrificii de simulacre și la simulacre de sacrificii <endnote id="(45, pp. 112 ș.u.)"/>. Această direcție de involuție poate fi decelată și la sacrificiile rituale practicate de geto-daci. Dacă inițial sacrificatul trebuia
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
și mai bun dintre geți” (Enea din Gaza, Teofrast) sau „cel mai vrednic dintre cei ce se Îndeletnicesc cu filozofia” (Clement din Alexandria, Stromate, IV, 8), ulterior, victimele acestui „cult sălbatic” al geților erau prizonierii străini (Iordanes, Getica, 41). Când ritualul și-a pierdut deci din actualitate și când prețul uman a fost considerat prea mare, criteriile de alegere a victimei s-au modificat și ele, aceasta fiind aleasă dintre cei considerați a fi „oameni de rangul doi” <endnote id="(90
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
jertfele practicate de suveranul egiptean Busiris, care - pentru a scăpa țara de o foamete cumplită - omora străini În temple : „Eu [= Hercules] am Învins pe Busiris care pângărea templele cu sânge străin” (Ovidiu, Metamorfoze, IX). Tot aici ar trebui rememorat și ritualul de decapitare a străinilor la sfârșitul secerișului, practicat de legendarul Lityerses, În Frigia. Simulacre ale acestui din urmă ritual au supraviețuit În Europa, ca practici și eresuri populare, până În pragul secolului XX <endnote id="(90, III, pp. 274 ș.u
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
molimă, o secetă sau mai știu eu ce. Da omu [strein] nu să simte bine, că el poate fi curat” <endnote id="(94, pp. 42-43)"/>. Interesant este faptul că, În creații și manifestări folclorice, au supraviețuit destule reminiscențe ale arhaicelor ritualuri de sacrificii umane (Legenda Meșterului Manole, de exemplu), dar și unele slabe ecouri care par să indice vechi practici de xenocid ritual. Sărăcia documentelor istorice În această privință mă determină să trec În revistă câteva mărturii folclorice. În toate variantele
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
temelia podului - pentru ca acesta să nu se mai surpe - a fost zidită o țigancă. Într-o altă variantă din aceeași zonă, În locul oamenilor sunt sacrificați cocoși <endnote id="(750, p. 31)"/>. La sfârșitul secolului al XIX-lea, În spațiul românesc, ritualul era mult Îmblânzit, fiind redus la un nivel strict simbolic, dar - În fond - opera aceeași mentalitate magico-rituală : pentru ca edificiul să dureze, unii constructori români zideau la temelie „umbre de țigani sau jidani”, adică zideau o sfoară (sau o trestie) de
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
românesc <endnote id="(167, pp. 613-615)"/>. Acest tip de sacrificiu simbolic este atestat practic În tot spațiul sud-est-european (Grecia, Albania, Macedonia, Bulgaria și, bineînțeles, România). În Ungaria am dat peste un caz straniu de răsturnare a credinței În practicarea xenocidului ritual și de asociere a ei cu legenda infanticidului : cei care au nevoie de sângele unui creștin pentru a-l pune la temelia unei noi sinagogi ar fi evreii ; așa se motivează omorurile rituale pe care ei le-ar practica În preajma
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
rituale și sacrificii pentru provocarea la timp a ploii. Ruga pentru ploaie (Tefilat Gheșem) este adresată „Celui care face vântul să sufle și ploaia să cadă” (vezi capitolul „Evreul vrăjitor”). Vânătoarea de evrei Poate că o reminiscență a unui arhaic ritual de xenocid este „vânătoarea de evrei” <endnote id=" (133, p. 28)"/>, care se practica În unele regiuni ale României În timpul procesiunilor religioase de provocare a ploii. În general, se credea că evreul, fiind „necredincios”, profanează cere moniile sau slujbele creștine
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
sau jidanii” <endnote id="(30, p. 30)"/>. Trebuie spus că obiceiul magic al spânzurării și arderii/ Înecării efigiei lui Iuda de sărbătoarea Paștelui este din plin atestat În Europa catolică și protestantă (Spania, Franța, Anglia, Germania, Polonia, Cehia etc.). Acest ritual de iudeocid simbolic este atestat (e drept, mai rar) și În unele zone din partea ortodoxă a continentului (Ucraina, România, Grecia). În unele orașe ale Greciei, ritualul arderii efigiei lui Iuda În timpul Paștelui se practică până În zilele noastre. Tradiția se perpe
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
atestat În Europa catolică și protestantă (Spania, Franța, Anglia, Germania, Polonia, Cehia etc.). Acest ritual de iudeocid simbolic este atestat (e drept, mai rar) și În unele zone din partea ortodoxă a continentului (Ucraina, România, Grecia). În unele orașe ale Greciei, ritualul arderii efigiei lui Iuda În timpul Paștelui se practică până În zilele noastre. Tradiția se perpe tuează, cu toate că sinoadele Bisericii ortodoxe grecești din 1910 și 1918 au adoptat declarații de descurajare, În care se afirmă apăsat că „arderea lui Iuda” este o
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
era Întreținută până În zorii zilei În piața mare a bisericii și arderea manechinului, care se făcea În aclamațiile poporenilor, răzbuna creștinătatea de păcatul originar al națiunii evreiești” <endnote id="(315, pp. 42-43)"/>. În Moldova și Țara Românească, un astfel de ritual nu a fost practicat În vechime. În orice caz, eu nu am găsit date În această privință. El pare să fi fost adus relativ târziu, pe la Începutul secolului al XIX-lea, tot de către marinarii greci. Acest ritual macabru era practicat
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
un astfel de ritual nu a fost practicat În vechime. În orice caz, eu nu am găsit date În această privință. El pare să fi fost adus relativ târziu, pe la Începutul secolului al XIX-lea, tot de către marinarii greci. Acest ritual macabru era practicat de Paști În porturile românești de la Dunăre, mai ales În Galați, care era, În epocă, un Înfloritor port liber. În cursul anului 1840, de exemplu, au acostat aici 929 de vase, dintre care cele mai multe <endnote id="(410
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
exerciții de acest soi, o scânteie ajungea spre a pune foc spiritelor. De la evreul de paie se trecea la evreul În carne și oase și scene odioase și revoltătoare fură săvârșite” <endnote id="(321, pp. 47-48)"/>. Într-adevăr, astfel de ritualuri barbare se Încheiau adesea cu câte un pogrom În cartierele evreiești. În primăvara anului 1840, de exemplu - când spiritele iudeofobe din Galați erau deja Înfierbântate, din cauza acuzației de omor ritual din Damasc -, autoritățile române au fost nevoite să scoată poliția
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
Folclor literar, vol. VII, Timișoara, 1988, pp. 51-80. 49. Tudor Pamfile, Jocuri de copii, București, vol. II, 1907. 50. Martin Gilbert, Jewish History Atlas, Steimatsky, Ierusalim, 1992. 51. Vezi 13, p. 87. Pentru același subiect, vezi prezenta carte, capitolul „Xenocid ritual ?”, subcapitolul „Jidul nu e om”. 52. Elias Schwarzfeld, „Evreii În legislația lui Matei Basarab al Munteniei”, În Anuar pentru israeliți, XVII, 1895-1896, pp. 77-104. 53. Marcel Olinescu, Mitologie română, București, 1944, p. 153. 54. Tudor Pamfile, Diavolul Învrăjbitor al lumii
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
spre dugheana sa, dar oprindu-se pe drum pe la toate ușile negustorilor vecini, le strînge mîna, îi întreabă de sănătate, rîde la vreo glumă, soarbe dintr-o ceașcă de ceai ce i se oferă și abia apoi, cu gesturi de ritual, deschide lacătele uriașe care-i apără marfa de duzină. Rodica alege un inel înalt, cu piatră cenușie și apoi fugim cu sufletul la gură spre autobuzul care ne duce "acasă", adică la hotelul Samarkand, de unde plecasem în această escapadă matinală
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
de făpturi atît de deosebite de noi, cu ochii oblici, "tiubiteică" neagră pe creștetul capului, bărbi sure și caftane colorate. Sorb liniștiți, din micile boluri de porțelan, ceaiul verde, "dătător de viață", pe care îl beau de secole, într-un ritual perfect, așa cum l-or fi sorbit cîndva și războinicii lui Timur-Lenk, și discipolii lui Uluk-Beg, și ciracii lui Avicenna. Trei dintre urmașii acestora ne urmăresc îndelung, cu privirea lor oblică și pătrunzătoare, voalată veșnic de o falsă indiferență. Un zîmbet
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
cuvine, scot fulgarinul din geantă și îmi acopăr genunchii, urmărită cu satisfacție de privirea bătrînilor mulțumiți că poziția tradițională a băutorului de ceai a putut fi respectată în mod decent. Mîinile slabe, tuciurii ne întind bolurile de ceai umplute, conform ritualului, doar pînă la jumătate. A umple un bol pînă la margine ar fi, pentru un oriental, o mare nepolitețe: ar însemna că-i torni toată porția deodată, ca să scapi de el cît mai iute. Gazdele noastre ne toarnă ceaiul cîte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
oriental, o mare nepolitețe: ar însemna că-i torni toată porția deodată, ca să scapi de el cît mai iute. Gazdele noastre ne toarnă ceaiul cîte puțin, pentru a ne dovedi că bucuria de a primi oaspeți este fără sfîrșit. Odată ritualul pus la punct, suntem întrebați cine suntem, din ce parte a lumii venim și gazdele noastre dau ușor din cap, și zîmbesc clătinîndu-și bărbile. Oferim țigări "Carpați" și ochii pătrunzători privesc lung literele latine de pe pachet. Cel mai bătrîn le
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
în timp ce se intonează imnul olimpic drapelul olimpic este coborât încet de pe catarg și desfășurat orizontal, iar apoi este purtat în afara arenei urmat de purtătorii de drapele. Se intonează apoi un cântec de adio. În concluzie, ceremonia de închidere urmează următorul ritual: defilarea sportivilor (fără a fi separați pe națiuni, ca simbol al unității și prieteniei) trei steaguri sunt înălțate pe catarge, steagul olimpic e coborât și predat viitorului oraș gazdă, președintele C. I. O. declară închise jocurile, flacăra olimpică se stinge, steagul
Fenomenul olimpic de la antic la modern by Liliana RADU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101004_a_102296]
-
a Turciei. La fel de adevărat, însă, este că majoritatea populației Turciei este de religie musulmană, și niciun partid sau guvern al acestei țări nu poate ignora acest fapt. Multe momente din viața individuală a cetățenilor ei sunt marcate de obiceiuri și ritualuri specifice acestei religii, și niciun partid politic nu poate avea succes fără a înscrie în doctrina și programul său măsuri de sprijinire a valorilor și instituțiilor religioase; în fond, același lucru îl fac și partidele din țările creștine în raport cu instituțiile
Curierul diplomatic by Mihai Baciu [Corola-publishinghouse/Administrative/939_a_2447]
-
de autorități care, în general, se poartă cu mare atenție cu Biserica. Credincioși sunt mulți, bisericile sunt pline mai tot timpul; aproape că nu-ți vine să crezi că această țară a trecut prin 70 de ani de politică ateistă. Ritualul nu se deosebește de cel din bisericile ortodoxe române, doar calendarul a rămas cel vechi, iulian. Memorabilă, cel puțin pentru mine, a fost participarea la aniversarea mitropolitului a unor reprezentanți ai Casei Imperiale Ruse, adică ai familiei Romanovilor. Este vorba
Curierul diplomatic by Mihai Baciu [Corola-publishinghouse/Administrative/939_a_2447]
-
religioasă. De aceea știu câte ceva și despre "ritul vechi". Dacă îmi amintesc bine, reformele Patriarhului Nikon, înscăunat de țarul Alexei Romanov în 1652, au stârnit o cruntă prigoană împotriva unui număr destul de mare de credincioși care refuzau să se conformeze ritualurilor și practicilor ortodoxe grecești. Îndreptarea traducerilor din cărțile de cult chestiunea scrierii corecte a numelui lui Iisus și a numărului degetelor cu care se face semnul crucii -, dar și alte inovații ale Reformei au adâncit conflictul dintre Nikon și adepții
Curierul diplomatic by Mihai Baciu [Corola-publishinghouse/Administrative/939_a_2447]
-
au găsit adăpost și și-au putut organiza viața religioasă după vechile tradiții. La noi s-au numit și se numesc ortodocși sau ruși de rit vechi. După câte știu, în esență, credința este creștin-ortodoxă, dar sunt deosebiri la nivelul ritualului; cred că și calendarul este cel iulian. Recunosc că pentru mine aceste deosebiri au o importanță minoră, și noi, cei de azi, cu greu putem înțelege cum au putut oamenii de atunci să suporte acele chinuri groaznice și moarte de
Curierul diplomatic by Mihai Baciu [Corola-publishinghouse/Administrative/939_a_2447]