9,812 matches
-
pe Costăchel. Cu el pe umăr, a intrat în curte. Să-l ducem în bucătăria de vară. Acolo este o laiță - a grăit Grigorosu, gemând sub greutate. Adu niște apă, să-l spălăm, și te rog să aprinzi focul, că tremură ca varga. Cu ochii închiși și cu obrazul ca varul, Costăchel gemea surd... În acea clipă, lui Petrache îi treceau prin minte scene cu răniți din timpul războiului... Știa ce trebuie să facă... S-a apucat să-i bandajeze rana
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
Mai rău chiar, au rămas schilozi sau... Ce să mai spunem de cei care au mușcat din țărână străină... Au rămas pentru vecie acolo, fără mormânt, fără cruce, fără nume... Și ei sunt stăpâni, domnule! Uite la mine! N-am tremurat în fața glonțului și tremur în casa mea! Ce zile ai ajuns, Costache Vultur!”... Măriuca s-a întors din țarină și l-a întrebat voioasă: Ce faci, gospodarule? Mă lupt cu gândurile și cu teama, Măriucă. De când ești tu fricos, mă
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
întrebări?... Dacă nu, plecarea!” - a încheiat colonelul. Peste cinci minute, ne aflam dincolo de pod, la ieșirea din târg... Grupa lui Petrache a pornit înainte în cercetare... Eram în zona frontului și orice era posibil!... Să vă spună el cum îi tremura sufletul! ... Nu-i vorbă că inima tremura ca vai de ea. Oamenii din grupă însă erau unu’ și unu’. Aveam încredere în ei... Când am ajuns la punctul ordonat - La Copăcel - am trimis semnal prin curier că drumu-i liber. Zorii
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
Peste cinci minute, ne aflam dincolo de pod, la ieșirea din târg... Grupa lui Petrache a pornit înainte în cercetare... Eram în zona frontului și orice era posibil!... Să vă spună el cum îi tremura sufletul! ... Nu-i vorbă că inima tremura ca vai de ea. Oamenii din grupă însă erau unu’ și unu’. Aveam încredere în ei... Când am ajuns la punctul ordonat - La Copăcel - am trimis semnal prin curier că drumu-i liber. Zorii zilei ne-au găsit grupați în acest
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
Dacă nu faceți norma, nu mâncați! Ce credeți voi? Aici îi pension? Aici îi lagăr de reeducare prin muncă! Aici se construiește canalul Dunăre Marea Neagră, băi! Cea mai măreață operă”... Auzi-i pe nemernici Petrache! - a reușit să articuleze Costăchel, tremurând ca varga. Îi aud, bătu-i-ar Dumnezeu de neisprăviți - a răspuns Petrache, tușind amarnic. Nu era de multă vreme în formația lui Costăchel. Din cauza unei răceli prelungite, arăta ca o umbră. Cei din formație îl ajutau la lucru după
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
caută el aici?”... Din doi pași a fost lângă el. Filip! Bradule! Tu ești? Ce cauți aici, dragule?! - a strigat Costăchel, desfăcând brațele să-l îmbrățișeze... Omul din fața lui a rămas nemișcat... Pe obraji îi șiroiau lacrimile, iar trupul îi tremura zguduit de plânsul înnăbușit... După câteva clipe, s-a prăbușit în brațele lui Costăchel, gemând: Oh! Doamne! Unde trebuie să-mi întâlnesc fratele... Costăchele, băiatule! Cu ce am greșit noi în fața lui Dumnezeu, ca să ne întâlnim doar în Infern? Au
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
Încercare cu un avion de vânătoare strălucitor. Mai știi, poate că ăștia vor ca el să piloteze unul până În Spania. Stock se uită nervos peste umăr și-mi făcu semn să vorbesc mai Încet: — Nu așa tare, Bernie, zise el tremurând ca un iepure. Îi faci p-ăștia să mă Împuște. Bombănind nefericit, plecă să-mi aducă berea. Am aruncat o privire pe ziarul pe care-l lăsase pe masa mea. Era acolo un mic paragraf despre „ancheta unui incendiu de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
o vedetă de cinema să-ți ceară s-o săruți. Îmi dărui interiorul moale, plăcut la gust al buzelor ei și, chipurile ca să fiu politicos, mi-am dat voie să le egalez priceperea. După un minut, i-am simțit trupul tremurând ușor și când Își smulse buzele din sărutul meu de lipitoare vocea ei era Înfierbântată. — Măi să fie, ăsta a fost un adevărat sărut la foc mic. — Îl exersez pe antebraț. Zâmbi și Își ridică gura spre mine, sărutându-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Numai uneori. Nu, apartamentul e proprietatea lui Hermann Goering. Puțini oameni știu de el, foarte puțini. Își aprinse o țigară și Îmi aruncă pachetul. Mi-am aprins și eu una și am fumat recunoscător. Am băgat de seamă că Îmi tremura mâna. Rienacker continuă: — Așa că primul mister e cum de ai știut tu de apartament. Al doilea e de ce voiai să vorbești cu Von Greis. E posibil ca tu să ai ca țintă același lucru pe care l-a avut primul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
amândoi coniac din belșug. Inge l-a băut recunoscătoare, ținând paharul cu ambele mâini ca un copil care bea cu lăcomie limonadă. M-am așezat pe o latură a scaunului ei și mi-am pus brațul pe după umerii ei care tremurau, trăgând-o spre mine, moartea lui Von Greis accelerând nevoia noastră crescândă de apropiere. — Mă tem că nu-s obișnuită cu cadavre, zise ea cu un zâmbet rușinat. Cel puțin nu cu acelea În stare avansată de descompunere, care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
ei Înainte de a-mi Întinde mâna ca să-i trag chiloții În jos, până În jurul gleznelor. Ea s-a sprijinit cu o mână de umărul meu și a ridicat pe rând picioarele ca să iasă din ei, cu lungile-i coapse netede tremurând ușor atunci când se mișca. Mi-am ridicat privirea la priveliștea după care tânjisem de dorință, și apoi dincolo de aceasta, la un chip care-mi zâmbi și apoi dispăru când rochia se ridică deasupra capului, dezvăluind sânii, gâtul și din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
pubian și al sfârcurilor ridicate, panta lungă a spatelui ei și cele două jumătăți care se potriveau perfect ale fundului, iar apoi, din nou, ridicătura abdomenului, fanionul negru care părea să Înțepe aerul cu propria-i excitare, și gambele netede, tremurând ușor. Am ridicat-o În brațe și am dus-o În dormitor, unde ne-am petrecut restul după-amiezii mângâindu-ne, explorându-ne și bucurându-ne extaziați de festinul pe care-l constituia pentru fiecare dintre noi trupul celuilalt. După-amiaza a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
răspunde la câteva Întrebări, deși ar fi putut la fel de bine să spună că eram pregătit să lovesc mingea de golf. Mi-au dat o cafea și o țigară. — Știi unde te afli? A trebuit să mă forțez să nu-mi tremure capul Înainte de a bălmăji că nu știu. — Ești la secția Königs Weg Kripo Stelle, din Grunewald. Am băut o gură de cafea și am dat Încet din cap. — Eu sunt Kriminalinspektor Hingsen, zise bărbatul. Și acesta e Waschmeister Wentz, adăugă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
telefonat singurei persoane la care a simțit că poate apela, Haupthändler. El era Îndrăgostit de ea. Ar fi făcut orice pentru ea, inclusiv să o ajute să scape nepedepsită pentru crimă. Six se așeză cu greutate jos. Era palid și tremura. — Nu cred așa ceva, zise el, numai că era cât se poate de clar că explicația mea i se părea cât se poate de plauzibilă. — Mă aștept să fi fost ideea lui să ardă cadavrele și să facă să pară că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
de explicații acum, dar tipa e fiica lui. Mă privi incredul: — Vrei să spui că nu a murit, până la urmă? — Haide, omule, am spus eu. Roșcovanul Înjură, fața lui se Înnegri precum flacăra muribundă a unei lămpi cu gaz, buzele tremurându-i ca și cum tocmai mestecase sticlă pisată. Pe fruntea-i pătrată se ridică și se Întinse o venă subțire, albastră, ca un cârcel de iederă pe un zid de cărămidă. Arătă spre Six: — Țineți-l aici, mormăi el. Roșcovanul Își făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Ia ascultați, dacă e vorba de factura aia nenorocită de lapte... Amândoi rânjiră cu gura până la urechi, bucurându-se de evidentul meu disconfort. — Dachau, zise colonelul. Mi-am stins țigara fumată și mi-am aprins alta. Au văzut cum Îmi tremură mâna atunci când am ridicat chibritul În sus. — Nu te Îngrijora, zise generalul. O să lucrezi pentru mine. Veni de după birou și se așeză pe marginea acestuia În fața mea. — Și cine sunteți dumneavoastră? — Obergruppenführer Heydrich. Își flutură mâna spre colonel și apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
ce să mergeți acasă? Se cutremură de râs și la fel făcu și restul menajeriei, dintre care unii, lovind și țipând, Îl târâră pe primul bărbat În Încăpere și Închiseră ușa În urmă lor. I-am simțit pe ceilalți prizonieri tremurând de spaimă, dar eu am bănuit că asta era doar ideea tâmpită a caporalului care voia să râdă de noiși, când mi-a venit rândul și mie, am făcut intenționat paradă de mult calm atunci când m-au luat să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Încurajatoare. Din ce-mi aminteam din fotografia văzută În biroul lui Heydrich, ar fi fost imposbil să-l identific pe Mutschmann dacă nu ar fi fost ganglionul, Într-atât de galbenă Îi era paloarea și așa de slăbit trupul. Zăcea tremurând sub pătură, delirând de febră, gemând când și când de durere când vreo crampă Îi săgeta măruntaiele. L-am supravegheat un timp și spre ușurarea mea și-a recăpătat cunoștința, dar numai atât timp cât să Încerce, fără succes, să vomite. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
m-am Îmbolnăvit... a fost pur și simplu un ghinion... Dacă nu era asta, aș fi ieșit de aici... Într-un an-doi... iar până atunci... ei ar fi renunțat să mă mai caute. — Care ei? De ce te caută? Pleoapele lui tremurară și țigara Îi căzu pe pătură dintre buzele inconștiente. I-am tras pătura până la bărbie și am stins țigara cu speranța că poate o să-și revină din nou pentru suficientă vreme Încât să fumeze și celaltă jumătate. În timpul nopții, respirația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
am așteptat musafirul În holul de la parter, lângă lift. A apărut la 11 și 20. Un bărbat scund și slab, părul rar, blond, zâmbetul timid. Obrazul palid, ochii albaștri, mereu umezi. Uniforma albastră era, ca de obicei, mototolită, mâinile Îi tremurau ușor. Se clătina sub greutatea genții grele. A Început să scoată teancurile, le-a așezat pe calorifer. L-am lăsat să-și Împartă marfa, să-și termine treaba. Când se pregătea să plece, am ieșit din Întuneric. L-am salutat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
o citează atâtea dicționare și antologii și care a ofensat, prin detalii mai puțin cucernice, sensibilitatea unui vestit critic. Camera respiră, pentru o clipă, altfel. Abia acum vede cu adevărat tabloul. Cupidonul, adică, așa cum Îl presimțise Cosimo. Zâmbește, poate, sau tremură, cu privirea mărită de Încordare. Se mișcă din loc, nu se mai poate stăpâni... Văzuse Cupidonul speriat, surprinzător, de un iepure! Citise de-atâtea ori despre acest tablou... n-ar fi trebuit s-o șocheze. Știa doar, demult, cum apare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Într-un loc totul este albastru, iar În altul se adaugă norii. Simțeau toate aceste terțe persoane Înconjurându-i, Învăluindu-i ca acea sferă imensă care ne Împrejmuiește și ne privește uneori cu un ochi străin, sticlos, făcându-ne să tremurăm atunci când zborul unei păsări taie, de-a lungul, o urmă inexplicabil șerpuită. În camera slab luminată se simți deodată o vastă singurătate rece, strălucitoare ca amiaza”. Tocmai această bruscă Însingurare aduce, dintr-o dată, aproape, primejdioasa lume vie din afară, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
nu Înseamnă doar făptuirea, nici doar interiorizarea ei. În zvâcnirile acestui ultim balans deasupra oglinzii care acoperă hăul, În pragul desprinderii, „nu mai dorea acum decât să-și cedeze corpul iubitului ei, dar profunda nesiguranță spirituală care o făcea să tremure Îi transformă impulsul În dorință față de străinul care se găsea aici cu ea”. Nu, „nesfârșita nostalgie a iubirii” nu se risipește. „Sentimentul care o lega de soțul ei era ca un glob de lumină caldă În care putea să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
autoincriminare. „Ravelstein vroia să știe cu exactitate care era poziția lui Grielescu și i-am explicat că la cină acesta vorbea despre istoria veche, Își umplea pipa și risipea multe chibrituri”, Îi spune Chick soției. „Umpli pipa, nu cumva să tremuri, apoi degetele cu chibritul tremură Încă mai mult. Când pipa nu stătea umplută, n-avea putere În deget să preseze tutunul rebel. Cum putea astfel de persoană să fie primejdioasă?” Chick evocă sarcastic manierele mondene ale savantului Grielescu care ține
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
cu exactitate care era poziția lui Grielescu și i-am explicat că la cină acesta vorbea despre istoria veche, Își umplea pipa și risipea multe chibrituri”, Îi spune Chick soției. „Umpli pipa, nu cumva să tremuri, apoi degetele cu chibritul tremură Încă mai mult. Când pipa nu stătea umplută, n-avea putere În deget să preseze tutunul rebel. Cum putea astfel de persoană să fie primejdioasă?” Chick evocă sarcastic manierele mondene ale savantului Grielescu care ține minte onomasticile fiecăruia, zilele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]