1,629 matches
-
pe ici, pe colo și din pământul înierbat de ăst an, îmbibat de apă, ieșeau aburi. Priveam albastrul cerului printrun filtru de raze și deodată, prin liniștea ireală prin care se auzea doar dansul luminii, străbătu un zumzet ca de țânțar și o foaie de hârtie care zbura și cobora parcă spre noi la numai câțiva metri lăsându-se când pe o parte, când pe alta. Un manifest, mi-am zis! Dar de unde? Căci nu trecuse niciun avion. Din alte lumi
Editura Destine Literare by Livia Nemțeanu-Chiriacescu () [Corola-journal/Journalistic/90_a_412]
-
le (Nematocera) (din greaca "nematos" = ață, fir, filament; "keras" = corn, antenă) sau nemocerele (Nemocera) (din greaca "nema" = fir și "keras" = corn) este un subordin de insecte diptere care cuprinde țânțarii și alte insecte asemănătoare. Au antene filiforme, lungi, mai lungi decât capul și toracele, sau cel puțin cât capul și toracele, totdeauna alcătuită din peste 10 segmente. Aripile sunt înguste și lungi, picioarele lungi și subțiri, abdomenul lung, subțire și
Nematocere () [Corola-website/Science/332479_a_333808]
-
o colonie de hibernare de aproximativ 300 de lilieci de peșteră din Ordinul Microchiroptera, Genul Rhynophus, numit popular liliacul cu potcoavă, grație formei de potcoavă a pliului ce le înconjoară nasul. Liliecii nu au nevoie de ochi pentru a vâna țânțarii cu care se hrănesc. Ei emit o mulțime de „ strigăte” imperceptibile de către urechea omului. Pentru orientare folosesc ultrasunetele produse de vibrațiile corzilor vocale. Prin structura lui, laringele seamănă cu un fluier. Aerul expirat de plămâni, eliminându-se cu mare viteză
Peștera Polovragi () [Corola-website/Science/305857_a_307186]
-
legislativ. VEZI și: Steagul Ținutului Secuiesc, ilegal. Legea "secretă" care-i scoate din minți de maghiari Vicepremierii Kelemen Hunor și Liviu Dragnea au confirmat informația, scrie Gândul. Deputatul UDMR, Marton Arpad, susține că în problema steagului secuiesc se face din țânțar armăsar, dar că această lege va face referire la steagurile arborate de unitățile administrativ teritoriale. El spune că legea va intra în vigoare în acest an sau la începutul anului viitor.
Lovitură a UDMR. Dragnea și Kelemen au bătut palma by Roxana Covrig () [Corola-journal/Journalistic/30985_a_32310]
-
să îi redea chipul. În prezent, copilul stă acasă pentru că este respins de la școală din cauza aspectului său. El are doar câțiva prieteni care s-au obișnuit cu chipul lui. Părinții spun că fiului lor îi este foarte greu vara, atunci când țânțarii și căldura îi irită pielea. Ei au făcut apel la autoritățile locale pentru a primi suma de 30.000 de lire pentru a-și putea ajuta copilul să aibă un chip uman, informează Dailymail.
Băieţel desfigurat din cauza unui joc cu bricheta () [Corola-journal/Journalistic/58440_a_59765]
-
Și întrebările constante: Va fi stopat procesul de regenerare a tumorilor? Câte operații de extirpare se vor mai face? Și dacă procesul malefic nu va putea fi oprit? La sfârșitul lui iunie - un iunie mediocru, egal cu sine, aducător de țânțari noaptea și muște în jurul pachetelor cu mâncare ale pacienților, puse pe pervazul ferestrelor -, procesul de transformare a mea din omul sănătos în bolnavul incurabil se încheiase. Revolta, ca urmare a unui activ sentiment al injustiției și al cumplitei umiliri, fusese
Diagnostic by Mirel Cană () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1368_a_2725]
-
Dându-i un ordin lui Otsumi, Chikuami se ridică să-și strângă uneltele agricole și, în tot restul zilei, lucră cu un aer preocupat. După ce fu scos din magazie, Hiyoshi primi avertismente repetate de la mama lui. Toată noaptea îl ciupiseră țânțarii și avea fața umflată. Când i se spuse că avea să slujească la templu, izbucni în lacrimi. Dar își reveni repede. La templu va fi mai bine, declară el. Cât timp încă mai era lumină, preotul făcu pregătirile necesare pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
aveți? — Despre ce? — Despre rușinea de astă seară! Cum se numea clanul din Hachisuka terfelit atât de rușinos? Cei patru se retraseră într-o tăcere adâncă. Noaptea era înăbușitoare, fără nici cea mai slabă adiere. Fumul de tămâie pentru alungarea țânțarilor le intra în ochi. În aceeași zi, Koroku primise o invitație de la un însemnat slujitor din Oda la o ceremonie a ceaiului. Niciodată nu avusese gustul acestor solemnități, dar toți oaspeții erau persoane importante din Owari și avea ocazia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
zilei următoare se iviră printre ciripituri de păsări pe colinele împădurite. O casă dintre fortificații se trezise cu noaptea-n cap. — Matsu, Matsu! Matsunami, soția lui Koroku, privi în dormitor. Koroku era treaz, culcat pe o parte, sub plasa contra țânțarilor. — S-au întors oamenii pe care i-am trimis aseară la Mikuriya? Nu, încă nu. — Hm, mormăi Koroku, cu o expresie preocupată. Deși nepotul său era un nelegiuit care făcea numai rele, avea o minte ascuțită. Dacă povestea devenea urâtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
expresie preocupată. Deși nepotul său era un nelegiuit care făcea numai rele, avea o minte ascuțită. Dacă povestea devenea urâtă, oare ar fi simțit și încerca să scape? „Cam întârzie,” își spuse el din nou. Soția sa dezlegă plasa de țânțari. Fiul lor, Kameichi, care se juca la marginea plasei, încă nu împlinise doi ani. — Hei! Ia vino-aici. Koroku îmbrățișă copilul, apoi îl ținu la o lungime de braț. La fel de dolofan ca pruncii din picturile chinezești, băiatul era greu, chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
picturile chinezești, băiatul era greu, chiar și în brațele tatălui său. — Ce-i cu tine? Ai ochii roșii și umflați, linse Koroku pleoapele lui Kameichi. Enervat, băiatul începu să tragă și să zgârie fața tatălui. — Trebuie să-l fi ciupit țânțarii, răspunse maică-sa. Dacă-s numai țânțarii, n-avem nici un motiv de îngrijorare. — Uite tot așa se agită, chiar și când doarme. Tot alunecă de sub plasă. — Ai grijă să nu răcească în somn. — Sigur că am. — Și fii atentă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
în brațele tatălui său. — Ce-i cu tine? Ai ochii roșii și umflați, linse Koroku pleoapele lui Kameichi. Enervat, băiatul începu să tragă și să zgârie fața tatălui. — Trebuie să-l fi ciupit țânțarii, răspunse maică-sa. Dacă-s numai țânțarii, n-avem nici un motiv de îngrijorare. — Uite tot așa se agită, chiar și când doarme. Tot alunecă de sub plasă. — Ai grijă să nu răcească în somn. — Sigur că am. — Și fii atentă la vărsat. — Nici să nu vorbim despre asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
prăvălii și cumpăr pe datorie. Tokichiro își plesni coapsa: — Gonzo, contez pe tine. Luă un evantai și începu să-și facă vânt, cu mișcări ample. Sufla o briză de toamnă, iar frunzele de paulownia cădeau din belșug; zburau și mulți țânțari. — Cine sunt invitații? — Maiștrii de construcții. Probabil vor veni cu toții în grup. Tokichiro făcu o baie în copaia din grădină. Chiar atunci, de la intrsrae strigă cineva. — Cine e? întrebă servitoarea. Vizitatorul își scoase pălăria și se prezentă: — Maeda Inuchiyo. Stăpânul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
oarecare îngâmfare, nu numai în micul lui clan, ci și în întreaga lume. Ce pagubă! Însă nu-și putea arăta îngrijorarea și o ascundea de paji și de ceilalți servitori. În noaptea aceea, se târî mai devreme sub plasa contra țânțarilor. Dar, tocmai când era să adoarmă, un servitor se ghemui la intrarea dormitorului: — Stăpâne, e o urgență! Yamabuchi-ii din Narumi au desfășurat steagul revoltei și fac o demonstrație a pregătirilor de apărare. — Narumi? ieși Nobunaga de sub plasă și, încă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Genba se opri la marginea camerei alăturate și se prosternă la podea. Nobunaga își făcea vânt. Seara se simțea deja răcoarea toamnei care se apropia, dar în curtea castelului, cu pâlcurile sale dese de copaci, încă mai zburau roiuri de țânțari. — Nu e chiar atât de neașteptat, spuse în cele din urmă Nobunaga, aproape ca și cum ar fi mestecat și ar fi scuipat cuvintele. Dacă Yamabuchi-ii se revoltă, înseamnă că buboiul care se vindeca a început iarăși să coacă puțin. Vom aștepta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
și, după aceea, Mataemon începuse să se mai gândească. Pentru moment, era mai bine să lase lucrurile așa cum erau. Se părea că atât Nene cât și mama ei se hotărâseră, dar tatăl nu lua decizia la fel de ușor. Fumul tămâiei contra țânțarilor plutea pe-alături. Din bucătărie se auzeau zgomotele cuiva care pregătea vasele. Pesemne masa de seară încă nu se servise. „Muncește din greu,” își imagină Tokichiro. În lumina slabă din bucătărie, Tokichiro o văzu în sfârșit pe fata care hotărâse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
era greu să-și mai dea seama dacă era casa lui sau a altcuiva. Întrebându-se de ce toți erau atât de ocupați, privi prin camera de zi și bucătărie, după care fu nevoit să se retragă într-un colț, cu țânțarii, privindu-i pe ceilalți cum lucrau. Glasuri ascuțite dădeau ordine, alte glasuri ascuțite răspundeau. — Aranjați toate accesoriile personale ale mirelui deasupra garderobei. — Le-am pus. Sunt acolo și evantaiul și cutia de pilule. Pretutindeni zoreau fel de fel de oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ceremonia de nuntă, nu apucase să-l mai vadă pe Tokichiro, din noaptea trecută. — Vino aici, o chemă el. Nene continua să audă vocile părinților ei. În timp ce stătea acolo, întrebându-se ce să facă, deodată zări niște tămâie pentru alungarea țânțarilor, care fusese lăsată aprinsă. O luă și intră, timidă. — Aici dormi? Trebuie să fie o mulțime de țânțari. Tokichiro se culcase pe podea. Își privi picioarele. — A, țânțarii... Cred că ești doborât. — Și tu, răspunse el, înțelegător. Rudele au refuzat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
el. Nene continua să audă vocile părinților ei. În timp ce stătea acolo, întrebându-se ce să facă, deodată zări niște tămâie pentru alungarea țânțarilor, care fusese lăsată aprinsă. O luă și intră, timidă. — Aici dormi? Trebuie să fie o mulțime de țânțari. Tokichiro se culcase pe podea. Își privi picioarele. — A, țânțarii... Cred că ești doborât. — Și tu, răspunse el, înțelegător. Rudele au refuzat cu hotărâre, dar pur și simplu nu i-am putut lăsa pe bătrâni să se culce în odăile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
acolo, întrebându-se ce să facă, deodată zări niște tămâie pentru alungarea țânțarilor, care fusese lăsată aprinsă. O luă și intră, timidă. — Aici dormi? Trebuie să fie o mulțime de țânțari. Tokichiro se culcase pe podea. Își privi picioarele. — A, țânțarii... Cred că ești doborât. — Și tu, răspunse el, înțelegător. Rudele au refuzat cu hotărâre, dar pur și simplu nu i-am putut lăsa pe bătrâni să se culce în odăile servitorilor, în timp ce noi dormeam într-o cameră cu paravan auriu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Hideyoshi, ostașii obosiți și înfometați se repeziră spre mlaștină, alergând la vale cu o vigoare aproape ireală. Era o manevră negândită, care nu se putea numi nici strategie, nici măcar abandon de sine, căci călugării-războinici ascunși în adâncurile pădurii erau asemeni țânțarilor. Și totuși, goneau înainte, drept printre rândurile dușmane. Ceea ce, de fapt, sparse o breșă în liniile inamice, reușind să sfărâme în bucăți ambuscada pregătită cu atâta grijă. În timp ce alergau, ordinea se prefăcu în haos și toți oamenii se buluciră spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
numit „regele demonilor”. Toamna înainat cu fiecare zi. În zori, roua de pe iarba din jurul castelului era abundentă și rece. — Stăpâne, s-a întâmplat ceva îngrozitor. Glasul lui Fujikage Mikawa era neobișnuit de tulburat. În noaptea aceea, Nagamasadormise lângă plasa de țânțari care-i apăra soția și copiii, dar nu-și scosese armura. Ce este, Mikawa? Ieși repede din dormitor, cu respirația grea. Un atac în zori! Acesta fu primul lui gând. Dar dezastrul pe care-l raporta Mikawa era și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
arme de foc se luară la întrecere răcnind ordinul: — Foc! — Foc! Pământul se cutremură sub salva de detunături. Muntele se despică, iar norii se zdrențuiră. Fumul pulberii învălui palisada, iar caii și oamenii armatei din Kai începură să cadă ca țânțarii, în mormane de cadavre. — Nu dați îndărăt! strigau comandanții lor. Înainte! Atacând ne înverșunare palisada, soldații porniră să sară peste leșurile tovarășilor, dar nu puteau evita ploaia de gloanțe. Zbierând sfâșietor, mureau și ei peste ceilalți. În cele din urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
sa pentru sclavul negru. Ceea ce ne aduce la alt subiect: când Părintele Gnecchi intrase în prima audiență la Nobunaga, îi adusese daruri din străinătate. Lista cuprindea zece puști, opt telescoape și lupe, cincizeci de piei de tigru, o plasă de țânțari și o sută de bucăți de lemn de aloe. Mai erau și piese rare ca un cronograf, un glob pământesc, textuile și porțelanuri. Nobunaga înșirase toate aceste obiecte la expoziție și le admira ca un copil. Cel mai mult îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
râdă, ca și cum s-ar fi distrat. De ce plecase Kanbei în primele linii pe ploaia aceea? Ca de obicei, Hideyoshi era impresionat de spiritul neobosit al ajutorului său. Toranosuke se retrase în camera alăturată și puse lemne pe foc. Odată cu ploaia, țânțarii începuseră să iasă din ouă și în seara aceea erau deosebit de supărători. Focul încălzea și mai mult atmosfera deja înecăcioasă, dar cel puțin afuma și țânțarii. Ce fum e aici, comentă Kanbei, tușind. Șonticăi pe lângă paji și intră neanunțat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]