6,571 matches
-
ca spuma laptelui, radiind amândoi sub cântări pravoslavnice și cine știe cum ar fi fost dacă n-ar fi fost golul insipid al lui Souness și pianistul băutor, brutal, curvar și cartofor a primit din partea sorții ce merita și, când s-a proclamat pacea, deodată cu încheierea meciului, fata a plecat să-și aștepte iubitul într-o revărsare de soldați fericiți, într-o gară, neștiind că el ajunsese în armata îngerilor (conțopiștii n-o mai înștiințaseră a doua oară asupra decesului sau pianistul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
poate fi circumscrisă acestuia: Eu trișez și înșel și practic infidelitatea și spun zilnic atâtea minciuni cât altul într-o viață sau în zece vieți succesive, dacă le-ar putea istovi. Mab, știi de ce, din zori și până seara, drepții proclamă adevărul și exclusiv adevărul? Pentru că minciuna presupune inteligență, disimulare, memorie. Minciuna îmi slujește să trăiesc voluptuos libertatea și să uit că are și ea o limită. Adevărul dimpotrivă, înseamnă constrângere, prezență și meschină confruntare. El insinuează mereu că noi suntem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
lansez o cugetare, după care mergem afară să investigăm În vecini urmările dezastrului. Sper să nu fie prea mari...” „Bine, dar n-o mai prelungi iarăși la infinit...” „Am să Încerc...Îți imginezi, dacă printr-o minune, am să fiu proclamat „Persoană cu puteri nelimitate pe această planetă” și trebue să rezolv unele priorități În ordinea urgențelor, ei bine, am să-ți spun cu ce am să Încep...” „Nu zău, chiar mă faci curios...” „Cum În unele teritorii ale planetei noastre
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
rasei și ideologiei naziste și, care urma să fie dispărută de pe suprafața planetei, conform teoriei preluate de ideologii nazismului dela Nietzsche Friedrich (1844-1900) filozof german ce În filozofie a atăcat idealismul metafizic, opunându-le o analiză genealogică a valorilor. Nietzche proclamă “spiritul autonom” al omului eliberat de religie și morală pe calea științei “Voința de putere, Supraomul” au dat naștere la interpretări contradictorii și extrem de periculoase cu privire la superioritatea poporului german...! Cu o extrordinară putere de voință, punând În primejdie familia mea
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
un Încrezut cum nu s-a mai văzut, confirmând În cel mai Înalt grad zicătoarea despre insul fudul. Pag. 368: „Eu n-am scris decât cărți savante sau cărți de luptă antifascistă” (... și cărți de luptă antifascistă); Pag. 408: „... mă proclamam spirit universal, apatrid”; Pag. 409: „... eu, poliglot, poligraf Înnăscut”; Pag. 418: „Eu sunt jurist, nu cred În Dumnezeu”; Pag. 439: „Eu am rămas la comunismul umanist și am refuzat creștinismul mistic, practicat de tatăl meu...” Pag. 441: „Numai la ideea
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
pe criterii ideologice, dincolo pe criterii rasiale. Aici intrau la pușcărie oameni fiindcă citeau cărți; dincolo erau împușcați fiindcă aveau pielea neagră. Culoarea epidermei și favoarea de-a fi unici aleși ai Divinității sunt invocate și azi de fanatici care proclamă judecata & grația unui Dumnezeu falsificat, în numele căruia comit crime inimaginabile. Atunci s-a născut rock-and-roll-ul. Privit cu suspiciune, ostracizat în biserici, blamat în congrese de partid, izgonit din showbiz & din programele educaționale, metis, senzual & bolovănos, bastardul blues-ului și-al folclorului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
omenirea însetată de libertate tipul eroului avântat în fruntea mulțimilor, purtând flacăra ce le luminează viitorul. Dar omul de voință fermă, ale cărui însușiri concentrau hotărârea și însuflețirea, avea să-i producă compozitorului german o cumplită deziluzie. Primul consul se proclamă împărat. Furios, Beethoven nu a mai acceptat ca partitura să fie trimisă la Paris. Rupând cu mânie dedicația, a strigat: Nu e prin urmare decât un om obișnuit!...de acum el va călca în picioare toate drepturile umane și nu
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
animată - allegro energico, sempre ben marcato - în care tema exemplificată mai sus, se împletește cu cea a bucuriei. La începutul mișcării allegro ma non troppo tanto (coda), tenorul și baritonul, pe urmă soprana și altista, preamăresc încă odată bucuria. Corul proclamă: ,,Toți pe lume frați noi suntem”...bucuria năvalnică scânteiază din nou ca un fulger; ea cuprinde întreaga masă corală și orchestrală în aceeași expresie a dragostei și fericirii, ce va fi cucerită prin înfrățirea a milioane de oameni. ORCHESTRA SIMFONICĂ
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
la întrebarea amazoanei reflectă o situație reală. NOI vrem să ieșim din Imperiu, să ne unim cu Țara-mamă România. Condamnăm acțiunile lor separatiste, dar nu vrem ruperea raioanelor din stânga Nistrului... EI, însă, nu vor ruperea RSSM de URSS și au proclamat deja o RSSMN. Și EI și NOI suntem, în fond, separatiști... Unii deputați ai poporului îi instigă pe rebelii de la Tiraspol, dar pe tine te somează fariseic: Druc, ești prim-ministru, fă ceva! Ia măsuri! Stabilizează urgent situația social-politică! Legislativul
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
măr de la vecini. De! Ce să-i faci?! Acum stau pe jilțuri și Împart dreptatea, dar te Întrebi, pe drept cuvânt: a cui dreptate și pentru ce? Vă spun eu, dragilor: "dreptatea" acestor "vremi de bejenie și restriște", care se proclamă "democrație". Rezultatul?! Simplu: unul dintre acești copii a devenit ceea ce au vrut cei ce Împart dreptatea: un infractor, care circulă dintr-o pedeapsă În alta și dintr-o pușcărie În alta. Iar ceilalți nu mai Îndrăznesc nici să zâmbească Într-
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
imposibilă, care există numai ca experiență interioară. El caută, în chiar lumea exterioară, un ideal exterior care exista deja realizat pe dinăuntru. De unde disproporția între idee și act. Denumesc „soluția franceză“ starea de spirit a facilității în care instabilitatea caracterului proclamă atitudinea potrivit căreia nimic nu durează, deci nimic nu poate fi luat în serios. Decurg de aici două comportamente: ușurința cu care verbul se poate adapta la mai multe puncte de vedere; ceea ce conduce la expunerea analitică a faptelor - mai
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
acestui orgoliu, se lasă mai ușor purtat de sensul gândului, cel care nu are gestul evidenței sale, ci care caută un curs pe care nu-l deține și pe care, din acest motiv esențial, nici nu-l poate demonstra sau proclama ca pe un trofeu, ca pe o victorie. Între marii scriitori ruși, mulți îl preferă pe Cehov; el are farmecul unui țesut făcut din abur, ușor și fragil, în care mișcarea sentimentelor pâlpâie cu o ușurință care-i dă aerul
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
fictiv. Trăim în istorie, dar de fapt trăim în mod fictiv în istorie... În ultimii cincizeci de ani s-a produs o reconvertire a tineretului, care are consecințe imense. Tinerii au devenit liberi, au cuvântul lor de spus și de proclamat, nu se mai lasă dirijați. Înainte, ei reprezentau partea de energie și inițiativă a societății, dar acțiunea tinerilor avea eficacitate limitată. Era mereu ținută sub supraveghere, ceea ce înseamnă că tinerimea asculta mereu de o autoritate, avea de dat socoteală de ce
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
atitudinea unică pe care omul o mărturisește în rugăciune. Cel care se roagă, dacă nu simte că se roagă atunci când se roagă, nu poate avea nici o relație cu divinul; nici una, oricâte texte sacre ar ști el și oricâtă teologie ar proclama! „Spune-mi cum te rogi ca să știu ce nu poți să vrei de unul singur“ - cam așa ar putea să sune mărturisirea de credință a fiecăruia, autodafeul - cel care nu se face în piața publică, ci în „piața“ sufletului, acolo
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
mistică teologică și își afirmă „tăria“ convingerilor cu o voce subversivă, ca de complot, la care numai inițiații pot participa și care, în fond, nu se deosebește de atitudinea gălăgioasă a fundamentaliștilor religioși, a acelor teologi „vânjoși“ și gospodari, care proclamă adevăruri la fiecare colț de stradă și se bat pe spinare „tovărășește“, în spirit de clan, atât cu dumnezeul lor ocrotitor, cât și cu toți sfinții la care se roagă cu ochii închiși - de ignoranță și mărginire, mai ales. Ce
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
lui Dumnezeu,. alergă la arme și irupse în răscoală fățișă. Mergîndu-le bine de la-nceput, credeau și mai mult în hotărârea milostivului Dumnezeu și-n ajutorul lui. Petru și Asan, cari politicește dăduseră foc războiului, deveniră supremele căpetenii militare și se proclamară independenți. Petru purta de-acuma-nainte o mică coroană de aur pe cap [... ] și papuci roșii în picioare, ceea ce era numai prerogativa împăratului. Românii cercară mai întîi să surprindă și să ia orașul întărit Pristav din Em, dar nu izbutiră
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
-n libertate, de vreme ce-l ajunsese-n temniță soarta tuturor muritorilor (quia debitum carnis exsolverat, cum carcere teneretur). Un an și patru luni trecuseră deci de la prinderea lui Balduin până ce latinii aflară cu siguranță moartea lui și abia după asta-l proclamară pe Enric împărat, încoronîndu-l. {EminescuOpXIV 108} Ioannițiu e învins. Moartea lui. Daca grecii din Tracia chemaseră pe regele Kalojoannes. (Ioannițiu) ca pe un liberator, ei speraseră pe de-o parte ocrotire pentru libertatea lor, pe de alta primirea legilor lor
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
La capătul unei domnii de treizeci și trei de ani, glorioase și spornice totodată, împăratul Ioannes Dukas (Vatatzes) se săvârși din viață și lăsă urmaș pe fiu-său Theodoros Laskaris II, care, după obiceiul de-atunci, fu ridicat pe-o pavăză și proclamat împărat. Pe vremea aceea domnea asupra bulgaro-romînilor regele Mihail, fiul lui Ioan Asan din căsătoria cu Irina, fiica despotului Teodor Angelos; apoi, fiindcă sora lui Mihail, Elena, era măritată după Theodoros Laskaris, amândoi principii erau încuscriți de aproape. Cu toate
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
care covârșea pe ceilalți prin înalta sa nobilitate și prin simțul său de om de stat. Acest bărbat ambițios trecu cu vederea după patru luni deja pe epitropisitul său, singur în drept de-a moșteni, și puse oștirea să-l proclame împărat și să-l ridice în scaun cu tot protestul energic al patriarhului Arsenie, cărele cu toate acestea fu în curând silit să cedeze și încercă numai să mântuie viața prințului Ioan printr-o nouă prestare de jurământ din partea lui
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
trupelor regelui, iar o altă parte o rândui în șirurile propriei sale oștiri. Lipsa aproape totală de apărare în ținuturi și orașe îi înlesni repedea lor supunere și el nu-și dete răgaz, până ce nu izbuti să fie recunoscut și proclamat domn și rege peste toată Romîno-Bulgaria. Puterea sa creștea văzând cu ochii, iar gloria sa acoperea originea, în orice caz uzurpatorie, a noii stăpâniri. Complicația lui Lachanas cu împăratul Mihail Paleolog și cu Ioan Asan precum și a acestuia cu Terteres
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
cu oaste în acele locuri, care bătu și ucise pre defector, prinse pe fratele acestuia, anume Barbat, și-l sili cu succes la plata tributului. Cu atât mai izbutită se dovedi însă tendința de consolidare a Valachiei după ce ea se proclamă neatârnată ca stat propriu sub voievodul Radu-Negru în anul 1290. Acest regent, care se descleștă de sub supremația Ungariei si domni de la 1290-1314, își așeză scaunul domniei - după cum spune tradiția lesne de împăcat cu fapta istorică - mai întîi la Câmpulung, nu
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
și cari, favorizați prin absentarea acestuia în Asia, se pusese la ordinele nemulțămiților guvernatori de provincii ai lui Suleiman. În așa chip Musa izbuti să desfacă din puterea fratelui său Suleiman provinciile turcești și să cucerească capitala Adrianopol, unde se proclamă în numele frățini-său, Mohamed, de singur stăpânitor al Traciei, Iliriei și Tesaliei. Se și gătea să înainteze în Asia Mică, unde Suleiman lupta contra fratelui Mohamed; dar Suleiman, amenințat de un atac la spate, se temu și se hotărî a
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
înainte de-a se ști despre pornirea lui. Îndată după ce sosi în Roma Senatu-l alese de frică și Iulian fu ucis. 902 {EminescuOpXIV 903} Îi rămâneau însă încă două greutăți de învins: una în Asia, unde Niger pusese să-l proclame împărat, alta-n Occident, unde Albin aspira la demnitatea de imperator. El crezu că e primejdios de-a se declara contra amândurora deodată și hotărî deci de-a ataca pe Niger și de-a amăgi pe Albin. Lui Albin îi
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
o enunțare legală (... ). Ceea ce Dumont a făcut cu mult cuvânt, analizând acel șir de propozițiuni complexe, obscure, unde un amestec de adevăr ne amăgește asupra celor false și care nu e, la dreptul vorbind, decât o compilare a marilor paradoxe proclamate de scriitorii cei dentăi ai veacului al optsprezecelea. "În legi, zice el, și mai cu seamă în principiile fundamentale ale legilor, cuvintele sânt lucruri, și termenii improprii cari fac a se naște idei false pot duce la calamități naționale". Nu
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
supus" au devenit acum "cei mai neliberi". Rămânerea indefinită în regimul comenzii și al supunerii transformă relația de comandă-supunere în relație de constrângere. Relația de constrângere este esența puterii pervertite. Însă întrucît anularea mișcării în spațiul libertății nu poate fi proclamată ca atare, puterea pervertită nu se va prezenta niciodată ca esență răsturnată a puterii ci, dimpotrivă, ea va încerca să imite toate secvențele puterii autentice ca devenire în spațiul libertății. Constrângerea se învăluie în atributele autorității și ale recunoașterii ei
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]