6,326 matches
-
exista un zeu răzbunător. Invocarea demonilor ar putea fi posibilă. Liniile din palma cuiva ar putea spune adevărul. Simbolurile ar putea fi la fel de reale ca și oamenii. O teorie susține că în această dimensiune, ca și în a ta, ne suprapunem firile simbolice peste vasta povară obscurantistă a personalității. Astfel cunoașterea adevăratelor forțe care ne guvernează devine foarte dificilă. Dat fiind acest șuvoi nesfârșit de posibilități, îmi consider micile slăbiciuni o alinare. Vultur-în-Zbor stătea nemișcat, cu încheieturile albite de încordare, pumnii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ca o perdea. Apoi acesta s-a stins îdeși corzile sale vocale continuau să producă zgomotul) și vreme de o secundă Virgil n-a mai fost conștient nici măcar că există. Tocmai în timpul acelei secunde striațiile minții lui Vultur-în-Zbor s-au suprapus peste ale sale, iar Virgil Jones a rezonat cu mintea aceea bolnavă. Dacă v-ați fi aflat în acea Dimensiune, ați fi văzut o ceață subțire ca un văl înfășurând cele două trupuri. Virgil Jones plecase într-o expediție de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
opuse. Legătura care le unea era tocmai Vultur-în-Zbor. în timp ce Elfrida îl iubea, dar nu voia să împlinească acea iubire, Irina îl dorea și se purta conform dorinței ei. Nici una nu era completă prin ea însăși. Prin el se completau amândouă. Suprapuse, chipurile, trupurile și chiar sufletele lor erau unul și același în ochii lui. Să facă dragoste cu Irina însemna să elimine frustrările Elfridei. Să sărute obrazul Elfridei însemna să atenueze patima Irinei. Elfrida, Irina, Elfrida, Irina. Și reversul, desăvârșirea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
mi-am impus să uit, strania Întâmplare pe care am trăit-o cu ceva timp În urmă, prin vară, Îmi revine obsesiv În minte, provocându-mi uneori adevărate coșmaruri. Mă visez Înconjurat de cuvinte, de nenumărate cuvinte palpabile, care se suprapun la nesfârșit peste mine, peste gura mea, ca o mâzgă uscată și tăioasă, cu litere căzute strâmb, ce se lovesc Între ele strident, aglomerat, cu sunete sticloase, iar și iar, rănindu-mi buzele cu lamelele lor fine, abia perceptibile, sângerându
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
care torcea, pe pernă lângă Va și pentru Va, cele mai frumoase vise cu care băiatul va răzbate prin multe anotimpuri, două secole, două milenii de istorie și ...atâtea iubiri. De cele mai multe ori, imaginile vechi difuzau unele În altele, se suprapuneau și se anulau reciproc și dureros pentru suflețelul În care sunau simultan mii de clopoței cu tonuri Înalte și argintii, ciobacul se aventura pe apele Învolburate și pline de hulboane ale „Sâretiului”, vaca din podul lui Vasile Lica păștea În fundul
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
abia apoi tăia „porții” de o anumită lungime, lua o jumătate de porție, o Împăturea În două, tăia oblic și puțin rotunjit vârful viitoarei opinci, apoi tăia și rotunjea opinca la călcâi (o formă foarte elaborată care urmărea forma călcâiului), suprapunea cele două semiporții, o fasona pe secunda după cea dintâi. Cu o sculă tăioasă, o dăltiță lată de „juma’ di unghie”, și cu ciocanul obținea cele mai egal-distanțate tăieturi pe Întregul perimetru al fiecărei viitoare opinci și exact la „o
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
care ar face să se reaprindă - dacă nu și-ar fi atins deja apogeul - melancolia acelor fashionables, transformând sentimentul neputinței În criză de conștiință, exacerbat și narcisic, cu atât mai intens cu cât oglinzile au dispărut. Pornind de aici, se suprapun două dandysme fără a se contrazice: dandysmul desperado al foamei de acțiune și un dandysm invers, un soi de libertinaj cu neantul”2. Numai că, făcând bilanțul numelor invocate de savanta franceză și urmărindu-i atent argumentele, am simțit tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
tată Îl detestă: stilul high life „fără fond”. Să ne Întoarcem Însă la Macedonski. Portretul lui, așa cum se decupează din cele peste 600 de pagini 4 pe care Adrian Marino le dedică biografiei sale, ne apare nu de puține ori suprapus imaginii dandy-ului „clasic”, Într-o ajustare balcanică dintre cele mai excentrice. Originile și statutul social (familie boierească, scăpătare, declasare, evadare În boemă), profilul psihologic (narcisism exacerbat, sentimentul de a fi unic și excepțional, deseori la limita patologicului, oroarea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
un temei didactic pe care paginile noastre și l-au asumat din primele rânduri. Se va vedea lesne cum ariile interferează, cum, de pildă, Între etic și estetic granițele sunt fragile, poroase, ca uneori să dispară cu totul; câmpurile se suprapun deseori, se condiționează reciproc, spre a se repercuta, ambele, asupra dandysmului Înțeles și ca strategie & tactică de seducție, dar și ca utopie. Ca doctrină a diferenței, dandysmul Își afirmă orgolios dorința de a-și delimita subiecții, de a-i face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
cumplită pe care El a dezlegat-o și pentru care este vânat? Nu cumva a avut revelația că nici măcar Tatăl și Stăpânul Lui nu este Dumnezeu cel ultim și infailibil, ci tot o verigă din lanțul vertical al unor divinități suprapuse Într-o ierarhie demiurgică fără sfârșit? Nu cred că vom avea vreodată răspuns la această Întrebare, dar dacă lucrurile stau, Într-adevăr, În acest chip, toate speranțele oamenilor Într-o oricât de Îndepărtată izbăvire sunt deșarte, ca viața lumii Însăși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
umblă, așadar, brambura prin spațiu; el este Marele Arhitect aflat În căutarea Locului, iar nu Dumnezeul creștin atotștiutor și atotputernic, care n-ar fi avut nevoie să caute, pentru că la El căutarea și găsirea sunt simultane, se presupun și se suprapun. Instantaneu. Doar oamenii caută, iar Ceilalți sunt oameni. Dumnezeu este altceva. După ce fixează locul, Marele Arhitect devine Marele Constructor care purcede la treabă, dar nu ca un Dumnezeu care și știe, și poate totul, ci, Încă o dată, ca un om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Pământul este "transparent", înfățișîndu-se ca mamă și sursă universală de hrană. Ritmurile cosmice redau ordinea, armonia, permanența, fecunditatea. În întregul său, Cosmosul este un organism real, viu și sacru în același timp, dezvăluind modalitățile Ființei și ale sacralității. Ontofania se suprapune hierofaniei. Vom încerca să arătăm în acest capitol cum anume se înfățișează Lumea pentru omul religios, sau mai exact cum se înfățișează sacralitatea prin înseși structurile Lumii. Nu trebuie să uităm că, pentru omul religios, "supranaturalul" este strâns legat de
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
umbrele norilor fugari Împestrițau verdele Întunecat al versanților de deasupra arborilor de construcție și griul cu alb al vârfului Longs. Mărturisesc că nu cred În timp. Îmi place să-mi strâng covorul fermecat după folosință, În așa fel Încât să suprapun o parte a modelului peste alta. Vizitatorii n-au decât să se Împiedice. Și bucuria cea mai mare a senzației de atemporalitate - Într-un peisaj ales la Întâmplare - o am atunci când mă aflu printre fluturi rari și uzinele lor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
avut În copilărie au fost treptat asistate și În cele din urmă Înlocuite de preceptori vorbitori de limba rusă, majoritatea lor fiind studenți la Universitatea din capitală. Epoca preceptorilor a Început prin 1906 și a durat aproape un deceniu Întreg, suprapunându-se, din 1911, cu anii de liceu. Fiecare preceptor s-a ocupat pe rând de noi În casa din St. Petersburg, pe timpul iernii, iar În restul timpului, fie la moșia de la țară, la șaptezeci și cinci de kilometri de oraș, fie În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
că acela a fost primul și ultimul meu discurs politic. Cu două luni Înainte de moartea tatei, revista emigrației. Teatr i jizn (Teatru și viață) a Început să publice În foileton amintirile lui din copilărie (acum el și cu mine ne suprapunem pentru o perioadă mult prea scurtă). Găsesc acolo descrieri excelente ale teribilelor accese de furie ale pedantului lui profesor de latină de la Al Treilea Gimnaziu, ca și a pasiunii foarte timpurii a tatei pentru operă, care a durat toată viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
mă poticneam în Expresul de pe Apolodor, mă luam cu una, cu alta și se făcea târziu pentru a mai merge la Sfânta Liturghie. Ascultam doar clopotele mănăstirii cum băteau grave, maiestuoase, cu rezonanțe rostogolite de pe deal, greoaie, leneșe, bătrâne. Se suprapuneau clopotele bisericii din preajmă, mai sfioase, cu bătăi grăbite, zorite să nu fie înghițite de cele de la Antim. Veneau și dinspre Patriarhie dangătele marelui clopot, cu muzica lui profundă, de bas, făcând să vibreze înalții plopi și să tresalte șirurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
joacă de semne. Probabil îmi vestește necazuri. Îmi plac acești tineri cuminți, tăcuți. Trec pe lângă o fată și privesc peste umărul ei. Un fel de atlas, cu poze strident colorate. Un fel de ape roșii, verzi, galbene, vișinii care se suprapun, întretăiate de linii ciudate, umflate, borțoase, cu spirale și puncte în burta lor. Nu reușesc să descifrez titlul lung, pe două rânduri. Deslușesc un „histology“ și apoi ceva în apă. Fata citește concentrată, zâmbește din când în când. Ce-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
împreună și reușiseră, abia după marea permutare din multilateral dezvoltata, la finalul mileniului, să-l publice. Autobuzul de Însurăței se chema romanul acela colectiv și avusese un succes enorm. Prin acel soi de coincidențe care face ca viața să se suprapună literaturii, toți eroii din roman, inclusiv păguboasa aceea de navetistă care declanșase toată povestea, beau numai „Lacrima împușcatului“. Împușcatul în roman era, bineînțeles, cu totul altcineva, un șef de fermă la Însurăței care stăpânea județul prin legăturile lui oculte. Toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
cabanos - din cei mari. Caltaboși. În vreme ce brațul se mișca, neîncetat și ritmic, iar cumpărătoarea se întinsese spre marginea tejghelei să ia o plasă, mi-am ridicat privirea și pentru o clipă am fost confuz: peste ceea ce vedeam părea să se suprapună imaginea alimentelor încă aflate la periferia vederii mele. De ce purta ochelari pachetul acela mare de nalbe roz? Și de ce se mișca, tremurând și unduindu-se în valuri lipicioase, transpirate? Când ochii din spatele ochelarilor au privit într-ai mei, am rămas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
brasarde tricolore la mâneci somă Mercedesul negru. Automobilul își mări viteza. Rafala pulveriză parbrizul și șoferul căzu peste volan. O șuviță de sânge se prelingea pe tâmpla lui Werther von R. Ultima imagine ― femeia cu grumaz alb și evantai ― se suprapuse peste celelalte. Zîmbi: " Nimeni... Pentru totdeauna... A nimănui..." Oamenii deschiseră portiera. Trupul colonelului se prăvăli pe caldarâm. CAPITOLUL I DUPĂ TREIZECI DE ANI Mihai Panaitescu pătrunse în holul întunecos inhalând aerul cald. Se împiedică izbindu-se dureros de scrinul greoi
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
nu sânt niciodată simple... Încercă un bilanț și surâse amar. Concluziile erau puține și vagi. Cea mai fermă rămânea complicitatea celor trei. "Complicitate, evident, dar există o singură minte. O minte inventivă, remarcabilă." Imaginea Melaniei Lupu ― blândă, fragilă, politicoasă ― se suprapuse gândului. " Vreau să plec din viața ta, în tine nu pot să mai cre..." Cristescu închise aparatul de radio și trase plapuma până la bărbie. Pe stradă trecea o mașină întîrziată. Lumina farurilor tremură o clipă pe faldurile perdelelor. Un mac
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
absolut liniștitoare, dar nu numai acestea, ci și acelea pe care eficienta inteligență militară, investigând pe cont propriu și în absența adversarilor lor civili, le remitea coloneilor de la informații și de la psiho reuniți la ministerul apărării, s-ar fi putut suprapune perfect cu primele în acea expresie pe care literatura a făcut-o clasică, Nimic nou pe frontul de vest, cu excepția, bineînțeles, a soldatului care a murit adineauri. De la șeful statului până la ultimul dintre consilieri nu existase nici unul care să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
interne, ipoteză, de altfel, mai mult decât probabilă, imaginați-vă încurcătura care ar ieși de aici, ministrul de interne va cere socoteală prim-ministrului, pentru că nu-mi poate cere mie, prim-ministrul va vrea să știe dacă intenționez să mă suprapun autorității și competențelor sale, în câteva ceasuri ceea ce vrem să păstrăm secret ar deveni public, Aveți dreptate încă o dată, domnule președinte, N-o să spun, cum a făcut celălalt, că nu mă înșel niciodată și rareori am îndoieli, dar pe aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
luptă fără teama că vei fi lovit din spate, era greu de înțeles, uneori controversat, nu datorită defectelor sale, ci datorită faptului nu puteai ghici niciodată ce ghinion îl paște peste câteva momente. În realitatea zilnică, soarta acestuia, ce se suprapunea aproape perfect cu a lui personală; era a unui peon din America Latină care, nevoit să trudească permanent lângă un taur nedomesticit și însetat, îl ia în coarne și-l aruncă în fundul unei gropi exact în clipa în care îi pune
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
amestec de ciment și piatră, știam precis că cei ce vor păși pe cărarea croită de înaintași vor mai adăuga și ei câte ceva. Atunci fiecare pietricică nou adăugată, ce va juca un rol important în configurația întregului drum, se va suprapune și se va sprijini pe cea dinaintea ei și toate la un loc pe materialul din temelie așezat solid de noi cei ce am slujit școala; despre care nimeni nu-și va mai aminti nimic, tot așa cum nici noi nu
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]