8,502 matches
-
fals pozitive se înregistrează în cazul contaminării urinii cu secreție vaginală. • Determinarea glucozei în urină se bazează pe capacitatea glucoz-oxidazei de a cataliza formarea de hidrogen peroxid, care reacționează cu peroxidaza și cu un cromogen conținut în bandeletă. Prezența în urină a acidului ascorbic sau a corpilor cetonici poate determina reacții fals-negative. Totuși, în cazul cetoacidozei diabetice, glucozuria importantă previne reacțiile fals-negative, chiar în prezența unei cetonurii importante. Pragul sangvin de eliminare renală a glucozei în urină este de 180 mg
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
în bandeletă. Prezența în urină a acidului ascorbic sau a corpilor cetonici poate determina reacții fals-negative. Totuși, în cazul cetoacidozei diabetice, glucozuria importantă previne reacțiile fals-negative, chiar în prezența unei cetonurii importante. Pragul sangvin de eliminare renală a glucozei în urină este de 180 mg/dl. în absența hiperglicemiei, glucozuria este prezentă în tubulopatii și în unele afecțiuni renale cronice cu lezare tubulo-interstițială importantă. • Cetonuria este prezentă în cetoacidoza diabetică și în postul extrem. Rezultate fals-pozitive se înregistrează la pacienții în
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
tratament cu medicație conținând gruparea sulfhidril (captopril, mesna), precum și la subiecții în tratament cu levodopa. • Urobilinogenul (UBG) reprezintă un pigment produs în intestin prin metabolizarea bilirubinei. O parte este excretat prin fecale, majoritatea UBG fiind însă absorbit și eliminat prin urină. în icterul obstructiv, bilirubina nu ajunge în intestin și cantitatea de UBG urinar este redusă; în celelalte forme de icter, dimpotrivă, UBG este prezent în cantitate mare în urină. Sulfonamidele pot determina reacții fals-pozitive, în timp ce degradarea UBG până la urobilină determină
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
excretat prin fecale, majoritatea UBG fiind însă absorbit și eliminat prin urină. în icterul obstructiv, bilirubina nu ajunge în intestin și cantitatea de UBG urinar este redusă; în celelalte forme de icter, dimpotrivă, UBG este prezent în cantitate mare în urină. Sulfonamidele pot determina reacții fals-pozitive, în timp ce degradarea UBG până la urobilină determină reacții fals-negative. • Determinarea bilirubinei în urină se bazează pe reacția cromogenică a acesteia cu sărurile de diazoniu. în mod normal, bilirubina conjugată nu este prezentă în urină. Reacții fals-pozitive
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
ajunge în intestin și cantitatea de UBG urinar este redusă; în celelalte forme de icter, dimpotrivă, UBG este prezent în cantitate mare în urină. Sulfonamidele pot determina reacții fals-pozitive, în timp ce degradarea UBG până la urobilină determină reacții fals-negative. • Determinarea bilirubinei în urină se bazează pe reacția cromogenică a acesteia cu sărurile de diazoniu. în mod normal, bilirubina conjugată nu este prezentă în urină. Reacții fals-pozitive se observă la pacienții în tratament cu clorpromazină, în timp ce în prezența acidului ascorbic se constată reacții fals-negative
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
mare în urină. Sulfonamidele pot determina reacții fals-pozitive, în timp ce degradarea UBG până la urobilină determină reacții fals-negative. • Determinarea bilirubinei în urină se bazează pe reacția cromogenică a acesteia cu sărurile de diazoniu. în mod normal, bilirubina conjugată nu este prezentă în urină. Reacții fals-pozitive se observă la pacienții în tratament cu clorpromazină, în timp ce în prezența acidului ascorbic se constată reacții fals-negative. 3.2.2. Examenul microscopic al sedimentului urinar (EMSU) Examenul microscopic al urinii este considerat o veritabilă „biopsie renală in vitro
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
mod normal, bilirubina conjugată nu este prezentă în urină. Reacții fals-pozitive se observă la pacienții în tratament cu clorpromazină, în timp ce în prezența acidului ascorbic se constată reacții fals-negative. 3.2.2. Examenul microscopic al sedimentului urinar (EMSU) Examenul microscopic al urinii este considerat o veritabilă „biopsie renală in vitro”, oferind informații importante asupra eventualelor procese patologice desfășurate la nivel renal. EMSU urmărește prezența celulelor și cilindrilor în câmpul microscopic realizat cu un obiectiv cu magnificare înaltă (x 400). Se folosește sedimentul
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
o veritabilă „biopsie renală in vitro”, oferind informații importante asupra eventualelor procese patologice desfășurate la nivel renal. EMSU urmărește prezența celulelor și cilindrilor în câmpul microscopic realizat cu un obiectiv cu magnificare înaltă (x 400). Se folosește sedimentul obținut din urina centrifugată timp de 5 minute la 1500-2000 rotații/minut și resuspendată în câteva picături de urină. Se pot utiliza diverse colorații care accentuează detaliile microscopice. Pentru cuantificarea prezenței elementelor patologice este necesară examinarea a cel puțin 10 câmpuri de rezoluție
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
renal. EMSU urmărește prezența celulelor și cilindrilor în câmpul microscopic realizat cu un obiectiv cu magnificare înaltă (x 400). Se folosește sedimentul obținut din urina centrifugată timp de 5 minute la 1500-2000 rotații/minut și resuspendată în câteva picături de urină. Se pot utiliza diverse colorații care accentuează detaliile microscopice. Pentru cuantificarea prezenței elementelor patologice este necesară examinarea a cel puțin 10 câmpuri de rezoluție înaltă (high-power field - HPF). Rezultatele se exprimă preferabil/HPF; frecvent se utilizează însă termeni mai puțin
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
high-power field - HPF). Rezultatele se exprimă preferabil/HPF; frecvent se utilizează însă termeni mai puțin specifici de tip „rare”, „ocazionale”, „puține”, „frecvente” și „numeroase”. Care sunt principalele elemente descrise la examenul microscopic al sedimentului urinar? • Hematiile. Sursa prezenței eritrocitelor în urină poate fi de la orice nivel al tractului urinar, începând de la nivelul glomerulului și terminând cu meatul urinar. Prezența a >3 hematii/HPF este de regulă patologică. Eritrocitele cu origine non-glomerulară își păstrează de regulă forma biconcavă, în timp ce hematiile de origine
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
sunt dismorfe, prezentând spiculi, precipitate citoplasmatice submembranare, vezicule, membrana celulară îndoită etc. (vezi figura 3). Examinarea formei hematiilor se realizează cu ajutorul microscopiei în contrast de fază. Trebuie introdusă figura la tehnoredactare • Leucocitele. Poliomorfonuclearele (PMN) se examinează cel mai bine în urina proaspătă, înainte ca nucleii și granulele intracitoplasmatice să degenereze. Prezența PMN indică inflamația tractului urinar (vezi figura 4). Leucocitele (normal<5/HPF) se întâlnesc în infecțiile tractului urinar, dar și în alte nefropatii tubulo-interstițiale și chiar, rareori, în glomerulopatii (în
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
și granulele intracitoplasmatice să degenereze. Prezența PMN indică inflamația tractului urinar (vezi figura 4). Leucocitele (normal<5/HPF) se întâlnesc în infecțiile tractului urinar, dar și în alte nefropatii tubulo-interstițiale și chiar, rareori, în glomerulopatii (în aceste din urmă situații, urina este sterilă). De asemenea, leucocituria este prezentă în inflamațiile periureterale (de ex. în apendicita acută și în boli inflamatorii ale intestinului). Eozinofiluria se constată în nefritele acute interstițiale imuno-alergice. Trebuie introdusă figura la tehnoredactare • Celulele epiteliale tubulare renale sunt mai
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
Celulele epiteliale tubulare renale sunt mai mari decât leucocitele, atingând până la 20 µm în diametru. Celulele epiteliului tubular proximal au formă ovalară și sunt mai mari decât celulele tubulare epiteliale distale, de formă cuboidală. Prezența a rare celule epiteliale în urină este fiziologică. Când sunt frecvente, celulele epiteliale sugerează lezarea epiteliului tubular (necroza tubulară acută sau nefrita tubulo-interstițială). • Celulele grăsoase, întâlnite în sindromul nefrotic, sunt celule epiteliale care au reabsorbit lipide. Aceste celule pot aglutina, formând corpi grăsoși ovalari sau se
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
tubulară acută sau nefrita tubulo-interstițială). • Celulele grăsoase, întâlnite în sindromul nefrotic, sunt celule epiteliale care au reabsorbit lipide. Aceste celule pot aglutina, formând corpi grăsoși ovalari sau se pot fixa pe cilindrii hialini, rezultând cilindrii grăsoși. • Alte celule prezente în urină sunt celulele scuamoase (de origine cutanată, uretrală sau vaginală), de dimensiuni mari, plate, cu nucleu mic. Celulele epiteliale tranziționale își au originea în uro-epiteliu, începând de la nivelul pelvisului și terminând cu uretra proximală. • Cilindrii hematici sunt specifici glomerulopatiilor, indicând o
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
un număr variabil de celule epiteliale aglutinate și fixate pe o matrice hialină; sunt frecvent întâlniți în necroza tubulară acută (figura 7). Trebuie introdusă figura la tehnoredactare • Cilindrii hialini sunt constituiți exclusiv din proteine; sunt nespecifici, fiind prezenți atât în urina normală, cât și în numeroase afecțiuni renale. • Cilindrii granulari sunt constituiți din material proteic granular, rezultat fie din alterarea proteinelor serice, fie din alterarea celulelor prezente în urină. Prezența cilindrilor granulari este de regulă patologică, nefiind însă specifică unei anumite
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
hialini sunt constituiți exclusiv din proteine; sunt nespecifici, fiind prezenți atât în urina normală, cât și în numeroase afecțiuni renale. • Cilindrii granulari sunt constituiți din material proteic granular, rezultat fie din alterarea proteinelor serice, fie din alterarea celulelor prezente în urină. Prezența cilindrilor granulari este de regulă patologică, nefiind însă specifică unei anumite boli renale. Pot fi întâlniți atât în necroza tubulară acută, cât și în glomerulopatii sau nefropatii tubulo-interstițiale. • Cilindrii ceroși sunt constituiți din material hialin format în tubii renali
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
Pot fi întâlniți atât în necroza tubulară acută, cât și în glomerulopatii sau nefropatii tubulo-interstițiale. • Cilindrii ceroși sunt constituiți din material hialin format în tubii renali dilatați sau atrofiați din bolile renale cronice. • Cristaluria este prezentă în mod fiziologic în urină; prezența masivă a cristalelor în urină este însă patologică. Cristalele de oxalat de calciu prezintă o formă specifică, de plic sau bipiramidală. Sunt întâlniți în cantități mari în oxalurie și în intoxicația cu etilenglicol. Cristalele de cistină au formă hexagonală
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
tubulară acută, cât și în glomerulopatii sau nefropatii tubulo-interstițiale. • Cilindrii ceroși sunt constituiți din material hialin format în tubii renali dilatați sau atrofiați din bolile renale cronice. • Cristaluria este prezentă în mod fiziologic în urină; prezența masivă a cristalelor în urină este însă patologică. Cristalele de oxalat de calciu prezintă o formă specifică, de plic sau bipiramidală. Sunt întâlniți în cantități mari în oxalurie și în intoxicația cu etilenglicol. Cristalele de cistină au formă hexagonală, iar cele de acid uric apar
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
și în intoxicația cu etilenglicol. Cristalele de cistină au formă hexagonală, iar cele de acid uric apar romboidale sau aciculare. în fine, cristalele de fosfați amonio-magnezieni prezintă o formă rectangulară. 3.3. Determinarea și evaluarea proteinuriei în mod normal, în urină se excretă o cantitate minimă de proteine (în medie 80 mg/zi, 15 % fiind reprezentate de albumină), sub posibilitățile de detectare cu mijloacele uzuale (< 0,15-0,3 g/24 ore). Ca urmare, proteinuria se definește ca o excreție urinară de
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
proteine (în medie 80 mg/zi, 15 % fiind reprezentate de albumină), sub posibilitățile de detectare cu mijloacele uzuale (< 0,15-0,3 g/24 ore). Ca urmare, proteinuria se definește ca o excreție urinară de proteine de peste 0,3 g în urina din 24 de ore. în caz de boală febrilă, infecție urinară sau de efort excesiv, proteinuria poate să devină, tranzitoriu, semnificativă (dar în general sub 1g/24 ore), fără o semnificație deosebită pe termen lung. A. Proteinuria (PU) persistentă are
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
risc cardiovascular crescut (risc mai mare de morbiditate cardiovasculară sau deces prin boli cardiovasculare); proteinuria moderată poate fi singurul semn, subclinic, al unei nefropatii cu evoluție torpidă, dar cu potențial de evoluție spre insuficiență renală cronică. B. Proteinele prezente în urina normală și în cea patologică provin din trei surse majore: • proteine plasmatice filtrate în mod fiziologic sau patologic de către capilarele glomerulare și care scapă reabsorbției sau degradării la nivelul tubilor renali proximali; • proteine secretate în mod fiziologic de către celulele tubulare
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
ușoară poate să apară în stările febrile, în insuficiența cardiacă decompensată, precum și la pacienții la care s-au administrat agenți presori de tipul noradrenalinei. • PU glomerulară este rezultatul afectării permeabilității selective la nivelul peretelui capilarelor glomerulare, rezultând filtrarea proteinelor în urina primară în cantități anormale. Aceste cantități depășesc capacitatea de reabsorbție tubulară, astfel că se va constata excreția urinară crescută de proteine în urină. Permeabilitatea selectivă a barierei glomerulare poate fi afectată în special în componenta sa electrică (pierderea sarcinilor electrice
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
noradrenalinei. • PU glomerulară este rezultatul afectării permeabilității selective la nivelul peretelui capilarelor glomerulare, rezultând filtrarea proteinelor în urina primară în cantități anormale. Aceste cantități depășesc capacitatea de reabsorbție tubulară, astfel că se va constata excreția urinară crescută de proteine în urină. Permeabilitatea selectivă a barierei glomerulare poate fi afectată în special în componenta sa electrică (pierderea sarcinilor electrice negative, care resping moleculele de albumină din sânge, de asemenea încărcate negativ), cum se constată în nefropatia cu leziuni minime. Dacă există o
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
negative, care resping moleculele de albumină din sânge, de asemenea încărcate negativ), cum se constată în nefropatia cu leziuni minime. Dacă există o afectare structurală importantă a barierei glomerulare, atunci aceasta își pierde selectivitatea de mărime, explicând astfel prezența în urină a proteinelor cu greutate moleculară mare, rezultând o PU neselectivă, întâlnită în majoritatea glomerulopatiilor cronice. • PU tubulară rezultă din resorbția inadecvată la nivel tubular a proteinelor excretate în mod fiziologic în urina primară (αși β-globuline, cantități mici de albumină). PU
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
pierde selectivitatea de mărime, explicând astfel prezența în urină a proteinelor cu greutate moleculară mare, rezultând o PU neselectivă, întâlnită în majoritatea glomerulopatiilor cronice. • PU tubulară rezultă din resorbția inadecvată la nivel tubular a proteinelor excretate în mod fiziologic în urina primară (αși β-globuline, cantități mici de albumină). PU tubulară izolată este consecința unor defecte tubulare proximale ereditare (de ex. în sindromul Fanconi) sau câștigate. Detectarea proteinelor tubulare necesită, pe lângă electroforeza urinară, și alte tehnici - imunofixarea, imunelectroforeza. • PU de supraîncărcare („prin
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]