1,083 matches
-
nu cumva moartea Lui să aducă mântuirea neamului omenesc, [Iuda], preocupat de mântuirea neamului omenesc, l-a predat pe Cristos”. Alt grup, mult mai radical, văd În Iuda singurul apostol cu discernământ, care a recunoscut În Isus un pseudo-mântuitor, un impostor. Prin urmare, nu mai avem de-a face cu o trădare, ci pur și simplu cu eliminarea adversarului „bunului Dumnezeu” gnostic. Exegeza gnosticilor utilizează, cum se știe, provocarea și paradoxul. Ea reabilitează principalele personaje negative ale Bibliei, plecând de la principiul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
a melancoliei. „Isus este cel mai mare dușman al tău și al nostru”, Îi spune pe șleau. Trebuie să-L predai, trebuie să-L elimini, pentru a-ți recăpăta liniștea dinainte. Nici vorbă să fie Fiu al Dumnezeu, e un impostor de ultimă speță, un arogant, care-și bate joc de voi și În primul rând de tine. În plus, El Îi Împinge pe oameni să-și trădeze natura, datinile, familia etc. Un asemenea mesaj nu poate veni de la Dumnezeu. Într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
la vârsta de 13 ani și scrie în genul Commedia dell'arte, din anii tinereții lui. Între cele mai celebre piese scrise și realizate sunt: Le Misanthrope ("Mizantropul"), L'École des femmes ("Școala femeilor"), Tartuffe ou L'Imposteur ("Tartuffe sau impostorul"), L'Avare ("Avarul"), Le Malade imaginaire ("Bolnavul închipuit") și Le Bourgeois gentilhomme ("Burghezul gentilom"). Ajutat de Philippe I., Duce de Orléans - fratele lui Lodovic al XIV-lea - Molière apare în fața regelui cu o farsă imaginată de el, Le Docteur amoureux
[Corola-publishinghouse/Science/84989_a_85774]
-
obligatoriu. El a parcurs însă un drum ascuns în anii optzeci, scrisul devenind pentru autor o supapă de supraviețuire. Romanul este practic unul de sertar. Acțiunea cărții se petrece în mediul cunoscut scriitorului, într-o clinică de chirurgie. Un profesor impostor, Zugrăvescu, ajuns prin fraudă și compromisuri politice în fruntea instituției, dispune discreționar de soarta subalternilor săi. Spitalul devine, prin extensie, simbol al sistemului totalitar. Nu trebuie căutate neapărat chei pentru lectura acestui roman, care se cere interpretat, mai degrabă, ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285519_a_286848]
-
îi luase cu douăzeci de ani în urmă identitatea, logodnica și ideile. Consultat, filosoful crede că este vorba de o halucinație, apoi, când faptele se precipită, pune la cale un asasinat ce eșuează datorită unei femei energice și drepte, soția impostorului Chițimia I și logodnica neprihănitului Chițimia II. Femeia întinerește și pleacă de acasă cu vechiul ei logodnic, iar Chițimia I caută să-și regăsească adevărata identitate. Fantasticul este tratat într-o manieră realistă, parabola se slujește de regia unei drame
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285548_a_286877]
-
acasă cu vechiul ei logodnic, iar Chițimia I caută să-și regăsească adevărata identitate. Fantasticul este tratat într-o manieră realistă, parabola se slujește de regia unei drame obișnuite, însă înțelesul parabolei nu mai este atât de simplu. Chițimia I, impostorul decrepit, parazit (se lasă întreținut de soția lui), s-a substituit altui Chițimia (Chițimia II) cu douăzeci de ani în urmă, traficându-i apoi ideile. Chițimia II ar putea fi imaginea pură, curajoasă a unei tinereți ce a fost apoi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285548_a_286877]
-
ambele trei chestiuni. Am cetit o carte interesantă, semnată I. Hoover, șef al poliției federale a U.S.A.: "Crima în Statele Unite". În unul din capitole autorul vorbește de un tip extraordinar patologic, G. Means, fost polițist de fapt escroc și impostor, cel care a scris o enormă minciună referitoare la otrăvirea fostului președinte Hoover, care a fost amestecat în răpirea copilului lui Lindberg și alte multe ticăloșii. Carieră isprăvită în închisoare. Mongolii au jucat în istorie un rol pitoresc (Gingis-han, Tamerlan
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
nu o dată au „aplicat” cu fervoare comandamentele de tip bolșevic, potrivnice tradiției și valorilor românești. Un Mihail Sadoveanu (Mitrea Cocoră, un P. Dumitriu, un T. Popovici și, parțial, Eugen Barbu sau Marin Preda, deoarece „nocivii”, spunea Manolescu, nu au fost impostorii și veleitarii momentului, ci scriitorii de talent! (Pentru o simplă comparație, În aceeași perioadă, stalinistă, În Polonia, Iwaszkiewicz, un Sadoveanu polonez, scrie Maica Ioana a Îngerilor!Ă. Și În cazul „celor doi”, Titus Popovici și P. Dumitriu - acesta din urmă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
otrăvite În direcția unor nume ilustre precum T. Maiorescu, Ion Barbu, Lucian Blaga! Și, ca și În cazul creatorilor de mai sus, am citat doar critici de reală Înzestrare și de vocație, nu amintim aici de liota de grămătici și impostori care cresc precum ciupercile după ploaie la orice schimbare radicală de regim politic sau polițienesc. Da, pagina a treia a Contemporanului - Ideea europeană a rămas brusc albă, un semnal, cum spuneam, târziu descifrat, al „rupturii” grave, prelungi, ce urma să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
a face cariere peste noapte În lumea mediatică, În diplomație, În administrație, politică și cultură. Nu ne vom ocupa acum de aceștia, nici măcar de „profitorii” din cultură, din literatură. (Subiect dificil deoarece În unele cazuri nu e vorba de simpli impostori, ci de inși cu calități deosebite În domeniu.Ă Marota, „fantoma demonizată” a fostului dictator, „dușmanul public numărul unu” a fost multă vreme Ion Iliescu. Am explicat mai sus În ce condiții l-am cunoscut, de ce m-am bucurat și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
și națională; de a-i amenda cu severitate pe acei comentatori sau jurnaliști, Îngâmfați de tirajele lor sau de conturile lor În bancă de sute și sute de mii de euro, care Îndrăznesc să „Împacheteze trecutul” cu acea nonșalanță a impostorilor și carieriștilor de prima oră! Unii, nu puțini - și e dificil de a deosebi oamenii naivi sau de bună credință de noii carieriști și oportuniști flămânzi de acel succes abrupt care devine posibil după o răsturnarea majoră politică și economică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
azi de acel „sentiment” care ne-a unit În vremurile cele mai drastice, „mândria de a fi Român!”. Știu, un „sentiment” grav banalizat de școală și de oportuniștii dintre cele două războaie, de poeții de mâna a doua și de impostorii „naivi”, nătăfleții oricărei națiuni care profesează credințe și idei de Împrumut. Dar disprețul, aproape afișat azi de cei „puternici” - inși din mass-media sau din politică! -, față de cultura română, o, nu față de clasici, ci față de cei vii, creatorii vii din arte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
când mă Întâlneau și care apoi, harnici, În spate, „aveau voie” să debiteze variantele cele mai comice și mai insolente despre persoana și scrisul meu. Da, după cum se vede, securitatea „noastră” le-a permis celor invidioși și frustrați, semidocți și impostori, să se răzbune cu vârf și Îndesat asupra cuiva care Îi Întrece radical În profesiune și care mai are și insolența de a reacționa ca un om liber. Cum adică - ca un om liber?! Adică ce, noi nu suntem liberi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
sub comuniști - e drept, În forme uneori confuze, vizibile mai ales din interiorul câmpului, zonei literare! -, elemente oportuniste; gloria literară, Înainte de al doilea război, ca și privilegiile de care se bucurau artiștii sub comuniști, i-au incitat pe nu puțini impostori să se „angajeze” În postura și În producția culturală. De aceea nu este de mirare că apar și azi, În noua libertate, cohorte de oportuniști, se pare, mai ales tineri, sub treizeci de ani, dar nu puțini și din generația
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Ă; iar aceste tone de producție literară, neselectate de o critică ezitantă și improvizată - criticii de mare prestigiu absentând de la post! -, nu fac decât să mărească confuzia criteriilor și valorilor. Câmp favorabil, cum o spuneam, pentru ambițioși, noii oportuniști, veleitari, impostori etc.! Ar fi fost o prostie și o pierdere de timp, dar și de prestigiu, să mă amestec În această problemă a „falselor ierarhii de valori!”. Nu e treaba mea și apoi ar fi apărut ca o prestație pro domo
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
ușor manipulat de „proștii” vremii sale, care aveau vremelnic puterea, mai mult decât atât, și-a abandonat propriile idei, propriul său „cort de reflexie”, pentru a trece În „cortul” celuilalt „de gândire și idei”, Împopoționat cu armele și ornamentele unui „impostor”, deoarece cei care dețin puterea știu să se ascundă nu numai În perioada ingrată și Întortocheată a afirmării, dar și odată succesul garantat, obținut. Cum explicăm faptul, din istoria politică oarecum recentă a României, că tineri dotați cu o cultură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
papagali bine dresați”. „Per ansamblu”, artizanatul precumpănește: se fac statistici de cuvinte (Enciclopedia lui Adică, vorba lui Arghezi), se numără cu grijă vocalele și consoanele, se combină idei și atitudini de împrumut. Artizanatul coboară ceața în axiologie. Din fericire, acești impostori nu rezistă în oficiul cel mai solicitat, acela de comentatori. *„Umanismul”, „patriotismul” au devenit subiecte de publicistică foarte comodă. Pe lîngă faptul că se repetă mereu aceleași exemple, vorbesc despre aceste idei inși care n-au nici învățătura și blîndețea
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
mai adînc, sentimentul precarității și inutilității. N-am fost dintotdeauna așa. Cîndva, am fost ardent, pasionat. Am pus suflet chiar și în discuțiile fără de nici o miză. Am luat partea celui slab. Am disprețuit pe laș. Dușmani mi-au fost parvenitul, impostorul, ipocritul, mai ales acesta. Sentimentul că dreptatea-i de partea mea mi-a dat, de fiecare dată, forță. Am privit cu demnitate și uneori cu insolență pe oficiali, cei mai mulți dintre ei părîndu-mi-se cleioși, grosolani, îmbuibați. Student fiind, nu l-am
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
cotoi, cu afectare, umezindu-și buzele - noi oamenii politici nu avem privilegiul celorlalți de a bea un pahar, de a ne uita la o femeie frumoasă. (Doamna, fiind din această categorie, a roșit.) Noi organizăm acțiuni etc.” Vrăjeli ieftine, de impostor! Ceilalți rîd pe rupte, eu, deși le sesizez comicul, nu pot rîde. *Trebuie să aștept ca actele mele de credință să-mi fie răsplătite? Să am cutare lucru, cutare situație? și dacă nu le obțin înseamnă că nu cred? Adevărul
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
schimb, eu parcă, instinctiv, mă apăr, mă scutur de mîna pretins prietenească. Neîncrederea mea a pornit întotdeauna de la scrisul lui. În ședințe - cine n-a reținut acest aspect? -, el cere rigoare, profesionalism, e împotriva diletantismului, detesta mediocritatea, se răfuiește cu impostorii etc. Dar dacă zici rigoare, seriozitate, temeinicie etc. - termeni fetiș - nu înseamnă că le și ai! „Dis-moi de quoi tu te piques pour te dire ce que tu n’est pas”, observa Amiel. Cînd scrie, G. nu e la o
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
perspective” trasează. Ceea ce mă interesează e cît va trebui să mai așteptăm pentru a vedea repuse în drepturi principiile socialiste. Cînd, în sfîrșit, se va reveni la bine, la demnitate, cînd se va renunța la minciună, cînd vor fi îndepărtați impostorii? Cînd eu voi putea să fiu ceea ce vreau: un om care-și iubește munca, prieten al adevărului, liber în felul său de a gîndi și de a se exprima? Viața lui Cézanne, la care mă întorc, a fost viața unui
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
calitățile pe care pretinde că le are, mai ales în probleme și în împrejurări grave. Este un șarlatan cu motive înalte, care începe prin a se preface, dar care își susține prefă cătoria și face din ea ceva autentic, un impostor care ar merge până la martiriu. Lucrul acesta e adevărat mai ales când este vorba de a juca rolul demnității și al forței. Un nobil orgoliu îl împiedică să se oprească pe calea pe care a intrat din bravadă. Reușește mai
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
plus status, nu ca să producă specialiști contemporani și cunoaștere la standardele actuale. La o a doua vedere însă, toate aceste pervertiri de sensuri au o relație limpede și cu impostura și incompetența. Prea mulți parlamentari români sunt pur și simplu impostori. Au ajuns pe liste fiindcă au cotizat intens sau au făcut sluj cui trebuie. Au ajuns în parlament fiindcă au mințit. Odată aflați acolo, după ce că uneori nici nu vin, dar încasează lefuri, votează din obligație legi concepute în Europa de Vest, cu excepția
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
Teatrul Național din București. R. mai aduce la lumina rampei câteva texte cu adresă critică. Un „mare” publicist și deputat, protagonistul piesei Cei mai de seamă (jucată în 1913, la Teatrul Național din Craiova), se arată a fi un mare impostor, datorând totul unui amic din umbră; pentru a nu fi dat de gol, nu ezită să provoace moartea binefăcătorului său. În Baia domniței, alt personaj, de un egoism brutal, cu instincte sălbatice, concepe căsnicia ca pe o posesiune absolută a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289286_a_290615]
-
au valorificat, la timpul potrivit. Etapa de evoluție a societății, în care ne aflăm, a fost denumită (la T.V. de o actriță): EPOCA MITOCĂNIEI și de o profesoară universitară NEOBARBARIE. În această etapă, oameni lipsiți de educație și de cultură, impostori, decid soarta tuturor. Acum are loc decăderea morală: stricați-vă voi între voi, că apoi abuzăm și noi mai ușor, de voi. Acum tinerii (oamenii), pe toate căile (în special prin unele emisiuni de la T.V.), sunt sugestionați să facă sex
APOCALIPSA ESTE ÎN DERULARE by NARIH IVONE () [Corola-publishinghouse/Science/810_a_1736]