57,527 matches
-
pierdut, poezia în sine devine o călătorie spre viitor sau spre trecut, dinamismul fiind cel care caracterizează arta. "Ce este o călătorie, dacă nu o înscenare de a vedea cum, în alte condiții, sufletul nostru rămâne același? Ce este o călătorie, dacă nu o experiență caritabilă să verifice, printre întrebări și comparații puterea noastră de a reacționa, de a răspunde?" (Orașe de silabe). Parafrazând putem întreba: "ce este poemul, dacă nu o călătorie în sufletul autorului, călătorie la care suntem invitați
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
condiții, sufletul nostru rămâne același? Ce este o călătorie, dacă nu o experiență caritabilă să verifice, printre întrebări și comparații puterea noastră de a reacționa, de a răspunde?" (Orașe de silabe). Parafrazând putem întreba: "ce este poemul, dacă nu o călătorie în sufletul autorului, călătorie la care suntem invitați de cratorul însuși? Conștientizarea specificului acestei călătorii aduce cu sine note grave, ce implică solemnitatea și responsabilitatea. Ar putea fi asemănată cu pătrunderea într-un pațiu sacru. Este necesar ca cel care
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
același? Ce este o călătorie, dacă nu o experiență caritabilă să verifice, printre întrebări și comparații puterea noastră de a reacționa, de a răspunde?" (Orașe de silabe). Parafrazând putem întreba: "ce este poemul, dacă nu o călătorie în sufletul autorului, călătorie la care suntem invitați de cratorul însuși? Conștientizarea specificului acestei călătorii aduce cu sine note grave, ce implică solemnitatea și responsabilitatea. Ar putea fi asemănată cu pătrunderea într-un pațiu sacru. Este necesar ca cel care se încumetă la această
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
verifice, printre întrebări și comparații puterea noastră de a reacționa, de a răspunde?" (Orașe de silabe). Parafrazând putem întreba: "ce este poemul, dacă nu o călătorie în sufletul autorului, călătorie la care suntem invitați de cratorul însuși? Conștientizarea specificului acestei călătorii aduce cu sine note grave, ce implică solemnitatea și responsabilitatea. Ar putea fi asemănată cu pătrunderea într-un pațiu sacru. Este necesar ca cel care se încumetă la această incursiune să fie un inițiat, să cunoască regulile și să le
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
a timpului, în care căutarea înseși e privită ca timp dinamic, poeta recunoscând că: Sunt/ asemenea/ nisipului clepsidrei/ care/ poate fi timp/ numai/ în cădere."( Condiție) O întoarcere la timpul primordial poate fi o bună ocazie pentru a călători. O călătorie, care se face, de data aceasta, cu ajutorul cuvântului. "Existența ființei este redusă la existența cuvântului", iar, "meditația asupra temei timpului, reluată cu obstinație, pare să-și regăsească puterea și farmecul, în Cuvântul rostit dintâi"138: "Când ajung, mai întâi, dau
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
limba suedeză); Poezii, 1996 (antologie și versuri inedite); Linia vieții (antologie), 1999 (antologie din toate volumele și versuri inedite, cu o prefață de Nicolae Manolescu); Cărți de eseuri și publicistică în volum: Vina tragică, Tragicii Greci, Shakespeare, Dostoievski, Kafka, 1978; Călătorie spre mine însămi, 1987; Crimă și moralitate (eseuri politice), 1993; Cronica melancoliei, 1998 (Premiul Salonului de Carte de la Cluj); A vorbi într-un pustiu, Editura Polirom, 2002; Recursul la memorie. Convorbiri cu Daniel Cristea-Enache, Editura Polirom, 2003; Crimă și moralitate
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
îi apar la fiecare doi-trei ani (și care i se traduc în străinătate), numeroasele articole de critică literară care i se consacră, activitatea publicistică desfășurată cu o inepuizabilă fervoare intelectuală (rubrica sa Atlas din "România literară" devine un eveniment săptămânal), călătoriile întreprinse în străinătate (începând cu o bursă de studii de șase luni în SUA, în 1973-1974), siguranța cu care debutează în proză (Cele patru anotimpuri, 1977), înaltă ținută păstrată în diverse împrejurări publice, ca și legendara ei fidelitate conjugală (cu
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
2004; Sertarul cu aplauze, 1992, 1998, 2002, 2004 roman; Imitație de coșmar, 1995 nuvele, dar și numeroase cărți traduse. De menționat este că, "de-a lungul anilor, poeta a întreprins ca invitată a unor universități, academii, organizații culturale mai multe călătorii de documentare și de studiu, în diverse țări europene, și a participat la congrese și la festivaluri de poezie. În afara volumelor menționate, i-au mai apărut grupaje de poeme în reviste și antologii din Anglia, S. U. A., Italia, Spnia, Franța
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
formă omogenă, coerentă. Reconstrucția înseamnă centrarea spre zona interiorității, neignorând forțele și legile exteriorității. Prima secțiune, Introducere în deconstrucția canonului, este constructul teoretic, eșafodajul fără de care aflăm din mărturisirile Alinei-Iuliana Popescu lucrarea nu ar fi putut să înceapă. E o călătorie temerară printre definițiile și clasificările făcute, de-a lungul vremii, de teoreticieni, istorici și critici literari, de scriitori. Dintre toate, autoarea zăbovește, în această secțiune a lucrării, cel mai cu folos, asupra opiniei lui Mircea Martin despre canonul estetic. Distincția
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
este suflarea care trăiește și care dă viață. Secretul poeziei constă în însuși faptul de a nu avea secrete. În poezie, totul se desfășoară sub privirile noastre și ceea ce ne înfățișează drept răspuns final este ceea ce am pierdut la începutul călătoriei noastre, ceea ce posedăm deja. Nu învățăm, ne aducem aminte". 50Alex Ștefănescu, op. cit., p. 397: "Așa cum mergeam, pe vremuri, la câte o piesă cu Leopoldina Bălănuță, ca să o vedem pe Leopoldina Bălănuță și nu ca să facem cunoștință cu un nou personaj
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
În limba română s-au tradus deja 11, ultimul, Acid sulfuric, În 2005. În Biografia foamei aflați despre existența unei fete caracterizată de o neostoită foame: de dulciuri la Început, de iubire, de alcool, de cărți și de hărți, de călătorii, de asceză și, peste toate, singura perenă, de scris. Ramuri ale acestui copac biografic desenat aici găsiți În alte romane: În Metafizica tuburilor, pe cea despre prima copilărie japoneză, În Uimire și cutremur pe cea despre despre reîntoarcerea, la 21
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
chipului, și chipul Însuși care se Închide În această trăsătură, o apucă, Îi barează linia de fugă, Îi re-impune propria organizare. (...) Romanul francez este profund pesimist, idealist, „critic al vieții mai degrabă decît creator de viață”. El nu concepe decît călătorii organizate, iar salvarea, numai prin artă. (...) Își petrece timpul punînd puncte pe i, În loc să traseze linii, linii de fugă active sau de deteritorializare pozitivă. Cu totul altul e romanul anglo-american. Gilles Deleuze, Mille plateaux, Minuit, 1980, pp.230 și 228
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
nou Mersault a cărei propensiune spre vacuitate este echilibrată de psihologia vetustă dar sănătoasă a eroului de roman polițist. Un Mersault pe care-l salvează lucrurile, ocazional femeile, niciodată definitiv ci pe perioade scurte, pe momente: prezența unui obiect, o călătorie cu avionul sau o femeie frumoasă pe treptele Palatului de Justiție, zărită de pe podeaua cu care tocmai ai făcut cunoștință În urma unui preinfarct, sunt distracții efemere a căror frecvență regulată asigură suficiente bucurii și dezamăgiri, Într-o succesiune de fulguranțe
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
să credem în această includere. Noi știm, totuși, că doar electronica și dispozitivele complexe ne leagă de emițătorul îndepărtat. Dar distanța geografică și intermediarii tehnologici, departe de a da un sentiment de artificiu, ne oferă imaginea unei spontaneități totale. În timpul călătoriei papei în Polonia, o mulțime în delir se elibera de orice temere la contactul fizic cu sutana papei. Călătoria pontificală a fost televizată în toate țările lumii. Familiile reunite în jurul televizorului s-au împărtășit din ea după dorință. Dar era
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
Dar distanța geografică și intermediarii tehnologici, departe de a da un sentiment de artificiu, ne oferă imaginea unei spontaneități totale. În timpul călătoriei papei în Polonia, o mulțime în delir se elibera de orice temere la contactul fizic cu sutana papei. Călătoria pontificală a fost televizată în toate țările lumii. Familiile reunite în jurul televizorului s-au împărtășit din ea după dorință. Dar era vorba într-adevăr de aceeași împărtășanie? Cea a polonezilor in situ era reală: nu departe era Armata Roșie și
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
cu câteva asemenea sisteme, dispuse în succesiune și culminând cu unul frontal. Cele mai clare exemple sunt cele care deapănă o istorisire printr-un șir de episoade. Sassetta îl reprezintă pe Sf. Anton în depărtare (figura 123), pornind într-o călătorie prin deșert. Un al doilea nucleu compozițional îl arată discutând cu un centaur pe drum. Pe acolo, vectorul conduce de a lungul drumului spre punctul culminant al călătoriei, întâlnirea cu Sf. Pavel. Dimpotrivă, atunci când pictura lui Watteau de la Luvru (figura
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
îl reprezintă pe Sf. Anton în depărtare (figura 123), pornind într-o călătorie prin deșert. Un al doilea nucleu compozițional îl arată discutând cu un centaur pe drum. Pe acolo, vectorul conduce de a lungul drumului spre punctul culminant al călătoriei, întâlnirea cu Sf. Pavel. Dimpotrivă, atunci când pictura lui Watteau de la Luvru (figura 124) este interpretată ca îmbarcarea pentru insula Afroditei, ea începe cu prezența iubiților din prim plan, urmărindu-i în deplasarea lor către ambarcațiune, aflată undeva înspre latura stângă
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
exista, păsările rămân fără cânt, un anume hieratism domină melancolia poetului. Principiile eterne ale naturii, aerul, apa, pădurea capătă semnificația unor evenimente umane fundamentale, desfășurate într-o geografie cu contururi ferme, dar sustrase timpului, evocarea este nostalgică, exprimând dorul de călătorie; mișcarea interioară, neliniștea întreținută de instinctul mi-grației este sugerată de instabilitatea peisajului, echivalent simbolic al naturii interioare. De aceea, poetul cântă "migratoarele păsări", "hohotul vântului", "valurile întunecate și sumbre", semne ale instabilității, lumii fenomenale, cu destinul căreia se identifică
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
de lângă drum", E. S. P. L. A., 1954; "Partidul m-a-nvățat", E. S. P. L. A.,1954; "Trăinicie", E. S. P. L. A.,1955; "Azima", Editura Tineretului, 1956;"Poezii", E. S. P. L. A., 1956; "Inima bătrânului Vezuv"; E. S. P. L. A., 1957; "Călătorii prin constelații", Editura Tineretului, 1957; Cu un ceas mai devreme", E. S. P. L. A., 1959;",Cântecele inimii", Editura Tineretului, 1959; "Materia și visele",E. P. L. 1961; "Culorile toamnei", E. P. L. 1962; "Pe coardele timpului", E. P. L., 1963; Cu farurile aprinse
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
părintească, pe care-a iubit-o îi va urmări existența până ce "îi intră copacii-n piept și se fac cercuri". În interpretarea trecerii timpului, aduce același simbol, caii, a căror evocare este legată de marile plecări, de dorul de libertate ("Călătorie"). Observăm o confuzie a regnurilor menită să creeze un conținut sufletesc, o realitate psihică specifică. Autorul reușește să transfigureze poetic o stare de exaltare senzorială cu semnificații adânci: astfel, copacii au crescut ca bărbații călări, au la tălpi viță de
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
miticul cât și mitologicul, exploatându-le semnificațiile. Ion Gheorghe are ca punct de plecare în poezie cărțile populare, istoria națională, folclorul de copii, sperând să creeze o nouă mitologie și să îmbogățească substanțial limbajul poetic. Cezar Baltag, prin fantastica sa călătorie spre începutul existenței și spre sfârșitul ei, demonstrează că "Țărmul rămâne zadarnic" și "Tinerețea fără bătrânețe" este doar un pretext pentru a ne vorbi de taina nașterii și a morții. Ștefan Augustin Doinaș crede în unicitatea faptelor pe care le
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
nicicând". Alteori zeu, pe jumătate sunet, se definește într-o muzică barbiană: "Desprinși din cântecul-inel,/ Văzduh și ape împânziră/ Suavii zei pe care el/ Aievea îi isca din liră". "Odihnă în țipăt" prezintă nașterea ca o ardere. Poetul face o călătorie către începuturile vieții, invocând motivul popular "tinerețe fără bătrânețe și viață fără de moarte" (Petre Ispirescu). Trecerea de la naștere prin purgatoriul existenței înseamnă un drum lung în cunoaștere, devorat de setea de absolut, până la trecerea din ființă la neființă, care ne-
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
și poate/ că ziua nu va fi să aducă un hoț cucernic/ de suflete venind din întuneric fără să se audă vreun zgomot". Poate că Marin Tarangul nu și-a găsit încă formula. Dan Laurențiu "Poziția aștrilor", E. P. L., 1967; "Călătoria de seară", E. P. L., 1968; "Imnuri către amurg", Editura Eminescu, 1970. Al. Piru îl consideră pe Dan Laurențiu un Bacovia în care intră "elemente noi de ultimă oră, de la beton și autobuz până la mizantropia existențialiștilor". 1 Motivul central al volumelor
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
L., 1968; "Imnuri către amurg", Editura Eminescu, 1970. Al. Piru îl consideră pe Dan Laurențiu un Bacovia în care intră "elemente noi de ultimă oră, de la beton și autobuz până la mizantropia existențialiștilor". 1 Motivul central al volumelor "Poziția aștrilor" (1967), "Călătoria de seară"(1968), "Imnuri către amurg" (1970), este condiția poetului, a precarității existenței lui în realitatea prozaică 2. Trimiteri se pot face și la M. Eminescu: "De plânge Demiurgos, doar el aude plânsu-și." Gheorghe Grigurcu îl consideră macedonskian. Se poate
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
arătam la geam, în grădina de-acolo, în grădină/ dealul lua foc, de-acolo/ o roată aprinsă vedeam/ un fum/ focul etern." Dan Mutașcu "Substratum", Editura Eminescu, 1970; "Ochiul lui Zamolxe", Editura Albatros,1972; "Oglinda lui Cagliostro", Editura Dacia, 1972; "Călătoriile lui Sindbad marinarul", Editura Eminescu, 1972; "Leuky", Cartea Românească,1973; "Stema din inimi", Editura Militară, 1973; "Scrisori bizantine", Editura Albatros, 1974; "Țara ca meditație", Editura Militară, 1975. Dan Mutașcu debutează sub steaua lui Lucian Blaga și treptat se apropie ca
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]