7,450 matches
-
ta... Și Pergoleze îi cântă barcarola pescarului Sorrentei. Duni îl sărută mulțumindu-i de îndatoritoarea lui ținere de minte, și amândoi prietenii luară drumul cătră casa Ninei. Noaptea înaintase, și biata mumă tremura să nu se fi întîmplat vreo nenorocire iubitului său fiu, sau să nu-i mai fi venit vreuna din acele slăbiciuni fără veste ce i se întîmpla adesea de câteva zile. Cât fu de mulțumită și ce norocită se socoti când îl văzu în casă! Cu câtă bucurie
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
și nu l-am văzut înainte de-a muri. - Da, zisei, s-a dus, s-a dus - oare suferința nu se va sfârși niciodată? - D-ta l-ai iubit așadar? Ah! și d-ta l-ai iubit? - Iubit? Pe cine iubit? - Pe bietul meu George, pe nepotul meu, sărmanul. - A, așa! Da, desigur; Clanț cu toții frați iubiți, faceți găuri unde știți! O, mizeria asta o să mă omoare. - Dumnezeu să te binecuvânteze, iubite domnule, pentru aceste prietenești cuvinte. Ați fost față în
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
de expresie a unuia care Își schimbă dopurile din urechi de șase ori pe zi. Am sorbit din cafea și m-am gândit că aș fi putut să-i spun lui Six că bunica mea nonagenară fugise În secret cu iubitul ei, Führerul, că valetul tot și-ar fi văzut În continuare de servirea băuturilor, fără ca măcar să clipească. Jur că nici n-am observat când a plecat din cameră. — Fotografia pe care o priveați a fost făcută cu doar câțiva ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
inhalându-l: — Cât vrei? Exasperat, mi-am lovit cu palma coapsa goală și am spus: — Fir-ar să fie, nu mă asculți. Ți-am zis. Nu am fost angajat să trag cu ochiul prin gaura cheii și să aflu numele iubitului tău. Ea scutură din umeri cu neîncredere: — De unde știai că am un iubit? M-am dat jos din pat, am Început să mă Îmbrac și i-am răspuns: — N-aveam nevoie de o lupă și de pensetă ca să observ asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
am spus: — Fir-ar să fie, nu mă asculți. Ți-am zis. Nu am fost angajat să trag cu ochiul prin gaura cheii și să aflu numele iubitului tău. Ea scutură din umeri cu neîncredere: — De unde știai că am un iubit? M-am dat jos din pat, am Început să mă Îmbrac și i-am răspuns: — N-aveam nevoie de o lupă și de pensetă ca să observ asta. E cât se poate de logic că dacă nu ai fi avut deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Însoțit până la un mic birou de la capătul coridorului. Peter Neumaier ședea la biroul său, fumând un trabuc care mai degrabă Își avea locul În trusa cu scule a unui instalator. Era un tip brunet, cu ochi albaștri, exact ca mult iubitul nostru Führer, și era stăpânit de un stomac care-i țâșnea În față precum sertarul unei case de marcat. Obrajii lui aveau o piele roșiatică, de parcă ar fi avut o eczemă, sau poate că doar exagerase În dimineața aia când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
nu e un mahăr din lumea afacerilor? — A fost cândva consilierul economic al lui Hitler. Acum e vicepreședinte la Camera de Cultură a Reichului. S-ar părea că el și Von Greis se plăceau cam prea mult. Von Greis era iubitul lui Funk. — Credeam că Führerul nu-i suportă pe homosexuali. Nu-i suportă nici pe invalizi. Ce-o să facă, așadar, când o să afle de piciorul de lemn al lui Joey Goebbels? Era un banc vechi, dar tot am râs. — Deci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
ultimul amănunt, zise ea, bătându-se ușurel cu mâna pe tâmplă. Și apoi Îmi povesti. — Hermann Six, fiul unuia dintre cei mai bogați oameni din Germania, s-a născut În aprilie 1881, cu exact nouă ani Înainte de ziua În care iubitul nostru Führer să vină pe lume. Că tot ați pomenit de școală, a frecventat König Wilhelm Gymnasium din Berlin. După aceea a intrat În afaceri la bursă și apoi În afacerea tatălui său, care era, desigur, Six Steel Works. Împreună cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
că mai ai niște cunoștințe pe la ziare, pe la ministere, nu? Ea aprobă din cap. — Se Întâmplă să știi pe cineva la DAF, Departamentul de Muncă? Reflectă puțin, jucându-se cu nasturii de la jachetă: — Era cineva, zise ea gânditoare. Un fost iubit, un tip de la SA. De ce Întrebi? Dă-i un telefon și spune-i să te invite În oraș În seara asta. — Dar nu m-am mai văzut și n-am mai vorbit cu el de luni de zile, protestă ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
relația să continue pentru a-l putea compromite pe Funk - un rival politic mai mărunt - cu scopul de a-l putea avea și pe el la degetul mic. Asta, dacă nu cumva deja Îl avea. — Von Greis avea și alți iubiți? Goering ridică din umeri și privi spre Rienacker, care se foi ușor și spuse: — Nu exista nimeni În particular, din câte știm noi. Dar e greu de spus cu certitudine. Majoritatea pederaștilor s-au dat la fund de când cu Forțele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
lui Jeschonnek din mână atunci când Îi zburasem creierii, dar pentru o clipă fata nu știu sigur la care armă trebuia să meargă, la a mea sau la cea care era pe podea. Ezită suficient de mult ca să-l facă pe iubitul ei să repete cererea și În aceeași clipă am reușit să mă eliberez din strânsoarea lui și să-l plesnesc cu Waltherul peste față. A fost o lovitură puternică dată cu dosul palmei, care avu forța unui lovituri de rever
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
nu pare mai definitoriu celebrul vers al lui Philippide decât pentru Florin Mugur. Am spus „pare”, nu „părea”. Prezența poetului nu este doar nediminuată, ci și o necesitate tot mai vie, mai copleșitoare. La această oră a existenței postume a iubitului nostru prieten, Poezia ni-l restituie, inconfundabil, unul din miracolele ei delicate și durabile, dar simultan, fără nici o inutilă linie de legătură, și ca prieten neînlocuit, neasemuit... cum și pentru el, cele două mari aripi fragile, ale Poeziei și Prieteniei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Gan-Edenul, din care cuplul primordial se trezise catapultat În aventura cunoașterii: „Scoate-mă din biografia asta Întâmplător de femeie/ din istoria asta cu sânge spermă lacrimi foliculină/ ajută-mă să-mi lepăd epiderma șerpește”, sună invocarea Domnului care poate fi Iubitul sau, mai curând, Nimeni și În care cuvântul „șerpește” se Încarcă de conotații nu doar biblice (Marta În Grădina Ghetsemani). Poeta se adresează Autorității Supreme direct, fără intermediari, În maniera Vechiului Testament („El. Dumnezeul tatălui meu. Dumnezeu de Vechi Testament
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
un zeu suprem, dar nu atotputernic, eșuat În farsa propriilor neîmpliniri, „clovn mărunțel al nimicului al căderii”. Resentimentul intensifică Însă paradoxal apartenența inițială și inițiatică, iubirea refulată potențează ardoarea trecută prin otrăvurile realului. Domnul apare, nu Întâmplător, uneori, ca un iubit, substituindu-se păgânului Domine: „Da. Ești unic. De-aceea mă supun? Nu știu bine. O, Ziua izgonirii din Grădină” (Cuplul). Prințesa dezmoștenită, aruncată fără zale, „desculță”, În drama existenței deține, orgolioasă, doar verbul, egală astfel Demiurgului care, și el, tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ecourile sunt totuși mai presus de orice așteptări. În altă ordine de idei, lucrurile s-au complicat din nou În ceea ce privește revenirea mea la New York; și nu văd să se descurce foarte curând. Să mai vedem, să mai așteptăm... Dragii și iubiții mei, nici nu vă imaginați cât de mult Îmi lipsiți; Între noi este mai mult decât o relație sentimentală, este- sunt convins - una de destin. De aceea, vă spun Încă o dată: să mai stăm, să mai așteptăm, să mai vedem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
cazul, de pildă, al conceptului de „Închisoare de catifea” peste care am dat numai de câtva timp și care mi-a fost de mare utilitate În comentariul la Compulsory Happiness. Dar o s-o scot eu la capăt! Dragii mei și iubiții mei, În pragul Noului An vă Îmbrățișez pe amândoi cu frățească dragoste și vă urez multă sănătate, Încredere, fericire, zile luminoase și mari succese În 1995! LA MULȚI ANI! L. Petrescu * ș6ț Cluj, 13 iunie 1995 Dragii mei Nicki și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
regăsită În același timp, memoria iubirii Își revendică drepturile. Drepturi uzurpate, s-ar zice, prin experimentul eretic-erotic, dar pe care noua-veche persoană le revendica, cu o nouă forță, datorată tocmai culpabilității: „Părea că se oferă tuturor, aparținând Însă doar celui iubit”. Autorul riscă o comparație aproape blasfemică. Formularea o găsim În finalul textului: „Și de la o mare depărtare - așa cum spun despre Dumnezeu copiii: e grozav! - ea văzu și cunoscu chipul iubitului său”. Experimentul senzual-sexual, nelimitabil la atât, În ciuda credinței inițiale a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
culpabilității: „Părea că se oferă tuturor, aparținând Însă doar celui iubit”. Autorul riscă o comparație aproape blasfemică. Formularea o găsim În finalul textului: „Și de la o mare depărtare - așa cum spun despre Dumnezeu copiii: e grozav! - ea văzu și cunoscu chipul iubitului său”. Experimentul senzual-sexual, nelimitabil la atât, În ciuda credinței inițiale a eroinei, reverberând În reacții sufletești și cerebrale deopotrivă, pornit din și În haosul diurn și profan al hazardului, ca ispitirea și ispita libertății, pare a nu putea renunța, totuși, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
a armoniei limitative a cuplului relevă șansele riscante ale „deschiderii” spre lume, acceptată nu fără ezitări, după un subtil proces de introspecție și de terapie (terapia eliberării de sine). Primejdioasa Încercare nu se vrea, Însă, negarea atașamentului esențial față de cel iubit, ci, oricât de straniu ar părea, se pretinde o validare și Îmbogățire a legământului. Este una dintre „subtilitățile” nu totdeauna convingătoare ale eroinei lui Musil. Atât de diferită de „romantizanta” gândire banală a eroinei lui Flaubert, această viziune pare să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
naratorul. Până la urmă... „se lăsă În voia lor”. Ceea ce deloc nu Înseamnă doar făptuirea, nici doar interiorizarea ei. În zvâcnirile acestui ultim balans deasupra oglinzii care acoperă hăul, În pragul desprinderii, „nu mai dorea acum decât să-și cedeze corpul iubitului ei, dar profunda nesiguranță spirituală care o făcea să tremure Îi transformă impulsul În dorință față de străinul care se găsea aici cu ea”. Nu, „nesfârșita nostalgie a iubirii” nu se risipește. „Sentimentul care o lega de soțul ei era ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
aceste clipe de emulație frenetică și excesivă a senzualității. „Un sentiment al propriei josnicii, atmosfera trecutului.” Ezitarea nu vine, Însă, decât pentru o fracțiune, doar atât. Ajutor nu mai poate veni decât de la soțul neștiutor și neajutorat, de prea departe. „«Iubitule, ajută-mă, ajută-mă!», striga ea În gând, simțind că strigătul era adevărat. Doar un gând. Ușor, ca o mângâiere: «Am Înaintat unul spre celălalt În mod misterios atrași prin spațiu, de-a lungul anilor... iar acum, pătrund În tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Revenirea la cele părăsite, adică. Lumești și ele, și mai mult decât atât: „În adâncul cugetului său exista o vagă amintire a ceva experimentat, cândva, Într-o zi de primăvară: o stare. Parcă se oferea tuturor, aparținând Însă doar celui iubit... Și de la o mare depărtare - așa cum spun despre Dumnezeu copiii: e grozav! - ea văzu și cunoscu chipul iubitului său”. Ar putea să pară această scriere atât de musiliană a lui Musil o prevestire a „revoluției sexuale” și a dezintegrării mariajului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
o vagă amintire a ceva experimentat, cândva, Într-o zi de primăvară: o stare. Parcă se oferea tuturor, aparținând Însă doar celui iubit... Și de la o mare depărtare - așa cum spun despre Dumnezeu copiii: e grozav! - ea văzu și cunoscu chipul iubitului său”. Ar putea să pară această scriere atât de musiliană a lui Musil o prevestire a „revoluției sexuale” și a dezintegrării mariajului, specifice epocii noastre? O operă literară, a unui mare scriitor. În definitiv, nici Procesul, Metamorfoza și atâtea alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Li se amintea cititorilor că În 1937 el scrisese: „Nici un alt politician din zilele noastre nu inspiră o simpatie mai mare decât Hitler. Meritul lui Hitler constă În privarea națiunii sale de spiritul critic”, și că În 1940, la comemorarea iubitului său „Căpitan”, pe care Îl considera un soi de nou Mesia, Cioran afirmase: „Cu excepția lui Iisus, nici un alt mort n-a fost mai prezent printre cei vii”. În 1995, Editura Gallimard publica Cioran, l’hérétique (Cioran, ereticul), echilibrata analiză critică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
trupe locale. Imploră să fie acceptată. E frumoasă, deja o tânără femeie, deja atrăgătoare. Susține că e orfană. Fuge înainte ca bunicii să aibă ocazia să o dezmoștenească. Ăsta devine un model repetitiv în viața ei. Cu soții și cu iubiții, ea este cea care ia inițiativa. Părăsește înainte de a fi părăsită. Fata devine novice. În timp ce-și învață meșteșugul, spală podele, curăță sertare pentru machiaj, umple borcane cu apă și are grijă de garderoba actriței din rolul principal. Așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]