9,526 matches
-
elitră” și „dinamitră”, cu „ia nu mai face marafeturi” și „bine, madam, am înțeles!”. E lumea din D-ale carnavalului, în care rivalele se vitriolează cu „cerneală violentă”. Petrecută în 1916, în primele zile ale ocupației capitalei de către trupele germane, comedia ce se consumă în Dezertorul dobândește un conținut tragic. „Jaluz”, Silvestru Trandafir, zis și Piele-Groasă, sergent rezervist, dezertează de pe front într-un moment critic, spre a-și pune în siguranță „onoarea de familist”. Își găsește nevasta cu Lică Chitaristul, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
piesa e clădită bine. Cum crede și Ion Trivale, dramaturgul, „în loc de dramă istorică, ne dă istorie dramatizată”. Reală forță dramatică posedă alte două piese istorice în versuri, dar într-un act, Săracul popă și Praznicul calicilor (1916). Episod istoric - prima, „comedie tragică” - a doua, ele evocă pregnant, prin densitatea situațiilor, aducerea capului tăiat al cardinalului Andrei Bathory la Mihai Viteazul și, respectiv, ospătarea cerșetorilor din București de către Vlad Țepeș, înainte de a da foc casei în care i-a adunat. Celelalte piese
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
derularea subiectului înlocuiește preocuparea pentru relevarea omenescului mai adânc, prezentă la S. în scrierile dramaturgice. Patima roșie a stârnit la întâile reprezentații o vie discuție. Unii au văzut în ea un produs al genialității și o capodoperă în materie de „comedie tragică”, cum se subintitulează piesa. De fapt denominațiunea „comedie tragică” este fără motivare, deoarece piesa e o dramă pasională cu aspecte secundare de umor. Drama modernă este tocmai adunarea laolaltă, spre a da sentimentul vieții, a comediei și a tragediei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
prezentă la S. în scrierile dramaturgice. Patima roșie a stârnit la întâile reprezentații o vie discuție. Unii au văzut în ea un produs al genialității și o capodoperă în materie de „comedie tragică”, cum se subintitulează piesa. De fapt denominațiunea „comedie tragică” este fără motivare, deoarece piesa e o dramă pasională cu aspecte secundare de umor. Drama modernă este tocmai adunarea laolaltă, spre a da sentimentul vieții, a comediei și a tragediei, genuri prea absolute. Detractorii au început a face analiza
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
în materie de „comedie tragică”, cum se subintitulează piesa. De fapt denominațiunea „comedie tragică” este fără motivare, deoarece piesa e o dramă pasională cu aspecte secundare de umor. Drama modernă este tocmai adunarea laolaltă, spre a da sentimentul vieții, a comediei și a tragediei, genuri prea absolute. Detractorii au început a face analiza psihologică a personagiilor și a dovedi goliciunea lor. Totuși Patima roșie este o foarte bună dramă și pentru teatrul românesc ea reprezintă o dată. G. CĂLINESCU SCRIERI: Eroii noștri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
XXVIII, 392-395; Lovinescu, Ist. lit. rom. cont., 341-344; Dragoș Protopopescu, „Patima roșie”, G, 1941, 10; Călinescu, Ist. lit. (1941), 643-644, Ist. lit. (1982), 722-725; Ciorănescu, Teatr. rom., 222, 234-236; Vianu, Opere, III, 198-204; Brădățeanu, Drama, 255-259; Râpeanu, Noi, 143-146; Brădățeanu, Comedia, 315-332; Ciopraga, Lit. rom., 630-639; Micu, Început, 511-525; N. Carandino, De la Electra la Dama cu camelii, București, 1971, 171-206; Mîndra, Incursiuni, 146-149; Valeriu Râpeanu, Pe drumurile tradiției, București, 1973, 129-133; Boris Buzilă, Mărturii în amurg, Cluj-Napoca, 1974, 199-202; Piru, Ist.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289795_a_291124]
-
o campanie de „dezvăluire” a vieții secrete a orașului, dar sunt mai degrabă dovada unei înclinații exagerate spre observarea manifestărilor erotice, de preferință în împrejurări senzaționale. Cea mai importantă operă a lui B. este traducerea primelor două părți din Divina Comedie a lui Dante. Conștient de dificultățile unei interpretări cât mai complexe a originalului, el optează pentru o „echivalare în spirit dantesc a secvențelor intraductibile”. Transpunerea în românește este însoțită de o amănunțită documentare, de un bogat aparat critic. Rigorile prozodice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285978_a_287307]
-
râde, Brăila plânge, 1932; Aripi de azur, Brăila, 1935; ed. (Epopeea aripei), București, 1935; Flăcări, Brăila, 1935; Epopeea pământului românesc, București, 1936; Brăila prin veacuri și în zilele noastre (în colaborare), Brăila, 1937; Povestea lui..., București, 1940. Traduceri: Dante, Divina Comedie. Infernul, pref. trad., București, 1975, Purgatoriul, pref. Alexandru Balaci, București, 1978. Repere bibliografice: Nicolae Manolescu, Un traducător al lui Dante, LCF, 1970, 21; Alexandru Balaci, O nouă traducere a „Infernului”, R, 1975, 8; Șerban Cioculescu, „Infernul” lui Dante într-o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285978_a_287307]
-
10050; Dan Grigorescu „Purgatoriul”, CNT, 1978, 26; Vasile Băncilă, George Buznea. Cea mai nouă haină literară a lui Dante, „Atelier literar”, 1977, 15, 17; Carianopol, Scriitori, II, 101-108; Dicț. scriit. rom., I, 415-416; Victor Macarie, George Buznea, traducător al „Divinei Comedii”, DL, 2003, 1. C.T.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285978_a_287307]
-
și motive mai vechi drept un semn al sterilității și istovirii forței creatoare, D. afirmă că s-ar afla aici o manifestare pe deplin conștientă, premeditată și dirijată. Astfel, pastișarea romanțelor eminesciene, devenite „ecouri de romanță” (două dintre poemele volumului Comedii în fond poartă chiar acest titlu), nu reprezintă simple imitații, ci sunt „viziuni întoarse”, prelucrări făcute în conformitate cu propriul program estetic. Originalul și copia se confundă doar la suprafață, în realitate ele sunt incompatibile: romanțele se transformă, în spiritul esteticii moderne
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286782_a_288111]
-
impus rapid. Unei tentative dramaturgice SF, Terra 2 (jucată în 1978), îi succedă, în același an, piesa Băiatul cu floarea, care „preia” lumea adolescenților din romane, moment ce reprezintă, de fapt, desprinderea din anonimat a dramaturgului. Succesul i-l aduce comedia Scaunul (reprezentată în 1979), ipostază inedită pentru autor, alternând registrul comic cu cel grav, într-o meditație asupra existenței sociale a individului. Scrierile lui dramatice cunosc în continuare o ritmicitate puțin obișnuită: între 1976 și 1984 văd lumina rampei șaptesprezece
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288948_a_290277]
-
precum și o mulțime de texte scurte. Preocupat de actualitate - are doar o singură dramă istorică, Ispita (pusă în scenă în 1979), inspirată de perioada dacică -, el exersează, cu oscilații valorice sensibile, o problematică diversă și o sumedenie de modalități, scriind comedii satirice sau amare, farse, drame, melodrame, încercări de parabolă filosofică (Ultima noapte a lui Don Juan) ș.a. Preponderent e filonul comic, prin care piesele și-au câștigat popularitate. Cu înclinație de moralist și ingeniozitate în compoziție și tipologie, scriitorul denunță
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288948_a_290277]
-
Cocorii sufletului nostru, București, 1982; Jolly Joker, București, 1983; Un prieten devotat, București, 1985; Sorin și Irina, București, 1985; Domide contra Napoleon, București, 1986; Arta dialogului, București, 1987; Milionarul sărac, București, 1987; O dragoste nebună, nebună, nebună, București, 1990; Ultimele comedii, pref. Valentin Nicolau, București, 2001. Repere bibliografice: Ion Potopin, „Ultima aventură”, VR, 1958, 4; Sorin Alexandrescu, „Un băiat privește marea...”, GL, 1961, 2; Voicu Bugariu, „Un dac la Roma”, AST, 1967, 8; Popa, Dicț. lit. (1977), 447; Cristian Livescu, Două
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288948_a_290277]
-
Bucuriei”, „Sonata lunii”; Giuseppe Verdi „Otello”, „Aida”, „Traviata”, „Rigoletto”, Nabucco; Johann Strauss - „Dunărea albastră”, „Vals imperial”, „Sânge vienez”; Richard Wagner-„Inelul Nibelungilor”, „Olandezul Zburător”, „Lohengrin” Realismul o avea ca principiu artistic redarea realității în cadrele ei esențiale Honoré de Balzac „Comedia umana”, „Iluzii pierdute”, „Medicul de țară”; Gustave Flaubert „Doamna Bovary”, „Educația sentimentală”; Charles Dickens „David Copperfield”, „Oliver Twist”, „Marile Speranțe”; Lev Tolstoi „Cazacii”, „Război și pace”, „Anna Karenina”; Feodor Mihailovici Dostoievski „Idiotul”, „Frații Karamazov”, „Demonii”; Anton Pavlovici Cehov „Unchiul Vania
Istoria românilor : sinteze de istorie pentru clasa a XII-a by Cristina Nicu, Simona Arhire () [Corola-publishinghouse/Science/1128_a_1947]
-
Iubire stranie). Alături de aceștia publică poezie Lucreția Suciu-Rudow, Smara, Traian Demetrescu, Dem. Moldoveanu, Petru Vulcan. Proza și teatrul ocupă un spațiu mai mic. I.A. Bassarabescu e prezent cu câteva nuvele, Petru Vulcan dă fragmente din romanul Fecioara și din comedia Duelul, D. Teleor semnează schițe, iar I. Catina proză, precum și o dramă (Pentru tron). În 1897 R.p. realizează un tablou al orientărilor literare ale vremii și al poeților în viață (o sută cincizeci de nume), în care figurează I. Theo
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289251_a_290580]
-
autonomizează. P. creează, astfel, o lume în care forfota cuvintelor are dimensiuni puțin obișnuite. El intră, ca întemeietor, într-o familie de spirite căreia îi vor aparține Mateiu I. Caragiale, Ion Barbu, Tudor Arghezi, Nichita Stănescu. Povestea vorbei este o comedie a cuvintelor pure și în același timp o comedie umană integrală, făcută din observații impersonale, stereotipe, cunoscute dinainte, surprinzătoare în totala lor lipsă de inedit, în rigiditatea lor chinezească, persiflatoare, de înțelepciune milenară. G. CĂLINESCU Pann face parte și el
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288657_a_289986]
-
cuvintelor are dimensiuni puțin obișnuite. El intră, ca întemeietor, într-o familie de spirite căreia îi vor aparține Mateiu I. Caragiale, Ion Barbu, Tudor Arghezi, Nichita Stănescu. Povestea vorbei este o comedie a cuvintelor pure și în același timp o comedie umană integrală, făcută din observații impersonale, stereotipe, cunoscute dinainte, surprinzătoare în totala lor lipsă de inedit, în rigiditatea lor chinezească, persiflatoare, de înțelepciune milenară. G. CĂLINESCU Pann face parte și el din familia poeților întemeietori, dar în linie morală. Hristoitie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288657_a_289986]
-
de posteritate. Cultura este făcută din pariurile câștigate. Pot fi citate nume ale unor mari scriitori care, fără a fi medici, au manifestat un interes deosebit pentru medicină (Flaubert, Thomas Mann, Goethe, James Joyce, Dostoievski, Eugene O'Neill). În Divina Comedie, Dante citează numele unor medici vestiți: Hipocrat, Galen, Averroes. R. P. SIMPSON (1959) a scris un volum consacrat referirilor la medicină cuprinse în opera lui Shakespeare ("Cum vă place", "Nevestele vesele din Windsor", "Doi tineri din Verona" etc.). Despre referirile
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
secol XVIII. Cariera sa medicală n-a fost strălucită. Eroul său, pastorul doctor, este personajul principal al romanului "Preotul din Wakefield", opera care-l recomandă pe Goldsmith literaturii universale. A mai scris eseuri ("Cetățeanul lumii"), versuri ("Satul părăsit") și teatru (Comedii captivante"). JOHN KEATS (1795 -1820) "Frumosul, adevărul una sunt E tot ce știu și-i de știut pe acest pământ..." (poemul Endymion). Unul dintre marii romantici englezi a obținut diploma de chirurg sub îndrumarea lui Astley Cooper, anatomist și chirurg
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
puțin nimerit, Aristofan a fost citat frecvent. Aristofan l-a cunoscut personal pe Socrate, fiind chiar prieteni. L-a văzut mergând pe străzile Atenei în picioarele goale, îmbrăcat sărăcăcios, înconjurat de discipoli, învățându-i și îndemnându-i la viață cumpătată. Comedia "Norii" îl prezintă pe Socrate ca pe un personaj cu capul mare, chel, cu fața largă, nasul "în șea", scund, purtând barbă, aducând a satir. Conform acestei descrieri, Socrate avea privirea deschisă, senină, optimistă, trădând o căldură interioară. Cele două
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
Norii" îl prezintă pe Socrate ca pe un personaj cu capul mare, chel, cu fața largă, nasul "în șea", scund, purtând barbă, aducând a satir. Conform acestei descrieri, Socrate avea privirea deschisă, senină, optimistă, trădând o căldură interioară. Cele două comedii, "Connos" și "Norii (autori Amipsias și Aristofan) ni-l fac cunoscut pe Socrate de după anul 423. "Norii" este o comedie reușită, care s-a păstrat, cu un portret al lui Socrate, o caricatură continuată în "Păsările" și "Broaștele". În "Broaștele
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
purtând barbă, aducând a satir. Conform acestei descrieri, Socrate avea privirea deschisă, senină, optimistă, trădând o căldură interioară. Cele două comedii, "Connos" și "Norii (autori Amipsias și Aristofan) ni-l fac cunoscut pe Socrate de după anul 423. "Norii" este o comedie reușită, care s-a păstrat, cu un portret al lui Socrate, o caricatură continuată în "Păsările" și "Broaștele". În "Broaștele" se poate citi: "A sta degeaba, pierzând vreme Cu discuții pretențioase Și cu dileme care despică firul în patru Este
Datoria împlinită by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1391_a_2633]
-
de trupele de diletanți din Moldova, Transilvania și Banat. Unele dintre piese sunt „dramatizări” ale unor episoade biblice sau ale unor momente istorice reconstituite fantezist - Abraam, Ciceron, Traian și Dochia, Bogdan I sau Întemeietorul Moldovei, Alexandru cel Bun. Altele sunt comedii (într-un act), cu sau fără cântece, vădit influențate de vodevilul francez, reiterând în forme extrem de stângace mici și banale intrigi familiale și amoroase, încheiate cu inevitabile busculade și/sau căsătorii. Câteva dintre versiunile lui după piese de autori celebri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285786_a_287115]
-
1892; Ciceron, Iași, 1892; Traian și Dochia, Iași, 1892; Izvorul lui Dan, Iași, 1892; Abraam, Iași, 1892; Povești și anecdote din popor, Iași, 1892; Și nouă, și vechi, Iași, 1893; Pe câmpul de onoare, Iași, 1893; Licențiații, Iași, 1894; 15 comedii, Iași, 1894; Bursucul, Iași 1896; Arta de a vorbi, recita și declama în societate, în public, pe scenă & ct., Iași, 1899; Să jubilăm!, Iași, 1901; Să râdem!, Iași, 1902; Orașul Iași, Iași, 1904; De scârba boilor, Iași, 1911; Regele Carol
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285786_a_287115]
-
și declama în societate, în public, pe scenă & ct., Iași, 1899; Să jubilăm!, Iași, 1901; Să râdem!, Iași, 1902; Orașul Iași, Iași, 1904; De scârba boilor, Iași, 1911; Regele Carol I și a doua sa capitală, București, 1916; Alte 15 comedii, București, 1924; 6 piese cu caracter istoric, Iași, 1927; De haz și de necaz, Iași, 1929; Cel mai nou ghid al Iașului, Iași, 1932; Istoria neamului românesc povestită în zece șezători de Moș Andrei Gurăbogată, București, 1937. Traduceri: Evariste Carrance
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285786_a_287115]