660 matches
-
alertez pe tata și pe Fermín asupra acelei vizite, Însă am presupus că tocmai asta fusese intenția lui Fumero, să semene Îndoiala, neliniștea, frica și nesiguranța În rîndul nostru. Am hotărît să nu-i fac jocul. Pe de altă parte, insinuările În privința trecutului lui Fermín mă alarmau. M-am rușinat de mine Însumi cînd mi-am dat seama că, o clipă, am dat crezare spuselor polițaiului. După ce m-am gîndit mai bine, am hotărît să Închid episodul Într-un ungher al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
eu. Un avertisment. Fumero Îl folosise pe bietul don Federico pe post de telegramă. — Ce-i cu tine, Daniel? Ești palid. Am suspinat și mi-am coborît privirea. Am Început să-i povestesc incidentul cu inspectorul Fumero din seara dinainte, insinuările lui. Tata mă asculta, Înghițindu-și furia ce-i ardea În ochi. E vina mea, am zis eu. Trebuia să fi spus ceva... Tata clătină din cap. — Nu. N-aveai de unde ști, Daniel. Dar... — Nici să nu te gîndești. Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
taică-su să-l vîre În armată. Maică-sa Îi promisese că, Înainte să se Întîmple acest lucru, avea să-l ducă departe de omul acela. — Omul acela era tatăl său. Nuria Monfort zîmbi. Făcea asta numai printr-o ușoară insinuare În colțul buzelor și printr-o sclipire tristă și vlăguită În privire. — Deși era, nu s-a purtat niciodată ca atare, iar Julián nu l-a considerat niciodată astfel. Odată mi-a mărturisit că, Înainte să se căsătorească, maică-sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
Tomoe, Singapore a aparținut Arhipeagului Malaez, nu-i așa? — Da, normal. — Otrava aceea... spuse Takamori cu voce pierdută. Știi ce, deschide tu plicul. — Aoleu! De ce? — De ce? Ei bine... în primul rând nu cunosc nici o Haruko. Ai făcut tot felul de insinuări degeaba. Deschide tu scrisoarea. Poftim! În fața mea, te rog! — Chiar pot s-o deschid eu? întrebă Tomoe râzând, cu nasul în vânt. Curiozitatea, atribut atât de specific femeilor, puse stăpânire pe ea. Degetele cu unghiile roșii, proaspăt date cu ojă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
cvasi-parizian. Conținutul paharului zboară pe pantalonii criticului literar. - Vacă! pronunță acesta limpede. Scriitorul proaspăt prezentat publicului se lasă într-un genunchi în fața criticului și începe să-l șteargă cu batista. Un ziarist face poze. - Domnule, ești impertinent! De ce umbli cu insinuări? De ce umbli cu manipulări? se enervează comentatorul. Lumea poate să creadă altceva din această imagine echivocă! Scriitorul se scuză și șterge mai departe. Cucoana e dată jos de pe masă. O Lolita-fată-de-ștab vrea și ea poze cu oamenii mari. La perete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
cobra, dacă era prea leneșă, să se trezească din somn, după care scoteau din buzunar un fluier și începeau să cânte un cântec ciudat. Trist, amenințător și nerușinat în același timp. Un cântec șerpuitor, uneori abia auzindu-se ca o insinuare, apoi izbucnind în note ascuțite ca un strigăt de ură. Trecătorii se îngrozeau și, ca să nu fie bănuiți că n-au înțeles mesajul cântecului, își lăsau obolul în pălăria îmblînzitorului. Acesta nu se uita la ei. Cânta cu ochii închiși
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
glasul cerului. Poliția a stat până seara târziu; fiecare viețuitor al mânăstirii a dat declarație, apoi a vorbit cu tot grupul odată, apoi din nou, cu fiecare în parte. Întrebările erau mereu altele și mereu puse răstălmăcit: presupuneri, supoziții, deducții, insinuări, ipoteze, uneori logice, inductive, algoritmice, alteori emoționale, pline de compasiune, de solidaritate, uneori directe, fără ocolișuri, fără menajamente, alteori tangențiale, întâmplătoare, lipsite de sens. Dacă ar fi trăit starețul, sigur nu ar fi fost de acord cu acest "algoritm de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
are vreo semnificație? Preotul spuse liniștit: - Atunci când Zeul Adormit va dezaproba ceea ce zic și fac, voi ști. Sarcasmul îi contractă din nou fața lui Enro. - Măi, măi! te înștiințează, presupun, și după aia ne spui și nouă? Secoh spuse simplu: - Insinuările Voastre nu mă ating, Excelență. Dacă aș face caz de poziția mea pentru a-mi atinge niște scopuri personale. Zeul Adormit nu ar suporta mult timp asemenea blasfemie. Enro șovăi. Fața i se calmă, iar Gosseyn avu impresia că puternicul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
nou spre femeie, zburlindu-i iarăși părul. Apoi s-a așezat pe gard, ciripind agitată cu partenerul său. Nu mai încăpea nicio îndoială: pasărea, de fapt, a atacat-o și dorea ca ea să plece deacolo! I sa părut stranie insinuarea, dar și-a pus în gând să nu se lase și culegea zmeura mai departe, așa cum nici ele nu se lăsau și se certau cu tanti în continuare. Ea se încuraja și le răspundea. Ea : „ Am dreptul să culeg zmeura
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
consolideze cu vocea sa, corect disciplinată, frumoasa simfonie autentic națională și neaoșă. Inteligența lui S. Paparrigópulos era clară, în primul rând clară, de o transparență miraculoasă, fără nebulozități sau confuzii de niciun fel. Gândea într-o castiliană precisă, fără nicio insinuare de cumplite neguri septentrionale sau de urme ale unor decadentisme de bulevard parizian, într-o castiliană curată, și așa se face că gândea, temeinic și profund, pentru că o făcea cu sufletul poporului care-l hrănea și căruia îi datora propriul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
era cel al unui ucigaș... ― Vreau doar să știu ce se întâmplă, încheie el cu disperare. Ofițerul științific își desfăcu mâinile și se uită îndelung la consola înainte de a răspunde. ― Nu știu despre ce vorbești. Și nu-mi pasă de insinuările dumitale. Creatura este o formă periculoasă de viață. Admirabilă în anumite privințe, desigur. De netăgăduit! Ca om de știință, o consider fascinantă. Dar după ceea ce a făcut, nu vreau, ca și dumneata, să o las în viață. ― Sigur? ― Da, foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
fi trebuit să fie la fel de rănit ca să aibă aceeași reacție. Nu făcu nimic, iar Ripley se minună. Cel puțin, primele cuvinte fură previzibile atunci când se hotărî să protesteze: ― Dacă ai ceva pe suflet, spune. Încep să nu mai suport veșnicele insinuări ipocrite. M-am săturat să tot fiu acuzat. ― Nimeni nu te-a acuzat. ― Nu mai spune! Apoi tăcu. Ripley nu mai scoase nici un cuvânt o vreme. I-l arătă cu degetul pe Parker. ― Du-l la infirmerie și pune-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
româno-franceză, filmată la București și cu câteva exterioare din Angers - să coste mai puțin. I-aș da titlul Funeralii fericite! Părerea lui Kiril Singurul lucru obiectiv care s-a spus despre mine a fost că sunt bulgar. În rest, numai insinuări care, dacă n-aș fi mort, ar constitui baza unui frumos proces de calomnie. Să fie clar, n-am făcut în viața mea contrabandă cu Marlboro. Iar când m-au prins, a fost vorba de niște coincidențe oribile. Dovadă că
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
protecția unor fete fără apărare înseamnă proxenetism, atunci sunt mândru că sunt proxenet. Numai că asta mai trebuie și dovedit. S-o văd eu pe-aia care are curajul să mă dea în gât. Așa că, domnu’ autor, mai ușor cu insinuările. Dacă nu vrei să ai de-a face cu mafia albaneză. Părerea lui Robert Vorbesc și în numele lui Jean, și al lui Gustave, și al întregului personal de la celebrul restaurant Duc d’Anjou. Am fost prezentați într-o lumină jalnică
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
vinovați, ceea ce însemna că era posibil să nu existe motive specifice de divorț, ci doar „diferențe ireconciliabile“. Însă infidelitatea unei femei dădea întotdeauna culoare. Pentru că, în niște mâini pricepute - mâinile lui Barry - acest fapt putea fi tradus cu ușurință în insinuarea că acea femeie avea priorități mai importante decât dragii ei copii. Era un părinte neglijent, un custode pe care nu se putea pune bază, o femeie egoistă, care își căuta propria plăcere, lăsându-și copiii să stea toată ziua cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
fost cam țipată, ar fi putut să iasă bine dacă mă ascultai, trebuia să mă asculți atunci. Altfel, mereu mă ascultai, tu știai că va fi bine dacă te învăț eu, Doamne, cum m-ai ascultat la lecțiile alea!!!, toate insinuările, tot ce dădea valoare recitării, treceai de scenă, în sală toți erau topiți, nici nu clipeau, ascultau fără să răsufle. Da’ când începeai să cânți, Doamne, cum te mai asculta lumea, ăstuia îi puse Sfântu’ mâna în cap!!!, mai zicea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
condiții de normalitate a scenei culturale această ultimă precizare ar fi fost inutilă. Din nefericire, în România de azi ea este încă necesară, deși nimic nu garantează că va putea preveni replici false și dialoguri inutile. I Șoapte, voci anonime, insinuări. Actul întâi În postfața singurului volum antum al lui Nae Ionescu, editorul său, Mircea Eliade, scria: „Rareori o epocă a împrumutat cu mai multă bucurie, și mai firesc, idei, sugestii, formule și lozinci de la un singur om, care nici măcar nu
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
politice fusese acuzat de Nicolae Iorga, care deplângând lipsa de idei din presa românească, l-a inclus - fără să-l numească - printre cei câțiva „pretențioși“ ce vântură doar simulacre de idei. Nae Ionescu era la curent cu aceste șoapte și insinuări. În prefața Rozei vânturilor, prevede că unii l-ar putea învinui de inconsecvență sau de lipsă de originalitate chiar și în opera sa publicistică. „Dar ce însemnează originalitate pentru un om care știe că, așa după cum nu poate sări peste
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
faptsă spun? S-a auzit un râs, s-au auzit câteva vorbe care, În tăcerea jenată a celorlalți, au sunat oarecum ca o insolență. Acolo, sunt obișnuiți ca tot ce spui să aibă un Înțeles ascuns, chiar contrariu și caută insinuarea până și În cea mai plată frază. Am avut atunci o ezitare dacă să arunc sau nu mingea Înapoi. Am ales să nu. —Și pe urmă? Pe urmă eu am vorbit, iar ei s-au prefăcut că mă ascultă... De ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
recunoscuți. Până la urmă, s-a creat un șir destul de dezordonat și care Înainta foarte Încet, iar eu trebuia să schimb o vorbă cu fiecare, să notez un număr de telefon, o adresă, să ascult o poveste greu de Înțeles, cu insinuări și amănunte inutile, să promit că voi veni neapărat - la un dejun, la o cafea, În casa lor de la țară, de la munte, În weekend. Și, cum doamnele, dar și domnii erau foarte locvace și aveau același gen de povești confuze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
mă înfioram de strigătul ei: "Aș vrea să-ți intru în sînge!" Aceste puține gări din calea fericirii noastre aveau un farmec inedit pe care nu-l descopeream decât foarte târziu. " Dacă Mihaela o fi acum în brațele altuia?" Simpla insinuare a unui astfel de gând îmi turna otravă în sânge. Săream în sus ca mușcat, simțeam în carne colții înveninați și durerea toată se aduna la inimă. După asta îmi veneau gânduri mai bune: " Nu se poate. Nu m-a
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
obiecțiile mele se îndreptau tocmai împotriva monumentului. Probabil că și la orele de cor abia dacă îngânam ceva, sabotând astfel textele patriotice. Leșinurile mele repetate erau dovada cea mai elocventă a atitudinii mele apolitice și reacționare. Mulțumită istețimii Adélei, aceste insinuări au rămas fără urmări. Dar nu a putut să împiedice apariția celor două caricaturi. Într-una din ele, eu eram de capul meu în fața monumentului eroilor, iar trecătorii se înghesuiau în jurul pușculiței pentru orfanii de război și cei obișnuiți, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
are vreo semnificație? Preotul spuse liniștit: - Atunci când Zeul Adormit va dezaproba ceea ce zic și fac, voi ști. Sarcasmul îi contractă din nou fața lui Enro. - Măi, măi! te înștiințează, presupun, și după aia ne spui și nouă? Secoh spuse simplu: - Insinuările Voastre nu mă ating, Excelență. Dacă aș face caz de poziția mea pentru a-mi atinge niște scopuri personale. Zeul Adormit nu ar suporta mult timp asemenea blasfemie. Enro șovăi. Fața i se calmă, iar Gosseyn avu impresia că puternicul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
să se căiască. Oare aș putea să-l lovesc unde îl doare? Sub centura lui moale, didactică? — Tu ești responsabil pentru acțiunile tale? — Oh, da, complet, total, întru totul. Sunt pe deplin responsabil. Îmi dau seama de „redactarea“ ta, de insinuările tale, chiar și de ceea ce sugerezi că îmi place să fac în particular, da, în intimitatea sfântă a propriului meu cămin. Probabil ți-ai dat seama că orice om care a trecut printr-o metamorfoză ca a mea, splendidă, originală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
fost o surpriză pentru mine, nu mă așteptam deloc la așa ceva, mai ales că era vorba de un mare premiu. „De ce?“ „Pentru că ești o femeie de lume“, replică ea. „Aha! Mulțumesc, ripos tez. Sunt încântată de acest compliment.“ — Nu pricep insinuarea. — Știi, la noi, în Franța, dacă te îmbraci îngrijit în seamnă că ești de dreapta ca orientare politică, iar pictorița respectivă, fiind de stânga, mă sfida. Dacă vrei să fii apre ciată trebuie să vii în pantaloni, pe cât posibil pătați
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]