57,527 matches
-
mi-a spus un manager. „Dacă nu cred că gazda se va supăra, evit ieșirile cât se poate de des, cu scuzele de rigoare.” Numită cocooning În industria turismului, dorința de a nu ieși din cameră atunci când ești Într-o călătorie este recunoașterea faptului că odihna adecvată este foarte prețuită de managerul unei afaceri din zilele noastre. Ce anume riscați Managerii care sunt privați de somn se expun unei game variate de complicații Ă de la scăderea eficienței (studiile arată că lipsa
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
să continue să Învețe și să se dezvolte. 2. Internetul este nemaipomenit, dar faceți-vă timp să redescoperiți biblioteca. Cele mai multe biblioteci Împrumută destul de multe CD-uri, DVD-uri, cărți sau periodice, așa că eu Îmi fac Întotdeauna un stoc Înainte de o călătorie. Întrebați-l pe bibliotecar ce anume este disponibil și când se va ține următorul seminar În legătură cu utilizarea materialului de la bibliotecă. Apoi, participați la seminarul cu pricina. 3. Creați-vă un plan personal de Învățare care să conțină și o declarație
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
În sine Ă evaluarea performanțelor angajaților Ă este una de care le e groază celor mai mulți manageri. Unul chiar mi-a spus odată că s-ar lăsa mai degrabă bătut decât să facă acest lucru. Altul a descris-o drept o călătorie anuală În purgatoriu! Dacă managerii se simt astfel, Închipuiți-vă cam cum trebuie să se simtă persoana evaluată... De-a lungul anilor, am auzit povești uluitoare despre procesul de evaluare a angajaților. Îmi aduc aminte de o doamnă care m-
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
Ă elicopterele și alte aparate de zbor (Ultra Lites) care nu depășesc altitudinea de 500 de metri. Din multe puncte de vedere, aceste planuri de zbor sunt niște obiective. Pentru a fi valide, ele trebuie Întocmite În scris Înaintea fiecărei călătorii. Îmi place să mă refer la cele nescrise cu numele de „obiective de elicopter”. Sunt acceptabile doar dacă nu-ți propui să zbori prea sus. Mulți manageri sunt, În principiu, de acord cu conceptul de obiective, dar puțini respectă etapele
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
au cultivat identități individuale prin formarea valorilor, prin crearea eroilor, prin Îndeplinirea unor ritualuri și rituri și prin recunoașterea rețelei culturale au șanse de reușită.” Terrence Deal și Allan Kennedy, CorporateCultures: The Rites and Rituals of Corporate Life În timpul unei călătorii de afaceri către Everett, Washington, am calculat greșit durata drumului și m-am trezit că ajunsesem cu o oră mai devreme la Întâlnire. Deși nu mă Încântă ideea de a pierde vremea În anticamera unui client, aș fi avut cel
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
drumului și m-am trezit că ajunsesem cu o oră mai devreme la Întâlnire. Deși nu mă Încântă ideea de a pierde vremea În anticamera unui client, aș fi avut cel puțin ocazia de a-mi revizui notițele din timpul călătoriei. Intrând În clădire și apropiindu-mă de recepție, am remarcat o vitrină care ocupa mai mult de jumătate din hol. M-am Îndreptat Într-acolo să văd despre ce e vorba. În spatele vitrinei iluminate se afla primul birou folosit de
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
respectivă, trebuia să Înveți să fii un vânzător ambulant. La propriu. Proprietarul dorea ca fiecare angajat, fie că vorbea cu clienții sau promova imaginea companiei, să fie capabil de a vinde ceva. Fiind expertul În vânzări, eram deseori Însoțit În călătoriile mele de afaceri de managerii altor departamente pentru a le oferi o oarecare experiență pe teren. În ceea ce-i privea, nu era vorba despre o experiență de Învățare pasivă. Cu toții trebuiau să-i poată spune clientului cum Îi puteau satisface
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
succesive, ca răsfrângeri ale unei emoții prezente, deschide drumul liricii retrospective europene. Exilul care dezbină ființa poetului implică recucerirea fericirii apuse și trăirea înfrângerii dureroase. Momentele principale ale dramei sale sufletești se desfășoară pe fundal cosmic despărțirea de Roma noaptea, călătoria pe mare furtuna, viața la Tomis iarna. Aceste proiecții ale eului său poetic depășesc animismul mitologic și prevestesc sonuri romantice. Ovidiu reflectă, pentru prima oară în poezia latină, nostalgia Romei, influențând astfel toți poeții care au slăvit gloria cetății eterne
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
noblețea sa nu era de blazon, ci de suflet, de spirit; cum ni se pare că Ovidiu vrea să sugereze când afirmă că Celsus jura că va veni la Tomis, cu condiția ca Maximus să-i permită să întreprindă o călătorie atât de lungă. Celsus venera căminul lui Maximus și nu ar fi fost pe locul al doilea după nici unul dintre prietenii acestuia (nobili), chiar dacă nu censul, nici numele ilustru al strămoșilor, ci integritatea și inteligența îi fac pe oameni mari179
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
trista recompensă pentru publicarea volumului Ars amandi. Există însă legături sacre care unesc poeții între ei, chiar dacă aceștia doi urmează căi divergente. Macer a fost ghidul lui Ovidiu când au vizitat superbele orașe asiatice și Sicilia. Și adesea, în timpul acestor călătorii, s-au întreținut în discuții interminabile. Amintindu-i atâtea elemente de viață comună, sulmonezul speră ca Macer să mai simtă încă afecțiune pentru el, la fel cum și Ovidiu mai simte pentru Macer, chiar dacă se află pe meleagurile îndepărtatei Sciția
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
parte, interzicerea accesului publicului la anumite libelli despre Cezar de către Augustus și, pe de altă parte, s-ar putea întrezări, în insistența trimiterilor ovidiene, caracterul discuțiilor interminabile pe care sulmonezul le-a avut cu prietenul său, Macer, în timpul lungii lor călătorii comune în Orient și în Sicilia. Suspectarea și ulterioară moarte stoică pe care și-a cauzat-o Macer, sub Tiberiu, ar fi deci punctul final, logic al unei atitudini constante de independență inclusiv "politică" față de instituția imperială. Prin urmare, Macer
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Tomis, față de orice alt loc de exil propriu-zis: nimeni nu a intervenit pentru a-i obține iertarea; decretul a fost dat în timpul absenței sale; la acestea s-au adăugat cuvintele aspre (aspera verba) din decret care i-au accentuat suferința; călătoria spre locul de exil a avut loc în timpul unei ierni deosebit de grele; perfida-i grămadă de prieteni s-a îmbogățit din bunurile sale; locul de exil era cel mai trist din lume, punctul cel mai îndepărtat de pe glob, unde nu
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
diferite. Iancu este un poet al juxtapunerii, al obiectelor neaglutinate, fără putința de a forma o sinteză pentru că de regulă lucrurile intră În poezie sub forma clișeelor literare. Chiar tradiționalul ohtat, bunul familiei, devine la Iancu Văcărescu „un grămădit ohtat” (Călătoria), iar suspinurile vin totdeauna În valuri (Nemulțumire cu nădejdea): „Înfocate scoț suspinuri Tot În valuri, tot În chinuri, Ce fac, mă primejduiesc.” Există o anumită foame de noțiuni și dorință de expansiune În lirica lui Iancu Văcărescu și asta se
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
apar din cînd În cînd În versuri, sînt pure convenții literare. Muzicalitatea versurilor le face uneori (observă just G. Călinescu) grandioase. Intervine, apoi, un al doilea aspect. Alexandrescu se adresează cu consecvență trecutului (ruinelor), amintirii și, sub puterea impresiilor de călătorie prin locuri istorice, scrie poemele lui de meditație și reverie, privind „de departe” reliefurile materiale. Acest „de departe” pune o distanță Între eu și obiectul liric. O distanță care permite „mărirea”, „Înălțarea”, migăloasa scenografie a grandorii. Meditația, reveria se desfășoară
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
fulger luminată, Ca valea chinuirei se vede sfngerînd.” Tudor Vianu credea că Gr. Alexandrescu „descrie o configurație, nu un peisaj”, lipsind descrierilor (În proză) elementele sensibile. CÎnd se discută acest aspect sînt citate, de regulă, două pasaje din Memorial de călătorie: unul despre Drăgășani, altul despre Tismana. O singură imagine poate fi reținută din primul: focul ce călătorea În spațiu și „se desfăcea În tărie”, o imagine luată, desigur, din literatură. Descrierea a doua este o schiță În proză, săracă pentru că
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
nici o insulă, fantezia nu-și asumă nici un mit. Cele două-trei fabule (Alceu către Spaho) introduse 1n text sînt prea ilustrative. Bolintineanu n-are o imaginație, cel puțin aici, pregătită să primească marile mituri. Fantezia lui este „un copil al rătăcirii”. Călătoria În jurul miturilor este mai favorabilă decît asumarea, subiectivizarea miturilor pentru că permite o acumulare de imagini, de simboluri, peisaje, iar acumularea Înseamnă, cum știm, o capacitate sporită de strălucire. Deschiderea prea mare a poeziei Îi Împiedică privirea să se concentreze asupra
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
anumită treaptă de Îmbătare Își Începe Bolintineanu cîntecul său. IX Vasile Alecsandri. O recluziune productivă. Retorica peisajului, peisajul retoricii. Alecsandri scrie cu precădere iarna, anotimpul pe care Îl detestă cel mai mult. CÎnd se face frumos afară, se pregătește de călătorie. Literatura este lăsată atunci deoparte, fără remușcări, pînă ce un nou val de frig, o ploaie răcoroasă, o ceață groasă Îl fugăresc, iarăși, În cămin. La adăpost de urgiile naturii, gustul pentru artă Îi revine, În tihna biroului fantezia se
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Întunecate ale lucrurilor. Veselul Alecsandri devine sumbru, superstițios, În plin sezon canicular se plînge de nestatornicia universului, o ploaie mai răcoroasă Îl scoate din fire, un vînt puternic Îl face să se gîndească la reaua alcătuire a lumii. Jurnalul de călătorie În Italia, superb roman de dragoste romantică, e dominat de obsesia timpului capricios. Îndrăgostiții sînt urmăriți de piaza rea a vremii, din Italia pleacă În Germania, din Germania fug la Paris ca să scape de timpul nesănătos, de aici aleargă spre
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
muza este disciplinată, spațiul (căminul) este favorabil. Alecsandri vorbește (Într-o scrisoare din 1881 către Bonifaciu Florescu) de o „sfîntă lene” și este cazul să-l credem. Deși scrie ușor, poetul nu se Întrece cu firea. Îi place să lenevească, călătoria fiind o lene În mișcare, o bucurie a spiritului meditativ. Lenea este Învinsă, de regulă, În timpul gerurilor năprasnice. Atunci conștiința acțiunii se trezește: „Voi Încerca, dar, Într-o zi a mă pune pe lucru, dacă mă va vizita strechea scrisului
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
și o practică, o Îndeletnicire care necesită o pregătire și un program. Poetul are cabinetul său și tabieturile de la care nu se abate. Se supune necesităților epocii (scrie, În afara versurilor, piese de teatru, compune narațiuni, adaptează altele, publică note de călătorie, cînd se produce un mare eveniment - Unirea, Războiul de independență - evenimentul este numaidecît celebrat), Însă necesitatea se adaptează disciplinei lui interioare. Orice accent de urgență este eliminat. Poetul are de la Început instrumentele trebuitoare pentru a exprima orice idee. Dispare din
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
se deschide, atunci, spre Bosforul În care se leagănă molatic delfinii, spre Veneția cu decorurile fastuoase și senzuale. Poezia Îmbrățișează și legendele iberice, un Pastel chinezesc și un poem În stil parnasian (Mandarinul) evocă eleganța și smalțurile Extremului Orient. Proza (Călătorie În Africa) relatează despre o lume total inedită pentru cititorul român. CÎteva imagini, golite de materie, trec și În poezie. Reveria le purifică și abstractizează. Obiectul poetic romantic se manifestă cu precădere sub formele imprecise ale generalului („il est genre
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
stele! Ca grădinile Armidei, ai un farmec răpitor, Și Siretul te Încinge cu-al său braț dismierdător. Umbra ta, răcoritoare, adormită, parfumată, Stă aproape de lumină, prin poiene tupilată. Ca o nimfă pînditoare de sub arbori Înfloriți, Ea la sînul ei atrage călătorii fericiți. Și-i Încîntă, și-i Îmbată, și-i aduce la uitare Prin o magică plăcere de parfum și de cîntare, Căci În tine, luncă dragă, tot ce are suflet, grai, Tot șoptește de iubire În frumoasa lună mai!” Literatura
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
un drog asupra simțurilor: produce uitarea, căderea Într-o beție reconfortantă. Umbra are, cu precădere, virtuți sporifice: „răcoritoare, adormindă, parfumată”. În limbajul facil mitologizant al lui Alecsandri, umbra este nimfa vicleană care atrage și dezmiardă cu farmecele ei discrete pe călătorii toropiți de cîntece și parfumuri („ea la sinul ei atrage călătorii fericiți”). În spațiul euforic al luncii apare un spațiu mai redus unde incertitudinile, dacă mai există, dispar cu desăvîrșire: poiana tăinuită. Lunca este un univers de armonii corupătoare, iar
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Umbra are, cu precădere, virtuți sporifice: „răcoritoare, adormindă, parfumată”. În limbajul facil mitologizant al lui Alecsandri, umbra este nimfa vicleană care atrage și dezmiardă cu farmecele ei discrete pe călătorii toropiți de cîntece și parfumuri („ea la sinul ei atrage călătorii fericiți”). În spațiul euforic al luncii apare un spațiu mai redus unde incertitudinile, dacă mai există, dispar cu desăvîrșire: poiana tăinuită. Lunca este un univers de armonii corupătoare, iar poiana tăinuită este inima lui. Aici se adună aristocrația luncii („floarea
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
nopții și, În genere, o eliberare (care ia forma vaporizării) de inerția materiei. Spațiul liric se deschide, În orice caz. Primește oaspeți. Natura redevine simpatică, receptivă, loc agreabil de plimbare. Promenada (micul voiaj liric) este o anticipație, o promisiune a călătoriei la care poetul a visat, iarna, În intimitatea cabinetului. * Lui Alecsandri Îi place să iasă și „În faptul zilei”. Contemplația este mai activă, intimitatea cu lunca mai puternică decît oricînd. Materia - În clocotul vitalității - „fură” gîndurile. După un tipar romantic
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]