9,812 matches
-
În a doua dimineață de după, fostul captiv, deschizând ușa așa-numitului spălător și Îndreptându-se spre una dintre chiuvete, se trezește, brusc, În fața unui soldat german! Situație dinainte, parcă nimic nu se Întâmplase, eliberarea fusese doar o Închipuire. Cu genunchii tremurând și ochii măriți de spaimă, captivul așteaptă să fie, ca altădată, lovit, umilit, anihilat. Înainte de a se prăbuși, cu pantalonii umezi de urina groazei, sub loviturile neamțului, prizonierul vede cum santinela Își Întoarce privirea binevoitoare spre el și Îi face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
urăsc lașii. Vorbele nu au nici un efect. Nah e prea înfrântă. Mama o privește ca pe o bucată de lemn putred, care nu va putea fi transformată nicicând într-o mobilă frumoasă. Îi este atât de teamă, că vocea îi tremură atunci când vorbește. Mama nu se poate recunoaște deloc în fiică. Mama repetă străvechea poveste a lui Cima-Qinhua, fata curajoasă care și-a salvat mama dintr-o revoltă sângeroasă. Modelul pietății. Nah ascultă, dar nu dă nici-un răspuns. Apoi plânge și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
de parcă ar vrea să o aplatizeze, să o transforme într-o coală de hârtie. Simt cum groaza îmi întoarce stomacul pe dos. Sar de la locul meu. Mă bag între ei. Nu mai ești tatăl meu, îi declar, cu tot corpul tremurând. Nu o să te iert niciodată! Într-una din zile o să te trezești mort pentru că îți voi fi pus eu otravă pentru șoareci în băutură! Bărbatul se întoarce și ridică lopata deasupra capului. Buzele îmi ard. Am în gură un dinte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
ei, Torvald. Lui Lan Ping nu-i vine să creadă ce noroc a dat peste ea. Își aduce aminte ce senzație a avut când i-a fost prezentată prima oară. Amuțită de uimire. Strângerea de mână care o face să tremure. E incapabilă să își ascundă emoția. El e un bărbat înalt și frumos, cu ochi pătrunzători. Dă din cap, luând act de prezența ei. Domnișoara Lan Ping e membră a orientării de stânga. Când Zhang Min îi spune asta actorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
asta, îmi încalc promisiunea. Vreau să scap, să-l dau uitării, să vorbesc cu el pentru ultima oară, să-l iubesc pentru ultima dată. În teatru, ar fi scena de adio. Un act care frânge inima, dar eliberator. Trupul ei tremură, cuprins de transpirație din cauza febrei. Tânjește după brațele lui. Răsucește cheia și intră. Camera e ordonată, așa cum își închipuia. Toate sunt la locul lor. Pantofii aliniați în spatele ușii, vasele așezate teancuri în coșuri. Revistele și cărțile așezate unele peste altele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
totul începe să stea locului. Așa cum moartea înțepenește. Ea își aude țipătul inimii. O să stăm de vorbă, îi zice ea. Coboară amândoi de pe vârful crizei lor. La Lan Ping, asta se manifestă prin febră. Zace în pat în brațele lui, tremurând, leșinând. Acum țipă isteric, lovind salteaua cu pumnul, pentru ca în clipa următoare să-și piardă cunoștința. El o îngrijește, plin de remușcare. Îi dă să mănânce terciul așa cum o mamă i-ar da pruncului ei. De câte ori se trezește, el e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
particular. Stelele par ochii unor voyeuri, închizându-se și deschizându-se. Mao Zedong și Lan Ping stau umăr la umăr în întunericul care se lasă. Zilele au început să se răcească. Ierburile se apleacă leneș peste malul râului. Reflecția lunii tremură pe luciul apei. M-am născut în satul Shao Shan în 1893, zice Mao. Descrie peisajul locului natal. E un pământ cu flori de hibiscus, orhidee, iobagi și câmpuri de orez. Tata era un țăran sărac. S-a înrolat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Nu mă așteptam ca un copac de fier să înflorească. Nu am nimic de zis. M-ai transformat în iarnă. O iarnă groaznică, groaznică. Ea începe să plângă. Să facem o vizită primăverii, atunci? Îi trage un scaun. Trupul îi tremură la apropierea lui. Îmi cer scuze că nu-ți pot oferi un ceai. Îi dă un bol cu apă. Obuzele mi-au aruncat în aer toate cănile. Ia apa și o bea dintr-o singură înghițitură. Se șterge la gură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
să-l facă se semene cu Buddha. Poate că ei îl văd pe Buddha în Mao. Și sunt sigură că Buddha este rolul pe care-l joacă iubitul meu. Lipsa de somn l-a slăbit pe Mao. A făcut febră. Tremură incontrolabil sub pătură. Gărzile fac cu schimbul ca să-l transporte cu targa. Așa bolnav cum e, iubitul meu continuă să conducă bătălii. Așa ajung eu secretara și ajutorul lui. Acum, eu sunt cea care scrie ordinele lui Mao și redactează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
El încearcă să se concentreze asupra plăcerii, dar mintea lui zboară. Îmi plăcea mai mult când eram nelegitimi, zice ea deodată. El nu răspunde, dar trupul lui se retrage. Se întinde lângă ea. Lacrimile îi curg șuvoi, iar glasul îi tremură. Nu vreau să fiu Zi-zhen. Nu sunt pregătită să mă retrag. A construi o Chină nouă e și treaba mea. El e tăcut, arată că e dezamăgit. Am vorbit cu premierul Zhou, continuă ea. I-am spus că mi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Ea protestează. Mintea mea își are propria-i plăcere și nu pot să forțez nimic. Cu degete încordate, el o apucă de brațe. În timp ce ea se zbate, el o trage deasupra și își croiește drum cu forța înăuntrul ei. Ea tremură, simțindu-se ca alungată din trupul ei. El se mută deasupra. Ea privește totul cu un al treilea ochi. El îi simte opoziția și se luptă împotriva ei. După un timp, se dă bătut. Poate că nu sunt atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
făcut, pentru a uita de nefericirea care nu-i dă pace. Nu că eu aș fi vreo expertă, dar Mao e un analfabet desăvârșit în ce privește știința. Eu respect doctorii, mai ales dentiștii. Mao, însă, nu. Îi urăște. Sărmanul domn Lin-po. Tremura de fiecare dată când venea să curețe dinții președintelui. Ca și cum ar fi fost chemat să jupoaie de piele un dragon. Președintele poate fi înspăimântător pentru o persoană obișnuită. Dentistul tremura atât de tare, că președintele crezu că o să-i cadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
ales dentiștii. Mao, însă, nu. Îi urăște. Sărmanul domn Lin-po. Tremura de fiecare dată când venea să curețe dinții președintelui. Ca și cum ar fi fost chemat să jupoaie de piele un dragon. Președintele poate fi înspăimântător pentru o persoană obișnuită. Dentistul tremura atât de tare, că președintele crezu că o să-i cadă maxilarul. Așa că președintele i-a cerut ca mai întâi să-și repare propriul maxilar. Omul nu era în stare să țină la glumele președintelui. Așa că fu concediat. Următorul fu unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
sună iarăși. Era secretara lui Mao. Mao voia să merg la cină. Nah a venit acasă, zicea mesajul. Nu am cu ce să mă îmbrac, am zis. Secretara fu nedumerită. Asta înseamnă „nu”? * Stau pe scaun și simt cum îmi tremură corpul. În sfârșit, mă vrea. Toți anii de ranchiună se dizolvă în urma unui singur telefon. Sunt nebună? Mă păcălește din nou? Sau nu e decât ceva care are de-a face cu faptul că îmbătrânește? Ori poate visez cu ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
se deranjeze. Vara, încă mai folosește plasa contra țânțarilor. Personalul lui i-a confecționat una mare cât un cort de circ. Am o sarcină importantă pentru tine, îmi zice, punându-și jos ceaiul. Ochii mi se măresc și buzele îmi tremură de emoție. Am discutat cu Kang Sheng că tu ai fi cel mai bun candidat pentru a lua comanda laturii ideologice a activității mele. Ce părere ai? Pentru tine, Mao Zedong, dacă bombei tale îi lipsește un fitil, o să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
rege feudal. Dar sunt, toșuși, neliniștiți. Stau în frig și așteaptă să se lumineze de ziuă. Înainte de crăpatul zorilor, Liu se sperie brusc. Sunt bătrân, zice el. Femeia își deschide larg brațele, ca să-l strângă la piept. Îi simte trupul tremurând ușor. Faci tot ce poți pentru binele Chinei, îi zice ea cu blândețe. Ai plăti prețul, de-ar fi să fie unul? Omul zice că da. Ești încăpățânat. Era legământul nostru de nuntă. N-am uitat. Ea își lasă capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
te afirma drept o revoluționară adevărată. Tao, nimeni n-o să vorbească în locul tău. Tu singură trebuie să faci asta. Prinde lumina în viața ta întunecată, copilă. Haide, așterne-ți gândurile pe hârtie și citește-le la mitingul de mâine. Fata tremură în timp ce-și termină discursul. Titlul e „Sufletul diavolului - Denunțarea tatălui meu, Liu Shao-qi”. Efectul este copleșitor. Povestea corupției lui Liu se răspândește peste noapte. Colorată de zvonuri și alimentată de imaginație, monstruoasele amănunte circulă din gură în gură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Omorârea ei l-ar învăța o lecție pe împărat. Povestea tragică a iubirii dintre împăratul Tang și concubina Yang este clasică. Uciderea femeii e o metodă verificată de vindecare a relațiilor dintre căpeteniile războinice. Învăț să ucid. Încerc să nu tremur. Nu există cale de mijloc, îmi spun în sinea mea. Ucide sau vei fi ucisă. Pe 10 februarie 1967 are loc o ședință a congresului. Firul dintre taberele adverse se strânge. Chestiunea centrală este dacă să mi se recunoască sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
deja, iar dacă vrei să vezi certificatul de căsătorie, poți să ți-l arăt. Uluită, mama se ridică, se duce la perete și începe să se dea cu capul de el. Mâine plecăm la Wunin. Fiica își privește mama și tremură, cu lacrimi în ochi. După o vreme, scena devine de nesuportat. Fără nici un cuvânt, fiica pleacă. Mama se ghemuiește într-un colț. Apoi se târăște pe podea ca să se ducă să se așeze pe canapea, sufocându-se cu o pernă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Jiang Ching dă cu ochii de bărbatul pe jumătate fantomă, pe jumătate om, se ridică repede și se duce spre el. Își întinde ambele brațe, oferindu-i mâinile. Regret că nu te-am cunoscut mai demult, Yu. Compozitorul-dramaturg începe să tremure. Nu e în stare să scoată o vorbă. seamănă cu un bătrân bolnav, cu părul cărunt și barba încâlcită. Poartă un costum de împrumut. Cum pot să vă răsplătesc bunătatea, Doamnă? Plânge cu lacrimi. Hai să lucrăm împreună, îi răspunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
pasul cu imaginația lui. Mai ales atunci când face pe zeul și diavolul în același timp. În plus, oricum detestă să fie înțeles. Primăvara timpurie este încă friguroasă. Dimineața, chiciura îmbracă în alb Orașul Interzis. În seara asta, în fața ferestrei vița tremură violent. A venit furtuna - voința iernii de a nu pleca. Și cu toate astea, cine poate împiedica primăvara să nu vină? După miezul nopții, norii grei sunt măturați de pe cer. Luna se ivește din nou. Ramurile lovesc în geam, de parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Scena e măreață, dar actrița Jiang Ching izbucnește deodată în hohote de plâns. Plouă de trei zile. Burnița seamănă cu niște lacrimi care picură din cer. E o toamnă neobișnuită. Becurile electrice dezgolite din anticul oraș Kai-feng din provincia Hebei tremură în vânt ca niște ochi de fantomă. Ochii vicepreședintelui Liu sunt închiși de zile în șir. A împlinit șaptezeci de ani în închisoare. A făcut un infarct, suferă de hipertensiune, complicații ale diabetului și insuficiență respiratorie. Nu e în stare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
să i se întindă și mușchii feței se relaxează. Se instalează veșnicia. Când inima lui mare încetează să mai bată, aproape că zâmbește. În liniștea profundă, începe să se cearnă omătul. Vântul se oprește din văicărit și copacii nu mai tremură. China zace în nemișcare. Soții Mao stau în soarele dimineții savurându-și ceaiul de crizantemă, în timp ce Fang, noua secretară și amantă a lui Mao, îi dă acestuia raportul privitor la moartea lui Liu. Mao îl deschide, aprinzându-și o țigară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
scoase cârpele de la ochi. Chipuri lipsite de culoare, unele cu prosoape îndesate în gură. Comandantul plutonului de execuție strigă ordinul. Unii dintre prizonieri încep să-și piardă cunoștința. Capetele le cad la piept, de parcă deja ar fi fost împușcați. Fairlynn tremură îngrozitor. Se chinuie să respire. Brusc, picioarele ei încep să meargă singure. Se îndreaptă involuntar spre stâlp. Se vaietă: Tovarășe președinte Mao! Șeful plutonului de execuție merge și o trage la o parte pe Fairlynn, apucând-o de guler. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
capul îți sunt în locuri diferite. Oricum, o să-l las pe Yu pe mâna ta, Chun-qiao, ca să-l luminezi. Strângându-și tot curajul, ea îl duce în fața lui Mao pe noul ei talent politic. Mișcările bătrânului sunt rigide, mâinile lui tremură și îi lipsesc jumătate din dinții din față. Cu toate astea, el este încă o dată fermecat de soția lui. E impresionat, mai ales, de chipeșul Wang Hong-wen, mândru ca un pin. Purtându-se ca față de un fiu, îl trage pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]