6,522 matches
-
să intre la el, oricît de urgente ar fi fost lucrările; trebuia să apară altceva, să i se distragă atenția, un telefon de la ministru, de la Externe, o invitație la masă de la Malaxa, cam așa ceva, ori să găsească prin ziare o bombă despre care numai el știa adevărul, "sînt bombe care dărîmă birourile, astea nu-s chiar cele mai rele, pentru că sînt altele că dispar oamenii și rămîn birourile!", o zicere pe care o aruncase ca în glumă la o masă făcuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
fi fost lucrările; trebuia să apară altceva, să i se distragă atenția, un telefon de la ministru, de la Externe, o invitație la masă de la Malaxa, cam așa ceva, ori să găsească prin ziare o bombă despre care numai el știa adevărul, "sînt bombe care dărîmă birourile, astea nu-s chiar cele mai rele, pentru că sînt altele că dispar oamenii și rămîn birourile!", o zicere pe care o aruncase ca în glumă la o masă făcuse ocolul Bucureștilor și se întorsese ca o frază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
cu o căsuță a lor cu grădiniță idilică. În '44, după 23 August, m-am dus la el. "Dă-mi, i-am spus, ceea ce ți-am încredințat... Hainele, manuscrisele..." Nu le mai am", zice. "Dar unde sunt?" A căzut o bombă pe ele!" "Ce bombă, zic, unde, văd că aici nu e nici o groapă, casa e în picioare". Nu, 'că nu le-am ținut aici, le-am dus în altă parte". "De ce?" "Ca să nu cadă o bombă pe ele". "Și a
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
lor cu grădiniță idilică. În '44, după 23 August, m-am dus la el. "Dă-mi, i-am spus, ceea ce ți-am încredințat... Hainele, manuscrisele..." Nu le mai am", zice. "Dar unde sunt?" A căzut o bombă pe ele!" "Ce bombă, zic, unde, văd că aici nu e nici o groapă, casa e în picioare". Nu, 'că nu le-am ținut aici, le-am dus în altă parte". "De ce?" "Ca să nu cadă o bombă pe ele". "Și a căzut..." " Da, le-a
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
sunt?" A căzut o bombă pe ele!" "Ce bombă, zic, unde, văd că aici nu e nici o groapă, casa e în picioare". Nu, 'că nu le-am ținut aici, le-am dus în altă parte". "De ce?" "Ca să nu cadă o bombă pe ele". "Și a căzut..." " Da, le-a făcut praf..." Eram și indignat și trist că pierdusem acele lucruri. Bineînțeles că vânduse tot ceea ce îl rugasem să-mi păstreze, alții mi-au spus, sugerîndu-mi că a făcut-o ca să aibă
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
toate coloanele, iar textul cu corp gros, ca la crimele de mare senzație. N-am telefonat nimănui, nici lui Vinea, care nu dădea pe-acolo cu săptămânile, nici patronului, lui Șeicaru, era o lege vitală a presei, ți-a venit bomba, o dai la cules, patronul o citea și el dimineața ca orice muritor de rând, nu trebuia deranjat pentru asta din somn la ora unu noaptea, îți făceai meseria și gata. M-a căutat însă pe mine cenzura, un domn
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
spolierea muzeelor de către mulțime, caii de rasă ai lui Saddam Husseim pe care oamenii ignoranți i-au înhămat la plug, și mi-am zis că lucrurile sunt foarte grave. În Afganistan n-a existat nici o minimă etică a războiului, cu bombe oarbe care au făcut victime nevinovate. E adevărat, unii spun că nu poți alătura „etică“ și „război“; ba da, chiar în Franța anumiți gânditori creștini au provocat o mare dezbatere în timpul celui de-al doilea război mondial. Dar în Afganistan
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
un loc pe care-l cunoaște, înconjurat de lucrurile care au o semnificație pentru el. Nu, n-o s-o las. Nu dacă găsesc o modalitate de-a o opri. Poate că nu vorbește serios. Oh, Doamne, Stevie, am uitat. Altă bombă, exact ce ne lipsea. Express încearcă să ne preia. Stevie se smulse prompt din starea de autocompătimire la primul semn de primejdie. — Cum e posibil? Jack n-a făcut niciodată vreo aluzie la asta. — Poate că nici nu știe. Murray
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
dacă vrei, dar mi-ar plăcea să fac parte din viața copilului meu. Fran se arici. Cum naiba de ești atât de sigur că e copilul tău? Se gândi la plicul încă nedesfăcut ce conținea dovada incontestabilă, ascuns ca o bombă cu ceas în geanta ei. Jack rânji. — Pentru că, întâmplător, știu că Laurence Westcott nu poate avea copii. I-a spus lucrul ăsta lui Carrie cu ani în urmă. Pe ea n-a deranjat-o pentru că avea deja doi. N-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
precis l-au semnat. Iar Alexandru Paleologu, care a supraviețuit comunismului, a mărturisit public că l-a și respectat. Așadar Preda m-a poftit la el în birou și mi-a spus: — Monșer, te angajez, deși am auzit că pui bombe pe unde treci. Așa că fii atent, să-mi spui și mie când te apucă... Cam așa ceva. Nu mai știu ce-am zis. Oricum, n-are importanță. Poate că tot atunci, deși nu prea cred, directorul editurii s-a apucat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
cuvânt receptat ca fiind magic în România, căci, în mintea mioriticilor noștri compatrioți, a face parte din NATO îți îngăduie să trăiești bine, fără să muncești, despre toate acestea voi scrie câte ceva săptămâna viitoare, chiar dacă războiul va fi început, iar bombele americane masacrează populația civilă. Cotidianul, 7 martie 2003 Au venit americanii! Organizația Tratatului Atlanticului de Nord (cum sună tradus din franceză faimosul pact NATO) s-a stabilit în 1949 prin semnarea unui tratat la 4 aprilie 1949, de către următoarele țări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
teamă că va fi silit să distrugă tot ce e împrejurul muștei... Când vezi cum înaintează ca un tăvălug forțele coaliției anglo-româno-americane ți se face pielea de găină. Și toate bombardamentele astea zise cu față umană... E îngrozitor! Oricum, toate bombele și avioanele și, în special, elicopterele care, nu știu de ce, cad ca proastele, ei bine, toate armele astea ultraperfecționate costă miliarde. Cine o să le plătească? Franța și Germania nu sunt în coaliție. Poate Japonia... Dar ia spune, de ce ai devenit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
reconstruite periodic, astfel încât, în maximum o jumătate de secol, fața unui cartier poate fi modificată până la irecognoscibil. În al doilea rând, minima geometrie expusă de orașele din perioada antebelică a fost pulverizată, la propriu și la figurat, de miile de bombe aruncate de americani în timpul războiului. O dată cu încheierea ostilităților, în 1945, milioane de oameni au rămas fără adăpost, astfel că autoritățile s-au văzut confruntate cu o situație fără precedent. S-a luat decizia încropirii grabnice a unor locuințe, în acest
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
lirismului într-un prozopoem sui generis: "Cintiza și pietrușelul făceau să răsune colnicele prin vocea lor ascuțită, dar plină de dulceață; ciocârliile se înălțau în aer (țineți-vă bine: intră în scenă artileria grea, n. m.) întocmai ca niște mici bombe (uf, bine măcar că ne menținem în sfera gingașă a armelor de calibru redus, n. m.), apoi se opreau în loc și, bătând din aripi, umpleau aerul de melodioasele lor cântări". Credeți că minunata descriere se încheie aici? Nicidecum. N-a uitat
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
să fac un efort de memorie, să le identific în sufletul meu, dar nu reușesc decât să zâmbesc. În fond, fleacuri și nimic mai mult! Țigara e pe sfârșite. Tic-tac, tic-tac,... Asta-i bună! Doar n-o avea montată vreo bombă în ea! Și, totuși, aud prea bine și nu știu să mai existe vreun ceas aici, la bucătărie. A, da, e ceasul de mână, pe care am uitat să-l scot. Nici ăsta nu mă iartă. Am ajuns înapoi, în
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
rup, pe urmă, din ce în ce mai repede, împăturesc, rup, împăturesc... Când anonima nu-i decât bucățele mici, mici de hârtie, strâng totul de pe birou și arunc la coș. Acum, mă simt ușor ca un fulg și nevinovat ca un înger... Și răzbunarea? Bomba? Bubuitura? Nu-s de nasul meu, nu-s eu în stare de așa ceva. Facă-le alții, dacă pot. Eu nu-s capabil să mă bălăcesc în... 3....tic-tac, tic-tac... Ce mi-o fi venit cu anonima asta? Nici măcar prin gând
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
țină seama de afirmațiile de mai sus. Epicul și întinderea speciei ar trebui să fie criteriile fundamentale, dar tocmai aceste componente sunt discutabile. Și nu postmodernismul (o recrudescență a vechiului avangardism), nici nevoia de a veni în fața cititorului cu o ,,bombă”, ci, revenim, literatura ca artă nu se mai supune regulilor de orice natură ar fi ele. De altfel, romanul, așa cum este gândit azi, s-a scris dintotdeauna, dar înclin să cred că Apuleius nu știa că scrie roman, pentru că la
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
șoptind cu obrajii înțepeniți, în timp ce creierul zbiară că nu, nu se poate. Ștefan, rostesc, obișnuindu-mi buzele din nou cu fie care literă, în timp ce mintea repetă ceea ce știa toată lumea, ceea ce ziarele scriseseră acum doi ani, dispărut în misiune, atac cu bombe capcană, mama lui primise medalia, decorat post-mortem, acum un an. A închis. A venit, era chiar alături. Totul pulsează, urechile-mi ard și-mi bubuie, ochii mi explodează de mii de stele care cad ritmic asupra noastră. Neîn cetat. Hai
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
pulsează, urechile-mi ard și-mi bubuie, ochii mi explodează de mii de stele care cad ritmic asupra noastră. Neîn cetat. Hai să intrăm aici, e frig, spune. Suntem înăuntru. În hol ceasul arată 12.01. La mulți ani. O bombă de cartier, supraaglomerată, totul sclipește, asurzitor, costumele negre, paietele, fripturile și parfumurile dulci, senzuale. Aur. Țiganii încing dansul în jurul nostru, se rotesc neîncetat. De alături se aude un puști strigând fără rost: Ia tiribomba, neamule, tiribomba cu norocul, ca să-ți
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
tăcerile noastre îmbrățișate, înghițindu-ne. O, viața mea. Privirea mi se agață de ceasul din hol, acum atât de departe: 12.02. Nu mai văd limbile mișcând, o fi ceață, o fi fum, cald, lacrimi. O, Doamne, raiul tău e bomba asta, iar la poarta lui stă Sfântul Petru. E pitic, îl cheamă Adi Minune. Roxana Melnicu La prânz Am oprit mașina în drep tul vechii biserici ca să se mai urce cineva. Trântisem por tbagajul când un om fără o mână
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
mari, siguri că începe în sfârșit când s-au închis ușile, a fost ales un prezidiu în bloc, cu listă dinainte, am văzut cu ochii mei hârtiuța dată unuia, iar activistul ăla, Panaite, s-a ridicat și ne-a spus bomba, buimăcindu-ne, vrei să spui că toate astea nu sunt în mintea ta și mai e nevoie să-ți spun eu ce s-a petrecut? Nu-mi răspunzi. Știu ce-ai simțit, în clipa aceea te priveam, albiseși, îți strângeai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
copilotul Packard-ului. Pe JIm Îl interesaseră dintotdeauna avioanele, mai cu seamă bombardierele japoneze care, În 1937, devastaseră cartierele Shanghai-ului, Nantao și Hongkew. Stradă după stradă, casele chinezești fuseseră făcute una cu pămîntul, iar În Avenue Edward VII o singură bombă ucisese o mie de persoane, mai mult decît oricare altă bombă din istoria războaielor. Principala atracție a petrecerilor doctorului Lockwood era aeroportul abandonat de la Hungjan. Deși japonezii controlau cîmpul din jurul orașului, forțele lor patrulau perimetrul Bazei Internaționale. Îi tolerau pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
bombardierele japoneze care, În 1937, devastaseră cartierele Shanghai-ului, Nantao și Hongkew. Stradă după stradă, casele chinezești fuseseră făcute una cu pămîntul, iar În Avenue Edward VII o singură bombă ucisese o mie de persoane, mai mult decît oricare altă bombă din istoria războaielor. Principala atracție a petrecerilor doctorului Lockwood era aeroportul abandonat de la Hungjan. Deși japonezii controlau cîmpul din jurul orașului, forțele lor patrulau perimetrul Bazei Internaționale. Îi tolerau pe cei cîțiva americani și europeni care trăiau În districtele rurale și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
copii, ale căror trupuri umflate păreau că fuseseră hrănite În cursul nopții de răbdătorul fluviu Yangtze. Lui Jim nu-i plăcea acastă regată a cadavrelor. În lumina soarelui care se Înălța, petalele de hîrtie semănau cu măruntaiele răsucite În jurul victimelor bombelor din Nanking Road. Își Îndreptă din nou atenția spre vasul de război japonez. Fusese lansată o șalupă care pornise să traverseze rîul spre vasul american Wake. O duzină de marinari japonezi ședeau față-n față, cu puștile ridicate ca niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
CÎnd ofițerul japonez Începu să-l Înjure pe unul dintre hamali, domnul Guerevici Îl trase pe Jim În spatele unui platan. Desfăcu ziarul ca să-i arate schița unui artist extravagant Înfățișînd două vase de război uriașe scufundîndu-se sub o grindină de bombe japoneze. Din fotografiile de mai jos, Jim recunoscu vasele Repulse și Prince of Wales, fortărețele de nescufundat despre care filmele britanice de actualități arătau mereu că puteau Înfrînge fiecare În parte Marina japoneză. — Nu e un exemplu bun, reflectă domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]