6,822 matches
-
pompier și apoi a urinat pe el. - O, Doamne... Mormăi: - Nu li se făcuse niciun rău, erau drogați și erau niște pușlamale. Ăștia erau cetățenii pentru care își făcea griji Ramos? Grimasa de pe fața căpitanului, un amestec de precauție și simpatie, se estompă. Emoția fu înlocuită de expresia cauciucată specifică birocrației. - Și știi sigur că între dovezile distruse de Ramos existau și unele care să aibă relevanță pentru prinderea suspectului? - Dacă a fost sau nu așa, nu mai are nicio importanță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
de câmp... ― A, chiar în regimentul nostru! strigă Bologa deodată, cu bucurie neprefăcută. Atunci bine-ați venit! Fața căpitanului se însenină, parcă în sinceritatea locotenentului s-ar fi dezvăluit un om nou. Privirile lor se încrucișară într-o licărire de simpatie. O clipă. Apoi Klapka avu o cutremurare și întrebă aproape înfricoșat: ― Pe cine spînzurați? În ochii lui Apostol Bologa, albaștri și adânciți în cap, se aprinse o mândrie stranie. Răspunse cu o indignare abia stăpînită: ― Un sublocotenent ceh, Svoboda... mai
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
a găsi ceva în afară de sufletul omului, un Dumnezeu științific, lipsit de taine și de necunoscut, un adevăr absolut, în dosul căruia să nu mai fie nimic, în care să se cuprindă și să se lămurească chiar și neantul... Seninătatea și simpatia profesorului au potolit încetul cu încetul avântul studentului. Chiar în prima vacanță universitară Apostol a venit acasă cu o "concepție de viață" pe care toată vara a explicat-o lui Alexandru Pălăgieșu, devenit notar în Parva. ― Omul singur nu e
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
urmă mi-a zis, fără pic de imputare, înțelegi, mi-a zis: "Știu... Așa vin nenorocirile asupra oamenilor..." Și atâta tot!... Apoi am vorbit despre Viena, despre operete, despre americani, în sfârșit, prietenește!... Ba se vede că a prins și simpatie de mine, căci azi-dimineață iar a venit în inspecție. Adică ce inspecție, că nici n-am mai pomenit de serviciu... În schimb, mi-a dat o dovadă definitivă de încredere... O dovadă hotărîtoare!... Anume, în mod absolut confidențial, mi-a
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
aici, departe de lume, fără cărți, fără oameni de seama ta?... Trebuie s-o duci greu de tot. Popa Boteanu roși, dar în aceeași clipă îi izvorî în ochi o lumină smerită, care răspândea în jurul lui valuri de încredere și simpatie. Răspunse fără șovăire și cu un zâmbet de împăcare: ― Grea a fost lupta mea, Apostole, și lungă a fost... Dar Dumnezeu m-a ajutat și mi-a deschis inima și m-a mângâiat... Căci viața e pretutindeni, în firul de
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
prin gunoaie. Nu există nicio excepție. El găsea că are geva comic în ea, ceva dintr-un profesionist perfect, recunoscător celor care l-au informat la timp că se umblă până și la gunoaie. Urmărindu-l, el simțea o curioasă simpatie față de el, aproape că ar fi vrut să coboare și să-i vorbească, poate chiar să-l invite la o cafea.Toată ziua se simțise că un personaj închis în paginile unui român de aventură, iar acum Lăură mai
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
pe șeful cu mine... Prea crezi tu că le știi pe toate... -Ce-ai spus ? -Nimic, îl liniști ea, simțindu-i că de obicei ochii aceia frumoși care o scoteau uneori din minți. Lăură se așezase turcește și-și privea cu simpatie picioarele, ca și cum ar fi interesat-o mai mult decât ceea ce spusese el. Parcă se plictisea. Tăcură amândoi. Aerul proaspăt al serii pătrundea nestingherit prin ferestrele larg deschise. -Pun rămășag că nu mă mai plăci, zise el. Lăură îl privi stupefiata
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
interiorul mulțimilor adunate fără eforturi. A venit de la gară cu un ARO decapotabil, mereu făcând semnul său specific de salut; era îmbrăcat într-un costum gri, cu părul ușor grizonat, cu un tricou pe gât, fără șapcă; a stârnit multă simpatie dar nu i s-a organizat primire triumfală (raportul gărzii, doar). Eram la București (studiam în Biblioteca Academiei), când se aștepta vizita lui Nixon. Cu această ocazie am văzut cum în cel mult 3 luni, în loc de câțiva ani, s-a
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
poziția avântată a unui discurs, pumnul drept strâns, plutind deasupra steagurilor roșii proletare. M-am oprit circa 3 secunde după care am fost împins de valul excursioniștilor. În secunda de oprire l-am ,,văzut” pe Ceaușescu, atunci pe valul de simpatie populară în România. Era mai puternic decât Lenin pentru că era viu, pentru că era conducătorul statului român, pentru că ideologia oficială începuse să nu mai fie cea maxist leninistă ci a socialismului multilateral dezvoltat de culoare românească. Am trăit sentimentul acesta: Ceaușescu
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
aprilie 1990 ca Președinte al Sovietului Suprem al R.S.S.M. În momentul critic din august 1989, a acceptat să susțină proiectul de lege care conferea limbii române dreptul de limbă oficială și revenirea la drapelul tricolor, fapt care i-a atras simpatia universală a moldovenilor. La 3 septembrie 1990, Mircea Snegur este numit președinte al R.S.S. Moldova de către Sovietul Suprem al acestei republici. De la 3 septembrie 1990 deține funcția de 30 aug. 1991, Rep. Moldova -Chișinău, Interviu cu preș. Mircea Snegur Î
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
urmărit dezbaterile din Parlamentul Moldovei. Mi s-a părut cam neașteptată alegerea sa ca interimar... și apoi mi-am lipit sufletul de al lui ca marca de plic...mai ales că-mi arăta destule dovezi de prețuire. Afectiv îi port simpatia nelimitată îmbinată cu regretul că n-a(u) reușit unificarea, n-au putut, nici n-au vrut-o cred, nu numai datorită diktatului de la Moscova ci și pentru omeneasca apărare a privilegiilor! Se înțelegea bine cu Ion Iliescu și în
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
putut, nici n-au vrut-o cred, nu numai datorită diktatului de la Moscova ci și pentru omeneasca apărare a privilegiilor! Se înțelegea bine cu Ion Iliescu și în caz de UNIRE ar fi ajuns președintele României datorită uriașului val de simpatie de care se bucura și a sprijinului Moscovei. N-au fost prea încurcate căile Domnului în acest caz: nimeni nu ne voia țară mai mare și mai puternică, el a pierdut Transnistria, Iliescu putea pierde Ardealul. După alegerile din Parlamentul
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
reprezinte o întreagă generație. Și nu pentru că Adrian are bani ci pentru că el, Cornel, are talent și neastâmpăr creator. Să nu credeți că spun asta pentru că m-a făcut, astfel, nemuritor. Să nu credeți că regizorul sau actorul au investit simpatie în personajul Marin-Jderescu sau Jderescu-Marin. Când Corneliu a avut scânteia care a ,,mișcat” totul, era în biroul meu de pe Frunzelor 2, și se mișca neastâmpărat, cât discutam despre emisiunea de 10 ani de la revoluție. S-a oprit ca lovit, aproape
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
i-au făcut posibili și le fac posibilă „nemurirea” genetică. Nu mi-am pus atunci problema ce mecanisme compensatorii de dependență și dominație creează bărbații misogini ca să contracareze dependența lor de „Fiatul” femeiesc. Pentru prima oară mi-am privit cu simpatie fiziologia despre care aflasem că, mai jos de spirit fiind, e mai degrabă profană, dacă nu cumva jenantă. Și că, prin specificitatea ei, cea femeiască e mai aproape de natură. Adică le obligă pe femei să stea mai departe de spirit
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
istoriei lor ferită de totalitarisme. Atât de ferită încât a făcut posibilă întrebarea pe care mi-au pus-o în 1995 studenții de la Cornell University: „De ce voi românii vă urâți copiii?”. Gail Kligman a răspuns în locul nostru, cu luciditate, cu simpatie comprehensivă și cu empatie asumată. A răspuns academic și simplu, pentru cercetători, pentru politicienii mereu ispitiți să controleze statal facultățile reproductive ale femeilor, dar și pentru un public mai larg care vrea să știe cu ce fel de lume a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
părut într-adevăr rău. (Se uită din nou la hologramă.) În sfârșit, știa deja că nu trebuia să conteze prea mult pe promisiunile mele. În privința datelor de întoarcere, în orice caz. Burke dădu din cap ca pentru a-și manifesta simpatia. Nu-i era de obicei ușor în astfel de situații, dar acum era complet depășit de evenimente. Măcar avu destul bun simț să tacă, decât să debiteze banalitățile de circumstanță. ― Credeam mereu că putem recupera timpul pierdut... mai târziu. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
vă faceți o părere? Van Leuwen își împreună degetele și se încruntă. Expresia lui, întunecată ca și costumul său se regăsea pe fețele celorlalți membri ai comisiei de anchetă. Erau opt cu toții și niciunul nu-i arăta nici un pic de simpatie. Directori. Administratori. Conciliatori. Cum să-i convingă? Nu avea în față niște ființe umane. Toți arborau expresii de dezaprobare birocratică. Niște fantome. Ea era obișnuită să înfrunte realitatea. Meandrele manevrelor politico-corporative o depășeau. ― Nu este chiar atât de simplu cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
se puseră pe ea, ca niște colimatoare: vioi, atenți, curioși și întrebători. O măsurau, neștiind dacă trebuia s-o plaseze în aceeași categorie cu Burke și Gorman, sau dacă aparținea unei specii diferite. Pe moment ea nu le stârnea nici simpatie, nici iritare, pentru simplul fapt că n-o cunoșteau încă. Bun. Venise vremea. Puse o mână de dischete pe masă. ― Am înregistrat tot ce știu pe seama acestor creaturi și am făcut niște copii. Veți lua la cunoștință fiecare în parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
nu puteai ști tot ce ți se ascundea, deși citeai și cărți apărute înainte de instalarea comunismului! Nu știu cât puteai realiza la acea vârstă existența și funcționarea cenzurii. Poetul pesimist Bacovia XE "Bacovia, George" , deși scria de rău despre burghezi și cu simpatie despre proletari, nu era totuși în canonul literaturii socialist-realiste, deci trebuia cenzurat, ținut departe de ochii unuia ca tine, avid cititor fără orientare. M.I.: Da, Bacovia XE "Bacovia, George" nu era deloc în canonul vremii. Nu-i auzisem nici numele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
inventate. Nimeni nu a inventat nimic: nici Sebastian XE "Sebastian, Mihail" , nici Volovici XE "Volovici, Leon" , nici Manea XE "Manea, Norman" . Problema e acum care este proporția și cum vedem noi proporția. Eu nu spun că nu e adevărat că simpatia lui de dreapta nu a contribuit cu ceva la viziunea sa despre evrei, cum nu pot să spun că toată opera lui a fost împotriva evreilor. Ar fi stupid. De asta spun că în cărțile lui din ’36, ’37, ’39
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
direct. Dar nici aceasta situație de coabitare, să-i spunem, nu a durat multă vreme și înclin să cred că noua modificare organizatorică din cadrul Ministerului de Interne poate fi pusă într-o anumită legătură cu pălirea treptată a popularității și simpatiei de care se bucurase fostul dictator. A luat ființă, astfel, Departamentul Securității Statului, doar formal inclus în structura Ministerului de Interne. „Formal”, întrucât departamentul în cauză era condus de către un ministru secretar de stat și șef al D.S.S., subordonat nu
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
J.I., așa încât mi-am luat adio de la mult dorita deplasare la Iași. Atunci nu i-am înțeles decizia, dar mai apoi mi-a trecut prin minte că a dorit să mă protejeze, întrucât bănuiam că are pentru mine o anumită simpatie. Oricum, în mod cert, știa mai multe decât mine despre...sensibilitatea cazului respectiv. Peste două zile însă, am rămas stupefiat! Șeful serviciului a năvălit la mine în birou, mi-a aruncat pe masă dosarul privind pe J.I. și aproape mi-
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
Metodiu și Iovănuț. Papa le aprecie dintr-o ochire curățenia sutanelor, cuvioșia pasului, tenul deschis, nasurile ușor acviline, romane. „într-adevăr, vlahi”, gândi papa și, fără voia lui, în cuget și-n simțiri i se deșteptă brusc un val de simpatie. Cei doi călugări ajunseră lângă bancă, îngenuncheară, sărutară mâna molatic, întinsă spre ei și rămaseră așa, cu capetele plecate, reculeși. Hotărât lucru, Grigorie al XV-lea era impresionat. — Și voi ce mai stați pe-aici? - se răsti el ca să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Eleanor! a spus într-un final. Știi, am fost la școală cu ea. A început abia apoi să-și spună „Baby“. Este prostesc, nu? De fapt, nu prea i se potrivește! Din moment ce și eu credeam dintotdeauna asta, un val de simpatie pentru Suki mi-a trecut prin vene. Belinda Fine nu ar fi de aceeași părere. Cred că ia droguri, i-am spus, ponegrind frumosul nume al lui Baby în scopul obținerii de informații. Deși poate nu era nimic defăimător în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Pisicile au priviri tulburătoare. Sufletul meu e un roman picaresc... BUCUREȘTI FAR WEST Bagaje pentru paradis (III) Daniel CRISTEA-ENACHE „«Prietene, prietene cu blană», îi spun adesea - în penuria asta, postrevoluționară, de prieteni bipezi - mai degrabă cu seriozitate decât glumind, cu simpatie și sincer respect, motanului cel mare.“ „Odată, culcându-mă împovărat de obligația de a da a doua zi de dimineață (nu-l mai puteam amâna) un telefon de refuz, extrem de neplăcut (și acum, la bătrânețe, a spune cuiva, oricui «nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]