9,263 matches
-
celei pozitive, cît și a celei negative, pentru redresarea actelor amenințătoare asupra feței pozitive sau a feței negative a receptorului. Politețea negativă corespunde strategiilor adoptate de către emițător pentru a nu încălca sau pentru a redresa ofensele aduse feței negative a receptorului, reprezentînd modul politicos de adresare. Principalele strategii ale politeții negative, în opinia lui Brown și Levinson, presupun utilizarea actelor de vorbire indirecte, prin înlocuirea imperativelor cu interogativul ( Închide ușa! devine Vrei să închizi ușa?), reducerea presupunerilor despre credințele și dorințele
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
lui Brown și Levinson, presupun utilizarea actelor de vorbire indirecte, prin înlocuirea imperativelor cu interogativul ( Închide ușa! devine Vrei să închizi ușa?), reducerea presupunerilor despre credințele și dorințele interlocutorilor, prin folosirea formulelor evazive sau atenuatoare (probabil, bănuiesc, cred), reducerea constrîngerii receptorului prin exprimarea pesimismului în legătură cu gradul de adecvare a unui act ce urmează a fi performat, prin utilizarea condiționalului (Ați putea să deschideți ferestra?), utilizarea modalităților de minimizare prin construcții restrictive și litotă. (M-am oprit doar ca să iau o carte
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
deschideți ferestra?), utilizarea modalităților de minimizare prin construcții restrictive și litotă. (M-am oprit doar ca să iau o carte, Vă deranjez doar un minut, Aș vrea doar o picătură de apă), înjosirea propriei persoane concomitent cu exprimarea deferenței și situarea receptorului pe o treaptă superioară (Nu mă pricep la navigatul pe internet, iar dumneavoastră îl faceți să pară atît de simplu), exprimarea mulțumirilor, complimentelor sau formularea de scuze (Mă scuzați că v-am deranjat la o oră atît de tîrzie, N-
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
tîrzie, N-aș vrea să vă întrerup tocmai acum, dar...), folosirea de termeni impersonali, care nu fac trimitere directă la emițător sau la receptor, pentru a evita constrîngeri față de cei prezenți (impersonalizarea emițătorului: Nu se poate termina la timp; impersonalizarea receptorului: Trebuie rezolvată problema) și îndatorarea față de receptor (V-aș rămîne profund îndatorat dacă..., Vă sînt recunoscător...). Politețea pozitivă presupune crearea unui mediu propice receptorului și includerea acestuia în mediul familiar, acest tip de politețe fiind acela al comportamentului familiar, principalele
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
pentru a evita constrîngeri față de cei prezenți (impersonalizarea emițătorului: Nu se poate termina la timp; impersonalizarea receptorului: Trebuie rezolvată problema) și îndatorarea față de receptor (V-aș rămîne profund îndatorat dacă..., Vă sînt recunoscător...). Politețea pozitivă presupune crearea unui mediu propice receptorului și includerea acestuia în mediul familiar, acest tip de politețe fiind acela al comportamentului familiar, principalele strategii ale acestui tip de politețe constînd în: 1) formularea de constatări despre receptor prin care este exprimată atenția pentru aspecte mărunte, interese, dorințe
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
acordată, acest lucru putînd fi realizat prin alternarea vorbirii directe cu vorbirea indirectă; 4) folosirea unor forme de adresare sau specifice unui grup (Ce fac fetele?, E mișto tare!); 5) inițierea de subiecte sigure de conversație, ce vor atrage acordul receptorului; 6) evitarea dezacordului și înlocuirea lui cu acordul parțial cu exprimare atenuată (da, dar prefer altceva, doar într-o anumită măsură, într-un fel); 7) presupunerea sau afirmarea unui spațiu comun; 8) gluma pentru că se bazează pe valori și cunoștințe
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
adoptarea unei atitudini optimiste (Ai să reușești fără îndoială, știu că poți.); 10) folosirea pluralului inclusiv (să gustăm - adică eu, să vedem ce ai făcut, în loc de eu să văd); 11) formularea unor motivări ale dorințelor emițătorului care să le prezinte receptorului drept rezonabile; 12) presupunerea sau afirmarea reciprocității, astfel atenuînd potențialul agresiv (Azi faci tu cafeaua, ieri am făcut-o eu.); 13) satisfacerea feței pozitive a receptorului prin oferirea de bunuri materiale și spirituale și satisfacerea dorinței acestuia de a fi
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
eu să văd); 11) formularea unor motivări ale dorințelor emițătorului care să le prezinte receptorului drept rezonabile; 12) presupunerea sau afirmarea reciprocității, astfel atenuînd potențialul agresiv (Azi faci tu cafeaua, ieri am făcut-o eu.); 13) satisfacerea feței pozitive a receptorului prin oferirea de bunuri materiale și spirituale și satisfacerea dorinței acestuia de a fi ascultat, admirat ș.a. Varietatea mare a strategiilor politeții, care înlesnesc performarea unui anumit tip de comunicare, intră în conflict cu principiul cooperării, respectiv cu maximele propuse
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
Așadar, apare conflictul între a comunica eficient și a nu aduce prejudicii fețelor pozitive și negative. Acest conflict este rezolvat de caracterul direct proporțional dintre potențialul prejudiciului și strategiile politeții aplicate, în sensul că, o dată cu creșterea potențialului negativ asupra fețelor receptorului, emițătorul folosește strategii din ce în ce mai complexe și mai elaborate pentru diminuarea efectului amenințător și protejarea partenerului de comunicare. Dintre cele cinci supra-strategii posibile, doar prima, exprimarea neambiguă, fără acțiuni redresive, nu încalcă principiul cooperării, respectînd maxima cantității, însă toate celelalte strategii
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
sau înțelese greșit, dacă nu sînt intonate sau sînt prost intonate. Situația se observă atunci cînd vorbirea este perturbată sau cînd vorbitorul nu este nativ și nu stăpînește bine aspectul prozodic al limbii. Integrarea trăsăturilor prozodice în enunț determină la receptori perceperea unor fenomene melodice, accentuale sau ritmice, ce pot fi evaluate în funcție de variațiile de intensitate și de durată. Există mai multe tipuri de parametri ai percepției ce se pot măsura prin variația frecvenței, a intensității și a duratei, încît prozodia
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
epoci, culturi și grupuri sociale. Totuși, semantismul acestor cuvinte este foarte apropiat, încît, în vorbirea comună și chiar în discursul savant, ele sînt deseori considerate sinonime. V. idealitate, materialitate, real. D. FILOZ. 1978; BLACKBURN 1994; DETRIE - SIBLOT - VERINE 2001. IO RECEPTOR. În mod obișnuit, termenul receptor se folosește ca sinonim al lui destinatar, desemnînd unul dintre polii axei subiective a procesului de comunicare, și anume, cel care decodează mesajul transmis de emițător, cunoscînd codul folosit de acesta. Concepția aceasta, care plasează
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
Totuși, semantismul acestor cuvinte este foarte apropiat, încît, în vorbirea comună și chiar în discursul savant, ele sînt deseori considerate sinonime. V. idealitate, materialitate, real. D. FILOZ. 1978; BLACKBURN 1994; DETRIE - SIBLOT - VERINE 2001. IO RECEPTOR. În mod obișnuit, termenul receptor se folosește ca sinonim al lui destinatar, desemnînd unul dintre polii axei subiective a procesului de comunicare, și anume, cel care decodează mesajul transmis de emițător, cunoscînd codul folosit de acesta. Concepția aceasta, care plasează emițătorul și receptorul într-un
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
într-un raport simetric, unul în fața celuilalt, a fost însă criticată, arătîndu-se că aceasta ar duce la o înțelegere a rolului pe care îl are receptorul, de codificator pasiv al intenției comunicative a emițătorului. R. Jakobson înlocuiește, de aceea, termenul receptor cu destinatar. Distincția terminologică este și conceptuală, avînd în vedere posibilitatea ca destinatarul să nu acționeze ca un receptor sau să fie vizat indirect, receptorul avînd numai funcția de mediator în transmiterea mesajului. Mai tîrziu, E. Benveniste, prin introducerea noțiunilor
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
la fel de activ ca și celălalt și că fiecare realizează un travaliu lingvistic diferit de celălalt într-un proces de co-enunțare. În a n a l i z a d i s c u r s u l u i, termenul receptor continuă să fie întrebuințat din comoditate pentru a desemna persoana care primește mesajul verbal; această întrebuințare este, însă, ambiguă, deoarece nu se precizează de regulă dacă termenul se folosește cu privire la subiectul intern sau la cel extern actului de enunțare. Sub
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
această întrebuințare este, însă, ambiguă, deoarece nu se precizează de regulă dacă termenul se folosește cu privire la subiectul intern sau la cel extern actului de enunțare. Sub influența studiilor de analiză conversațională, s-au trasat cîteva distincții între diferitele tipuri de receptori: receptori prezenți sau absenți, receptori unici sau multipli, receptori prezenți, cărora li se adresează emițătorul sau receptori cărora, tot prezenți fiind, nu li se adresează emițătorul, receptori care au dreptul să ia cuvîntul și invers, receptori care nu-și pot
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
întrebuințare este, însă, ambiguă, deoarece nu se precizează de regulă dacă termenul se folosește cu privire la subiectul intern sau la cel extern actului de enunțare. Sub influența studiilor de analiză conversațională, s-au trasat cîteva distincții între diferitele tipuri de receptori: receptori prezenți sau absenți, receptori unici sau multipli, receptori prezenți, cărora li se adresează emițătorul sau receptori cărora, tot prezenți fiind, nu li se adresează emițătorul, receptori care au dreptul să ia cuvîntul și invers, receptori care nu-și pot asuma
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
deoarece nu se precizează de regulă dacă termenul se folosește cu privire la subiectul intern sau la cel extern actului de enunțare. Sub influența studiilor de analiză conversațională, s-au trasat cîteva distincții între diferitele tipuri de receptori: receptori prezenți sau absenți, receptori unici sau multipli, receptori prezenți, cărora li se adresează emițătorul sau receptori cărora, tot prezenți fiind, nu li se adresează emițătorul, receptori care au dreptul să ia cuvîntul și invers, receptori care nu-și pot asuma decît postura de auditori
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
de regulă dacă termenul se folosește cu privire la subiectul intern sau la cel extern actului de enunțare. Sub influența studiilor de analiză conversațională, s-au trasat cîteva distincții între diferitele tipuri de receptori: receptori prezenți sau absenți, receptori unici sau multipli, receptori prezenți, cărora li se adresează emițătorul sau receptori cărora, tot prezenți fiind, nu li se adresează emițătorul, receptori care au dreptul să ia cuvîntul și invers, receptori care nu-și pot asuma decît postura de auditori (la o conferință, de
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
intern sau la cel extern actului de enunțare. Sub influența studiilor de analiză conversațională, s-au trasat cîteva distincții între diferitele tipuri de receptori: receptori prezenți sau absenți, receptori unici sau multipli, receptori prezenți, cărora li se adresează emițătorul sau receptori cărora, tot prezenți fiind, nu li se adresează emițătorul, receptori care au dreptul să ia cuvîntul și invers, receptori care nu-și pot asuma decît postura de auditori (la o conferință, de exemplu), receptori al căror răspuns la mesajul transmis
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
studiilor de analiză conversațională, s-au trasat cîteva distincții între diferitele tipuri de receptori: receptori prezenți sau absenți, receptori unici sau multipli, receptori prezenți, cărora li se adresează emițătorul sau receptori cărora, tot prezenți fiind, nu li se adresează emițătorul, receptori care au dreptul să ia cuvîntul și invers, receptori care nu-și pot asuma decît postura de auditori (la o conferință, de exemplu), receptori al căror răspuns la mesajul transmis de emițător este concretizat într-o manieră diferită (în scris
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
între diferitele tipuri de receptori: receptori prezenți sau absenți, receptori unici sau multipli, receptori prezenți, cărora li se adresează emițătorul sau receptori cărora, tot prezenți fiind, nu li se adresează emițătorul, receptori care au dreptul să ia cuvîntul și invers, receptori care nu-și pot asuma decît postura de auditori (la o conferință, de exemplu), receptori al căror răspuns la mesajul transmis de emițător este concretizat într-o manieră diferită (în scris). C. Kerbrat-Orecchioni a propus, în 1997, ca denumirea generală
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
cărora li se adresează emițătorul sau receptori cărora, tot prezenți fiind, nu li se adresează emițătorul, receptori care au dreptul să ia cuvîntul și invers, receptori care nu-și pot asuma decît postura de auditori (la o conferință, de exemplu), receptori al căror răspuns la mesajul transmis de emițător este concretizat într-o manieră diferită (în scris). C. Kerbrat-Orecchioni a propus, în 1997, ca denumirea generală de receptor să includă cîteva tipuri distincte de alocutori. Într-o perspectivă comunicativă asupra analizei
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
concretizat într-o manieră diferită (în scris). C. Kerbrat-Orecchioni a propus, în 1997, ca denumirea generală de receptor să includă cîteva tipuri distincte de alocutori. Într-o perspectivă comunicativă asupra analizei discursului, P. Charaudeau propune teoretizarea a două tipuri de receptori, individualizați terminologic ca subiect interpretant - cel care primește mesajul și trebuie să-l interpreteze avînd o identitate psiho-socio-lingvistică - și subiect ideal - un subiect destinatar construit de actul enunțării și care satisface dezideratul decodării adecvate a intenției de comunicare aparținînd locutorului-emițător
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
paradigmatice (ideile și reprezentările personajelor, locurilor, acțiunilor și obiectelor); 2) structuri sintagmatice (înlănțuirea părților de discurs sau de acțiuni narative); 3) structuri verbale (ansambluri de cuvinte sau de figuri de stil). Stereotipul este o construcție de lectură, depinzînd de interpretarea receptorului și de cunoștințele sale enciclopedice, de experiențele lui culturale. M. Bahtin leagă fenomenul stereotipiei de dialogismul generalizat, de intertext și de interdiscurs. V. dialogism, interdiscurs, intertext, stereotipie. LIPPMANN 1922; BARTHES 1972; AMOSSY - HERSCHBERG PIERROT 1997; CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. SA STEREOTIPIE
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
primul, decodarea pentru al doilea, acestea producînd inferențe ce nu sînt mereu identice. Pe de altă parte, prin recunoașterea a două dimensiuni distincte ale discursului, se produce distincția dintre subiectul cognitiv și subiectul pragmatic. V. actant, emițător, interlocutor, locutor, polifonie, receptor. DUBOIS 1973; GREIMAS - COURTES 1993; MOESCHLER - REBOUL 1994; DUCROT - SCHAEFFER 1995; DETRIE - SIBLOT - VERINE 2001; DSL 2001; CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002; VARO - LINARES 2004; GA 2005. RN SUBIECTIVITATE. Folosirea limbii este în mod necesar, legată de un subiect vorbitor, încît subiectivitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]