5,478 matches
-
Artimon, secretarul organizației de partid din Alba. Dintr-o familie de pescari săraci, Artimon a rămas de mic copil orfan (...). Ura lui Artimon s-a călit an cu an. Secretarul organizației de partid de astăzi, nu va uita niciodată obida îndurată în trecut. El își închină puterile ridicării pescarilor la o viață nouă. Nu-i singur. E ajutat în muncă de Toma, pescar în care trăiește tineretul patriei noastre, cu avântul său spre mai bine, cu visurile îndreptate către viitor. E
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
semn pentru un sunet î din i era întrebuințat oricum la începutul cuvintelor, în cuvintele compuse - ca neîncetat, neîntrerupt - și în verbele de conjugarea a IV-a în rî și în derivatele lor: a urî, urît. Dar naționaliștii nu se îndurau să se despartă de â. Să nu se mai vadă limpede că român vine din romanus? Ca și cum cine știa latinește nu-și dădea seama de lucrul acesta. Iar pentru necunoscătorii limbii latine tot una era de le cereai scrierea cuvintelor
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
o boală necruțătoare, după o lungă și grea suferință, tocmai când ajunsese la deplina maturitate științifică și când specialiștii așteptau de la dânsul noi lucrări valoroase. La moartea sa, profesorul Ion Simionescu scria: „Tineri care să se sacrifice pentru cercetări științifice, îndurând mizeria, se întâlnesc tot mai rar. În fața lor îmi plec capul. Din aceștia face parte și mult regretatul meu elev Theodor Văscăuțeanu”. În scurta sa viață, plină de greutăți și necazuri, fără a se bucura de o sănătate deplină, Theodor
personalitați universitare ieșene din basarabia by vlad bejan, ionel maftei () [Corola-publishinghouse/Science/91489_a_92360]
-
geantă pe care scria Weltmeisterschaft 1974! -, la noaptea de discuții și condusul înapoi la gară, a doua zi spre prânz! Da, o întâlnire de neuitat! Dorin Popa: Bineînțeles că nu m-am gândit că nu voi mai ajunge. M-am "îndurat" prea mult de ezitare. Însă, dacă invitația ar fi venit cu 10 ani mai devreme, în liceu, sigur aș fi urmat filosofia, cum am și vrut la un moment dat. Oricum, chiar dacă nu am apucat să-l întâlnesc, decât în
by Dorin Popa în dialog cu Liviu Antonesei [Corola-publishinghouse/Science/1051_a_2559]
-
și, într-un fel, e normal să ajungă în licențe la Jurnalistică ori chiar în teze de doctorat. Fenomenul trebuie exploatat, prostește desigur, până la capăt. Și nu cred că ne pasă de ceea ce vor spune generațiile viitoare, altfel nu-l înduram atât pe Ceaușescu, nici n-am fi așa de îngăduitori cu toți ciudații ăștia care, într-un fel ori altul, ne guvernează. Pe vremuri, au apărut niște cărți în Franța, cred că traduse și la noi imediat după 1990, care
by Dorin Popa în dialog cu Liviu Antonesei [Corola-publishinghouse/Science/1051_a_2559]
-
mai mult decât din idee în idee. Prins în păienjenișul acțiunii, acest personaj unic ne apare ca o inteligență hiperbolizată. Inert și nedumerit, el este un martor liminar. Interioritatea lui și exteriorul fuzionează. În vreme ce viața i se întâmplă, el suportă, îndură mult peste resursele lui. Realul îl devorează. Gândirea e ultima fortăreață. Baza caracterizării este rememorarea. Există o serie de stări definitorii de care autorul Desperado se folosește în mod repetat: deruta, abandonul logicii, anularea (ne)fericirii, falsa resemnare marcată de
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
și, tocmai de aceea, provocatoare pentru lectură. Eroul Desperado e pasiv și resemnat, spre deosebire de eroii energici, deciși să acționeze, din narațiunea tradițională. Tradiția basmului era tradiția aventurii. Literatura Desperado e un jurnal al resemnării. Eroii lui Kazuo Ishiguro, de pildă, îndură toate eșecurile la care îi supune destinul lor: o mamă japoneză are două fiice care o lasă pradă singurătății (una se sinucide, cealaltă pleacă de acasă fără explicații); un majordom englez ratează "ziua" și rămâne cu rămășițele ei, de care
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
pianist e asediat de o realitate absurdă și rămâne împietrit în fața ei; un detectiv caută zadarnic sensul existenței. Cinci eșecuri, în cinci romane. Tom Jones, David Copperfield, Soames Forsyte s-au luptat, au ajuns undeva; eroii Desperado se mulțumesc să îndure. Viitorul nu le rezervă nimic. Hrana lor sunt eșecul și resemnarea. În lipsa aventurii, farmecul eroului Desperado, suspansul jurnalului lui, vin, cum zicea Ackroyd într-un interviu, din amestecul inteligenței cu sentimentul ("Mintea este suflet".) Inteligența amestecă incidentele. Sentimentul încetinește goana
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
vestici, întrucât ei se zbăteau să supraviețuiască prin aceste șiretlicuri, pe când occidentalii căutau doar succesul de public de multe ori. Scriitorul comunist era dornic să străbată cât mai în profunzime și să stabilească o legătură trainică cu cititorul, cu care îndura umăr la umăr teroarea cruntă a tăcerii. Literatura este opusul tăcerii. Vestul era liber să articuleze. Estul a trebuit să reinventeze vorbirea, să reinventeze literatura. În multe romane scrise în afara cortinei de fier, un turist vestic se găsește, din curiozitate
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
frică să nu fie bănuită că ar vrea să rămână în vest (de ce n-ar trebui să vrea acest lucru, nu ni se spune). Exilatul comunist nu e o figură în totalitate tristă, fiindcă din punct de vedere economic nu îndură lipsurile compatrioților lui. Este însă un neadaptat, trebuie să muncească din greu să se afirme social, profesional, material, cultural. A face din el un erou comic nu e tocmai o idee strălucită. * Imaginea turistică a unei țări comuniste văzute ca
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
scurtă. Pentru Anna Wulf din The Golden Notebook (Doris Lessing), ziua de mâine e un veșnic mister, pe care îl duce greu, apăsată fiind de sentimentul că azi nu are nicio finalitate și că viitorul e mult prea greu de îndurat / așteptat. Eroii își văd de viața lor și nu îngăduie alte ființe în conturul povestirii, ori nu altfel decât ca figurație. Pianistul din The Unconsoled e înconjurat de o mare de oameni, dar pe niciunul nu ajungem să-l cunoaștem
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
e un drog care creează dependență. După ce-l citim, revenim foarte greu la lectura unei singure convenții (Dickens, Galsworthy, chiar Joyce). Amestecul de planuri de toate felurile, turnul ui Babel care este textul Desperado, creează un lector resemnat, gata să îndure frustrarea că e neputincios. Lectura Desperado e o neputință asumată. Avansul romanului britanic în acest moment este tocmai această nouă lectură pe care o creează. E vorba de o lectură sceptică, precaută, versată, tolerantă până la nepăsare, receptivă până la anihilarea oricărei
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
seama că misterele au să rămână nedezlegate. Suntem învățați să iubim neîncheierea, să pătrundem esența neînceperii, să intuim adevărul de neconceput că trăim într-o lume fără început și fără de sfârșit. Ackroyd forțează, cu tandrețe, marginile înțelegerii, ajutându-ne să îndurăm neputința. Istoria în sine e cât se poate de simplă: Timothy Harcombe, fiul lui "Clement Harcombe. Mediu și vindecător", îi calcă tatălui lui pe urme. Tatăl a început ca magician de circ, până ce a cunoscut-o pe Cecilia, cu care
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
întrepătrunse" se rotesc în paginile acestei cărți. Trecutul readuce prezentul la viață, prezentul creează și el un trecut în vise. Oare existăm cu adevărat? Platon e total nemulțumit de lume: Vă întreb dacă așa trebuie să trăim. Nu mai pot îndura răbdarea, venerarea nesfârșită, așteptarea noastră. Unii dintre noi îmbătrânesc și se fac nevăzuți. Mi-am văzut și eu mama cum începe să se ducă, până ce nici pentru mine nu mai era vizibilă.... Dacă nu învățăm să ne îndoim, poate că
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
îndrăzneață și mai înclinată către emoție. Capitolul oferă o imagine comică a Hertei, soția lui Odilo, înaintând către vârsta de bebeluș. Resentimentul ei pentru medic pe vremea când "vindeca" trupuri moarte în lagăre se șterge: nu mai e silită să îndure durerea pierderii fetiței, impotența lui, viața lui în umbra cuptoarelor de exterminare. Eul interior vede purtarea ei prezentă (care e de fapt trecutul ei) ca pe o consecință a trecutului ei (de fapt viitorul, dacă o privim prin prismă cronologică
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
etc. Declarația (extrasă din volumul I al autobiografiei autoarei) e deficitară la capitolul "etc". Drept care Doris Lessing revine (cu totul neobișnuit pentru ea în alte situații) la acest adevăr ambiguu: Sigur că a fost extrem de dureros, dar nu mai puteam îndura să trăiesc în societatea aceea. N-aveți idee ce cumplită era, îmi ieșeam din minți, n-aveam ce căuta în ea, pur și simplu simțeam că trebuie să plec. Ce mă miră azi este că am avut tăria s-o
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
E un compliment că mă vezi "grijuliu". "Grija" aceasta, dacă există, îmi vine din copilăria petrecută alături de o mamă bolnavă, pătimașă, adesea deloc rezonabilă, dar eroică, pe care parcă o aud: "Orice ai simți tu e mai puțin decât am îndurat și mai îndur eu". Sentimentele proprii sunt parcă anesteziate, cad într-un fel de visare. Tânăr fiind, eram domol dar scriam uneori dur, iar acum cred că sunt mai degrabă un dur care-și permite să scrie un pic doar
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
că mă vezi "grijuliu". "Grija" aceasta, dacă există, îmi vine din copilăria petrecută alături de o mamă bolnavă, pătimașă, adesea deloc rezonabilă, dar eroică, pe care parcă o aud: "Orice ai simți tu e mai puțin decât am îndurat și mai îndur eu". Sentimentele proprii sunt parcă anesteziate, cad într-un fel de visare. Tânăr fiind, eram domol dar scriam uneori dur, iar acum cred că sunt mai degrabă un dur care-și permite să scrie un pic doar un pic mai
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
decât pur mecanism: omul lipsit de educație nu știe să se servească de libertatea sa. E necesar ca el să simtă de timpuriu împotrivirea neevitabilă a societății pentru ca să învețe cât e de greu să-și poarte singur de grijă, să îndure lipsa și să dobândească libertatea independent“ (I. Kant, 1992, p. 23). Pentru a-și susține punctul de vedere, filozoful german propune și un set de reguli care ar trebui urmate pentru ca elevul să dobândească singur libertatea: 1. Copilul să fie
Instituţia şcolară şi formarea adolescentului by Andreea Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/1226_a_1882]
-
Anglia. În jurnal, Marguerite își motivează iubirea pentru Armand: ...M-am dăruit ție fiindcă, văzându-mă cum scuip sânge, mi-ai luat mâna într-a ta, fiindcă ți-au dat lacrimile, fiindcă tu ești singura ființă omenească ce s-a îndurat să mă compătimească... Când a aflat de moartea iubitei lui, Armand a venit în fața hotelului luxos în care s-a stins, mirat că lucrurile ei au fost licitate pentru a i se plăti datoriile. A insistat să-și recupereze cartea
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
se beau lichioruri, se dansa în acompaniamentul ghitarelor, tamburinelor și castanietelor, se distrau în compania celor două femei. Când aflau, tatăl și fiul îi fugăreau pe musafiri și le snopeau în bătăi pe cele două femei, mamă și fiică, care îndurau cu stoicism bătăile. Ele se apărau cum puteau, nu-și doreau decât să-și apere fețele pentru a nu desfigurate. După scandal își vindecau rănile, depășeau șocul violențelor și reluau pregătirile pentru următoarele petreceri, pentru primirea musafirilor. Mama tinerilor Chira
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
în asta? Mielușea nefericită, rătăcită de turmă și nerăbdătoare să fiu păzită, o râie îngrozitoare mă murdărea. De aici dragostea mea nu pentru suferințe care m-ar pătrunde în profunzime (de fapt, nu-mi plăcea atât de mult să le îndur, ci să le privesc), ci pentru suferințe povestite și imaginate, care mi-ar zgâria oarecum sufletul la suprafață. Era ca și cum aș fi fost zgâriat cu unghiile: urmarea era o umflătură, o jupuitură, o scurgere de puroi infect. A trăi în
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
cântată. Un personaj încoronat cu spini, cu papură în mână, cu corpul însângerat, repeta propriile cuvinte ale lui Iisus. Era târât în fața marelui preot Caiafa, în fața lui Pilat, în fața lui Irod. Erau copiate cu fidelitate toate ultragiile pe care le îndurase omul-Dumnezeu, sărutul trădătorului Iuda, vătămarea lui Malhus, lepădarea Sfântului Petru, palma dată peste fața lui sfântă și vasul cu oțet. Un cor de jidani striga: crucificați-l! crucificați-l! Erau văzuți înaintând călăii înarmați cu cuie; îl întindeau pe Iisus
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
om”, prin aceasta, Înțelegându-se că, Înainte de crearea omului, zeii trebuiau să suporte ei Înșiși oboseala muncii, care va deveni mai apoi datoria specifică ființelor umane - procurarea hranei și a băuturii necesare. Se povestește tab. I, 2-4: șZeiiț trebuiau să Îndure munca și să Își poarte povara (șupșikku): povara zeilor era mare, munca lor era grea, oboseala puternică. Se face aici aluzie În mod clar la munca agricolă a mesopotamienilor și la cea adiacentă, de construire și Întreținere a canalelor de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
fizionomiei cultului și al valențelor sale ideologice așa cum se configuraseră ele În secolele I-II d.Hr., afirmă că zeița, după ce l-a biruit pe Typhon/Seth, nu s-a Împăcat cu gândul ca luptele și chinurile pe care le Îndurase și pribegia și multele fapte Înțelepte și marile isprăvi să se piardă, Învoindu-se ca să spunem așa, să le Învăluie uitarea și tăcerea, ci, unind cu niște ceremonii preasfinte unele imagini și sensuri tainice și Înfățișări ale acelor isprăvi din
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]