7,345 matches
-
atît de distrugător cursul lin al unei vieți care ar fi putut fi una cît se poate de banală. Deasupra acestui grup de rafturi se afla o hîrtie pe care scria de mînă FICȚIUNE, iar o săgeată albastră destul de precar desenată arăta În jos. În timp ce am explorat Încăperea mai departe, În zilele și săptămînile ce au urmat, am dat peste alte inscripții pe care scria ISTORIE, RELIGIE, PSIHOLOGIE, STIINȚĂ, CHILIPIRURI și TOALETĂ. Consider că această perioadă a fost Începutul decisiv al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
vedere, părea că funcționează În primul rînd ca magazie. În afară de mobilă - un pat cu ramă de fier, un fotoliu de piele rupt, din care ieșea o umplutură albă, un scrin deasupra căruia era o oglindă ușor aplecată pe care cineva desenase, poate cu ruj, o față cu mustață și albeață la ochi, care scotea limba la privitor, rafturi de bibliotecă făcute din furnir nevopsit și bucăți de beton, o masă cu tăblie albă smălțuită, cu colțurile ciobite - se mai aflau aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
roșu la față și gemând, stăteam mai departe dezgolit, venindu-le cu creștetul până la piept, acoperindu-mi cu palmele sexul care atârna în receptacolul de faianță murdară. Acum e dimineață și te privesc iar în ochi. Cuvântul pe care îl desenasem ieri pe oglinda aburită se mai vede foarte puțin, doar dacă privești dintr-o parte. îl mânjesc iar cu pastă de dinți. Singurătatea are în ea sămânța nebuniei, chiar dacă ai trăit toată viața așa, chiar dacă ești adaptat la singurătate și
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
pe spate, cu brațul peste ochii închiși, am putut să privesc mai detașat, în închipuire, camera aceea și am zărit într-un colț lucrul pe care mă așteptam să-l găsesc acolo: o păpușă urâtă de cârpă, cu trăsăturile feței desenate cu pixul, zăcând cu ochii orbi în tavan. Am adormit și am visat că eu și sora mea găsiserăm într-un sertar niște filme vechi, cu imagini în negativ, și ea le lungise ca pe niște bastoane lucioase, de vreo
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
băiat frumos, să-mi rezolve mie o problemă..." spunea nazistul, care din când în când se ridica de pe pat și dansa din buric, mișcîndu-și fesele ca o muiere. "Hai, cine se oferă?" "Gămălie!" strigau toți. "Fii atent, Gămălie! Uite, îți desenez aici o casă cu trei camere care dau din una-n alta. Așa, băiatu'! în camera din fund stă o gagică mișto, goală, pe pat, și te așteaptă cu fofoloanca-n sus. Ei, ce zici, Gămălie? Ți-ar place, nu? Da
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
ne-a luat la alergături. Ceva din spectralitatea conacului se pierdea dimineața, în schimb locurile câștigau într-un pitoresc desuet. Iedera se urca pe construcția coșcovită până aproape de cornișă, gorgonele păreau ceva mai binevoitoare, marea scară cu două brațe se desena limpede, cu urnele ei de ciment la capete încrustate cu licheni. Cupola de deasupra clădirii părea un pântec în care, ghemuit, ar fi așteptat un copil mare de piatră. Copacii din curte, pini încolăciți, brazi groși și plini de mușchi
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
ani, culcat pe canapea, citisem prima carte de basme și când toate acele topografii și personaje fabuloase, muntele de sticlă, Omul de flori cu barba de mătase, Triști-Copil și Inia-Dinia, Pipăruș Patru și Florea-nfloritul mi se răsuceau în minte, desenând figuri parcă luminate din interior. Era Valea Uitării, unde cine 56 adoarme își pierde dorul de părinți și de locurile unde s-a născut. Un loc atât de frumos nu putea exista în realitate. Era literatură, era ficțiune, iar noi
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
un sfert de oră până la dâmb, amețiți de mirosul proaspăt și de puful pe care miile de fluturi albastru electric, roșii, carmin, de culoarea untului, cu striații verzui și punctulețe cafenii îl răspândeau, ca minuscule paiete, pretutindeni. Asemenea fluturi stilizați desenasem în frize, în clasele mici, și străduindu-mă să-i colorez cu cele mai sclipitoare dintre cele douăzeci și patru de creioane colorate, frumos mirositoare, din trusa mea. Și păduricea de salcâmi părea acum mai largă și mai încîlcită. Cu părul încins
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
îmi sfâșia pielea brațelor și a șoldurilor. O groază inexprimabilă însoțea a-ceastă târâre, această julire, această rupere a hainelor și smulgere a părului prin tunelul de var. în sfârșit, m-am prăbușit în spatele clădirii, lângă un perete pe care erau desenate deformat, suprapus, grosolan, imagini de sexe și acuplări monstruoase, numere de telefon și nume cu litere diforme, ir axe fără gramatică... Iar acum, dimineața, cu mintea ceva mai limpede, încerc să pătrund iarăși în sfera aceea, în chistul acela hidatic
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
îl vedeam limpede pe ecranul întunecat al retinei - mă făcea iar să deschid ochii larg, invadat de un val de sudoare înghețată. într-una din nopți, într-o stare de luciditate absolută, deși trecusem barierele 75 visului, mi s-au desenat în spațiul vizual, limpede până la detaliile cele mai mărunte, un șir de camere pe care m-am amuzat să le străbat, curios, una după alta. Unele aveau tapete roz satinate, pe care puteam vedea fiecare floricică ornamentală, altele tapete verzui
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
iarba de la marginea terenului, țipând cu vocile lor pițigăiate. Fetițele se țineau deoparte, îmbrăcate frumos și bine-bine pieptănate, șoptindu-și mereu câte ceva la ureche și râzând. îmi plăceau atât de mult fetițele astea de nouă sau zece ani, grațioase ca desenate cu penița, imitând domnișoarele mari în conversații "serioase" sau, dimpotrivă, sclifosindu-se și pelticindu-se... Arătau uneori mature, închise într-o enigmă care deja era trista umbră a lunii, a femeii și a fecundității pe fețișoarele lor, dar dacă stăteai de
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
și pelticindu-se... Arătau uneori mature, închise într-o enigmă care deja era trista umbră a lunii, a femeii și a fecundității pe fețișoarele lor, dar dacă stăteai de vorbă cu ele îți dădeai imediat seama că erau copii, copii care desenau încă prințese colorate în caietele de matematică... Privindu-le, uram și mai mult urgia hormonală, dezastrul care în douăzeci de ani avea să le preschimbe în femele putrede de lascivitate, în cucoane snoabe, în gospodine șleampete, în profesoare refulate, în
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
Victor, era Femeie. Era curvă, era javră, era putoare, era târâtură. Se făcuse liniște și în mijlocul cercului stătea Lulu: buzele făcute în formă de inimioară, cu un deget de ruj unsuros, ochii cu gene artificiale, negre-catran, zbătîndu-se "dulce", cu codițe desenate-n dermatograf, obrajii năclăiți de fond-de-ten, peruca luxuriantă, roșie ca focul, și alunița lipită pe bărbie. Și dacă nu mi-ar bate inima și dac-aș putea respira și dacă sudoarea nu mi-ar țâșni din pori ca dintr-un
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
cu bucle de filme alb-negru împrăștiate pe covor printre piesele prismatice ale unui joc de construcții. Foarte încet, dizolvat de emoție, m-am apropiat de fetița care-și făcea de lucru cu o păpușă de cârpă ale cărei trăsături erau desenate tremurător, cu pixul, pe cercul de pânză al feței. Când am fost în fața ei, și-a ridicat deodată ochii spre mine. Doamne, cum să nu-i recunosc? Cum am putut să rătăcesc atâta vreme? Căci ochii aceia negri și fermi
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
uitat la filme (Tarkovski, de exemplu). La 28 de ani a părăsit Letonia și s-a mutat în Statele Unite, iar acum este convins că a luat cea mai bună decizie. Acolo, cel mai dor i-a fost de linia orizontului, desenată subțire deasupra Mării Baltice. Pe Roza a iubit-o. Era cea mai frumoasă femeie pe care o întâlnise vreodată. A murit într-un accident de mașină pe când avea doar 39 de ani. „Toți luăm decizii pe care le urmăm ținând pumnii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
o televiziune, care să-i filmeze în cele mai intime momente. E la fel de uluitor cum aceștia vin acolo nu neapărat pentru a-și găsi aleasa sau alesul, cum ne putem da seama lesne din titlul emisiunii, ci pentru a-și desena, singuri și neforțați, propria caricatură. Acum câțiva ani, aveam pe sticlă, în toată splendoarea, personajele din „Casa Big Brother“. Am crezut, mult timp după acel moment, că toți cei care acceptă să participe la reality-show-uri sunt cazuri singulare în familiile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
meu cântec, pe versuri de Minulescu. Au urmat alte patruzeci și ceva în 4 ani. Dansul l-am deprins practicând artele marțiale, deoarece am făcut câțiva ani de shotokan în școala generală. Și tot în școala generală am început să desenez și să sculptez. Sculptam în cretă diferite figurine, cu acul de la compas și lama de ras. Am realizat atunci o serie de capete reprezentând tipuri umane: prostul satului, filosoful, Făt-Frumos. Desenul l-am perfecționat apoi tot în școală, în orele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
în școală, în orele care mă plictiseau. Făceam tot felul de caricaturi pe ultimele pagini ale caietelor. La un moment dat, am executat o serie de caricaturi cu Eminescu în diverse ipostaze: Eminescu-Superman, Eminescu-Batman, Cowboy. De mic îmi plăcea să desenez personaje din desenele animate care se difuzau la televizor - Țestoasele Ninja, Sandy Belle - și pe care le reproduceam destul de fidel. Mai târziu, în timpul facultății, am jucat teatru. Timp de 6 ani am jucat în 9... - Iar acum sunteți regizorul unui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
să mă purific de impuritatea materială. Mi-am văzut fața în oglindă - semănam din nou cu îngerul de piatră de la catedrala din Reims. Mă țineam dreaptă ca atunci când locuiam într-o cameră cu chirie pe strada Aviatorilor, privind fereastra mansardei, desenând cel puțin zece coli mari de hârtie în fiecare zi. Exact ca și azi, exersându-mă în arta de a face să apară realitatea prin simplul fapt de a trage cu subtilitate linii într-un spațiu vid. Mâinile mele povestesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
omului care a crestat elefantul din grotele din Altamira, elefantul cu fildeșii lui strâmbi. Mâna stângă corespunde omului interior - inteligent, necheltuitor, secret și plin de surprize. Îi place să caute în adânc ca ploaia trezind tenebrele la viață. Mâna stângă desenează senzual labirinte de zăpadă folosind alfabetul vântului și ploii. Ea disprețuiește școlile și academiile, la fel și stilurile, simțindu-se „rănită“ de realitate. În lumea grotelor ea se simte la adăpost de „contemporaneitate“. Mi-e frică de mâna stângă, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
vii, apoi să trimit mâna dreaptă în deșertul hârtiei, să-i văd suplețea, dacă cumva creionul mai alunecă pe nisipul alb. Asta mă îmbată și îmi dă bucurie: să văd o lume nouă răsărind din nimic: lumea desenului. Mai târziu desenez cu mâna stângă care începe cu sălbatice zigzaguri, creând haos. Dar până la urmă, când mâinile se unesc pe hârtia desenată, văd spațiul nou creat, ceva care n-a existat niciodată în realitate. Cam în același fel cum viața și sora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
că s-a gândit să călătorească, singur, ca să-și regăsească inspirația. Slăbiciunea lui venea de la viața noastră destrăbălată. Medicamentul cel mai sigur era abstinența. Capacitatea de a picta îi era serios amenințată. Eram la fel de obosită și capacitatea mea de a desena era la fel de amenințată, dar acum pur și simplu nu era vorba despre mine. Nunu îmi spunea mereu că eu puteam rezista la tot pentru că eram mai tânără. Am înțeles imediat că apăruse un secret între noi și că absolut nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
perfectă. Când totul era gata, mi-a spus zâmbind: - Acum ne aruncăm în aceeași barcă amândoi, trebuie să fim concentrați, marea e foarte agitată. Eram culcată pe masă, cu picioarele desfăcute, sprijinite pe două scaune, pe aceeași masă pe care desenasem intens timp de doi ani. Deodată am încetat să tremur, remarcasem că mâinile profesorului Amorel erau nesigure. Cu un fel de clește încerca să localizeze poziția fătului. Uitase să-mi facă injecția de anestezie locală. Totuși mă simțeam în siguranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
nou ca niște bulgări de zăpadă. Am mai stat o săptămână la Vama Veche. Simon venea în fiecare zi la vila noastră. Închiriase un vaporaș și navigam toți trei cât era ziua de mare ca să vedem albatroșii. Am început să desenez din nou, mâinile mi-au devenit suple. Făceam caligrafii de valuri și diagrame de păsări. Era un exercițiu, o meditație în care toate celulele corpului meu vorbeau între ele. Albatroșii zburau peste capetele noastre, uneori veneau aproape de noi să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
Câtă bătaie de cap mi-au dat de exemplu cuvintele simple „prince des nuées“ care fuseseră traduse diferit de poeții traducători - regele norilor, monarhul furtunii, prințul printre nori, prințul înălțimii, regele rudă cu norii, sau pur și simplu stăpânul orizontului! Desenam tot timpul, povestindu-i lui Simon despre variantele nebune, ca și cum traducătorii ar fi vrut să capteze raze din pluralitatea sensului. Ca să nu mai vorbim despre interpretarea poeților când venea vorba de cuvântul „albatros“. Bineînțeles că nu socotea nimeni că era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]