8,226 matches
-
puțin; m-am eliberat de ea, adică m-am vindecat de ea complet în două reprize. Când m-am întors acasă de la liceu, intrând în hol și mergând spre camera mea pe coridorul îngust al apartamentului nostru sărac în care mirosea grețos a bucătărie, am simțit că mila aceasta, deși trecuse, mai păstra încă memoria tăriei dinainte. Apoi, când m-am așezat la masa din sufragerie și când în fața mea s-a așezat mama care a început să-mi pună supa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
Vă mulțumesc. Ea. Pentru ce? Eu. Respectul este asexuat. Galanteria este sexy. Ea. În cazul acesta, mă grăbesc să vă încredințez că nu intenționez să pretind de la dumneavoastră să fiți galant. Ar fi și zadarnic. Pentru un bărbat galant femeia miroase a trandafir, iar pentru cei ca dumneavoastră se vede că până și trandafirul miroase a femeie. Și, dacă v-aș întreba, desigur, nici n-ați ști să-mi spuneți ce-i aceea femeie. Eu. Ce-i aceea femeie? Cum să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
cazul acesta, mă grăbesc să vă încredințez că nu intenționez să pretind de la dumneavoastră să fiți galant. Ar fi și zadarnic. Pentru un bărbat galant femeia miroase a trandafir, iar pentru cei ca dumneavoastră se vede că până și trandafirul miroase a femeie. Și, dacă v-aș întreba, desigur, nici n-ați ști să-mi spuneți ce-i aceea femeie. Eu. Ce-i aceea femeie? Cum să nu, știu. Femeia este ca și șampania: când e rece, amețește teribil, dacă are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
îmi umflai pieptul la limită și-mi supsei burta, pretinzând în sinea mea că, într-adevăr, această siluetă excepțională este ținuta mea obișnuită. Când am fost servit cu cafeaua, am dat-o la o parte, capricios ca un copil, deși mirosea frumos și tare aș fi vrut s-o beau. Pe negândite, în dimineața aceea, m-am confruntat cu adevărul că, așa cum sunt eu în realitate, nu pot să plac și să fiu iubit de fata pe care-o iubesc. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
Stein care mă suna uneori, chemându-mă la el; răspundeam totdeauna acestor invitații. Stein locuia într-o casă luxoasă, cu scări din marmură acoperite cu traverse roșu-închis, cu un portar elegant și amabil și cu un lift a cărui cabină mirosind a parfum o lua în sus și se oprea atât de brusc, încât aveai senzația că inima îți zboară și apoi cade la locul ei abia după un timp. Imediat ce subreta deschidea ușa uriașă, albă și lăcuită, imediat ce mă luau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
În seara aceea memorabilă, în seara aceea nefastă pentru mine mă pregăteam, ca întotdeauna, să mă duc la Stein. Dar nu era Stein. Și, când, după ce am coborât în fugă scările și am intrat tot în fugă în cabina telefonică mirosind a pudră și a transpirație, am ridicat receptorul atârnând de un șnur verde până în podea, șoapta care mi-a ajuns la ureche nu era a lui Stein, ci a lui Zander, un student pe care-l cunoscusem la secretariatul universității
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
un tramvai; prin geamurile lui înghețate, becurile din vagoane se văd ca niște piersici strivite. O grapă atârnând în spatele tramvaiului brăzdează zăpada, ridicând în urma ei un vârtej alb. Îmi imaginez cum în vagonul trosnind de ger, în vagonul în care miroase a stofă udă, oamenii șed și stau în picioare înghesuiți unul în altul, învăluindu-și vecinii în aburul respirației matinale, urât mirositoare. În fața mea merge un bătrân cu un baston. Se oprește des, se sprijină cu pieptul în baston, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
de cealaltă. Rămân în această stare mult timp. Apoi, smulgându-mi o mână din cealaltă (le strânsesem atât de tare una de cealaltă că mi se lipiseră degetele), încep să mă încalț. E greu; șosetele mi-au putrezit, picioarele îmi miros îngrozitor, șnururile sunt rupte, numai noduri. Dezgustat de murdăria și de mirosul propriului trup, mă ridic în picioare, îmi îmbrac paltonul, îmi pun șapca și galoșii, îmi ridic gulerul; apoi mă apropii de masă ca să sting lampa. Simt nevoia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
bucătării. Frânghia îi intră în umăr, iar degetele care țin legătura de lemne se umflă și se fac roșii, pe o porțiune și, pe altă porțiune, albe, de parcă s-a scurs sângele din ele. Urc acum pe scara întunecată care miroase a pisici, ținându-mă de balustrada îngustă de fier, și-mi amintesc de timpurile când lăzile de gunoi nu existau. Îmi vine în minte o zi; e vară, liniște, și deodată, în curte se aude o bufnitură, de parcă s-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
verandă frumoasă, cu deschidere spre livadă. Se vedea frumos poteca ce urca spre casă. Puse țigla pe casă, se îngriji de tocurile geamurilor, de uși, apoi de podele. A respectat aspectul unei case de țară, fără termopane sau parchet. Totul mirosea a brad, era luminos și plăcut. A refăcut sobele. La parter își amenajă un șemineu. Aici gândea să fie living-ul, o sală mică de baie și alături un dormitor și bucătăria. La etaj avea în vedere două dormitoare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
cum au fost sarmalele! Lasă, domnu' Argatu, că o să-ți stea sarmalele de la Irbis în gât! Ies puțin, să mai respir aer proaspăt! Gândea că mersul prin zăpadă o să-i mai calmeze "durerea de masele". Era prea frumos afară și mirosea peste tot a sărbătoare. Văzuse pe ici-pe colo case cu anunțuri "de închiriat" și dorea să afle cam care e "Piața". Din una în alta s-a cam lămurit. Majoritatea închiriau cu săptămâna, o cameră sau două, ceea ce nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
cheile casei, au dus totul sus. Îi mai spuse că ăsta era cadoul lui de An Nou! Erau toate frumos executate, cu grijă și măiestrie. Se vedea în orice detaliu mâna maistrului de la fabrica de mobilă din Văleni. Peste tot mirosea a lemn, a nou, a curat. Se vedea și mâna lui Carmen, care făcuse curat și ținuse casa în ordine. Făcu focul în șemineul din salon și în dormitor, mâncă ceva din ce cumpărase și, ostenit de drum și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
se simțea ca întors de la un război, rănit, dar cu viață, ce trebuie să-și oblojească rănile. Nu atât cele ele trupului, cât cele ale sufletului. Se așeză din nou în fața focului, își puse un pahar, își mai puse unul... Mirosea bine țuica babei Floarea și era tare de-ți ardea gâtlejul. Nu mai știa cât timp trecuse și câte pahare băuse, dar la un moment dat văzu că flăcările îi joacă în fața ochilor un dans drăcesc, parcă era Ciuleandra, parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
și damigeana tot acolo erau. Le luă, le aduse în casă și... ce să vadă? Papornițele erau pline ochi cu cârnați, șuncă, ouă, borcane de zacuscă de ciuperci, cu dulceață, pâine de casă și câte și mai câte, iar damigeana mirosea a busuioacă de îți lua mințile! Petre zâmbi erau produsele viitoarei "Asociații" și "cooperatorii" reacționaseră mai rapid decât se așteptase. Curios era că nu găsi nici o scrisoare, nici un bilet cu..., "din partea...". Doreau să-i mulțumească pentru gândul bun și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
din dreapta lojii oficiale. Mii de mulțumiri domnule director, abia aștept să ne revedem. Cu bine, domnule Vlaicu. Deci în septembrie, Mihai și cu Beatrice vor fi din nou la București! În septembrie, la Bucura, e raiul pe pământ, satul tot miroase a gutui, a mere coapte, strugurii râd în soare iar pădurea parcă înnebunește de lumină și culori. "O să vorbesc cu Mihai, să vină cu Beatrice pentru două-trei zile să se odihnească aici. Sper să-i conving." Fu trezit din visare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
împingeam la loc capacul podelei și... Petre și Ana începură să râdă de ingeniozitatea babei. Deci el avusese ghinionul să calce din neatenție și neștiință exact pe... capacul babei Floarea! Observase și el, când venise prima oară, că bătrâna cam mirosea a rachiu, dar se gândise că, fiind singură, era explicabil să mai "consume" din când în când, ca să uite de singurătate. Mai vorbiră o vreme, apoi își luară rămas bun și plecară. În tot acest timp, Toni stătu de pază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
și slab, era european. Celălalt, măsliniu și cu părul creț, putea fi foarte bine un nord-african. Le studie cu atenție chipurile, văzu că se apropie să verifice dacă era cineva în mașini; se uitară apoi la puț, scoaseră apă, o mirosiră și-și înmuiară vârful degetului în burduf, strâmbându-se. Brunetul scoase o înjurătură și începu să vorbească agitat. Apoi se îndreptară spre jaima cea mare și intrară. Gacel se asigură că pilotul nu se uita spre el, se strecură afară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
continue așa, că altfel o să-ți pierzi camarazii. Cel mai rău va fi în zori. — De ce? — Atunci e momentul când vântul șovăie dacă să se potolească sau să bată cu furie. Vulturii ne vor da de știre. — De ce vulturii? — Aici miroase a hoit. Dacă sosesc în zbor de departe, înseamnă că vântul se liniștește. Dacă-și caută adăpost și-și ascund capul între aripi, înseamnă că o să înceapă furtuna. Ei sunt singurii care știu ce se va întâmpla în deșert, pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
câteva zile i-am eliberat pe prizonieri. — Știm, dar comendatorul întotdeauna își ține promisiunea. Împreună se apropiară de locul unde, îngrozit, Marc Milosevic îi observa cu chipul descompus de spaimă, și imohagul strâmbă din nas cu un gest de neplăcere. — Miroase a câine mort! spuse. — Nouă ne spui, care de ore întregi îl suportăm...! se stropși celălalt. Când și-a dat seama că veneam încoace, s-a căcat pe el. Aici înăuntru nu se poate sta! Și ce-ați vrea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
și față. Craniul adăpostește creierul mic și creierul mare, cu ajutorul căruia gândim. Fața ajută la exprimarea sentimentelor. Acestea sunt: bucuria, supărarea, veselia, tristețea. Fața adăpostește: ochii, nasul, gura și urechile. Ochii folosesc la vederea mediului înconjurător. Cu nasul pu tem mirosi. Mirosurile frumoase fac bine la organism, iar mirosurile urâte fac rău la organism. De aceea trebuie să ne ferim de mirosurile urâte. Gura folosește la mâncat, la vorbit și la simțul gustului. Ure chile folosesc la auzit. Trunchiul apără organele
GHID PRIVIND CONSILIEREA ELEVILOR CU ABILITĂŢI ÎNALTE by Cristina Morăraşu, Loredana Stiuj () [Corola-publishinghouse/Journalistic/432_a_755]
-
manșetele murdare: „Când l-a doborât pe bunicul boala pe neașteptate, care trebuia să-l omoare în câteva zile, el și-a pus mașetele pe masa de toaletă din iatac și acolo au rămas de atunci, la fel, puțin murdare, mirosind puțin a trup. Și nu numai în semn de pietate nu le-a luat nimeni, dar și din obiceiul casei de a nu schimba nimic.” Salonul, cu portretele regelui Carol si reginei Elisabeta, nu a suferit nici o modificare de la moartea
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
dreptul unei case din vremea anului 1912 și se gândește el cam cum anume ar fi să fie povestea asta cu trecerea timpului; "o mai fi careva în viață de atunci", se întreabă Lomdepapie pe când tocmai trece pe lângă hardughia aceasta mirosind a ciorbă de varză amestecată cu mirosul ăstora de la echipele de dezinsecție care se arată la poarta imobilelor cu un fel de vermorel, adică un aparat din acesta pentru stropit via, cu mâner lateral ... Mă opresc din poveste izbit de
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
zicere prost alcătuită: am dorit (probabil) ceva și o fi ieșit (posibil) pe dos. Vorba unui cunoscut căuzaș pașoptist: nu președintele fu prilejul analizei aceleia, ci viața noastră cea de obște sub zodia bolnavă a securitismului. N-aș vrea să miros a petrol de pe la rafinăriile lui Patriciu, cum fusei întâmpinat, nici să-mi petrec serile uneltind editorial la comanda mai marilor politicii de partid și de mass media, nu am soldă în portofel nici de la SOV Invest și nici nu am
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
în fiecare dimineață. De ce e specială copilăria? Pentru că orice e posibil, orice sacrificiu e prea mic pentru dorințele tale. Pentru că în copilărie viața e plină de frumuseți și trebuie să o observi. Să observi albinele, fetele zâmbitoare, băieți curajoși...să mirosi roua și să simți vântul, pentru că dai contur viselor și le colorezi cu lacrimi de convingere. Aici sau acolo, azi sau mâine...sărut ploaia. Mă mângâie iarbă și mă adoră pământul..sunt cuvinte prea puține... prea fade, pentru a exprima
A doua oară unu by Iacob Diana () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92956]
-
sunau ca niște bile de rulmenți lăsate să cadă pe un pietriș umed, declarase că nu e nevoie de nici un proces. Un fascist ca mine, a susținut ea, trebuie strivit cu piciorul ca un gândac de bucătărie. Dar ceea ce a mirosit a moarte subită a fost mânia vecinilor mei. Ziarele mai barbare tipăreau fără comentarii scrisori de la persoane care voiau să mă vadă expus într-o cușcă de fier prin toată țara, de pe coasta de est până pe coasta de vest; de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]