6,026 matches
-
cîtime din mustața lui Dali, o cîtime din barba lui papa Freud, o cîtime din magia sud-americană, o cîtime din behaviour-ism. Jobenul, extravagantul, a turnat un strop de oniric în vinul casei. Chiar dacă Fluturel nu se lăsa dus de farmecul discret al burgheziei. Ce vin îi ăsta? Sauvignon Blanc. Miroase a pipi de motan pe-un tufiș de coacăz. Am presupus întîi că se temea de spectacol, de comedie, dar motivul bosumflării era altul. Mi l-a spus. O să se răsufle
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
sînii mei forțau capsele bluzelor de la Adolescentul. Erau strîmți și pantalonii de catifea, refuzați la export, cu blazer matlasat. Sărisem de la 41 la 45, cum mă tot lua Iordan în derîdere, după ce mă îndopa ca pe-o gîscă. Repulsia, întîi discretă față de mesele nesfîrșite, mi-o manifestam deschis: Nu vreau nici tuslama, nici fondue, nici cocque au vin, Iordan. Vinul e amar, nu simți?" În drum spre bucătărie sper să fi rămas un rest de cafea în filtru îl calc pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
șoptit dacă nu ar putea să mă ajute cu ceva. L-am îndemnat să-și vadă de propriul interes... Puțin timp după plecarea fostului elev, observ că persoana după care urmam la rând discuta pe șoptite cu cineva, făcând semn discret spre mine... tot zâmbind și asta mă bucură. Când îmi vine rândul mă ridic de pe scaun și mă apropii de funcționara respectivă care mă recunoaște și-mi zâmbește și mai semnificativ reamintindu-și faptul că la sfârșitul lui aprilie trecut
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
atinse jobenul și se transformă în abur. O fracțiune de secundă mai târziu, era din nou pe pod, alături de Scriitor, amuzându-se copios la vederea expresiei chinuite a acestuia... Îi veni să aplaude și chiar aplaudă, apoi făcu un semn discret și deasupra umărului stâng se aprinse un reflector. - Doamnelor și domnilor, reprezentația continuă, poftiți în Trenul Coșmarurilor Dumneavoastră! Călătoria nu vă costă niciun ban, poate doar câteva fire albe pe la tâmple și, uneori, chiar viața. Dar nu vă sfiiți, nu
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
fierbinte fiorul mă poartă spre nori. Albastru ca zarea e sufletul meu, sensibil și tandru doinește mereu. Pe umeri țin greul, pe palme cununi, la chip am lumină, în ochi port genuni. Mă doare tristețea și plâng uneori, ca roua discretă ce cade în zori. Ascunse de lume prin cele cămări păstrez nestemate ce-aduc alinări. Mă-nchin liniștită când zorii răsar, am candela vie și-n inimă jar. Spre Tine privirea abia se ridică, Ce mare ești Doamne, cât sunt
Ochiul din mine by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83284_a_84609]
-
o să moară, eu mor sigur, domnișoară asistentă. - N-ai să mori! Ai să aduci pe lume un copil frumos cu care o să se mândrească toată șatra! - Spui mata așa, că nu te afli în poziția noastră, și făcu un gest discret prin care o situa și pe Ina într-o situație similară. Continuă apoi: nebunaticul ista al meu mă bate cu picioarele de o lună de zile, e grăbit să iasă la lume... - Spune-i să mai aibă nițică răbdare și
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
a început să mă intereseze și pe mine un restaurant... Intrară în cel mai luxos și mai scump restaurant din oraș. Ambianța o copleși pe Olga de la primii pași făcuți pe covorul gros de pluș, de culoarea vișinei putrede. Luminile discrete, lumea bună de la mese, care vorbea în șoaptă de parcă toți aveau a-și mărturisi numai taine, muzica ce abia se auzea, filtrată printr-o cortină fonică voită, totul simula o atmosferă paradisiacă. Soții luară loc la o masă într-un
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
săptămâni și jumătate, dat fiind că ele păreau să lucreze chiar până mai târziu decât mine. — Chiar mai prost? Cum ar putea ziua ta să meargă prost? Doar lucrezi În domeniul modei, a zis ea. S-a auzit o bătaie discretă la ușă. Stai așa, a venit cineva. Intră! am strigat eu spre ușă, mult prea tare pentru spațiul minuscul. Mă așteptam ca una din liniștitele mele colege să mă Întrebe cu sfială dacă mi-am amintit să Îl sun pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
dat ochii peste cap. Am dormit cu ochii deschiși, holbați la ecranul gol al calculatorului, până când biroul a Început să se umple și am avut la cine să mă holbez. Ora zece dimineața a adus cu sine primii Tocători, sorbitul discret al cafelelor fără frișcă și cu lapte degresat, având rolul de a trata mahmureala cauzată de șampania băută În seara precedentă. James a trecut pe la biroul meu, cum făcea Întotdeauna când vedea că Miranda nu era Într-al ei, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
vorbește? Părea gata să plângă. Mă Încânta ocazia rară de a o auzi pe Emily vorbind‑o de rău pe Miranda, dar știam că un Viraj Paranoic Runway este iminent, așa că am vorbit cu precauție. Am atins doar o coardă discretă de simpatie și indiferență. Nu tu ești de vină, Em, jur. Ea știe cât de mult muncești - ești o asistentă nemaipomenită. Dacă nu ar ști ce treabă bună faci, ar fi scăpat de mult de tine. Doar nu s‑ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
tăiați la nivelul cizmelor, și un pulover negru en coeur cu o gaură În partea din spate, care scotea la iveală musculatura feroce a spinării. Întreg compleul era garnisit cu o pălărie largă de pai și cu o idee (foarte discretă, recunoscă de dermatograf la ochi. — BĂIEȚICĂ, MODA NU ARE DREPT SCOP PREZENTAREA PREFERINȚELOR TALE ÎN MATERIE DE SEX. NU‑NU, NU TE REPREZINTĂ PE TINE! VREI SĂ‑ȚI ARĂȚI PUȚIN PIELEA? GROZAV! VREI SĂ‑ȚI ARĂȚI FRUMOASELE CURBE TINERE? ASTA
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
pentru evenimentul serii. Lumânări votive albe, așezate În suporturi simple, albe, de porțelan, dădeau o lumină albă, delicată și iluminau ușor de dedesubt bujorii (dar fără a‑i face să pară cuprinși de flăcăriă și Împrăștiau o lumină subtilă și discretă În jurul mesei. Singurele pete de culoare din Întreaga Încăpere proveneau de la tablourile care atârnau pe pereți de jur-Împrejur, În nenumărate nuanțe de albastru și verde și auriu, care Înfățișau vremuri de mult apuse din Egipt. Contrastul deliberat dintre masa albă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
cum stăm“. Baia a fost fierbinte și Încântătoare, așa cum te și așteptai să fie În apartamentul adiacent elegantului apartament Coco Chanel din hotelul Ritz din Paris, și am petrecut alte câteva minute ca să mă ung pe tot corpul cu crema discret parfumată. Apoi, Înfășurată În cel mai moale capot de catifea pe care Îl pusesem vreodată pe mine, m‑am așezat să dau telefon. Fără să mă gândesc, am format mai Întâi numărul părinților, ceea ce probabil că a fost o greșeală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
o bentiță. Cu părul tras de pe față, dungile roșii, furioase, care marcau locul În care fruntea ei se izbise de cioburile mari din parbriz, erau mai vizibile, dar Îi scoseseră deja ațele, iar doctorul promisese că cicatricile vor fi foarte discrete. Haide, a zis ea și a Înhățat cârjele care se sprijineau de perete peste tot unde se ducea. Pleacă toți astăzi, așa că poate o să dormim ca lumea diseară. — Mama nu o să Înceteze cu zbieretele până nu coborâm, este? am bombănit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Acum sunt la bibliotecă. În fața mea citește imperturbabil Martin. Cei din jurul meu studiază atenți, cu privirile pironite deasupra grăunțelor negre ale literelor. Câte unul Își ridică deodată capul și privește pe deasupra tuturor. Se gândește poate la Întâlnirea de diseară, la discretele strângeri de mână sau la mult mai mult, poate se gândește că va agăța o femeie și n-o să-i placă... Fiecare tânăr iubește. Unii iubesc o femeie ce nu are altceva decât faptul că e femeie, alții iubesc o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
groase și prea mari pentru chipul lui, fruntea foarte încrețită și o roșeață pe toată fața, parc-ar fi fost vopsit pentru o reprezentație de circ. Urmă o dezbatere amplă asupra perspectivelor tânărului. Se amestecă și doamna Gavrilaș cu amintiri discrete despre administratorul din Vlașca. Numai Marioara tăcea, pufnea din când în când spre Titu și-l bombarda cu cocoloașe de pâine, la care însă el nu lua seama, fiind acuma ocupat cu chestii serioase. Încetul cu încetul, totuși, entuziasmul proiectelor
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
de umbre. Mișu, subțirel și slăbuț, în picioare, gesticula violent, ca și când s-ar fi luptat cu întunericul. Titu mai stătuse de vorbă și cu tânărul, și cu bătrânul, îi socotea revoltați din pricina mizeriei, îi înțelegea și aproba, deși el, fire discretă, nu-și cheltuia durerile în cuvinte aspre, ci își tortura cu ele numai sufletul lui. Apoi știa de la Gavrilaș că Mendelson e deocheat la poliția de siguranță și nu voia să facă cor cu dânșii și să aibă, poate, cine știe ce
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
început să-i facă imputări că ea nu e fată de pe străzi, că dacă n-o iubește cu adevărat, pentru ce nu-i spune pe față, nu să-și bată joc de ea înșelînd-o cu cine știe cine, și sfârșind printr-o discretă amenințare că se va plânge doamnei Gavrilaș de purtarea lui neleală. O seară întreagă a trebuit să-i explice și să-i jure că numai pe ea o iubește, ca s-o astâmpere. Ba într-o zi s-a pomenit
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
trăgând plapuma să se învelească. Stinge lumânarea și... Titu se repezi s-o îmbrățișeze. Tanța se împotrivea: ― Nu, nu! Lasă-mă!... Am glumit!... Titule... ― Acuma s-a isprăvit! se înflăcără tânărul. Nu mai pleci până... În clipa aceea un ciocănit discret în ușă îi amuți pe amândoi și-i încremeni pe jumătate îmbrățișați. După o tăcere de câteva secunde, în vreme ce Tanța se ascundea sub plapumă până-n bărbie cu ochii plini de spaimă, Titu Herdelea se apropie de ușă în vârful picioarelor
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
loc. Luă cutia zicând foarte vesel: ― Vasăzică acolo?... Ei, bată-vă dragostea! Știi că nici nu mi-ar fi trecut prin minte să... Dar nu, nu vă deranjez, iacă! Nu te mai uita așa urât la mine, că sunt băiat discret și vă las să continuați... Îndreptîndu-se spre ușă adăugă cu vocea galantă: ― Scuză-mă, duduie, pentru deranj! Râse și deschise. Din prag mai întrebă pe Titu clipind: ― Numai atâta spune-mi, craiule, e nostimă? Încordarea nervoasă făcea pe tânărul Herdelea
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
întrebărilor. Rămase așa, mofluz, cu haina descheiată și fularul atârnând. Maică-sa îl aplecă într-o parte, apoi în cealaltă, ca să-i scoată haina cu băgare de seamă, de parcă ar fi desfăcut un pachet fragil. El se cuibări în îmbrățișările discrete pe care le presu punea dezbrăcatul. Maică-sa îi puse haina pe umeraș, culese de pe guler două scame închipuite și o netezi, cu aceeași duioșie ca atunci când haina se întindea pe umerii căzuți și pe burtica rotofeie a fiului ei
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
de te-ai nimerit În chestia asta? —Nepoata lui Will, n-am avut nici o șansă. Ea râse Încet și-și puse mâna În poala mea, ceea ce m-a stresat foarte rău până când mi-am dat seama că Încerca În mod discret să dea mâna cu mine. —Sunt Kelly. M-am ocupat de această mică petrecere pentru unchiul tău, așa că din câte se pare și eu sunt obligată să mă aflu aici. Mă bucur de cunoștință, i-am șoptit. Eu sunt Bette
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
nu port costum, dar de-abia când am aruncat o privire asupra aspectului celorlalți mi-am dat seama că tot nu calculasem corect. Aparent, noțiunea mea de business casual (pantaloni cu manșete gri Închis, cămașă Oxford albastru deschis și tocuri discrete, joase) era ușor diferită de a restului angajaților de la Kelly & Company. Sediul era un spațiu vast În centru, cu ferestre până În tavan, prin care se vedea până pe Wall Street și spre vest până spre New Jersey, ceea ce-i dădea un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
ceva. 15 —Relaxează-te, iubire, da? Ți-am spus că mă ocup eu. Philip parcă Vespa pe covorul de pe trotuarul din fața unei clădiri frumoase de apartamente din West Village și-i strecură portarului niște bani, gest Întâmpinat cu o Înclinare discretă a capului. Am realizat brusc că asta era prima oară când eram singură cu Philip din dimineața În care mă trezisem În apartamentul lui. —Să mă relaxez? Îmi ceri să mă relaxez? am țipat. Scuzați-mă, domnule, Îmi chemați și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
era foarte, foarte diferită. Acoperișul În sine arăta ca o copie perfectă a Skybarului din LA, elegant, șic și dungat, cu paturi joase de club, lămpi cu căldură și candelabre de diverse forme geometrice, care Îmbrăcau totul Într-o lumină discretă. Un bar din sticlă opacă se Înălța din spatele unui fel de stufăriș intimidant, iar Într-un alt colț fusese instalată o cabină pentru DJ, aproape invizibilă, ca să nu stea În calea incredibilei priveliști a orașului care se Întindea sub noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]