823 matches
-
La semnul lui Hliboceanu, Costache a umplut din nou ulcelele cărăușilor și s-a retras strategic lângă hornoaică. Încet-încet, privirile cărăușilor au prins a se limpezi, limbile a se dezlega. Din când în când, se auzea câte o vorbă abia șoptită, aruncată de la unul la altul... Apoi era la mine în sat unul - a pornit să vorbească Ion Cotman cel tăcut... Aista parcă nu avea nici un Dumnezeu. Nu l-am văzut zâmbind nciodată... Da’ când era tânăr, nici atunci nu l-
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
aprinjoare, îl legă cu un fir subțire de borangic și-l lăsă să dea ocol unui țăruș de alun înfipt în pământ. Când hodorogită și bolovănoasă, când mânioasă și amenințătoare, când mieroasă și lingușitoare, când răcnită și gâfâită, când abia șoptită și gâjâită din gâtlej, vocea vrăjitoarei făcea pâcla nopții să vibreze de sunete neinteligibile și de melosuri păgâne. Cu 99 de picioare alergătoare/ Cătați-l, cercați-l,/ Să-i pară rudele și vecinii, frații și străinii/ Ca câinii ce hârâriesc
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
cer. Mă întrebam adeseori cum e să fii îndrăgostit. Îți simți inima bătând nebunește, un gol în stomac sau un fior nemaiîntâlnit, străbătându-ți trupul? Dragostea înseamnă vorbe frumoase, izvorâte de undeva din adâncul tău și spuse cu glas abia șoptit ca o adiere, la ureche? O atingere a mâinii celuilalt, poposind gingaș în palma ta? Înseamnă să simți prezența celuilalt permanent, chiar dacă nu e mereu lângă tine? Da, cred că așa trebuie să fie îmi spuneam, în gând. Și nu
Viaţa ca un fir de păpădie… by Claudia Mitră () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101021_a_102313]
-
se răcorească. Insolația! O să capete insolație! Și-atunci mogâldeața cenușie apăru din nou. Mamă! strigă. Vedenia o auzi. Se trase înapoi. Dispăru în porumb. Ce-i? întrebă bătrâna. Vine! spuse ea. Apleacă-te și seceră. Cine să vină! gâfâi bătrâna șoptit. Nora se aplecă aprinsă-n obraji, buimacă, prostită de căldură. Continuă să secere. Strânse paiele cu spicele grele în vârf. Harști! făcu secera. Un mănunchi! harști! Alt mănunchi, harști! Fată! Ziceai de-un om. Unde-i? Ce om? Își încordă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
se face din nou rău și renunță. Voința lui era să iasă la suprafață, să urce din acea risipire buimacă și să se agațe cu toate puterile de realitate. Auzi o ușă în apropiere deschizându-se, mișcare de trupuri, glasuri șoptite și, fără să i se precizeze impresiile, se prinse cu mâinile de stinghia patului cu intenția să se salte. Mușcătura violentă, până la os, din umăr, îl făcu să renunțe. Ridică numai capul. Zări atunci ca prin sită, și mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
să observăm imediat. O comedieexerciț iu pentru tehnică, pentru studiul de sine, particular, pentru căutarea eu-lui dimpreună cu cel al personajului. Nu toți elevii unui Maestru sînt la fel de străluciți, de deschiși, de permeabili la anumite gesturi, la anumite lucruri rostite, șoptite, la exercițiile de imaginație, la a cunoaște. E firesc să fie așa. Aș putea să zic că este, mai degrabă, o finețe în interpretările feminine ale Dorinei Chiriac, ale Lamiei Beligan, ale Mirelei Zeța și ale Deliei Seceleanu, minuțios atente
Spiritul unui călător by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/4611_a_5936]
-
față pe Doru, că nu i-a dat în nici un chip și niciodată vreo sumă de bani. Ioanide îi povesti cazul cu scrisoarea, ancheta făcută la sucursală. La toate astea Saferian clătina din cap și scotea intermitent cîte-un "of-of-of" cvasi șoptit. - E ceva la mijloc, mai spuse Ioanide. Te rog să cercetezi. Din nou Saferian oftă. În fine, îi explică lui Ioanide că n-avea nici un amestec în aceste magazine. - Nu sunt ale dumitale? - Mai mult nu decât da! râse melancolic
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
un zid alb și moale. Masajul n-ar fi putut dura mai mult de douăzeci de minute dac-ar fi fost făcut continuu, și atât și dura în zilele când așteptau la rând mai mulți pacienți, ale căror pași, voci șoptite și dregeri de voce bărbatul masiv le percepea cu ușurință prin ușă. Când însă eram singurul "client", mâinile lui mi se plimbau pe față și cîte-o oră-ntreagă, uneori concentrate, apăsând, vibrând și tremolînd anumite grupe de mușchi ca degetele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
gest brusc, pătrunse în sala din biserica Alambicului și se apropie apoi cu pași mari de Stin. Tânărul pierduse deja foarte mult sânge și nu mai putea să vadă nimic în jurul lui. Kasser se apropie și el și, cu glas șoptit, îl întrebă pe Abate: ― E mort? ― Nu încă, răspunse Radoslav. Alambicul distilează din sângele lui virușii cu care putem însămînța o altă populație de clone. În momentul acela, Kasser realiză că asista la ritualul cel mai tainic al Abației, la
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Tortura mă regăsește paralel Rana din mine de rana ta ciobită Ce urlă-n picături de dor rebel Știut știu să iubesc, rănit să fiu iubită. CĂTRE NICĂIERI Mi-am așezat pe umeri nefiresc Argint găsit în suflet de copil Șoptită rugăciunea retrăiesc Gonită din iubire Ăîn exil. Am regăsit în valuri amintirea Sirenelor ce încă n-au pierit Și din adâncuri moare nemurirea De glasul lor eu te-am ferit. Și peste clipa ce-a rămas amprentă Voi ști să
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
amară Amestecată-n vorbele aprinse Și în tăcerea care o să doară. În focurile ce se-aprind în mare Am regăsit norocul, nenorocă Apusul mă cuprinde a mirare Blestemului de-a arde fără foc. TĂCUTA TĂCERE Tresar tăcutele tăceri timide, Știutele,șoptite șuvoaie se ascund Torentele spre focuri se întind Suflet de piatră ce sapă în firide. Ascult acolo comori ce am pierdut Pe timpul ce-am trecut prezent E Țipătul din vise ce se aude mut Și viitor ce în lumină îl
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
norii departe Dar visul din mine, de noi ne desparte. Zborul spre ceruri e rugă curată Și-n visul din mine un înger se-arată. În ochii adânci se vede luminaă Adâncă-i privirea, pustie e tihna. E-atât de șoptită privirea din noi Am fost numai eu, acum suntem doi Și visul din mine ușor se-nfiripă Adun tot în palme clipă de clipă. Visul din mine aievea-i acum Pașii mei lasă urme pe drum Pornesc către tine, mă-
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
ai presărat o gamă inventată Un gând uitat în amintire Ai răvășit în mine o sonată Șoptită într-o clipă de iubire. Mi-ai născocit în suflet o altfel de durere M-am vindecat cu leacuri descântate Cu-n vis șoptit sau cu tăcereă Zâmbesc cu lacrimi plânse și uitate. AM Am un pui de bine-n palma dreaptă Și-un zbucium nefiresc mă împresoară Și-n suflet curcubeul ce așteaptă Să îmi răsară iară.a câta oara?! Altar din anii
JURNAL ABSENT by CATI GAVRIL () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1688_a_2950]
-
unde mai multe perechi de ochi se Îndreptaseră, spre ele privindu-le cu oarecare curiozitate. Ia te uită ! Se minunase Andreea, ne-au pus sub lupă de cum am intrat... Parcă te rugasem ceva. Nu vreau să atragem atenția spusese mama șoptit. Oooo! Mamă, n-ai să te schimbi niciodată. Tu nu vezi că lumea se poartă altfel? Toți fac ce pot ca să atragă atenția...iar tu...parcă te ascunzi. Draga mea, este important să știi cui vrei să-i atragi atenția
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
în suflet... Într-una din acele zile, pe care le blestemam, ședeam zgribulit într-un colț al țarcului... „Unde o fi colonelul Brad Filip? Unde? Unde?” - îmi bătea în tâmplă întrebarea, fără s-o pot alunga... Atunci o voce aproape șoptită s-a auzit în spatele meu: „Costăchele! Eu sunt. Eu, Brad Filip! Dacă m-ai auzit, întoarce-te încet și poartă-te ca și cum aș fi un sergent oarecare.” Am crezut întâi că visez... Mi am tras o palmă peste obraz, să
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
pentru care „nuanțele nu Încetaseră să existe”, care „nu renunțase la ironie, viciul «burghez» Înfierat de dreptcredincioșii proletcultiști ai Partidului”. Încerc să-l văd pe Paul Georgescu, În acei ani În care abia dacă Îi știam numele: „Cu o voce șoptită, de parcă nu s-ar Încumeta să-și spună răspicat părerea”, se strecura pe ușă, spune dl Campus, „cu pași șovăielnici, târând puțin piciorul beteag. Siluetă de adolescent firav, cu spinarea puțin Încovoiată și cu un umăr mai Înălțat decât celălalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
toată cunoașterea omenirii era ca o bomboană cu lămâie pe lângă soare. —Azi vreau să vă spun poveștile a doi oameni foarte diferiți. Vocea sa imaterială ieșea din boxele montate sus, pe pereți, plină de autoritate amplificată. Ultimele fragmente de flecăreală șoptită încetară. Cuvântul povești declanșă chicoteli înăbușite. Bloitov se holba la primul slide al lui Weber, o secțiune transversală coronală, cu scepticism fățiș. Domnișoara Nurfraddle încerca să înduplece un reportofon digital. Femeia cu puloverul pe gât îl privea pe Weber cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
să înghită așa ceva, ar trebui să telefoneze la uzina de apă. Tata dădea telefon. După ce m-am despărțit de Dorin, am intrat în casă și i-am găsit pe tata și pe mama în bucătărie. Jucau tocmai jocul de-a șoptitul, la noi în țară toți adulții îl cunoșteau. Unul vorbește cât poate de încet, celălalt tresare din când în când și face speriat ssst, ssst. Se pare că asta ne ferește de urechi străine. Știam că ai mei discută despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
amândouă puteai avea încredere oarbă. La nouăsprezece treizeci și unu, tata obișnuia să închidă televizorul. Economie de curent, zicea el, dar pe mine nu reușea să mă păcălească: știam că nu-i place chipul conducătorului nostru iubit. O spunea pe șoptite adesea, ori de câte ori eu trebuia să plec în altă cameră. Însă ușile aveau urechi și acelea erau ale mele. Mai știam că tata se pricepea să înjure bine și mult și o făcea temeinic, fără să piardă vreodată șirul. După asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
eram mic, mama și tata obișnuiau să stea în sufragerie, uneori și până la miezul nopții, ca să se uite la filme sexy - știam că așa se numesc, pentru că mă pricep foarte bine să trag cu urechea la ce-și spun pe șoptite adulții. Când veneau momentele culminante, ei nu săreau de pe canapea. Tăceau mai departe. Filmele sexy le vedeau pe posturi străine. Vecinii noștri le transmiteau, iugoslavii. Atunci se petreceau în televizorul nostru lucruri ciudate. Se petreceau în limbi străine, dar asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
și mama s-au dus în bucătărie, eu n-am avut voie, numai că au uitat să închidă ușa. Tata vorbea aproape în șoaptă. Dar, când ai timp de mai mulți ani același tată, te deprinzi să-i înțelegi și șoptitul. În ziua aceea, toți trei am fost foarte neliniștiți și eu așteptam la școală să se deschidă deodată ușa clasei și să vină unii ca să mă ia. Până la urmă, se pare că povestea cu disidența va deveni totuși o realitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
din cap. De câteva săptămâni, tata ne dăscălise întruna: „În cazul când vă întreabă cineva: plecăm la munte. Vizităm mânăstirile sau așa ceva. Ori mergem la mare, la rude. S-a înțeles?” Stăteam toți trei în sufragerie, vorbind mai mult pe șoptite. Mama și cu mine dădeam din cap. Acum ne-am împotmolit la graniță. Tata a dispărut de zece minute. A spus: „Merg să-l caut pe Ilie”. Ilie e un vameș căruia tata i-a dat bani ca să nu descopere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Să spui că plecai să mă spovedesc pân’ să intre popa în liturghie. Luară un drum ocolit și când trecură pe lângă casele în care-și ținea vodă curtea, Tudora se apropie de arnăutul care păzea poarta și-i spuse ceva șoptit. Acesta dispăru în curte și după câteva minute se întoarse spunând că vodă o așteaptă pe jupâneasa Stanca Brâncoveanu. Stanca duse degetul mâinii drepte spre buze cerându-i arnăutului să vorbească încet și se îndreptă spre treptele de marmură albă
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
acesta ar putea să scuze. — Și atunci cum rămâne cu apostolii? Ei urmăreau cel mai înalt scop din câte se pot imagina vreodată, dar nu au pus în slujba lui nici un fel de compromis. Așa că... Vorbe din tinerețe, spuse vodă șoptit. Domnul deschise ușița unei firide din perete, luă o pungă, o cântări în mâini și o dădu prelatului tocmai când acesta deschidea ușa. — Să poruncești la meșterii argintari din Brașov un potir ca cel de la Cotroceni pentru biserica din Drăgănești
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
creștinilor de răsărit să-și găsească împlinirea prin vânzarea celui pentru care se roagă toți ortodocșii din Balcani, Siria, Palestina și din insulele grecești de fiecare dată când la liturghie se deschid cărțile sfinte tipărite pe cheltuiala lui? Cu glas șoptit, fostul mare spătar Mihai Cantacuzino își expuse și el planul lui: — Astă seară spițerul domniei tale o să-mi cănească barba și mustățile, ba chiar și sprâncenele, monahul paraclisului, care pare a avea același stat cu noi o să-mi dea un
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]