54,417 matches
-
Francezii nu aveau de ales și erau perfect conștienți de acest lucru. Dacă doreau reconstrucția economică și garanții militare minime din partea americanilor și britanicilor Împotriva renașterii germane sau expansiunii sovietice, trebuiau să se conformeze - mai ales acum, când Franța era prinsă În costisitorul război colonial din Indochina, pentru care avea nevoie urgent de ajutor american. Americanii și britanicii puteau apăra Franța de un nou pericol militar german, iar planul american garanta revirimentul economic al Germaniei. Dar asta nu rezolva dilema franceză
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
vestici declaraseră că „starea de război” cu Germania a luat sfârșit, dar pe fondul unui Război Rece care se agrava rapid, șansele de a Încheia un tratat de pace erau din ce În ce mai mici. Nimeni nu putea garanta că fascismul nu va prinde din nou rădăcini În solul fertil al problemei germane sau oriunde altundeva. Hățișul tot mai des de alianțe, agenții și acorduri internaționale nu părea să garanteze armonia internațională. Astăzi este limpede că, puse la un loc, Consiliul Europei, Comunitatea Europeană
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
la prelucrarea lemnului -, responsabilitățile au fost Împărțite conform unui algoritm similar: Proporz. La fiecare nivel posturile erau atribuite, de comun acord, unui candidat propus de unul dintre cele două partide. În timp, acest sistem de „slujbe pentru ai noștri” a prins rădăcini În societatea austriacă, formând un lanț de patroni și clienți interdependenți, care rezolvau fiecare conflict fie prin negociere, fie prin schimbul de poziții și favoruri. Conflictele de muncă erau soluționate mai degrabă prin arbitraj decât prin confruntare, Într-un
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
1956, noul guvern socialist al lui Guy Mollet a acordat independența coloniilor vecine, Tunisia și Maroc - prima cedare a puterii coloniale de pe continentul african. Dar când Mollet a vizitat Algerul, coloniștii europeni l-au bombardat cu fructe stricate. Parisul era prins Între cererile inflexibile ale FLN-ului clandestin și refuzul rezidenților europeni din Algeria, reprezentați de un Comitet pentru Apărarea Algeriei Franceze, de a accepta orice compromis cu vecinii lor arabi. Strategia franceză, dacă poate fi numită astfel, era acum să
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
a Frontului de Eliberare Națională. Alții, În special cei care cooperaseră cu francezii sau serviseră ca personal auxiliar pe lângă poliția franceză și autoritățile militare - așa-numiții harkis -, au fugit de furia previzibilă a naționaliștilor victorioși. Mulți dintre ei au fost prinși și au suferit o răzbunare cumplită, iar cei care au ajuns teferi În Franța n-au primit nici o mulțumire din partea francezilor, sacrificiile lor nefiind cu adevărat recunoscute sau recompensate. Franța se grăbea să uite trauma algeriană. Acordurile de la Evian din
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
copiii lor. Unele locuri - Italia, Irlanda, părți din Scandinavia și Franța - au trecut direct, Într-o singură generație, de la o economie bazată pe agricultură la una bazată pe servicii, sărind practic etapa industrială În care Marea Britanie sau Belgia au fost prinse timp de aproape un secol 5. La sfârșitul anilor ’70, o majoritate clară a populației ocupate din Marea Britanie, Germania, Franța, țările Beneluxului, Scandinavia și țările alpine lucra În sectorul serviciilor: comunicații, transport, bănci, administrație publică etc. Italia, Spania și Irlanda
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
chiar și În 1960, doar o familie franceză din opt deținea un televizor, de cinci ori mai puțin decât În Marea Britanie, la o populație comparabilă. În Italia cifrele erau În continuare mai mici. În cursul anilor ’60, totuși, televiziunea a prins aproape peste tot - micile aparate TV alb-negru deveniseră un articol de mobilier domestic accesibil și din ce În ce mai important, chiar și În cea mai modestă gospodărie. În 1970, În Europa Occidentală exista, În medie, un televizor la fiecare patru oameni - mai multe
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
proletară”: blugi, cămăși cadrilate, dar și bocanci, jachete de culoare Închisă și șepci de piele à la Lenin (sau variante de fetru, amintind de „șepcile Kossuth” purtate de revoluționarii maghiari În secolul al XIX-lea). Modă politizată care nu a „prins” În Marea Britanie, dar care era practic, la sfârșitul deceniului, o uniformă pentru radicalii germani și italieni și discipolii lor din mediul studențesc 7. Straiele hipioților, drapate În stil gitan, intersectau ambele tendințe. Spre deosebire de „Carnaby Street” și „luptătorul de gherilă”, autentic
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
acestora devine scopul unei societăți axate pe consum. Era mai mult decât a intenționat vreodată să spună tânărul Marx, dar a atras un public larg: nu numai pe cei câțiva cititori ai eseurilor lui Marcuse, ci și mulți alții care prindeau limbajul și orientarea generală a argumentului pe măsură ce acesta câștiga În popularitate. Accentul pe Împlinirea sexuală ca obiectiv revoluționar jignea o generație mai vârstnică de stângiști. Amorul liber Într-o societate liberă nu era o idee nouă (o Îmbrățișaseră unele secte
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Peter Weiss Vietnam-Discourse (1968) reprezintă o paralelă explicită Între SUA și naziști. Dacă America nu era mai bună decât regimul hitlerist - cum zicea un slogan, US=SS -, atunci Germania devenea un fel de Vietnam: ambele țări divizate de ocupanți străini, prinse la mijloc În conflictul altora. Această retorică le permitea radicalilor vest-germani să disprețuiască Republica de la Bonn atât pentru afiliația imperialist-capitalistă din prezent, cât și pentru cea fascistă din trecut. Mai grav, permitea stângii radicale să recicleze ideea că adevăratele victime
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
altcineva decât Adam Michnik și Jacek Kuroñ. Cel puțin În această privință, anul 1968 a avut În Polonia o consecință pozitivă, deși decalată. Nu același lucru se putea spune despre Cehoslovacia Învecinată. La Începutul anilor ’60, Cehoslovacia era un hibrid, prinsă În tranziția dureroasă de la stalinismul național la comunismul reformist. Procesele-spectacol și epurările din anii ’50, ajunse cu Întârziere la Praga, au avut un impact mai amplu și mai durabil decât oriunde. Nu s-a produs o rotație a vechii elite
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
dintotdeauna reticentă când venea vorba de concesii reale pentru minoritatea catolică, se temea acum cu adevărat de „provizoriii” Înarmați. Fără prezența militară britanică, provincia s-ar fi cufundat și mai adânc Într-un război civil deschis. Guvernul britanic era așadar prins la mijloc. Inițial, Londra a simpatizat cu dorința de reforme a catolicilor, dar, după asasinarea unui soldat britanic În februarie 1971, guvernul a introdus detenția fără proces și situația s-a deteriorat rapid. Într-o zi din ianuarie 1972, rămasă
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
elene, Ciprul avea totuși o majoritate de limbă greacă și religie ortodoxă, dispusă să se unească cu Grecia. Minoritatea turcă (aproximativ 18% din populația insulei) era, firește, Împotriva acestui aranjament și se bucura de sprijinul vehement al Ankarei. Soarta Ciprului - prins Între efortul britanicilor de a scăpa de un vestigiu imperial incomod și străvechea ostilitate greco-turcă - a rămas Îngrijorător suspendată de-a lungul anilor ’50. Când proiectul de Enosis (unire cu Grecia) i-a fost refuzat, conducerea greco-cipriotă a insulei a
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
sfârșit legalizarea divorțului. Dar majoritatea democrată de centru era acum prinsă Între o dreaptă naționalistă și clericalistă nemulțumită de ritmul alert al schimbărilor, tulburată de autonomia regională și jignită de moravurile relaxate ale noii Spanii, și o stângă socialistă care prindea curaj, era dispusă la compromis În probleme constituționale, dar afișa o imagine radicală de ochii arțăgoasei mișcări muncitorești și a șomerilor tot mai numeroși. Ca și În Portugalia, tranziția politică pica Într-un moment economic dificil. Între 1970 și 1976
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
economic anacronice. Însă după 1973 adepții pieței libere au reapărut, vehemenți și siguri pe ei, pentru a blama recesiunea economică generalizată și nenorocirile care pândeau acele „guverne puternice” care gâtuiau inițiativa și energia națională prin fiscalitate și planificare economică. Retorica prindea la alegătorii mai tineri, care nu apucaseră să-i vadă efectele nocive ultima oară când aceste vederi se bucuraseră de trecere, cu o jumătate de secol În urmă. Dar numai În Marea Britanie discipolii politici ai lui Hayek și Friedman au
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
dea afară pe muncitorii care făceau probleme - printre care un oarecare Lech Wa³êsa, electrician, și alți 14 angajați de la Elektromonta Gdañsk. Nu se știe dacă mișcarea semiclandestină pentru drepturile muncitorilor ar fi continuat să ia amploare. Purtătorii ei de cuvânt prinseseră curaj după vizita recentă a papei și simțeau că regimul ezită să recurgă la riposte violente de teama unui blam internațional. Dar rețeaua lor de activiști era măruntă și neorganizată. Sprijinul de masă le-a fost Însă asigurat când Partidul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
logic că Securitatea a fost cea care a precipitat căderea regimului În decembrie 1989, când a Încercat să-l Îndepărteze pe László Tõkés, un pastor maghiar reformat din Timișoara. Minoritatea maghiară, obiect predilect al prejudecăților și persecuției sub regimul ceaușist, prinsese curaj după evenimentele din Ungaria și era din ce În ce mai indignată de abuzurile permanente la care era supusă. Tõkés a devenit simbolul acestei frustrări și, pe 15 decembrie, când regimul a Încercat să-l evacueze forțat, enoriașii au Înconjurat biserica În care
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
naționale. Dar, Începând cu 22 decembrie, soldații, aflați acum sub comanda unui Front al Salvării Naționale (FSN) care controla clădirea televiziunii, au trecut de partea demonstranților și s-au opus trupelor bine Înarmate ale Securității. Între timp, Ceaușeștii au fost prinși, arestați și judecați sumar. Condamnați pentru „crime Împotriva statului”, ei au fost executați În grabă În ziua de Crăciun 29. FSN s-a transformat Într-un consiliu de conducere provizorie și - după ce numele țării a fost schimbat În „România” - ca
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
baltice ale Uniunii - Estonia, Letonia și Lituania - erau deosebite din trei puncte de vedere semnificative. În primul rând, ele erau mai expuse la influența Occidentului decât orice altă regiune a Uniunii Sovietice. Estonii În special aveau contacte cu țările scandinave, prindeau televiziunea finlandeză Încă din anii ’70 și erau foarte conștienți de contrastul dintre ei și vecinii lor prosperi. Lituanienii, care aveau afinități istorice și geografice mai ales cu Polonia Învecinată, nu puteau să nu remarce că, până și sub comunism
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
-și piardă curajul. Nu aveau susținerea armatei, indispensabilă pentru controlarea țării, și, pe măsură ce confruntarea de pe străzile Moscovei (și Leningradului) se prelungea, Își pierdeau principalul atu: frica celor din jur. În loc să fie intimidați de evoluțiile de la Kremlin, democrații și naționaliștii au prins curaj: pe fondul acestei nesiguranțe, Estonia s-a declarat independentă pe 20 august, urmată a doua zi de Letonia. Pe 21 august, unul dintre puciști, Boris Pugo (ministrul de Interne și fost șef al KGB-ului leton), s-a sinucis
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
timp ca să Înțeleagă impactul schimbărilor. În loc să laude parlamentul rus, poporul rus sau pe Elțîn pentru succesul obținut, el vorbea În fața camerelor despre perestroika și despre rolul indispensabil pe care partidul va continua să-l aibă În promovarea reformelor... Această abordare prindea foarte bine În Vest, unde se presupunea (și se spera) că, după lovitura de stat, lucrurile vor continua exact ca mai Înainte. Dar În Uniunea Sovietică reiterarea anacronică a scopurilor ratate ale lui Gorbaciov și aparenta sa ingratitudine față de salvatori
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
literatură Încă de pe vremea lui Molière. Nouă era scara continentală a transformării culturale. De la Barcelona la Budapesta, componența publicului era șocant de uniformă - la fel ca materialul oferit. O confirmare În plus, pentru critici, că artele și clientela lor erau prinse Într-o Îmbrățișare nocivă pentru ambele părți: eurocultură pentru eurosnobi. Oare, În final, tot mai unita Uniune Europeană Îi făcea pe beneficiarii ei mai cosmopoliți sau era pur și simplu un melanj de provincialisme separate? Întrebarea nu se rezumă la
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Vichy În faimoasa Milice - a fost arestat și deferit justiției pentru uciderea a șapte evrei francezi În iunie 1944. Touvier În sine nu era important: o rotiță În mașinăria regimului și un colaborator al șefului Gestapoului din Lyon, Klaus Barbie, prins și judecat În 1987. Dar procesul lui Touvier (și dovezile apărute cu această ocazie despre colaborarea autorităților de la Vichy cu Gestapoul și contribuția lor la deportarea și asasinarea evreilor) era un ersatz pentru toate procesele care nu au avut loc
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
elementele capitaliste» din economia rurală străluceau prin absență”. Slaba cunoaștere a realității, incultura, Îndoctrinarea vecină cu idiotizarea au contribuit În mod esențial la eșecul proiectului comunist În România. Momentele de tensiune internațională - inclusiv cele din interiorul blocului comunist - ne-au prins mereu pe contre-pied, dacă nu chiar Într-un rușinos off-side. Mult clamata politică de independență a lui Ceaușescu e analizată de Tony Judt dintr-o perspectivă mult mai rezonabilă. Punctul de maximă „originalitate” al comunismului românesc este atins În ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
și sclavii, cetățeni greci sau barbari 18 deopotrivă, mergeau primăvara și toamna la sanctuarul din Eleusis pentru a primi revelația acestor mistere. Candidații la inițiere purtau un bachos, un fel de toiag format din nuiele strânse într-un mănunchi și prinse cu un inel din frunze, ceea ce amintea cu siguranță de tirsul lui Dionisos. Una din ceremoniile Misterelor din Eleusis ilustrează pe deplin simbolistica grâului. În scena "revelației" (în greaca veche epopteia) participantul contemplă în tăcere un bob de grâu. Prin intermediul
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]