1,447 matches
-
care moare pe ghizdurile fântânii. Tatăl aude ursirea, astupă fântâna dar la 16 ani Băiatul Își făcuse loc sub spini și acolo murise. Tot În Mitologie românească, T. Pamfile consemnează că ursitoarele fac sau torc firul unui om, care este cotit prin toate locurile pe unde cel venit pe lume va umbla În viața lui, de la ursală până la moarte. Se spune că acel fir Îl dă Dumnezeu ursitoarelor, iar acestea Îl pun pe pământ, așezând pe el toate Întâmplările pe care
ACCEPȚIILE VIEȚII ÎNTRE NOROC ȘI SOARTĂ ÎN PROZA POPULARĂ by Ion –Horia BÎrleanu () [Corola-publishinghouse/Science/772_a_1549]
-
relatarea pățaniilor unui ingenuu și intervenția acestor puteri oculte este sporadică și mai redusă. Elementele devin puncte enigmatice de suspensie doar în final, atunci când tânărul trece iar prin fața conacului, vrea să se uite înapoi după fată, dar ,,a apucat să cotească la dreapta pe după morile bisericii și prispa conacului nu se mai poate vedea’’. Din această povestire lipsește desfășurarea simultană de notații pitorești și de implicații enigmatice, lipsește contrastul dintre desenul fin trasat și subtext, față de cel din povestirea anterioară. Văzut
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
înțelese ca întruchipări ale me moriei colective? Referința la mesianismul teologico-politic este esențială, întrucât tocmai orientarea mesianică a timpului este cea care dă con sistență acestuia din urmă și face posibilă transformarea memoriei în forme materiale concrete și gesturi culturale coti diene. În Trauer spiel und Tragödie (1916), Benjamin scrie: „Diese Idee der erfüllten Zeit heißt in der Bibel als deren beherrschende historische Idee: die messianische Zeit.“ Condiția de posibilitate a memoriei și a capacității sale de a primi chipul unor
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
derne bazate pe raportul amintit mai sus: „so nötigt sich die Frage nach andern Arten der Gewalt auf, als alle Rechtstheorie ins Auge faßt.“ O primă modalitate identificată de Benjamin este aceea a violenței nemijlocite, cea a „scopului pur“: în coti dian, expresia ei este mânia. În istorie, ea își află expresia în mit. În cel de-al doilea caz, mai interesant decât primul, violența decurge din sfera destinului (Schicksal). Ea nu este o metodă pedagogică, nu servește unui scop, ci
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
contribuția esențială la evoluția domeniului căruia aparține, confirmându-i totodată vocația și abnegația, situându-l printre cei mai productivi oameni de știință în speță, ing. dr. Mihai Cristea se bucură de întreaga noastră prețuire și reverențioasă admirație. Acad. Valeriu D. Cotea *** Privilegiu și onoare despre un om de seamă al științei agricole românești dr. ing. Mihai Cristea Așa simt, să denumesc următoarele rânduri ca pe un mare privilegiu și o deosebită onoare de a mi exprima aprecierile, gândurile și sentimentele față de
In honorem dr. ing. Mihai Cristea - membru titular al Academiei de Ştiinţe Agricole şi Silvice "Gh. Ionescu Şişeşti" by Dumitru Bodea, Silvia Străjeru, Marius Murariu () [Corola-publishinghouse/Science/1221_a_2384]
-
și critică literară, articole de cultură, documente inedite, traduceri. S. apare în condiții grafice deosebite, ilustrată cu reproduceri după picturile unor artiști clasici și contemporani. Colaboratori: Virgil Cândea, Eugen Simion, Răzvan Theodorescu, Constantin Ciopraga, Mihai Cimpoi, Fănuș Neagu, Valeriu D. Cotea, poeții Aurel Rău, Radu Cârneci, Gheorghe Istrate, Cassian Maria Spiridon, ș.a., prozatorul și dramaturgul D. R. Popescu, criticii și istoricii literari Irina Mavrodin, Al. Săndulescu, Emil Manu, Ioan Adam, Magda Ursache, Vlad Sorianu, Constantin Coroiu, Petre Ursache, Constantin Frosin, Florentin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289427_a_290756]
-
Leon (1933, Brovicea, Orhei stabilit la Drânceni); Strancu Neculai (1917, Zberoaia, Lăpușna, stabilit la Scopoșeni); Voadă Ilie (1913, Cosmirca, Soroca, stabilit la Berezeni) și încă mulți alții. La Huși, fuseseră găsiți următorii refugiați: Graur Palaghia (1891, Prohorovca, Lăpușna); Nicolaide Olga (Cotești, Cahul); Ștefănică Maria (1921, Boldurești, Lăpușna); Banari Simion (Bârlădeni, Hotin); Filaret Dangă (1896, Mindărești, Bălți); Mihalce Nina (1912, Pohribeni, Orhei) etc. Potrivi acestui tabel numerotat, pe teritoriul județului Fălciu și oraș Huși fuseseră înregistrați OFICIAL 253 de refugiați din calea
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
din nefericire accesibil automobilelor), și apoi urcă, pierzându-se într-o zonă sălbatică, pe care nu am avut încă timp s-o explorez, și unde stâncile mele gălbejite iau proporțiile unei frumoase și maiestuoase faleze. Pista de care am vorbit cotește însă spre interior, ducând în sat și dincolo de el. Satul se numește Narrowdean. Forma arhaică a numelui era Nerodene, și o impunătoare piatră kilometrică înfiptă pe țărm păstrează încă vechea ortografie a numelui. Cătunul e alcătuit din câteva străduțe, cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
venea pe la noi, pentru că o deprima și o enerva pe mama. Casa noastră era întotdeauna „tulburată“ de asemenea vizite, și după aceea era nevoie de o bucată de timp până să-și revină la normal. Când Rolls-Royce-ul lui Abel Arrowby cotea, în cele din urmă, dispărând de pe strada noastră, mama se cufunda în tăcere, răspundea doar monosilabic, în timp ce eu și tata pășeam în vârful picioarelor, evitând să ne privim în ochi. La școală mă simțeam fericit, deși nu legasem prietenii strânse
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
parte întunecate, în parte sclipind aurii. Fațada prelungă, frumoasă, a hotelului Raven se decupa distinct, cu toate detaliile-i arhitectonice, în strania strălucire a zilei. Tocmai începusem să uit de enervarea cu măsuța când am observat un bărbat care atunci cotise dinspre golf, înaintând pe drum, în direcția Capului Shruff. Era îmbrăcat într-un costum elegant, cu o pălărie din fetru moale, și arăta, în sălbăticia decorului înconjurător, discordant, ca o figură pictată academic într-un tablou suprarealist. Am urmărit din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
șovăielnică, m-am pomenit deodată scrutând depărtarea și pândind încordat. Ce așteptam? Monstrul marin? A doua zi, înainte de ora nouă, intram în biserică. Venisem pe un drum ocolit, cățărându-mă întâi pe stâncile aflate de cealaltă parte a digului, apoi cotind prin grozamă în direcția hotelului Raven, traversând mlaștina dinspre mare de la ferma Amorne, străbătând trei câmpuri și trei garduri vii, ghimpoase, și apropiindu-mă de Narrowdean dinspre interior, de-a lungul drumului principal. În felul ăsta, nu apăream deloc în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
acum. Am sărit de pe bancă și am pornit după ea. Când a traversat strada, a întors capul și m-a văzut, drept care a iuțit imediat pasul. Da, era Hartley și fugea de mine. Nu a intrat în prăvălie, ci a cotit pe ceea ce numesc eu „Strada magazinelor pescărești“. Când am ajuns la colț, alergând, nu era nicăieri de văzut. Am intrat în prăvălia cu echipamente pescărești, dar nu se găsea nici acolo. Îmi venea să urlu de exasperare. Am alergat până la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
în apele căruia se reflectau luminile hotelului. Luceafărul se preschimbase din aur în argint, iar luna se împuținase și-și definise un contur strălucitor. În cele din urmă m-am întors, cu gândul să intru în casă, dar când am cotit pe dig, am zărit o licărire curioasă în locuința mea, o lumină care se mișca. M-am oprit și am pândit. O clipă s-a deslușit îndărătul uneia dintre ferestrele din față un licăr clar, care pe dată a scăzut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
mele sfârșindu-se o dată cu predarea scrisorii și, în timp ce treceam pe lângă „Leul Negru“, mi-am spus că aș fi făcut mai bine să mă fi întors tot pe drumul pe care venisem. Oricum, în timp ce străbăteam cu pași lenți ulița satului și coteam pe potecă, urmărit, poate, de binoclul lui Ben, am început să mă simt nepăsător și puternic, așa încât și recentele mele precauții mi se păreau a fi o lașitate. Oare Ben mai stătea aplecat peste răzorul lui de flori, sau se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
firma care-l reprezenta pe năvalnicul „Leu Negru“. Și cârciuma era închisă, ici-colo se vedea câte o fereastră luminată, sătenii se duceau devreme la culcare. Pașii mei alergători reverberau ecourile grabei și ale spaimei. Am ajuns în dreptul bisericii, și am cotit, gâfâind, spre deal. Nu se zărea nici o lumină pe acolo [i drumul se așternea întunecat sub umbrele pădurii care-l domina. Mi-am încetinit pașii până la mersul normal, și mi-am dat seama că aproape îmi atinsesem obiectivul. Iată luminile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
șterg. „Ben și Mary“ a fost un nou șoc. Am pornit încet în direcția casei. Titus luă două sacoșe de plastic care zăceau rezemate de o stâncă, la marginea drumului. Astea-s bunurile tale lumești? — Nu chiar toate. Când am cotit pe dig, Gilbert a ieșit pe ușa din față a casei și a rămas împietrit de mirare. Mi-a dat prin minte că niciodată nu pomenisem de existența lui Titus nici față de Lizzie, nici față de Gilbert. Gilbert știa doar ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
Altminteri, cum ar fi putut Rosina să știe că venim? Gândul ăsta mă umplea de o mânie confuză și neputincioasă. Străbătusem satul, trecusem de biserica în care stătusem timid de vorbă cu Hartley cu atâta vreme în urmă, și am cotit pe deal, spre bungalov. Peregrine, conducând ca un nebun, cu obrajii aprinși, părea atât de absorbit în propriile lui gânduri, încât nu luă parte activă la desfășurarea evenimentelor, ba părea chiar nici să nu știe ce se întâmplă. Când mi-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
vitală. — Desigur, Perry nu-ți purta pică, niciodată nu te-a urât, a vorbit așa, într-o doară. Te iubea, îți era devotat, întotdeauna te pomenea cu mare admirație. Într-o după-masă, ne-am întors pe un drumeag care a cotit pe neașteptate în fața fermei Amorne, loc evitat, în general, de mine. Am trecut repede, însoțiți de corul unor dulăi întărâtați, și tocmai încercam o senzație de ușurare când, deodată, Bob Arkwright, patronul „Leului Negru“, s-a ivit de după colțul unei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
tăindu-mă, și m-am pieptănat. Mi-am luat haina, îngrozitor de șifonată, și portofelul. Pe cer trona un soare apos, dar aerul era rece. Am ieșit în pas alergător din cas\ [i am str\b\tut digul rutier, apoi am cotit spre sat. Curând, am fost nevoit s\ m\ opresc din alergat, pentru că un fel de nor de slăbiciune mi-a învăluit trupul, și m-am simțit cuprins de un vertij. Mi-am încetinit mersul, respirând cu grijă; și abia atunci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
închis fereastra forțată, apoi am ieșit pe ușa din față. Femeia din casa vecină m-a privit dezaprobator, ba chiar și-a deschis fereastra și m-a urmărit din ochi în timp ce coboram dealul. Când am ajuns la poale și am cotit la dreapta spre ulița satului, am văzut deodată o figură familiară apropiindu-se de mine. Am fost conștient că e cineva pe care-l cunosc și pe care nu-mi face plăcere să-l văd, chiar înainte de a-l recunoaște
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
patul armelor, și cu bocancii pe el, doborându-l întins în drum.. până nu mai știu nimic... Clopotul bătea rar.. rar.. rar și adânc într-o dungă.. glasul lui de bronz era ca un fior în carne.. o chemare... Dricul coti pe o uliță strâmtă și bolovănoasă, și, urcă la cimitir... Trupa de milițieni, cu Baltă în lanțuri, târându-l pe mijlocul drumului, se îndrepta înspre capătul de sus al satului. „ - La Piatra, îl duc... la Piatra, la proces !”, murmurau batrânii
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
pe înțelegerea căruia contam, reușind să-l conving să se evite ceva precipitat. Așa încât, a doua zi, expediția a pornit la drum în traversarea Subcarpaților Curburii pe Valea Putnei spre "Vidra-Poarta Vrancei" (cum corect îi spune un autohton, Valeriu D.Cotea, devenit ieșean, marele oenolog al României), unde un tren mic, tip mocăniță, ne-a transportat până la Focșani, și de aici cu trenul normal până la Iași, punctul terminus al unui nou traseu pe care am devenit, fără voia mea, un subiect
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
prefața cărții "Munții Bârgăului" de Eugen Rusu. BARBU N. (2000), Obcinele Bucovinei, cadrul natural și turistic, Ghidul excursiilor celei de a XVI-a Conf. Naț. de Șt.Solului, nr.30. BARBU N. (2001), Dimensiunea internațională a activității acad. Valeriu D.Cotea. BARBU N. (2002), Etapele dezvoltării studiului solului în România, în vol. "Știința solului în România în sec.XX", Ed. Cartea pentru toți, București. BARBU N. (2002), Rarăul între turism și știință, prefață la cartea "Masivul Rarău" de Constantin Rusu. BARBU
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
N. (2006), "Prof.dr. Victor Sficlea in memoriam" (manuscris). BARBU N. (2007), "Prof.dr. Ioan Stănescu la a 70-a aniversare", An.Șt.Univ.Iași. BARBU N. (2007), " Profesorul Mircea Savul din amintirile unui geograf" (sub tipar). BARBU N. (2008), "Acad. Valeriu D.Cotea un om ghidat de cultul cărții, al muncii, al omeniei și prieteniei" (sub tipar). BARBU N. (2008), "Prof.univ.dr. Elena Erhan la a 75-a aniversare", An.Șt.Univ.Iași (sub tipar). BARBU N. (2008), "Întâlnirea cu destinul" autobiografie BARBU N. (2009
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
130 p.). BARBU N., UNGUREANU AL. et al. (1987), Geografia municipiului Iași, Într.Poligr., Iași, (312 p.). BARBU N., BĂCĂUANU V. (1990), Considerații asupra "Culoarului Bîrgău-Dorna-Valea Moldovei", Anal.Șt.Univ. "Al.I.Cuza" Iași, t.XXXVI, s.II.c. BARBU N., COTEA V.V. (1993), Vignoble de Odobești. Écosystème, Rev. Académie Suisse du Vin", nr.32. BARBU N., COTEA V.V. (1994), Vignoble de Cotești. Écosystème, Rev. "Académie Suisse du Vin", nr.33. BARBU N., LUPAȘCU GH., RUSU C. (1995), Sinteză pedogeografică preliminară asupra
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]