6,028 matches
-
se tulbure. Tabăra lor e acolo, de cealaltă parte a lagunei. La mlaștină. Noii veniți tresăriră, alarmați. Negrul cu pușca strânse cu putere patul armei. — Glumiți? întrebă el și, văzându-i expresia, păru convins. Fire-ai al naibii să fii! exclamă el. Ți-am spus că ne-am rătăcit și tu te jurai că ajungem la izvoarele râului Napuari. — Râul Napuari e la Vest , le arătă el; trebuie să vă întoarceți pe canal și să vă abateți din drum când o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Acolo. Ați reușit s-o speriați și fuge acum la tabăra yubani. Fratele ei e mare șef de trib, minți el. În curând, o să fie aici cu războinicii lui... Lucas se schimbă la față, rămase fără glas și se bâlbâi, exclamând: — Doamne, Dumnezeule! Nu e cu putință! Opriți-o... Spuneți-i că n-o să-i facem nimic. Totul a fost o glumă, „domnule“. Nu v-ați dat seama că a fost o glumă? Pentru Dumnezeu! nu-i dați voie să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Cruz, și de a vorbi cu cineva mai dispus la dialog decât căpitanul Salas sau inginerul Planchart. Asta l-ar sili să iasă din selvă, să se întoarcă la oraș, la oameni, la trafic, la zgomote... Fir’ar să fie! exclamă el încet. Apoi se întoarse spre Correcaminos: — Mâine o să dau răspunsul, făgădui el. La cină, îi oferiră ciozvârtele din spate ale unei mari maimuțe araguato, cu o garnitură enormă de banane prăjite. Apoi, Kano îl instală într-o colibă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
vreun alt considerent pe care oamenii să-l înțeleagă? Să vorbim? Am vorbit deja. Să-i rugăm? I-am rugat deja. Să atragem atenția? Am atras deja atenția. Să spunem rugăciuni? Dumneavoastră ați spus deja rugăciuni. Ce naiba vreți...? — Pace. — Pace! exclamă el. Măi, să fie! Știți ceva? Întotdeauna mi s-a părut că Arhanghelul Gavril își pierdea timpul. Cum să-ți vină în minte să te pogori și să spui: „Pace oamenilor de bună-credință“? Oamenii de bună-credință vor acum pacea pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Moartă. Înțelegi? Moartă! Kano nu păru convins, dar se apropie, ascunzându-se pe jumătate. Hai! Nu fi laș. Tu ești un mare războinic yubani. Nu te temi de nimic. Atinge-o. Atinge-o, că nu face rău. Așa. La dracu’!, exclamă el. E fierbinte... Soarele arde tare... Deodată, rămase tăcut și observă cu atenție, unul după altul, cele șase enorme tractoare împrăștiate pe terenul nivelat. — Nu e ușor să aduci aici șase monștri ca ăștia. Trebuie să-i urce de la Santa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
malul râului. — Kano! Ridică brațul ca să arate șarpele surucurú, dar puterile îl părăsiră și căzu cu fața la pământ. Din umbrele pădurii ieși Ecla în spatele lui, sări peste cadavru, înaintă spre locul unde se aflau Xudura și José Correcaminos, arătă șarpele și exclamă în yubani: Va fi răzbunare! — Când?, vru să știe Xudura. — Mâine... În zori! Era absurd să se lase omorât în felul acela, și o știa. De cum ar pune piciorul departe de desișurile ocrotitoare, mitralierele ar începe să scuipe moarte și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
pantagruelic din ouă prăjite, șuncă, orez, fasole neagră, banane, fursecuri, biscuiți, cafea, lapte, zahăr, marmeladă, unt. Tocmai termina, când apăru Inti Ávila. Încă mai era amețit și cu mâna stângă își apăsa fruntea cu o batistă umedă: — Ești un porc! exclamă el. Niciodată n-o să mai am încredere în tine. — Așa să faci... Vrei să mănânci? Se așeză cu un geamăt: — Ce s-a întâmplat? Unde e toată lumea? Ridică din umeri: — Mister... Ceva i-a făcut să fugă... Mai ții minte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
oprească scandalul. Dă asigurări că nu știa nimic despre avionetă. — E fals. Ieri am văzut-o plecând, iar Planchart și Salas i-au condus pe piloți. Păreau nervoși. Jurnalistul scoase o prelungă fluierătură admirativă. Mișcă din cap: — Măi, să fie! exclamă el. Lucrurile încep să se aranjeze. Vicepreședintele vrea să intervenim pe lângă yubani ca să găsim o soluție pentru această problemă. Când a aflat că tabăra era pe punctul de a fi atacată, a dat ordin prin radio să fie evacuată ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
și Televiziune... — Aici? — Aici... Are mulți susținători și, în momentul de față, știe deja unde suntem. Dacă descoperă că îi pot implica direct pe cei de la „Southern“ în măcel, îi va transforma într-o trambulină către fotoliul prezidențial. — Ei, comedie! exclamă Inti Ávila. Deodată am devenit importanți... — Chiar așa... Și dacă Ramón Cáceres ajunge la putere, compania „Southern“ va trebui să-și facă bagajele și să plece din țară. El a promis că va naționaliza minele, transporturile, petrolul și telefoanele. Făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
Ce contează motivul? interveni preotul. Vor să ajungă la o înțelegere. Nu asta căutăm? — Ba da. Dar mă mâhnește faptul că acordul nu vine dintr-o adevărată înțelegere a problemei, ci dintr-un politicianism murdar. — Oh! Nu-ți face iluzii! exclamă preotul. Știai de la început că n-o să ne asculte nimeni. În orice altă împrejurare, în momentul de față n-ar mai fi rămas nici un yubani. Ar fi terminat cu voi astăzi în zori... — Și nu vi se pare absurd? Le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
cu noile construcții urîte și lipsite de imaginație după chipul și asemănarea cuiva atît de diferit de mine pînă și propria mea limbă vorbită de el Îmi devine străină și eu trebuie să mă Îmbrac În fiecare dimineață și să exclam În oglindă: rochiile mele! să mă lovesc de mobila Popular și să șoptesc emoționată: casa mea! să cutreier străzile unui București desfigurat și să urlu: orașul meu) — ... da ei, ți-ai găsit, nici nu te lasă să-i explici și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
trebuia să ne străduim mai tare să ne enervăm. O vreme, am hoinărit spre cort în tăcere. — Știi ce cred? Că nu ne-am îmbătat îndeajuns? — Mmm, am mormăit. Întotdeauna știi ce vreau să spun? — Da. — Întotdeauna? — Mda. — Oau, am exclamat. Ghici la ce mă gândesc acum. — Depravatule. — Oau, am exclamat din nou. Mă uluiești. Mă strânse de mână, apoi îi dădu drumul, cuprinzându-mi mijlocul cu brațul și vrându-și degetele în buzunarul din spate al pantalonilor mei scurți. Înclină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
vreme, am hoinărit spre cort în tăcere. — Știi ce cred? Că nu ne-am îmbătat îndeajuns? — Mmm, am mormăit. Întotdeauna știi ce vreau să spun? — Da. — Întotdeauna? — Mda. — Oau, am exclamat. Ghici la ce mă gândesc acum. — Depravatule. — Oau, am exclamat din nou. Mă uluiești. Mă strânse de mână, apoi îi dădu drumul, cuprinzându-mi mijlocul cu brațul și vrându-și degetele în buzunarul din spate al pantalonilor mei scurți. Înclină capul spre mine. Fermoarul de la intrarea în cortul nostru era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
replicilor mele forte? Râse. — Știu ce vrei să spui, și îți mulțumesc. Vorbesc serios. Îți mulțumesc. — Îmi place să te știu lângă mine, am spus, scormonind și eu focul. — Mda, spuse ea, scormonind de partea ei. Și mie. Aha, am exclamat după câteva secunde interminabile. Scout chicoti. — Aha. Am scormonit amândoi jăraticul. Trecu un timp. — Deci. De când te ascunzi aici, jos? — De ani de zile. — Dumnezeule, asta-i mult. Nțț! Nu când te gândești la cât voi mai sta aici. Probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
artei este semnalată de unii gânditori precum Max Nordau, începând sfârșitul secolului al XIXlea, perioadă care coincide în mare parte cu desacralizarea artei, a societății, ruperea legăturilor cu divinitatea, situație concentrată în cuvintele filosofului german Friedrich Wilhelm Nietzsche, care chiar dacă exclamă Dumnezeu a murit!<footnote Friedrich Nietzsche, Așa grăita Zarathustra, Ediția a II-a, Editura Humanitas, București, 1996, p. 68 footnote>, o face juxtapus nostalgiei datorată unei pierderi însemnate, a unei îndepărtări nefirești de divinitate și adaugă: A-i iubi pe
ARTĂ, DEGENERARE , KITSCH Arta holotropică, o reeducare a ”bunului simţ estetic'' by Edi APOSTU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/381_a_550]
-
De fapt, domnul a cîștigat, Îi replică tăios femeia de la tarabă. A ghicit aproape exact, cu o diferență de cîteva grame. E ca și cum ar fi nimerit drept la țintă! adăugă ea, cu o exaltare nervoasă. — Patru funți și opt uncii! exclamă grăsana. Ei bine, ai grijă, domnule, un cozonac ca ăsta cade greu ca plumbul. — Ba din contră, e făcut cu ouă adevărate. Grăsana rîse batjocoritor și porni spre taraba unde se vindeau articole de Îmbrăcăminte. Arthur Rowe simți din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
Îngădui să plece; un soi de delegație venea să-i dea o mînă de ajutor domnului Sinclair, În frunte cu bătrîna cu pălăria pleoștită. — Mă tem că vă aduc o veste proastă, spuse ea zîmbind sfios. — Și dumneata vrei cozonacul! exclamă Rowe. Femeia de la tarabă rosti, zîmbind cu un aer protector: — Trebuie neapărat să-mi dați Înapoi cozonacul! Vedeți - s-a produs o greșeală. Nu cîntărește cît ați spus dumneavoastră. Apoi, Își aruncă privirea asupra unui bilețel și adăugă: — Avea dreptate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
Întîlnit În tren. Mi-a spus că a avut un necaz, În legătură cu niște scrisori. N-ar fi trebuit să veniți așa, neanunțat. — Îmi pare rău. Văd că n-aveți nevoie de clienți, așa că vă spun la revedere. — Ia te uită! exclamă domnul Rennit. Nu te pierde cu firea, omule! SÎnt foarte ocupat, și apoi, felul dumitale de a te prezenta... Dar dacă mi-ai spune pe scurt ce dorești... Aidoma unuia care se ocupă de lucruri prea puțin onorabile - cărți pornografice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
fost jale la Purley. Nu atît din pricina bombelor - n-au fost prea multe - cît din pricina așteptării Încordate. Ne-am primit, firește, și noi partea de bombe și de mine... — Casa În care locuiam a fost distrusă aseară. — Nu mai spune! exclamă domnul Rennit fără prea mult interes, deschizînd fișetul cu dosare și Întinzînd mîna după sticlă. Săptămîna trecută... la Purley... cu vreo sută de metri mai Încolo... Vorbea ca un om care discută afaceri. — Un păhărel o să ne facă bine la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
romantic. Ți-a cerut să-i dai În schimb un gaj, o sumă frumușică, să zicem douăzeci de lire - lăsîndu-ți firește cozonacul, pînă se va Întoarce de la bancă... — Vorbele dumitale mă pun pe gînduri... — O, stratagema le-ar fi reușit! exclamă domnul Rennit. Avea un talent extraordinar de a reduce totul la nivelul vieții de fiecare zi. PÎnă și bombardamentele aeriene nu erau pentru el decît Întîmplări petrecute În cartierul Purley. — Sau să ne gîndim la o altă posibilitate, urmă domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
la domnul Rennit - nu tenebrosul Jones și scepticul său patron, ci acești doi tineri erau aliații de care avea el nevoie. — După ce mi-a ghicit norocul, doamna Bellairs mi-a indicat greutatea cozonacului - de altfel nu chiar greutatea corectă. — Extraordinar! exclamă tînărul, cu Însuflețire. — Mi se pare absurd, zise fata, și adăugă, folosind aproape aceleași cuvinte ca și domnul Rennit: A fost probabil o simplă neînțelegere. — Neînțelegere? „Zexe!“ rosti tînărul, Înfășurînd În ghilimele vechea expresie argotică. Apoi, Întorcîndu-și spre Rowe fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
a doua oară un ziar. Nu trece niciodată pe trotuarul celălalt, ai băgat de seamă. Mi se pare mie că ești urmărit... — Îl cunosc, zise Rowe. E un detectiv particular. L-am plătit să se țină după mine. — Pe Jupiter! exclamă tînărul Hilfe (pînă și exclamațiile lui erau din epoca victoriană). Văd că iei lucrurile În serios. Acum, fiindcă sîntem aliați, sper că nu ne-ascunzi ceva. — Am omis să vă spun un lucru, spuse Rowe șovăitor. — Așa? făcu Hilfe, apropiindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
societății. — Da’ de unde? protestă Hilfe. În zilele noastre, Îi Întîlnești pe toate drumurile. Am cunoscut personal pe puțin șase criminali. Unul era ministru, altul specialist În boli de inimă, altul director de bancă, altul agent de asigurări... — Încetează, te rog! exclamă domnișoara Hilfe. — Deosebirea este că În zilele noastre crima a devenit rentabilă, continuă tînărul. Iar cînd un lucru e rentabil, Începe să fie și respectabil. Moașa care se Îmbogățește din raclaje devine ginecolog, iar hoțul bogat devine director de bancă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
Totuși, rezultatul se dovedi favorabil: doamna Bellairs veni personal să-i Întîmpine În vestibulul strîmt și ticsit cu obiecte. Purta pe cap o tocă și era Îmbrăcată Într-o rochie Liberty, de mătase cenușie. — A, un prieten al reverendului Topling! exclamă ea, Întinzînd mîinile spre el Într-un gest ce părea a le spune „Bine-ați venit!“ amîndurora. — Mă numesc Hilfe. Hilfe de la Fondul pentru ajutorarea mamelor libere. Iar dumnealui e domnul Rowe. Rowe se aștepta ca doamna Bellairs să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
nu sînt prea bune În ultima vreme. Știți, spiritele nu pot fi constrînse. Nu putem făgădui nimic unui nou-venit, adăugă ea, zîmbind. Rowe nu pricepea despre ce e vorba. Între timp, Hilfe ieșise din salon, Împreună cu domnul Cost. — A, conspiratorii! exclamă doamna Bellairs. Domnul Cost pune Întotdeauna la cale experiențe noi! — Spuneți că rezultatele sînt proaste uneori? lansă Rowe un balon de Încercare. Într-o Încăpere alăturată sună telefonul. — Cine-o fi dobitocul? izbucni doamna Bellairs. Toți prietenii mei știu că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]