7,134 matches
-
indicații. Dacă asta era, Aleks n-avea nevoie de răgaz. De mai multă vreme (era greu de despărțit succesiunea de întuneric-lumină din spatele ferestrei în dreptul căreia îl mută fata dimineața și de unde îl strămută în pat seara la cinci băbătia din tura de după-amiază), nici fetele lui nu mai scriau. Ultima dată când a fost pe-aici fie-sa cea mare, era într-o zi mai călduroasă, prin vară sau la începutul toamnei, i-a cerut un caiet și pixuri; ar putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
Marius, la Mihai, la Kyta, la Titi, la Shumy, la Romy, la mine și iar de la capăt la toți, încă o dată, până ce terminam de golit tot conținutul. Trăgeai câteva guri bune apoi o dădeai celui de lângă tine. Din trei, patru ture eram k.o. fiindcă mie nu-mi trebuia mult ca să mă îmbăt, așa că am revenit în cantină cu gând să dansez. Jocul de lumini, mișcarea haotică a umbrelor de pe pereți creată de țopăiala colegilor mei, țipetele și muzica tare care
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
dusese Maria. Mi se uscase gura și brusc miam dat seama că muream de sete. Un pahar cu apă mi-ar fi făcut foarte bine Înainte de a mă Întoarce acasă și de a da ochii cu părinții. Am nimerit În tura lui David, ceea ce În alte circumstanțe m-ar fi bucurat, dar acum era la fel de insuportabil ca toate celelalte Întâmplate În acea zi. ― Alisia, nu? zise el după ce am dat comanda. Am dat ușor din cap. ― Ești bine? Pentru că În mod
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
au continuat să cărăușească pe ruta Piața Iozefin - strada Ion Vasi cu țecherele și coșurile lor din nuiele. Doar femeile mai tinere, cum era mama, le purtau ca pe ceva de-a dreptul elegant, asortate cu pantofii. Uneori, făceau două-trei ture până în piața Lahovary, care se chema de fapt Bălcescu și care era mai aproape, doar ca să nu se încarce cu alte plase sau coșuri și să-și strice fazonul. Cărăușeala femeilor care nu voiau să-și piardă nicicum cochetăria a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
Oana zăcea ca o larvă și nici mai târziu, când târâiam după mine căruțul de fier cu butelia albastră împrumutată din vecini: forța de femeie-ricșă. 10 nov., ora 16,30. Cu M. și Vio lemne și cărb. pe Fucsik. 2 ture cu M. și căruc. plin pe p. Michelang. Mașini și clacs. Tura 3 singură. Parcul Pion. Vreasc. în spin. Baba Clnț. pe întun. Deznăd. Oana râs. Mai pe larg, povestea sună așa. E tot toamnă mohorâtă, tot după-amiază spre seară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
mine căruțul de fier cu butelia albastră împrumutată din vecini: forța de femeie-ricșă. 10 nov., ora 16,30. Cu M. și Vio lemne și cărb. pe Fucsik. 2 ture cu M. și căruc. plin pe p. Michelang. Mașini și clacs. Tura 3 singură. Parcul Pion. Vreasc. în spin. Baba Clnț. pe întun. Deznăd. Oana râs. Mai pe larg, povestea sună așa. E tot toamnă mohorâtă, tot după-amiază spre seară, iar eu mă îndrept tot spre strada Fucsik la familia Fodor, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
unde mă așteaptă ajutoare: Mircea și Viorel, clanul Fodor, trei lopeți și un cărucior imens, ca o căruță mică, împrumutat de Rigo de la doamna Ursuleț. După ochi, cele două grămezi nu-s cine știe ce munți. Ne facem socoteala că în trei ture le-am putea mătrăși. Bărbații încep să lopăteze cu spor cărbunii în saci de hârtie, Teri cu mine și Cristina, fiica lor, aruncăm butucii umezi în cărucior. În zece minute e plin. Viorel fuge la spital, unde trebuie să ducă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
pod și mâncăm doi langoși sleiți pe care îi port de trei ore în geantă, cum o virăm la stânga, pe sens interzis, cum deșertăm totul în curte, cum o luăm în trap înapoi pe Fucsik și cum mai facem o tură. E deja întuneric, când ajungem a doua oară pe Victoriei. Mama zice să ne oprim, fiindcă Rigo a spus la telefon că tot ce-a rămas e deja la ei în curte și că n-are rost să mai venim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
pe jos, în tramvai sau pe bicicletă, în mașină, tren, avion, autocar sau vapor, ba chiar de două ori în căruță. Dacă socotesc o medie de 10 kilograme pe zi (deși uneori duc de trei-patru ori mai mult și în ture repetate), se adună vreo 70 de tone. Ies la raport, purtate în mâini sau în spate, singură sau cu ajutor, mii de provizii de la piață și magazin, cutii cu cărți, mobile, saci de ciment, televizoare, gresie, coroane mari la înmormântări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
Michael Jackson. Iar la un moment dat s-a luat curentul, nu se putea altfel, și am stat lângă sobă și am jucat „pe ea, pe ea“, dar fără pupături, numai cu așezat în poala ăluia cu care nimereai până la tura următoare. Noroc că nu m-a găsit Dragoș așa, că aveau ce-mi auzi urechile. Nu știu ce l-a apucat, dar, de când m-am mai înălțat și eu copăcel, a început să se simtă Fratele cel Mare și stă cu ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
nu călcase pe acolo. ― Trebuie să fie la Cici. Am ridicat receptorul și am întrebat-o. Același răspuns. ― S-o fi dus, poate, la soră-sa... Alexa n-avea telefon acasă; întrebînd la poștă îmi răspunse chiar ea (era în tură de noapte). Prin urmare nu se afla nici acolo. ― E la cinema, cu siguranță. (Obișnuia să se ducă uneori singură când aveam de lucru.) Dar de ce întîrzie atît? Și mai ales de ce, tocmai de ziua ei, preferase să meargă la
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
întors degrabă. Au îngrămădit o mulțime de stofe pe căruț, pentru că se pricepeau la împachetat. Încet-încet, nu au mai rămas în atelier decât Adél, Benjamin, paravanul și cu mine. Nu erau prea guralivi. Se înțelegeau din semne. Numai la ultima tură femeia a început să țipe cu vocea ei rece, intensă, când au luat paravanul. Bărbatul s-a răstit la ea să înceteze. Rar vezi un mort în picioare. Și ce copil frumos. Sigur că aduce noroc. Mai întâi au legat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
numai când ceilalți sunt pe plajă, ca să nu-mi deranjez vecinii cu zgomotele hodorogitei mele "Smith Corona". La douăsprezece fix, mă duc pe plajă. Nu-mi iau cu mine nici prosop, nici alte lucruri, ca să-mi pot face fără griji "turele" între cele două diguri. Când am ieșit ieri din apă, plaja era aproape goală. Lumea fuge de soarele brutal și se grăbește la masă. Eu mănânc printre ultimii, în seria a doua. După-amiază, pe la cinci, mai înot o jumătate de
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
elvețiană) nu și-a făcut nici aici apariția. După un plicticos concert de muzică populară bulgărească, renunțăm, Ion Pop, Gabriel Dimisianu și eu, să luăm parte la conferința de presă cu ziariștii bulgari și nr plimbăm prin Varna. Facem o tură pe o stradă rezervată pietonilor, după care ne îndreptăm spre plajă. Marea e foarte liniștită, așa cum arată uneori vara, foșnind pe nisip. Și noi care ne temeam de o Mare Neagră cu valuri de șapte metri înălțime! Trebuie să recunoaștem
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
în sosirea unei noi flote în săptămânile următoare cu Prezicători la bord, dar care va fi prinsă în pofida prezenței profeților masculini și feminini de pe Yalerta. Aceasta nu însemna nimic. Venus trebuia oricum să fie abandonată. Grupuri de savanți lucrau în ture, douăzeci și patru de ore montând distorsoare auxiliare asemănătoare celor utilizate pentru expedierea Prezicătorilor de pe Yalerta la flota dintr-al șaselea decant. Capturarea navelor de război al Celui Mai Mare Imperiu făcu posibilă constituirea unui lanț de nave întins până la opt sute de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
liniștea pe care ți-o dă doar convingerea că o persoană este capabilă să-ți ofere tratamentul adecvat. Când, în cele din urmă, se ridicase de pe canapea și își trăsese pantalonii, simțea că e din nou aproape normal. Făcu câteva ture prin cameră. Încă simțea furnicături în picior, însă senzația aceea imediată, de la suprafață, cea care îl îngrozise efectiv, fusese diminuată considerabil. — Ascultă, John... Margoulies revenise la birou, de data aceasta pentru a scrie o rețetă. Am bandajat chiar eu rana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
genitală a lui Bull - Alan se dusese la biblioteca spitalului universitar în pauza de prânz. Recepționerele începuseră să șușotească între ele la vederea unui Alan răscolit și preocupat care părăsea centrul. — Ssst... spusese Gloria, negresa cea conică abia intrată în tură, tipu’ se spetește muncind, știu io. Sssst! E un sfânt, chiar așa! Mintea sfântului era bântuită de himere pe când se îndrepta spre centrul orașului. Imagini ale însoțirii dintre organ și strivitorul de organe în cele mai fantastice și frenetice combinații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
Gică era deja acolo, mânca pită cu clisă, n-a zis nimic, doar a făcut semn spre ceasul de pe mână, ridicând trei degete, știam că asta înseamnă că am întârziat trei minute și că după antrenament ne mai așteaptă cinșpe ture de stadion în plus, dar eu i-am spus că nu-i vina noastră, din cauza soldaților am întârziat, și atunci nea Gică a întrebat care soldați, să nu mint, că-mi trage una de patinez pe muci până la poartă, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
o mască de gaze un număr care indica arma cu care o să tragă și ordinea de bătaie, mie mi-a ieșit numărul treișpe, însă nu m-am temut, era numărul meu norocos, treișpe însemna că o să-mi vină rândul în tura a doua și o să trag cu arma numărul trei, în total erau zece arme și zece locuri de tragere, dinadins nu m-am uitat cum a tras cu arma numărul trei cel dinaintea mea, din prima tură, deși atunci aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
vină rândul în tura a doua și o să trag cu arma numărul trei, în total erau zece arme și zece locuri de tragere, dinadins nu m-am uitat cum a tras cu arma numărul trei cel dinaintea mea, din prima tură, deși atunci aș fi putut să-mi dau seama cât de exactă e arma și în ce direcție bate, m-am gândit că oricum n-are rost, așa că mai bine mă plimb prin curte decât să mă uit, am vizitat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
a cincea, la coadă, la anexe, dar acolo erau șapte în fotografie, iar aici erau numai cinci, doi dispăruseră din fotografie, deși n-am auzit să se fi descoperit că fuseseră trădători, între timp am văzut că cei din prima tură s-au ridicat din poziția de tragere, deci urmam noi, cei din tura a doua, așa c-am pornit-o și eu într-acolo, și i-am mai văzut pe profesori stând de vorbă în fața intrării în școală, era acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
aici erau numai cinci, doi dispăruseră din fotografie, deși n-am auzit să se fi descoperit că fuseseră trădători, între timp am văzut că cei din prima tură s-au ridicat din poziția de tragere, deci urmam noi, cei din tura a doua, așa c-am pornit-o și eu într-acolo, și i-am mai văzut pe profesori stând de vorbă în fața intrării în școală, era acolo și Vasököl, fuma în continuare, iar când m-am uitat la el, parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
punându-l pe masă, lângă tabla de șah, cu o mișcare precisă și scârțâită, apoi a început să-mi ia pe rând piesele, orice mutare făceam, reacționa prompt, fără să stea pe gânduri o secundă, iar când i-am oferit tura ca să-i pot lua pe urmă regina, n-a mușcat, de parc-ar fi știut exact ce gândesc, de parc-ar fi știut dinainte care va fi următoarea mea mutare, tot mișcându-și mâna, scârțâind, probabil că s-a încălzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
punea la colț tot mai des, luându-mi tot mai multe piese, parcă i s-ar fi accelerat mișcările, și capul și-l ținea altfel, de parcă s-ar fi abținut să râdă, apoi după ce mi-a luat și a doua tură și mi-a dat șah, am văzut că s-a terminat, orice mutare aș mai fi făcut, tot mat era, m-am uitat la mașinărie, la fața lui nenea ăla negru, la pielea lui cenușie, pergamentoasă și colbuită, am știut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
târcoale, atunci caporalul îl amenința cu creanga, câinele se ferea de lovitură fără să se uite la el, îi ocolea scaunul, se culca apoi la loc lângă ceilalți doi câini, peste un timp un altul se ridica și dădea o tură în jurul caporalului. Baraca era la fel de cenușie ca atunci când începusem s-o spălăm, deși am îndepărtat o parte din mizerie, apa din lighean se înnoroise, nici n-am mai muiat cârpele în ea, am văzut că și ceilalți se uitau mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]