661 matches
-
stinge încet-încet - din cauza fumului industrial, a vaporilor de benzină, din cauza uzurii în timp. Noaptea, umiditatea intră în porii pietrelor, cristalizează acolo, îmbolnăvește piatra; dimineața, când soarele arde orașul, picăturile microscopice de apă se evaporă și lasă în pori goluri, carii, caverne minuscule. Colții de fier, de mult bătuți în marmură, ruginesc. Vin peste cariatide nori de praf, vânturi sărate, boli și ierburi abundente, serviciile de anastiloză fac radiografii ale pietrei, tubaje, analize. Pe urmă sunt avioanele cu reacție care fac să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
să încerce să meargă cu bicicleta fără roți ajutătoare? Socializarea e o condiție a supraviețuirii. Dacă rămâi singur, ești mai vulnerabil și nu-ți poți transmite genele mai departe. Este valabil pentru omul modern, așa cum era valabil și pentru omul cavernelor. Dacă rămânem singuri nu ne putem apăra, suntem mai puțin productivi, nu putem învăța de la alții și nu putem procrea. Frica de singurătate ne împinge să căutăm societatea semenilor. Neurofiziologul Giacomo Rizzolatti a descoperit că există în creier neuroni-oglindă. Aceștia
CARTEA FETELOR. Revoluţia facebook în spaţiul social by ALEXANDRU-BRĂDUȚ ULMANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/577_a_1049]
-
CONDUCE LA DOMNUL SCUDDER. LA NIVELUL TREI AJUNGI PRIN INTRAREA SECUNDARĂ NUMĂRUL 8, CARE SE GĂSEȘTE LA O SUTĂ DE METRI DEPĂRTARE SPRE VEST DE LOCUL UNDE TE AFLI. Voi fi acolo, spuse Marin. Nivelul trei era un fel de cavernă de oțel prost luminată. Un șir de lumini slabe parcurgea coridorul de la un capăt la altul și, din când în când, cum se îndrepta în direcția care îi fusese descrisă, traversa culoare în care luminile erau și mai distanțate unele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
avea acolo ecouri mici, iar uneori gâlgâieli de ape ce puteau deveni Cataracte. Erau acolo aluviuni și diguri, tot felul de chinuri pe care doctorul le reducea sumar la: - Azi avem în stânga un suflu cam cavernos! Erau, în adevăr, acolo caverne și abisuri, și precipitări de ape roșii și scocuri și vaduri, pe care Maxențiu, ca un turist tragic, le vizita cu de-amănuntul, în fiecare zi pe alte climate. Pe acalmii înșelătoare sau pe tempeste înăbușite, le străbătea cu precauțiune
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
gândul se ostenea cu planuri de persecuție. Găsise două sisteme pe care le specula: boala lui și pe Lică, ce-i revenise în minte cu dorințe de revanșă. Răutățile erau picături ce-i puneau sângele în mișcare, ce-i umpleau cavernele seci. Ca și copiii răi, lovea pe ascuns, cu teama de a fi lovit. Cum Ada își rărise acum vizitele, trimitea să o cheme, spunând că se simte rău. Alerga alarmată spre marea lui mulțumire că a putut să o
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
atunci să-l Învețe ce Înseamnă obiectele cele mai obișnuite În viața secretă a Japoniei. - O kagami, spusese ea, privind apele lacului, este un semn al soarelui. Este semnul zeiței Amaterasu, care, cu o oglindă, a scos Lumina divină din cavernă și a răsfrânt-o peste lume. Știi, Oan-san, ce reflectă oglinda? Tânărul tăcuse. Nu știa. Ce putea, oare, să reflecte o oglindă? Ce altceva decât lumea din fața ei? Ce altceva decât frumusețea ei sau amenințarea pe care o putea ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
o mențiune aparte merită inimosul Inocențiu Nicanor, neobositul doctor Pompiliu Stănescu, actorul Petrică Ciuraru, arheologul Ovidiu Ardei, în peștera respectivă au fost scoase la iveală, după minuțioase și îndelungate cercetări, oase de mamuți și de alte specii de animale ale cavernelor de acum cîteva milioane de ani. Noua peșteră a fost denumită de principalul ei descoperitor, arheologul Iancu Răgălie, " Cuibul viselor", un patetic și inspirat apel adresat tuturor speologilor și iubitorilor de drumeție din țara noastră...". După ce în articol se vorbea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
Cabinele de examen din rândul exterior păreau niște păstăi plesnite, ca și cum o presiune internă fantastică le-ar fi făcut să explodeze. Peste tot în pereții metalizați se căscau găuri cu marginile zdrențuite, de zece, douăzeci sau treizeci de metri diametru. Caverne întunecate care lăsau să se întrevadă, în fasciculele de lumină palpitând, un amalgam confuz de cabluri și mașinării str ălucitoare, partea exterioară a sistemului nervos al Mașinii moarte. Stând în fața ei, Gosseyn și-a imaginat-o pentru prima oară ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
că nu-mi sînt suficient. Nu mai pot concepe nici un sentiment viu. E atîta lipsă de iubire în mine că simpla mea respirație a început să mă plictisească și să mă sufoce. Ce minunat ar fi să-mi pot popula caverna sufletului doar cu încrîncenări și gelozii locale, să repopulez un univers interior cu atîta viață încît lumea din jur să-mi pară săracă și să-mi consum nenorocirea și extazul într-un mod suficient ca fericirea celor pierduți în propriile
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
colonizări pe alte planete. Aurora: Dacă știa Academia ce-o să pățească omul de pe Pămănt... Evelin: Experimentul cu omul de pe Pămănt este apreciat de către Academie ca cel mai reușit. Aurora: și apoi ne ați urmărit evoluția? Evelin: A început cu omul cavernelor, apoi tribul pănă la apariția marelor colectivități, sate, orașe. Toate au fost posibile datorită unei revoluții a metalului. A început epoca bronzului, apoi epoca fierului, un alt dar al Cerului. Desigur, ajutați de folosirea fierului cu mii de ani în
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
asigur că pe Marte cu milioane de ani în urmă viața se afla în stadiul embrionar de dezvoltare. Așa că, în urma cataclismului care a avut loc pe Marte, larvele nu puteau invada Pămăntul. Cele care au supraviețuit stau ascunse în adăncul cavernelor așteptănd ca milioanele viitoare de ani să refacă condițiile de viață pe Marte și să reia evoluția, teoria dv. Darwin: M-am liniștit... Dar ce s-a mai întămplat și se întămplă în circulația planetelor prin Cosmos? Profesorul: Numărul de
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
său este moștenitorul ambițiilor universale ale Japoniei și Germaniei, dar posedă și vocația exploatării lipsite de scrupule pe care o probează Uniunea Sovietică, dincolo de limes-ul central și est-european. Imperiul galben, cel care reușește să împingă armata de rezistență în caverne și în adâncuri de mare, unește pasiunea pentru distrugere cu o artă rafinată a terorii. În rama poveștii lui Jacobs se pot ghici referințele la realitățile pe care național socialismul le adusese în viața Europei ocupate : de la tentația turpitudinii până la
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
ne dezmorțim picioarele și ne pălmuim hainele să iasă praful. Ne îndreptăm spre amfiteatru, și ținem pumnii c-o să auzim ultimele cuvinte ale domnului Whittier. Eroziune Un poem despre domnul Whittier — Aceleași greșeli pe care le făceam când locuiam în caverne, spune domnul Whittier, le facem și azi. Așa că poate ne e dat să ne batem și urâm și torturăm unii pe alții... Domnul Whittier își apropie scaunul cu rotile de marginea scenei, domnul Whittier cu mâinile lui pătate, cu țeasta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
se să‑i privească În ochi, măcar pe furiș, cu o uitătură mijită, prin care s‑ar fi Întrezărit albeața, ca la lunatici, dar ei cântau psalmi și rugăciuni; astfel erau ei purtați de lunatici prin galeriile peșterii, pe sub bortele cavernei, printre găvane adânci cu temple din spumă de cristal, prin galerii Înguste cu arcada joasă. Dar de unde, oare, atâta siguranță În pașii lor, de unde acea liniște solemnă În care se deplasau printre atâtea obstacole, purtându‑și povara cu atâta sprinteneală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
Și blondul șir de forme, urcând din soare-n soare, În largurile vieții revarsă un trecut. Din călătoarea undă, din apele eterne, Îmi însușesc veșmântul acelor care mor, Și înnoit și ager alerg - subtil fior - Prin săli orgolioase ori umede caverne... Și astfel, în Pământuri croindu-mi vaste porți Spre ritmuri necuprinse de minte vreodată, Aduc Înaltei Cumpeni povara mea bogată De-atîtea existențe și tot atâtea morți. LAVA Te-nnăbușai în pâcla încinsei atmosfere, O! tu, noian de lavă ce-aveai să
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
Tânăra se duse la panoul de control. Se așeză pe fotoliul turnant și spuse: - Mergem. Ea trase de levier. Peste o secundă erau în bază. În jur era întuneric. În timp ce ochii se acomodau cu lumina difuză, Gosseyn constată că enorma cavernă de metal era mult mai mare decât cea a Celui Mai Mare Imperiu de pe Venus. Își îndreptă atenția către căpitanul Free. Acesta dădea instrucțiuni prin videofon. Veni la Gosseyn în momentul în care Leej se ridica. Spuse: - Un subaltern al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
de pe bărbie, excelențele voastre, domnilor care ne guvernați, poate că nu vă vine să ne credeți, dar valul care vine peste noi este cel mai rău dintre coșmarurile pe care le-a putut avea vreodată o ființă umană, nici măcar În cavernele Întunecate, când totul era teroare și groază, nu credem să se fi văzut așa ceva, v-o spunem noi care avem experiența primului cămin al apusului fericit, sigur că atunci totul era la scară redusă, dar imaginația ne poate ajuta și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
și erau scrisorile, și erau plicurile, și era Îndoitul, și era lipitul, vă veți Întreba cum reușea dacă nu are limbă nici de unde să-i vină salivă, asta, domnii mei, era În vremurile fericite ale artizanatului, când Încă trăiam În cavernele unei modernități care abia Începea să răsară, acum plicurile sunt din acelea numite autocolante, li se Îndepărtează fâșiuța de hârtie, și gata, dintre multele Întrebuințări pe care le avea limba, se poate spune că aceasta a trecut În istorie. Moartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
Sosești, punctual, la Universitate, îți croiești drum printre fetele și băieții așezați pe scările monumentale; te învârți, pierdut, între zidurile austere, pe care studenții le-au ilustrat cu scrieri enorme în majuscule și cu desene minuțioase - la fel cum oamenii cavernelor simțeau nevoia s-o facă pe pereții reci ai peșterilor, pentru a pune stăpânire pe lumea minerală, atât de străină și neliniștitoare, pentru a se familiariza cu acei pereți, a-i aduce în spațiul lor interior, a-i atașa de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
palmele lui, topește-mă în apele limpezi ale ochilor tăi, iubirea mea! Eu respect tradiția, Mioara, de a fi iarnă interioară! Dacă oamenii s-au închis în sine, eu de ce n-aș face la fel? Închisă ca tine, îmi privesc cavernele gândurilor. În gorgane oboseala curge pe străzi, voma veninului pe caldarâm, mizeria defecărilor mele peste oraș. Sunt în derâderea vremurilor! Așa cum vremurile sunt o derâdere! E prilejul de a ne vedea urâțenia. Mi-au murdărit mitul cu alte mituri, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
unei iluzii de a dispărea vreodată, am înțeles cu toții că Nilă însuși era o chintesență a tăcerii într-un Univers de Gălăgie. Numai că tăcerea era dominată de Noapte, în timp ce în jur era soare continuu. Refugiat în el, ascuns în cavernele de beznă, înconjurat de liniștea dureroasă, era normal ca ochii să vadă soarele umbrit de hăurile sale. Cu această peșteră în suflet, avea să-și parcurgă zilele sub soare. Nu a tulburat pe nimeni, nu a lăsat nicio urmă decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
hotărâtă la suprafață, simțind prin pori gradul de uscăciune al Pământului, cu grija pe care frica de umiditate îi alertă instinctul vizualizat, în mărime direct proporțională cu groaza și cu urletul de leu din epilogul vieții, o gură cât o cavernă, să-i zicem, gura tunelului de la Filești. (Nu zicem! Ei bine, cât a unui Pește!). Dacă ar fi știut că în clipa aceea gângania miriapodă va fi martora unui eveniment cosmic cu conotații mistice, la care și ierarhiile zeităților Cerului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Alții erau ca verdele smaraldului. Unii erau la fel de galbeni ca și aurul. Totul era superb. Nu ne închipuiam că vom putea găsi asemenea priveliști în subteran. Noi, eu cel puțin, îmi imaginam că va trebui să ne croim drumul prin caverne întunecate, umede, pline de primejdii și de tavane care vor putea oricând să se prăvălească peste noi. Încăperea în care ne aflam avea un stil clasic, spartan, dar totuși futurist și trainic. Era incredibil... Eram aproape optzeci de oameni în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mai prost întreținut. Becurile erau la mare distanță unul de celălalt, iar tenebra era prost îngrijită, mai bine spus, nu era deloc îngrijită. Mai mult, mirosul de care ne-am ferit la intrare persista în această parte a sistemului de caverne. Pe mijlocul tunelului era un tub de mari dimensiuni, având în diametru cel puțin doi metri. Era metalic și avea o culoare gri închis, din câte am văzut noi. Ăsta era drumul pe care-l căutasem. De aici, încă câțiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
senină, căci pierdeam totul dacă nu reușeam să-mi țin sângele rece. Dutrumof păru să nu-l bage în seamă pe moșneag. Se uita în continuare la mine cu disperare crescândă. DE CE GUVERNUL? Țipătul său a făcut ecouri în toată caverna, iar saliva sa a ajuns până la picioarele mele. Zadarnic. Care e planul tău? îl întrebai calm. Îmi scosesem revolverul și îl țineam în jos, lângă picior. Îl vedea. Disperarea nu-l lăsa să gândească prea clar, așa că tulburarea sa era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]