57,527 matches
-
egaleze frumusețea deșertului, de ce n-ar putea fi atunci o femeie?" S-ar putea obiecta interpretării date de mine Americii lui Baudrillard (cum că ar fi o teorie proto-socială) că acest text nu este altceva decît literatură, un jurnal de călătorie, că figura de stil cea mai folosită aici este ironia, și că eu iau cartea prea în serios 33. Aș dori, totuși, să insist asupra faptului că atît Baudrillard, cît și membrii curentului cyberpunk oferă o perspectivă care contribuie la
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
și analiză teoretică; de aceea, sugestia mea este că atît Baudrillard, cît și curentul cyberpunk ar putea fi interpretate din această perspectivă. Argumentul pe care îl aduc este acela că toată opera filosofică a lui Baudrillard, chiar și cărțile de călătorie și jurnalele precum Cool Memories, reprezintă o formă de teorie socială care poate fi evaluată în funcție de modul în care ea contribuie la teoretizarea și clarificarea unor curente sociale, a unor fenomene și experiențe moderne; aceeași formă de teorie socială poate
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
în prim-plan figurile extravagante ale sfârșitului de veac XIX din București, de la celebrele seducătoare ale balurilor, la figuri pitorești și extravagante, precum cea a cronicarului monden Mișu Văcărescu. Ritualul povestirii implică și aici, în stil matein, ritualul inițiatic al călătoriei și al cinei nocturne. Alternând tăcerea și contemplarea, narațiunea devine un halou luminos în obscuritatea tainei ce învăluie o lume apusă, ireversibil ficțională. "Dilemateca", anul III, nr. 26, iulie 2008 O carte fără sfârșit A treia reeditare a Dicționarului onomastic
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
și ale magiei - secretara sa, Mona și prietenul acesteia, Stridie. În contraparte, Carl Streator are în preajma sa un medic necrofil, Nash. Atras de ideea că acest trio bizar, Helen-Mona- Stridie, cunoaște secretul cuvintelor magice, Streator pornește alături de ei într-o călătorie având ca scop distrugerea tuturor exemplarelor ce conțin descântecul, precum și a Cărții umbrelor, din care textul a fost cules. Aventura devine un șir de incidente marcate de umor negru, devenit o notă specifică scrisului lui Palahniuk. Minciunile, incendiile, accidentele, toate
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
nefericite și crime pasionale sunt transferate, prin liniile de tensiune ale unui imaginar fabulos, în traiectorii epice de o intensitate neobișnuită. Bunny Munro, un comis voiajor ratat din Brighton, este, în acest roman, protagonistul ultimei perioade a vieții sale. O călătorie spre moarte, povestea acestui erou dezarticulat are toate componentele unui road movie furios. Bunny este ratatul desăvârșit, în jurul căruia totul se năruie. Slujba sa este o glumă tristă, de pe urma căreia are mai mult beneficii sexuale. Obsedat de sex, dar și
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
șir înainte de a se spânzura de fereastră, obiectele - martor ale iubirii lor fericite de altădată: cămașa portocalie purtată în noaptea nunții, lenjerie provocatoare, scrisori de dragoste. Șocul morții lui Libby amplifică ritmul dezintegrării existenței lui Bunny și devine motivul unei călătorii eliberatoare, departe de casa impregnată de absența soției. Însoțit de fiul său, Bunny Junior, pornește într-o aventură cu vag rol inițiatic, marcată de întâmplări suprarealiste și dinamizată de forța sexuală a animalului vulgar-totemic invocat de numele său. La volanul
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
sordidului, până la episodul macabru al intimității sexuale cu o drogată muribundă. Viziunea estetică a acestui roman conectează, într-o manieră dramatică tulburătoare, profunzimea expresiei poetice și duritatea semantică a construcțiilor argotice. Ironic, Bunny Junior poartă cu sine pe tot parcursul călătoriei o enciclopedie primită de la mama sa. Acolo, sensurile înșiruite corect, alfabetic, creează iluzia ordinii lucrurilor și a lumii. Copilul înțelege, însă, că lumea maturilor e diformă și confuză, întâmplările amoroase absurde prin care trece tatăl său confirmând această percepție. Ieșirea
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
împlinirea în familie și în maternitate și o va găsi, în cel mai neașteptat mod; Hava veghează, din perimetrul ordinii sacre matriarhale, ca legăturile dintre oameni să rămână intacte, iar fiul rătăcitor să fie găsit și adus acasă. Nu atât călătoria în sine, cât mirajele ei transformă experiența depărtării într-o inițiere. Ionatan caută liniștea aridă a deșertului și singurătatea stranie a orașului Petra, deoarece doar în labirintul incert al nisipului și în melancolia stinsă a lumilor miraculoase de altădată poate
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
idiotizați de dogme absurde, servind interesele unei legi desfigurate până la axiomele vetuste ce au transformat idealurile în retorici opresive, pacifismul în agresiune și Visul American într-o junglă sălbatică de întâmplări și senzații aflate la limita irealității. Scopul declarat al călătoriei, acela de a descoperi fața întunecată a Visului American, este urmărit prin ochiul tulbure al protagonistului narator. În momentele în care textul devine ilizibil, povestea este transcrisă din înregistrările unui magnetofon. Evenimentele pot fi lăsate în seama unei memorii artificiale
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
în același timp, dramatic, transformând-o într-un nucleu viu al romanului. Alternanța vocilor narative este dublată de saltul în spațiu și timp, din Londra anului 1649 în lumea modernă a anului 1990, când un alt Jordan, Nicolas Jordan, visează călătorii în insule îndepărtate, în același timp în care o militantă ecologistă protestează pe malului râurilor, cerând măsuri împotriva poluării industriale. Aceleași spirite, sub alte chipuri, au aici rolul de a proba reversibilitatea timpului, posibilă doar în ficțiune. Amalgamul de istorie
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
bărbatului îngrozit de teama paternității, nu se bazează, însă, pe un clișeu. Motivul pentru care Gabriel se retrage (temporar sau definitiv) din această poveste, este unul ce ține de substratul de profunzime al personajului, mai precis de identitatea sa. O călătorie la Budapesta, prilejuită de un colocviu al traducătorilor lui Thomas Mann - în rândul cărora Gabriel ocupă un loc onorabil - îi oferă șansa, de mult așteptată, a întâlnirii cu patria familiei sale. Exilați ce au dorit să lase în urmă moștenirea
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
prin verbalizarea directă se înțelege comunicarea propriu-zisă, confesiunea sau exprimarea stărilor ambigue ale conștiinței. Gabriel percepe constant greutatea cuvintelor, simte acut necesitatea de a redescoperi o limbă, o cultură și un spațiu ce i-au determinat în mod necesar existența. Călătoria spre Centrul imaginar al identității sale, cu toate implicațiile ei simbolice sau concrete, este un gest recuperator ce caută reechilibrarea individului în raport cu sine însuși. Pentru a-și putea asuma paternitatea, Gabriel trebuie să-și asume, în primul rând, moștenirea complexă
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
a fost Istoria -, iar cele aproape nouă decenii de viață povestite în cadrul acestor convorbiri cuprind multe drame teribile, trăite individual sau colectiv - ea nu a alterat sensul unei existențe trăite după regula simplă a bucuriei - de cărți, de prieteni, de călătorii: "Niciodată nu m-am putut bucura singură de nimic. Nu îmi sunt suficientă, simt nevoia să fiu completată, să fiu confirmată". Mariajul de șaizeci de ani cu Marius Ralian a fost, de asemenea, o experiență esențială, despre care Antoaneta Ralian
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
dintre cele două îi plăcea mai mult". Probabil că, între toate calitățile uimitoare ale acestei adevărate doamne, a cărei formație culturală o transformă, inevitabil într-un reper, este faptul că memoria sa, filtrată prin dialog și poveste, invită la o călătorie captivantă și jovială printr-un trecut deschis și viu ce devine, prin participare, și al nostru. Cum altfel, decât cu tristețe amuzată poate fi citită relatarea unei întâmplări în care, după ce un vecin, om de un relativ "succes" social și
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
în care secolul al XX-lea și-a propagat repetitiv extremismele și ororile, și-a concentrat echilibrul și seninătatea în acest ținut al pluralității pașnice, confirmată de numeroase documente istorice, cronici, statistici, afirmată și în opere beletristice, memorii, jurnale de călătorie. Despre Banat se poate vorbi sau scrie ca despre un spațiu aproape neverosimil, în care proiectul Europei unite s-a realizat cu succes, avant la lettre, cu multe decenii înainte de conturarea lui concretă. Consistența acestui argument, oricât de vizibilă în
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
devin bagajul greu pe care cei plecați îl poartă cu sine în țări străine. Înainte de a muri de cancer, Tereza, deja deplin subordonată Securității, îi face prietenei sale o vizită în Germania. Deconspirată printr-o simplă deschidere a geamantanului de călătorie, Tereza este dusă imediat la gară. Întoarcerea acasă prin noapte, în mers împiedicat de rana trădării, adaugă spectrelor alienării un nou nivel. Exilul auster, generat de o exemplară condiție morală, a modelat o conștiință istorică ce vorbește, și în această
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
cu o biografie bogată în aventuri, având, cel mai probail, rolul de a conferi sens unei existențe ajunsă la limita absurdului. Adesea conectat Străinului lui Camus, protagonistul Jurnalului are trăsături ce anunță mari antieroi nihiliști ai modernității - Bardamu, protagonistul romanului Călătorie la capătul nopții fiind poate cel mai aproape de anxietatea soldatului ce nu își întelege rostul într-un război susținut de o fatală inerție. Deasupra patului, camarazii glumeți de arme au scris: "Numele: Petar Rajić; Gradul: carne de tun; Religia: gr.
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
cvasi-indiferente, recuperat postum din umbra și ecourile tot mai pătrunzătoare ale receptării sale. Alternanțele dintre contemplare/ disoluție/ re- alcătuire în viziune a realității, conturează perspectiva centrală a fiecăruia dintre cele trei romane calibrate în jurul "teribilei întrebări cine anume sunt". Destinația călătoriilor eului prin/ printre lume și lucruri nu are niciodată o finalitate, iar momentele semnificative ale traiectoriei sunt, de fapt, evenimente stranii, veritabile spații onirice în materia fluidă a narațiunii. Romanul însuși devine o călătorie de recunoaștere și identificare a substanței
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
teribilei întrebări cine anume sunt". Destinația călătoriilor eului prin/ printre lume și lucruri nu are niciodată o finalitate, iar momentele semnificative ale traiectoriei sunt, de fapt, evenimente stranii, veritabile spații onirice în materia fluidă a narațiunii. Romanul însuși devine o călătorie de recunoaștere și identificare a substanței intime a eului, fragmentând narațiunea în episoade menite să ilustreze faptul că între acest eu și lume se stabilesc relații organice. Începutul romanului este locul necesar al căutării punctului zero al halucinantei călătorii a
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
o călătorie de recunoaștere și identificare a substanței intime a eului, fragmentând narațiunea în episoade menite să ilustreze faptul că între acest eu și lume se stabilesc relații organice. Începutul romanului este locul necesar al căutării punctului zero al halucinantei călătorii a Întâmplărilor. În această privire concentrată asupra unui punct fix trebuie căutată semnificația crizei identitare, desfăcută ulterior în noduri și împletiri de sens: " Când privesc mult timp un punct fix pe perete mi se întâmplă câteodată să nu mai știu
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
fel de mărturie directă, asemănătoare însemnărilor de jurnal sau memoriilor. Existența incertă, rătăcirea perpetuă, sordidul, bizarul și inconsistența identitară sunt elemente ce îl plasează pe H. Bonciu în același sferă a imaginarului cu Urmuz și M. Blecher. Vis și cenușă Călătoriile lui Ramses prin lumi periferice, precum sfera boemei sau bordelurile, asigură fluiditate narațiunii și consolidează limitele unui univers uman fascinant prin diversitate, însă purtător al acelorași însemne ale aneantizării. Moartea nu e punctul ultim al căutărilor și-al rătăcirii - într-
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
o poveste construită pe o matrice asemănătoare celor prezente în structura basmului: un erou inocent, copleșit de o nostalgie inexplicabilă, pleacă spre Labrador, în căutarea familiei sale. Cum pinguinii nu trăiesc pe coasta canadiană, Apolodor pornește mai departe, într-o călătorie plină de peripeții și surprize, în jurul lumii, până când ajunge în adevărata patrie a pinguinilor, Antarctica, acolo unde își regăsește familia. Însă odată ajuns acolo, dorul nu-i dă pace, ci îl îndeamnă la o nouă călătorie, de data aceasta înapoi
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
mai departe, într-o călătorie plină de peripeții și surprize, în jurul lumii, până când ajunge în adevărata patrie a pinguinilor, Antarctica, acolo unde își regăsește familia. Însă odată ajuns acolo, dorul nu-i dă pace, ci îl îndeamnă la o nouă călătorie, de data aceasta înapoi, spre adevăratul acasă, Circul din București. Mi-e dor, mi-e dor.... Inspirația homerică a poemului lui Naum este evidentă și a fost abordată critic în registrul înalt, al comparațiilor directe, având drept rezultat o deformare
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
integrat marii tradiții eroice ce a influențat masiv imaginarul literar în toate formele sale. Apolodor e nostalgic precum Odiseu doar în măsura în care, în lumea copiilor, nostalgia funcționează ca declanșator al unei aventuri în jurul lumii, prin intermediul căreia micul erou află că orice călătorie te face mai înțelept și mai bogat, pentru că te ajută să te cunoști și să afli unde și cu cine ești cu adevărat fericit. În Cartea cu Apolodor, Naum adaptează, într-o manieră inspirată și originală, temele literaturii "mari" la
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
adevărat fericit. În Cartea cu Apolodor, Naum adaptează, într-o manieră inspirată și originală, temele literaturii "mari" la proporțiile delicate ale lumii mici. În același mod, renunță la forma și stilul suprarealismului, însă îi păstrează substratul: dorința de aventură, fantasticul călătoriilor (chiar extraterestre), apropierea curioasă de necunoscut și monștri, rima curată și proaspătă, desfășurările neașteptate de evenimente și peisaje, prieteniile neverosimile și, ca un nod inevitabil al tuturor aventurilor, dragostea. Cronicar al propriei călătorii, Apolodor este, în jocul instanțelor textuale, adevăratul
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]