6,522 matches
-
cîte o libelulă legată cu un fir de ață. Flăcările albăstrii treceau Încolo și Încoace peste capetele lor. — Jim! Putem să punem mîna pe ea? — Ce-i asta? Ți-a dat-o soldatul Kimura? Jim zîmbi cu blîndețe. — E o bombă. Ridică broasca țestoasă și Îi lăsă pe toți să o cerceteze pe Îndelete. În ciuda diferenței de vîrstă, cîțiva dintre băieți Îi deveniseră prieteni apropiați după ce sosise lui la Lunghua, cînd avusese nevoie de fiecare aliat pe care-l putea găsi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
ridicăturile de pe malurile cu urzici și trestie de zahăr sălbatică, urmărind cursul unui canal părăsit. Un al doilea grup de hamali chinezi lucrau În centrul aerodromului, reparînd pista de ciment. Cărau coșuri cu pietre din camioanele parcate printre cratere de bombe. Un cilindru compresor cu aburi se mișca Încolo și Încoace, manevrat de un soldat japonez. Fluieratul ascuțit al mecanismului de supape Îl ținu locului pe Jim. Grupul de hamali Îi amintea că și el lucrase cîndva la acea pistă. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
pustii. Paznicii japonezi se năpusteau În barăci, spărgînd ultimele bucăți de geam de la ferestre cu patul ușii. Domnul Sekura, comandantul lagărului, insistase să se ia această măsură de precauție, pe motiv că vrea să-i ferească pe prizonieri de suflul bombelor. De fapt, era o pedeapsă pentru raidul aerian, după cum aveau să simtă prizonierii pe pielea lor, chiar În acea seară, cînd mii de țînțari anofeli aveau să se ridice din bălțile cu apă stătută din jurul lagărului, la vremea mesei. Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
doar dintr-un caporal și un soldat tînăr. Amîndoi plecară, Înainte ca pilotul să se fi urcat În cabină și se Îndreptară spre hangarele avariate. Jim urmări avionul ridicîndu-se nesigur de pe pistă. Ajunse deasupra lagărului, cu motorul huruind din cauza greutății bombei, coti spre rîu și se Îndreptă spre Marea Chinei. Jim Își puse palmele streașină deasupra ochilor și urmări avionul pînă dispăru printre nori. Nici unul dintre japonezii de pe aerodromul Lunghua nu aruncase nici măcar o privire spre avion. În hangare, lîngă pagodă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
aerian. — Doctore Ransome, bombardierele americane care au zburat Împreună cu Mustang-urile mergeau cu șase sute douăzeci de kilometri pe oră - am calculat cu ajutorul umbrei lor peste lagăr și cu pulsul meu. Dacă vor să lovească aeroportul Lunghua, trebuie să-și arunce bombele cu vreo sută de metri mai Înainte. — Jim, tu ești un copil al războiului. Îmi Închipui că japionezii de la tunuri știu și ei asta. Jim se lăsă gînditor pe spate. — S-ar putea să nu știe. — Ei bine, nu le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
S-ar putea să nu știe. — Ei bine, nu le putem spune - sau putem? Ar fi necinstit față de aviatorii americani. Japonezii Împușcă și-așa prea mulți dintre ei. — Dar Îi Împușcă deasupra aeroportului, explică Jim. Atunci și-au aruncat deja bombele. Dacă vor să-i oprească să mai lovească pista, ar trebui să tragă În ei la mai mult de o mie de metri mai Încolo. Perspectiva Îl incita pe Jim - aplicată la toate bazele japoneze din toată regiunea Pacificului, această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
ferestre. Demarest arătă spre coloanele de fum care se ridicau dinspre docurilor din nordul Shanghai-ului. Deși erau la peste șaisprezece kilometri depărtare, Jim auzi un huruit puternic peste orezăriile pustii, un tunet uitat care răsuna mult timp după ce explodaseră bombele. Sunetele bubuiau În geamuri, un vag ultimatum dat prizonierilor pasivi din Lunghua. Jim cercetă cu privirea norii de fum, În căutarea unor urme de avioane americane. Nici unul dintre cele douăsprezece avioane Zero de pe aeroportul Lunghua nu decolase ca să le intercepteze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
pe mal, cu copiii și valizele În mînă. Alții rămaseră În iarba bătătorită, nevoind să părăsească acest canal liniștit. Jim stătea culcat pe o parte, cu brațul Îndoit sub cap. Îi era somn, după cartoful de la doamna Philips, iar zgomotul bombelor și vocile femeilor britanice păreau foarte departe. Se uita fix la firele de iarbă, Încercînd să calculeze viteza cu care creșteau - vreo trei milimetri pe zi, o milionime de metru pe oră...? Atunci văzu un soldat japonez stînd În iarbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
În speranța că, eventual, China ar putea fi gazda Jocurilor Olimpice din 1940. Capturat de japonezi după invazia din 1937, stadionul devenise cartierul general militar al zonei de la sud de Shanghai. Coloana de prizonieri traversă parcarea tăcută. Zeci de cratere de bombe distruseseră suprafața pistei, dar liniile albe de marcaj Încă se Întindeau În Întuneric. Vehicule avariate ale armatei erau parcate În șiruri drepte - camioane găurite de șrapnele și cisterne de combustibil, tancuri fără șenile, autoblindate ce trăgeau fiecare cîte două tunuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
armatei erau parcate În șiruri drepte - camioane găurite de șrapnele și cisterne de combustibil, tancuri fără șenile, autoblindate ce trăgeau fiecare cîte două tunuri de artilerie. Jim se uită fix la fațada parcă ciupită de vărsat a stadionului. Fragmente de bombe dislocaseră bucăți de ipsos alb, iar caracterele chinezești originale, care proclamau puterea Guomindangului reapăruseră ca niște lozinci amenințătoare, care atîrnau ca reclamele deasupra cinematografelor chineze din Shanghai Înainte de război. Intrară Într-un tunel de beton care ducea În arena Întunecată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
se uită În jos la Jim. Iritat de zgomot, era gata să-i dea o lovitură cu bocancul uzat. Dar izbucni o lumină care umplu stadionul, trecînd peste gradenele din colțul de sud-vest al terenului de fotbal, de parcă o uriașă bombă americană ar fi explodat pe undeva În nord-estul orașului Shanghai. Santinela ezită, uitîndu-se peste umăr, În timp ce lumina din spatele lui crescu În intensitate. În cîteva secunde slăbi, dar strălucirea ei pală acoperea Întreg stadionul, mobilele furate din tribune, mașinile din spatele porții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
stăteau pe podeaua unui furnal Încălzit de un al doilea soare. Jim se uită la mîinile și genunchii săi albi și la fața trasă a soldatului japonez, care părea tulburat de lumina aceea. Amîndoi așteptau tunetul care urmează după lumina bombei, dar o tăcere deplină se așternuse peste stadion și peste terenul Înconjurător, de parcă soarele ar fi Închis ochii pierzîndu-și pentru cîteva secunde puterea. Jim Îi zîmbi japonezului, dorind să-i poată spune că lumina era o prevestire a morții lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de soție În rochia ei zdrențuită, cu mîinile lipite de față. Jim așteptă ca o Împușcătură să-l arunce pe bărbat la picioarele soției sale, dar perechea intră În parcaj și amîndoi se uitau la șirurile de vehicule distruse de bombe. Jim Îl părăsi pe domnul Maxted și merse de-a lungul pistei de zgură, cu gîndul să-i urmeze, apoi Însă se hotărî, să se urce În tribună. Treptele de ciment păreau că ajung dincolo de cer. Jim se opri să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de puroi galben care ieși din gura lui. Voia să strige la ei: „Lumea a plecat! Azi-noapte, toți au sărit În mormintele lor și au tras pămîntul peste ei!“ Călătorie sprîncenată... Jim se uită la pămîntul muribund, la craterele de bombe pline cu apă din orezării, la tunurile antiaeriene tăcute de la pagoda Lunghua, la cargourile eșuate la malul rîului. În spatele lui, la nu mai mult de vreo șase kilometri, era orașul tăcut. Clădirile de apartamente din concesiunea franceză și blocurile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
terminat războiul? Ochii eurasiaticului se lăsară În jos, eclipsați de o umbră trecătoare. Își reveni și zîmbi. — E sigur. În orice moment, Întreaga marină americană o să acosteze la Bund. Cum Jim nu părea convins, eurasiaticul Îi explică: — Copile, au aruncat bombe atomice. Unchiul Sam a aruncat o bucățică de soare la Nagasaki și Hiroshima, au omorît un milion de oameni. O singură lumină mare... — Am văzut-o. — Copile...? A luminat tot cerul? S-ar putea. Eurasiaticul părea nesigur, dar Își luă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
să-l examineze pe Jim. Cu tot aerul lui superior, părea să șovăie, de parcă Își dădea seama că marina americană, care avea să vină, ar pute fi mai puțin convinsă de gestul său pro-american. Se uită cu Îngrijorare spre cer. — Bombe atomice... prea rău pentru toți japonezii ăia, dar un noroc pentru tine, copile. Și pentru mama și tatăl tău. Jim rămase pe gînduri, În timp ce eurasiaticul se duse la lada de gunoi făcută din ciment de la intrarea tunelului, și Începu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de la intrarea tunelului, și Începu să scormonească În ea. — Războiul s-a terminat cu adevărat? — Da, s-a terminat, s-a sfîrșit, sîntem toți prieteni. Împăratul tocmai a anunțat capitularea. — Unde sînt americanii? — Vin, copile, trebuie să vină aici cu bombele lor atomice. — O lumină albă? — Corect, copile. Bomba atomică, superarma americană. Poate că ai văzut bomba de la Nagasaki. Da, am văzut bomba atomică. Ce s-a Întîmplat cu doctorul Ransome? Eurasiaticul păru uimit, dar Jim adăugă: — Și ce-i cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
ea. — Războiul s-a terminat cu adevărat? — Da, s-a terminat, s-a sfîrșit, sîntem toți prieteni. Împăratul tocmai a anunțat capitularea. — Unde sînt americanii? — Vin, copile, trebuie să vină aici cu bombele lor atomice. — O lumină albă? — Corect, copile. Bomba atomică, superarma americană. Poate că ai văzut bomba de la Nagasaki. Da, am văzut bomba atomică. Ce s-a Întîmplat cu doctorul Ransome? Eurasiaticul păru uimit, dar Jim adăugă: — Și ce-i cu oamenii care au plecat În marș? — E rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
s-a terminat, s-a sfîrșit, sîntem toți prieteni. Împăratul tocmai a anunțat capitularea. — Unde sînt americanii? — Vin, copile, trebuie să vină aici cu bombele lor atomice. — O lumină albă? — Corect, copile. Bomba atomică, superarma americană. Poate că ai văzut bomba de la Nagasaki. Da, am văzut bomba atomică. Ce s-a Întîmplat cu doctorul Ransome? Eurasiaticul păru uimit, dar Jim adăugă: — Și ce-i cu oamenii care au plecat În marș? — E rău, copile. Eurasiaticul clătină din cap, de parcă ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
sîntem toți prieteni. Împăratul tocmai a anunțat capitularea. — Unde sînt americanii? — Vin, copile, trebuie să vină aici cu bombele lor atomice. — O lumină albă? — Corect, copile. Bomba atomică, superarma americană. Poate că ai văzut bomba de la Nagasaki. Da, am văzut bomba atomică. Ce s-a Întîmplat cu doctorul Ransome? Eurasiaticul păru uimit, dar Jim adăugă: — Și ce-i cu oamenii care au plecat În marș? — E rău, copile. Eurasiaticul clătină din cap, de parcă ar fi regretat că a omis ceva important
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
ca să moară În această Îngrămădeală de vechituri. În afara stadionului, lumina soarelui de august devenea și mai intensă, din cauza tăcerii depline care se Întindea deasupra orezăriilor și a canalelor. O strălucire albă acoperea pămîntul abandonat. Oare cîmpurile fuseseră arse de strălucirea bombei atomice descrise de către eurasiatic? Jim Își aminti de trupul arzînd al pilotului de pe Mustang și de lumina fără sunet care umpluse stadionul și care păruse că Îmbracă morții și viii În giulgiurile lor. 33 Pilotul kamikaze Simțindu-se În siguranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
el printre urzici. Apoi se răsuci și continuă patrularea lui nervoasă prin perimetrul aeroportului. Jim Îl urmări cum lovește trestia de zahăr, Încercînd poate să facă loc pentru aterizarea vreunui elicopter. Oare japonezii pregătiseră o armă secretă ca răspuns la bomba atomică, vreo rachetă de mare performanță care ar avea nevoie de o pistă de decolare mai mare decît cea de la Lunghua? Jim aștepta ca el să le facă semnale paznicilor de la picioarele pagodei. Dar japonezul era preocupat doar să cerceteze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
să-i facă semne pilotului din cabina cu acoperiș de sticlă. În timp ce bombardierul Îi trecu pe deasupra capului, motoarele făcură să se zguduie pămîntul cu zgomotul lor și avioanele distruse de la marginea cîmpului de aterizare Începură să tremure. Ușile camerelor de bombe se deschiseră, dezvăluind cilindrii argintii, gata să cadă din compartimentele lor. Bombardierul trecu mai departe, sunetul mai puternic al unuia dintre motoarele lui despicînd aerul. Prea slăbit ca să se miște, Jim așteptă ca bombele să explodeze În jurul lui, dar cerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Începură să tremure. Ușile camerelor de bombe se deschiseră, dezvăluind cilindrii argintii, gata să cadă din compartimentele lor. Bombardierul trecu mai departe, sunetul mai puternic al unuia dintre motoarele lui despicînd aerul. Prea slăbit ca să se miște, Jim așteptă ca bombele să explodeze În jurul lui, dar cerul era acoperit de parașute colorate. Zeci de baldachine pluteau vesele În aer, de parcă se bucurau de soarele de august. Umbrele viu colorate Îi aminteau lui Jim de baloanele cu aer cald pe care saltimbancii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
la vreo șaptezeci de metri mai Încolo. Făcînd un ultim efort, Înainte de a trebui să Întindă pentru ultima oară printre avioanele părăsite, Jim merse prin trestia de zahăr la orezăria inundată. Trecu peste apa puțin adîncă spre un crater de bombă din mijlocul cîmpului, apoi merse de-a lungul marginii spre canal. CÎnd urcă taluzul, ultima parașută căzuse În cîmp, la vest de lagărul Lunghua. Zumzetul motoarelor avionului B-29 se risipise deasupra rîului Yangtze. Jim se apropie de parașuta roșie, destul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]