7,345 matches
-
asemeni lui Agamemnon, semnînd condamnarea la moarte a Ifigeniei lor . Ei nu pot concepe ca ea [livada] să fie doborîtă. O formă de inconștiență, sau de rezistență ?” (p.29); „Livada...este Furtuna secolului nostru. Ea Îi Înregistrează crizele și Îi desenează relieful”(p.37) ; „Stăpîna va sfîrși prin a se asemăna cu Maria Magdalena și va cerși iertarea păcatelor, pe cînd Varia va Înălța compor tamentul său sacrificial la rangul de virtute” (p.51) ; „Cehov face din livadă un sălaș al
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
pete de grăsime, de aceea fiecare obiect avea umbre lungi și mâinile mele arătau ca și cum ar fi fost albe și lipsite de viață. M-am așezat cu capul în mâini și mi-am trecut ochii de câteva ori peste formele desenate pe mușamaua care acoperea masa. Mă uitam la pătratele albastre cum se transformă în pătrate roșii și dup-aia în pătrate negre și iar roșii. Am privit în sus spre bec și am văzut pătrate albastre și roșii și negre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
doar la ele, fără să le cumpere. Chiar și oamenii în vârstă se uitau la benzile desenate, în special bărbații. Veneau sâmbăta după-amiaza și se așezau pe vine sau stăteau pe podea și le citeau. Când toată lumea citise benzile noastre desenate nimeni nu mai voia să le cumpere, așa că acolo mergeam în pierdere. Pe domnul Williams nu îl deranja însă. În timp ce le citeau cumpărau tutun și din asta scoteam profit, fiindcă nu-l creșteau departe, așa că domnul Williams îl lua ieftin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
spatele lui, uitându-mă la etichetele de pe sticluțe, și mi-a zis să mă întorc în magazin și să îi zic fetei că o să fie imediat gata medicamentul. Când m-am întors în magazin, ea citea o revistă de benzi desenate de pe raft. I-am zis că o să fie imediat gata rețeta și a zis bine, o să aștepte. Voiam să mă duc înapoi în spate cu domnul Williams pentru că ea se uita la mine din când în când. Eu stăteam pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
e singurul lucru pe care mi-l dorisem vreodată și pe care am crezut că o să-l am. Mi-am scos bandajul și m-am uitat la dungile roșii de pe obraz. Arătau ca o grilă de x și 0, cum desenam pe tabla de la școală când eram mici. Mi-era rușine când mă uitam la zgârieturile alea. Cineva m-a lovit. Nu am făcut niciodată nimic ca să mă lovească cineva, cu excepția lui Bruce, înainte de a merge la școală. Mă întrebam ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
puteam să-l țin 100 de ani cu capul în jos și nu-mi dădeam seama. Nu, că pictorii ăștia sînt nebuni. Odată a venit unul pe la noi, prieten de-al lui Ilie și s-a apucat și mi-a desenat pisica. Altfel, semăna a pisică, nu ca astea ale lui ginere-meu, că nu seamănă cu nimic. Da' pe urmă zicea că vrea să vîndă tabloul cu un milion. Și eu i-am zis: s-aștepți dumneata să-l vinzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
și drăgălaș) le-a pus la loc în bufetul milhiks din cămară - toate astea fluierând întreaga dimineață, veselă ca un canar, un cântecel fără melodie, plin de vigoare și bucurie, de inimă ușoară și mulțumire de sine. În timp ce eu îi desenez ceva cu creionul, ea face un duș - iar acum, în dormitorul scăldat de razele soarelui, se îmbracă să mă scoată în oraș. Stă pe marginea patului în sutienul ei cu pernițe și în jupă, își trage ciorapii lungi și turuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
Desen de vară Te-aș desena la mare, pe o plajă pustie, Nisipul ți-ar intra între degetele de la picioare Pe care le-aș contura cu un 4B ascuțit. Creionul și-ar hașura încet părțile corpului tandru, Pe care le-aș atinge neîncetat cu mișcări unduitoare
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93429]
-
înfiorată. Timpul s-a oprit. Clipa s-a dizolvat într-un infinit astral. Totul dispare în jur. Rămâne doar patima fericită a dezlănțuirii. Și amândoi o gustă cu poftă, fără să se sature. Carnea frământată, mușcată, freamătă în descărcări ce desenează languros plăcerea, trupurile, transformate în lavă vie, se împletesc avide în chemări nerăbdătoare, se încleștează, se pătrund voluptuos, contopindu-se într-o uriașă și unică văpaie. Printre buzele uscate de focul lăuntric ies șoptit gemetele plăcerii și șoaptele iubirii. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Bubuie o împușcătură, urmată de o rafală scurtă, apoi alta, după care tăcere. Sub impactul puternic al gloanțelor șeful fusese izbit de perete. Are fața dezintegrată. Pe tapetul albastru alunecă bucăți de os și zdrențe din creierii lui. Tirul precis desenase pe pieptul lui Gaie un colan de găuri roșii. Sângele se revarsă abundent, ca apa prin jgheaburi după ploaie. Scheisse!109 Manfred aruncă automatul gol și aduce în față pe celălalt. Arată cu degetul micul Derringer căzut la podea. De unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Zigzagul gândurilor îl aruncă într-o dimineață leneșă, rătăcită în voluptatea patului comod, când simțea prin somn căldura mâinii ei odihnindu-se la mijlocul pieptului său, zâmbetul ambiguu, candid și provocator în același timp, care-l întâmpina imediat cum deschidea ochii, desenat de buzele încă acoperite cu roua sărutărilor lui pline de iubire frenetică. Undeva, în spate, cineva strănută înăbușit. Cu răceală cinică își șterge amintirile frumoase din minte și revine la prezentul imediat. Să tragă în reflector și apoi să atace
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
îi vine să verse. Atunci când ieșise din sediul Gestapo-ului, dintr-o mașină oprită la marginea bordurii coborâse un individ mătăhălos, înalt de aproape doi metri. Gâtul gros, bovin, susținea un cap mare și osos. O cicatrice adâncă ce se desena repulsiv pe obrazul stâng, până la colțul gurii, accentua brutalitatea chipului. Îl recunoscuse imediat, Ernst Kaltenbrunner, individul de care însuși Heinrich Himmler se temea. Când ochii șefului R.S.H.A. trecuseră indiferent peste el, avusese un scurt moment de oroare. Parcă privise Moartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
aruncate de o parte și alta. Bubuiturile se succed în lanț și limbi lungi de flăcări se înalță către cer. Exploziile rup bucăți mari din ziduri, ca și cum ar fi din carton. Ferestrele sunt sparte și ușile smulse din balamale. Trasoarele desenează dungi luminoase care străpung trupurile nenorociților aflați în calea lor. Carol ochește atent cu zebeul, sus. O singură împușcătură și un corp izbește pământul. Sărind peste dărâmături, o parte din soldați, sub conducerea lui Mâțu, intră înăuntru. Din capul scărilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
inimi. Ridică din zăpadă capul și privirea lui întâlnește ochii căprui, reci și imobili ca însăși moartea, ai unui neamț căzut lângă el. E fără cască, cu picături de sânge în părul castaniu. Din colțul gurii un firicel roșu se desenează pe albul pielii, către barbă. De la distanță, un strigăt neliniștit taie văzduhul din ce în ce mai distinct și mai aproape, crestându-i timpanele cu forță. Al cui este? Simțurile zguduite încep să funcționeze și recunoaște glasul lui Nicky. Marius! Marius! Simte cum o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
cu ochii ancorați în întunericul dușmănos, acolo de unde inamicul poate declanșa oricând un atac prin surprindere. Înghite puțină zăpadă, într-o zadarnică încercare de a potoli arșița chinuitoare a temperaturii. O pușcă mitralieră latră scurt și câteva gloanțe trasoare își desenează liniile peste ei. Zgomotul îi lovește ca un baros în nervii încordați. Ce naiba se află aici, în clădirea asta, încât nemții să se înverșuneze împotriva lor atât de tare? Ar fi vrut să-l întrebe asta pe von Streinitz, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
și la mormântul iubitei. O ciudată stare de confuzie pune stăpânire pe el, cuvintele sacre devin doar o simplă înșiruire vocală și atunci realizează nepăsător că își pierduse credința. Ezită un moment înainte să arunce cu pământ peste silueta fragil desenată de faldurile pânzei kaki. Își dă seama că a rămas mai singur ca niciodată. Smaranda, prietenii, camarazii, cu toții s-au dus, spulberați ca norii de vânturile mari ale înălțimilor cerești. Oftează îndelung și trist, cu sufletul redus doar la o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
schiță care ar putea ține loc de orice. Dacă închid ochii și mi-o închipui, nu văd nimic decât niște esențe care plutesc, se întrepătrund și-i sugerează vag caracterul, dar nu e o imagine clară, după care să pot desena, să zicem. Corpul, în schimb, i-l cunosc bine și îl pot desena. Dar problema nu e cum arată, pentru că poate să arate oricum, problema e ce fel de ființă era și cum mă raportam la ea. Cum mă raportam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
o închipui, nu văd nimic decât niște esențe care plutesc, se întrepătrund și-i sugerează vag caracterul, dar nu e o imagine clară, după care să pot desena, să zicem. Corpul, în schimb, i-l cunosc bine și îl pot desena. Dar problema nu e cum arată, pentru că poate să arate oricum, problema e ce fel de ființă era și cum mă raportam la ea. Cum mă raportam e o poveste complicată, și poate chiar destul de lungă. Dacă adaug aici și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
sexual; și în același timp nu era nici părinte, nici stăpân, ci spectator. Nu hotărâse decât că procesul va avea loc, dar ignora în ce fel. După desăvârșirea figurii se trăsese în lături și se ținea departe de forțele care desenau omoplații și claviculele gata căptușite cu piele, sânii mici și cu sfârcuri cam negre, pântecele în mijlocul căruia o mică scobitură marca buricul. Nu-și explicase niciodată de ce a întors capul când s-a generat sexul, dar pe măsură ce relua incidentul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
-se la bărbie, acolo unde i-a încolțit o aluniță păroasă, citești, foarte bine, foarte bine. Nu are cu ce să mă prindă, văd însă limpede că tare ar fi vrut să mă găsească frunzărind o revistă cu prostii sau desenând obscenități. Cu toate astea, îmi ia dicționarul din brațe și-l duce la loc. Ascult cum cartea alunecă în raft, ascult târșâitul papucilor pe hol, deschiderea ușii de la bucătărie, șuieratul unei oale. Acum chiar că am rămas singur. Mă aplec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
mișcare largă, ridic una din marginile covorului. Parchetul e plin de desenele mele scrijelite cu briceagul, care înfățișează, într-un loc, jucători de baschet, mașini și soldați, iar în altul, aproape de centrul camerei, o mulțime de femei dezbrăcate. Știu să desenez destul de bine și pot spune că femeile astea mi se par de-a dreptul atractive. Desenez câte una de fiecare dată când sunt nemulțumit. Și cum faza cu dicționarul m-a enervat, schițez o tipă despuiată călărind o motocicletă. Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
care înfățișează, într-un loc, jucători de baschet, mașini și soldați, iar în altul, aproape de centrul camerei, o mulțime de femei dezbrăcate. Știu să desenez destul de bine și pot spune că femeile astea mi se par de-a dreptul atractive. Desenez câte una de fiecare dată când sunt nemulțumit. Și cum faza cu dicționarul m-a enervat, schițez o tipă despuiată călărind o motocicletă. Îi fac sânii foarte ridicați, dar ei nu sunt ridicați de felul lor, ci din cauza hopurilor peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
motocicletă. Îi fac sânii foarte ridicați, dar ei nu sunt ridicați de felul lor, ci din cauza hopurilor peste care trece motocicleta. De altfel, faptul că e în viteză se vede cel mai bine în cazul părului umflat. Îmi place să desenez fiecare fir și fiecare cută a hainelor, chiar dacă pierd uneori și o oră întreagă. Scrijelitul mă relaxează. Mă gândesc că aș fi putut foarte bine să iau dicționarul din raft și să reîncep să caut cuvinte haioase, dar adevărul e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
care atunci când aud de Univers și orbite se prind de spătarul scaunului. În mare parte, colegii de la facultatea mea erau entuziasmați de acest domeniu, dar era un entuziasm similar cu acela care-i cuprinde pe majoritatea chibiților în fața cuiva care desenează: dacă li se pune un creion în mână le piere absolut orice voință. Și totuși, nu-și dădeau seama cât de simplă și de frumoasă era Sociologia Spațială. Era cel puțin descumpănitor. - Nu-i ăsta filonul de aur al viitorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
un miros înțepător. Se concentră asupra acestor imagini și simți cum capătă un sens. Era ceea ce căuta. Dar din această formă aburul nu putea percepe mare lucru, așa că se transformă într-un soi de umanoid cețos: câteva curbe domoale îi desenară plete imponderale, pierdute în semiobscuritatea camerei, și în aer se schițară accentele diafane ale unui trup. Buzele se conturau mereu, ca și cum pielea îi ardea și i se recompunea fără oprire. Avea brațe căptușite cu vene mari, care se umflau și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]