682 matches
-
cumpărate în București. Pentru tine... oferă buchetul Lilianei. Ochii femeii par și mai vii, licărind prin lentilele ochelarilor, alungindu-se spre tîmple pînă seamănă cu două migdale, iar buzele, conturate brusc, depărtîndu-se ușor în timp ce șoptesc un "mulțumesc!", dezgolesc albul unei danturi frumoase. Coborîm imediat, să mai zăbovim la o cafea în hol, spune Mihai, înviorat brusc. Doar să mă spăl pe mîini și pe față... Primul lucru pe care îl zărește în oglinda mare, cît jumătate din peretele băii, este zîmbetul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
urmă, într-o zi, cînd se plimba cu ea prin oraș, s-a salutat cu un prieten pictor, care trecea pe celălalt trotuar. Pictorul a traversat strada spre ei. Mihai parcă-l și vede venind: netuns și nebărbierit, doar cu dantura albă, superbă, lucind amenințătoare. "Tata, ba-bau!..." a îngînat Cristina, agățîndu-i-se de mînă. Apoi, noaptea următoare, prin somn, fetița a tresărit de cîteva ori, începînd să plîngă. Mihai știe că nu-i explicase Cristinei cum arată bau-bau, dar în mintea ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
cameră pătrunde domnul Holender, directorul Operei din Viena, sosit pentru sărbători în Timișoara natală sau, poate, special pentru această ocazie. Este un domn către 70 de ani, elegant, pomădat și semănând teribil cu Frank Sinatra bronzat, după ce își pusese o dantură nouă și relansase hit-ul Strangers in the night. Are de aceea un smile dezinvolt și de cum pășește în cameră, începe să vorbească scoțând din buzunarul de la piept, cu un gest ocrotitor și grijuliu, o hârtiuță ponosită pe care i-
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
puțin În piscină. Nilda le spuse țipînd cît o ținea gura că și aici aveau piscină și protestă furioasă foc, fiindcă masa era pregătită, prea se Întîmpla des, nu era de loc frumos din partea lor! RÎnji la Susan dezvelindu-și dantura stricată. Sălbatica țipa Îngrozitor: pe ea nu o plăteau ca să muncească de pomană! O mulțime de oameni mor de foame În Perú și În casa asta mîncarea se aruncă la gunoi! Susan, Înspăimîntată, spuse că ar fi bine ca tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
neurastenie mai avea o mulțime de manii, se simți Îmbătrînit deodată, obrazul stîng i se acoperi de riduri și Începu să-l urască pe Juan Lucas și pe toți invitații, fiindcă el la ora zece fix trebuia să-și scoată dantura falsă. „O să-și revină el. Susan, o să-și revină“, Îi spuse, Încercînd să se stăpînească și luînd-o de braț ca s-o ducă Într-un colț al terasei de unde Lima se vedea destul de bine. „Dar văd că tremuri, Ernesto“, Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și ieși glonț după apă, ca să poată lua pastila albastru electric de la nouă și jumătate și fiindcă vidul din fața lor, hăul imens și negru al nopții În partea asta a colinei Îl Îndemna cu o forță irezistibilă să-și azvîrle dantura spre Lima, spre Monterrico În orice caz, da, Altamira simți că nu mai poate suporta și Își privi mîinile foarte albe brăzdate de vene albastre, asemenea pastilei de la ora unsprezece, dar nu-și găsi nici de data asta liniștea, nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
prinde puteri noi pentru a aștepta În compania lui Susan ca lumea să Înceapă să plece și Juan Lucas să Înceteze s-o mai necăjească pe sălbatica asta mică, Își făcu socoteala că ar putea suporta o dată, În ziua aceea, dantura falsă pînă la zece și jumătate. Susan În același colț al terasei Îl primise cu un zîmbet, Îi luase paharul din mînă și așteptase ca el să deschidă iar vorba. — E foarte dezordonată suedeza asta, Îi spuse, ceva mai Însuflețit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
o culoare portocalie și nu se potrivea de loc cu albastrul electric al pastilei și lumea se răsturnă iar cu dosul În sus, cu Monterrico cu tot. Îi trecu prin minte că trebuia să-și ia rămas-bun de la musafiri fără dantură, aveau să-l vadă cu fața scofîlcită și brăzdată de riduri și poimîine era duminică după-masă. Fu cît pe-aci să se arunce de pe terasă din vîrful colinei, cu dantură cu tot, dar se stăpîni fiindcă bărbatul trebuie să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
minte că trebuia să-și ia rămas-bun de la musafiri fără dantură, aveau să-l vadă cu fața scofîlcită și brăzdată de riduri și poimîine era duminică după-masă. Fu cît pe-aci să se arunce de pe terasă din vîrful colinei, cu dantură cu tot, dar se stăpîni fiindcă bărbatul trebuie să fie mai tare decît femeia și, În numele rasei albe, se Întoarse să se uite la casa lui spațioasă, cu Întinsul patio luminat misterios, poate că priveliștea asta reușea să-i alunge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Se mai apropiară și alții pentru a-și lua rămas-bun În timp ce avansa și el le spuse: vă conduc, domnilor, zîmbitor și spunîndu-și: „Au Început să plece mai mulți, dacă lucrurile merg mai departe tot așa, voi reuși să-mi scot dantura Înainte de zece și jumătate și să iau pastila albastră pe la unsprezece ca să dorm și copiii mei și proprietățile și totul și Germania...“ — Susan, draga mea! strigă Juan Lucas ca un spaniol adevărat. Ea era cît pe-aci să moară de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
totul înfățișării lui impunătoare, cu voce înceată, afabilă, Afanasi Ivanovici începu una dintre drăguțele lui povestiri. (E locul să spunem: era un om foarte arătos, impunător, înalt, puțin încărunțit și destul de corpolent, cu obrajii moi, rumeni și cam pleoștiți, cu dantură falsă. Se îmbrăca bogat și elegant și purta lenjerie extraordinară. Nu te mai săturai privindu-i mâinile puhave, albe. Pe degetul arătător de la mâna dreaptă avea un inel scump cu briliant.) În timpul povestirii lui, Nastasia Filippovna își studia cu atenție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
că olarul Bishen Singh nu-i așa un om deștept. Nu e bun decât să facă băieți. Șase la număr, dintre care doar doi au murit. Asta n-ar fi mare ispravă, pentru că toți au moștenit mintea lui înceată și dantura proastă, care strică totul. Căci Bishen Singh nu are minte deloc. Numai el și-ar putea trimite fii la piață pe vremuri tulburi ca acestea. Numai fii lui ar putea fi atât de lipsiți de curiozitate, încât să ia un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
și să venim la plantat dinți la prețuri astronomice. Ce m-a frapat însă a fost lipsa totală a perdelelor. Se vedea absolut tot prin geamuri. Doi casapi, cu halate pătate de sânge, aplecați peste doi cetățeni, dezbârnau în tandem danturile stimabililor, după care îi puneau să scuipe și să-și clătească ce a mai rămas din cavitatea bucală. Mă uitam fascinat, ca la Discovery. Ba, chiar aș fi vrut să-i fac semn ăluia mai gras, că mi s-a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
-mi aduci aminte. Ripley, ocupă-te de copil. S-a lipit de tine și nu-ți mai dă drumul. ― E reciproc. O strânse pe Newt la piept. ― Vasquez. poți să ne acoperi până la așezarea navetei? Femeia îi zâmbi, dezvelind o dantură perfectă. ― Ce întrebare?! Mângâie patul vibratorului. Caporalul se adresă și ultimului membru al grupului. ― Vii cu noi? ― Nu încerca să fii haios, mormăi Burke. ― Nici n-aveam de gând. În nici un caz aici. Locul ăsta nu are nimic haios. (Branșă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
și invers. Dar problema e alta. — Ce problemă?! - făcu hangiul. — Fetei îi lipsesc doi dinți - răspunse pan Bijinski. în calitate de tată trebuie să te îngrijești să aibă de toate. Din 1317, de când e atestată familia Potoțki, toți membrii ei au avut dantura completă. De altfel, măseaua de minte e pe stema familiei. — Și eu ce pot să fac?! - zise uimit hangiul. — Vei plăti despăgubiri: fata va fi dusă la Cracovia și i se vor pune doi dinți de aur. în plus, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
niente picior peste picior, eventualul mic neg poznaș de pe năsucul în vânt, ci și de ecourile întretăiate pe care le trezeau în el trecerea molatecă și rău prevestitoare a motanului negru al gazdei, strunga imposibil de ocolit cu privirea din dantura tatălui fetei, carpeta de pe perete cu BUCATE BUNE EU GĂTESC PENTRU SOȚUL CEL IUBESC etc. întrebări chinuitoare frământau mintea sa fragedă: ce legătură există între lucruri? Sunt ele dispuse la întâmplare? Să nu existe nici o relație între, de pildă, micul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
mai putea sta de vorbă, se grăbea foarte tare. El bătu, cu înțelegere, palma lui stângă peste palma ei. Grăbește-te, grăbește-te, cât mai ai vreme, surâse, aproape închizând ochii. Sidonia observă că, în sfârșit, își pusese la punct dantura, mereu avea probleme, ba i se macera vreun dinte, ba i se strica vreo lucrare, era și tipul de om fricos care amâna să se prezinte la stomatolog până în ultima clipă. Acum avea timp pentru toate, aproape că-l invidia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
legi, nici la copii. O adevărată spălare a creierului. Ți-am spus că dumneata iradiezi liniște? Iradiez? Întrebă Dimitrie și surâse furat de vreun gând. În tot cazul, aflu abia acum că sunt un furnizor de mare preț. Râse. Avea dantura puternică, fără nici o defecțiune. Sidonia îl privi mirată. Cât îl invidia! Pricomigdalele erau foarte bune. La ceai, după gustul ei ar mai fi fost necesar un pliculeț de zahăr, dar Sidonia nu spuse nimic, multe femei din motive estetice consumă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
a cărui durată să se mărească de la o zi la alta. Ar fi catastrofal, îi răspunse Sidonia. Atunci când nu gândesc lucid și real, visez și visul e mai păcătos decât o durere de măsele, vă spun adevărat. Își aminti de dantura ei, toată compusă din lucrări, executate, în timp, de diverși tehnicieni. Se putea compara cu dinții naturali ai lui Dimitrie, sfidător de puternici, aproape jignitori? De altfel observase și schimbarea bărbatului, gestul mascat de a se uita la ceas. Sidonia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
mers. Auzi, Nik, a spus la masă Nina, arătând către perechea ce mânca piure de cartofi din aceeași farfurie de tablă, când vezi atâta amor mare, mare amor mare, ți se strepezesc dinții. Zău, așa. Alexe a zâmbit. Avea o dantură foarte urâtă. A privit perechea ce se hrănea, insensibilă la vorbele lor. Nu fi cinică, Nina, a rostit mai apoi serios. Poate amândoi s-au gândit că ei niciodată nu au fost capabili de atâtea tandrețe? În tot cazul, Nina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Am Înțeles: Britz, Vogelsang, Chérie, muncitorii de la șantier, de peste tot... nume multe, martori mulți. Asta e bine. Își dădu la o parte agenda cu spirală. Părea că am scăpat basma curată, cel puțin pentru moment. Clicăind cu stiloul aurit În dantura sa, inspectorul părea să cântărească alternativele. Trecu un minut, apoi Încă unul. În sfârșit, Îndreptându-și spatele, deschise servieta și scoase un dosar. — Da, deci ne-am Înțeles, domnule Knisch, nu-i așa? Aveți o... Cum să formulez? O atitudine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
și blondul care coborâse scările când l-am vizitat pe Karp la fundație s-a transformat În crăcănatul de Boris. Când a apărut și inspectorul Wickert, cu o insignă sovietică pe guler și o mustață stufoasă, chiar deasupra splendidei sale danturi, m-am simțit obligat să Închid geamul, deși, În câteva minute, temperatura a atins cote insuportabile. Acesta a fost primul lucru pe care l-a observat și Anton când a trecut pe la mine. — Ce dracu, Knisch, faci prăjituri? M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
urmă, și cancelarul Sănătății era un ucigaș În ochii legii - „cel puțin atâta timp cât anumite paragrafe nu vor fi rescrise, domnule Knisch. Și, sincer să fiu, mă Îndoiesc că vor fi. “ Bătând gânditor cu creionul În caiet, apoi În propria-i dantură, Wickert accentuă faptul că Manetti preferase să ignore aceste activități eugenetice, probabil pentru că le considera o favoare făcută societății. Oftă, recunoscând că, dacă era cazul, s-ar putea să-i susțină punctul de vedere. Mai rău, din punct de vedere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
persoană de teapa lui. Ridică privirea. Înțelesesem aluzia, nu? Mulțumită lui Hatz, Froehlich reuși să cumpere echipament nou, inclusiv o cantitate importantă de literatură cenzurată, pentru scopuri „educative“. Acum vedeam Încotro se Îndreptau astea, nu-i așa? Wickert Își umezi dantura din nou. — Frăția, am oftat. Poșeta voluminoasă era destul de incomodă. Dar În loc să mă ajute, inspectorul declară că Felix Karp fusese mâna dreaptă a lui Froehlich. — Sunt prieteni vechi, domnule Knisch. Am descoperit că ambii au crescut la Kolberg. În primii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
202. Karp nu putea risca să-mi amintesc acte compromițătoare. — Trebuie să vă ascundeți până când reușim să Îndreptăm situația. Cine știe ce are de gând să facă Froehlich, odată Întors? Pentru ultima dată În dimineața asta, Wickert Își plimbă rânjund plimba peste dantură. — Vreți să spuneți... — Exact, domnule Knisch. Cangrena se Întinde la toate nivelurile societății. Cancelarul Sănătății are prieteni sus-puși - chiar și la poliție. Și dacă nu... Cu siguranță Îmi observă nedumerirea - sau și-a dat seama, la mijlocul propoziției, că mă referisem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]