2,203 matches
-
să înțeleg. Ce anume din ceea ce vezi în jurul tău îți sugerează libertate? E o agonie continuă, așteptăm doar sfârșitul. Dramatizezi, ca de obicei. E atât de frumos! E viață, sunt oameni care trăiesc! E o realitate brută, fără mască de ipocrizie. Ți-ar fi plăcut să fie ascuns totul sub o perfecțiune aparentă? Să fie lăsat să putrezească în interior? Sunt toate amintirile pe care le-am lăsat aici. E tot ceea ce sunt. Iubesc țara asta! De ce nu poți înțelege? Pentru că
Editura Destine Literare by Irina Suătean () [Corola-journal/Journalistic/82_a_244]
-
despre alegeri, despre tentații, despre pasiunea care te devorează în interior, despre actul de creație și despre menținerea în viață a simțului de observație, a bucuriei și a firescului, despre excese și limite, despre viața fără stratul de mucegăi al ipocriziei și despre întunericul propriei minți, despre încălcarea unor tipare ale fericirii din ce in ce mai des vehiculate în societatea consumerista actual.” Cristina Frîncu consideră totuși unele pasaje din carte ca fiind ușor suprarealiste, și neconforme cu expectativele cititorilor: ” capitolele despre plictiseală (...) mi-a
Laptele Negru al Mamei () [Corola-website/Science/332951_a_334280]
-
este prezentă în literatura engleză atât în piesele de teatru ale lui Ben Johnson, cât și în poemele lui Samuel Butler și John Drydens ("Absalom și Architophel", 1681-1682). În Franța se remarcă dramele satirice ale lui Molière, în care critica ipocrizia ("Tartuffe"), avariția ("L'avare"), prețiozitatea doamnelor închipuite ("Leș femmes savantes", "Leș précieuses ridicules"), parvenitismul ("Le Bourgeois gentilhomme") etc. Contemporanul sau, criticul Nicolas Boileau-Despréaux, publică 12 satire în versuri, în care critica decăderea moravurilor în viața publică și privată. O dată cu iluminismul
Satiră () [Corola-website/Science/299948_a_301277]
-
de fericire întâlnește pudoarea lui Gore, meteorolog timid. Transfigurat de fantezia tinerei, el împrumută chipul unei plăsmuiri ideale de activist al altruismului, un «șef al sectorului suflete». Ecranizarea unei piese de succes conjunctural a lui Al. Mirodan, în care suficiența, ipocrizia, filistinismul sunt aspru penalizate de aspirația spre vis, dragoste și poezie. Realizatorul a mizat, în reliefarea tipurilor, exclusiv pe jocul aluziilor și ironiei dialogului-recital de calambururi, ghiftuit cu aforisme. Semitonul și șoapta compun climatul unei comedii de marivodaj, curajoase în
Șeful sectorului suflete (film) () [Corola-website/Science/329072_a_330401]
-
pus în cuvinte; atunci la ce bun mugetele astea de cămile zălude, strigătele pe care și surdul le-aude? La ce bun toate astea, dacă ești dintre cei care caută adăpost la sunna împotriva ereziei dintotdeauna, fără gând ascuns de ipocrizie sau faimă? Dacă-n loc să asculți doar ce alții îngaimă te întorci doar spre fața Atotștiutorului - e de-ajuns: el citește în inima robilor ce gândesc, știe ce-n suflet șoptesc - și le pătrunde gândul firesc. A face știute
Al-Zamaḫšarī () [Corola-website/Science/333600_a_334929]
-
esoterice de cel mai înalt nivel, fără a intra în conflict cu teologia dogmatică. Sinceritatea este considerată o stație obligatorie pe calea sufită, Nursi considerând că determină indivizi să nu asocieze, în mod inconștient, alte entități divinității, eliminând, totodată elimină ipocrizia și artificialul. Cu acest prilej Nursi evidențiază importanța sufletului ("nafs"), acea parte a individului care îndemnă la rău. Pe lângă suflet, inima este, atât pentru cel menționat, cât și pentru sufiți, un atribut al conștiinței extrem de important, fiind, de asemenea, microcosmosul
Mișcarea Nurcu din Turcia () [Corola-website/Science/331075_a_332404]
-
așezare, Câmpina. Paradoxurile letale s-au petrecut în spațiul carpatin, în care, călăii purtau în mână toporul plin cu sângele opozanților, strigând cu multă isterie că, omul este cel mai prețios capital. România era condusă de dictatura proletară la volanul ipocriziei avutului obștesc, folosind șperaclul, ce-i al tău e și al meu, ce-i al meu e tot al meu. Torționarii care i-au schilodit pe nefericiți și au scurtat multe vieți, primesc, în continuare, pensii fabuloase, au averile intacte
Editura Destine Literare by Ion Anton Datcu () [Corola-journal/Journalistic/97_a_209]
-
modernitate. Succesul unor lucrări literare contemporane, cum este cazul în Egipt, de exemplu, cu "Borfași la pensie" a lui Hamdi Abu Gulayl, demonstrează că societatea se eliberează lent de tabu-uri. Gulayl scrie, comentând despre acest subiect al sexualității și ipocriziei care îl învăluie: "Sexul este o plăcere interzisă care se consumă pe furiș. Mariajul îl denaturează facându-l o datorie, o bătălie nocturnă din care trebuie să ieși în continuu învingător. Numai că "adversarul" este mult prea puternic, căci el are
Voalul islamic () [Corola-website/Science/309043_a_310372]
-
Eduard Covali, Teatrul pentru Copii și Tineret, Iași (1990-1991) • "Faust" spectacol pentru actori și marionete, regia Ana Vlădescu și Arnold Landen • "Cei trei mușchetari", comedie muzicală de Pierre Jean Valentin, regia Eduard Covali, ilustrația muzicală Vasile Spătărelu, stagiunea 1979-1980 • "Dulcea ipocrizie a bărbatului matur" de Tudor Popescu, regia Eduard Covali, ilustrația muzicală Vasile Spătărelu, stagiunea 1979-1980 • "Anotimpuri teatrale" de Eduard Covali, regia Eduard Covali, muzica și ilustrația muzicală Vasile Spătărelu, stagiunea 1982-1983 • "Idolul și Ion Anapoda" de G.M. Zamfirescu, regia Eduard
Vasile Spătărelu () [Corola-website/Science/329527_a_330856]
-
exprimat admirația pentru acest film, la fel făcând și romancierii Cormac McCarthy și William Gaddis. „Filmul este o analiză extrem de amănunțită a capcanelor în care personajul principal, Bobby, se simte mereu prins, parte din cauza propriei sale personalități reprimate, parte din cauza ipocriziei sociale. Așa cum sugerează titlul filmului, starea personajului se reflectă în muzică. Fie clasică, fie country, aceasta susține descrierea diferitelor locuri-capcană (diverse moduri de viață) în care se află Bobby. Un film de o remarcabilă observație, care rămâne în mintea spectatorului
Cinci piese ușoare () [Corola-website/Science/306590_a_307919]
-
ci de o distribuție duală (în care e loc pentru rezistență) - așa cum zâmbetul nu e apanajul relațiilor publice (un zâmbet adresat unui necunoscut e văzut ca semn de prostie), ci al intimității. Ceea ce blochează comunicarea duală nu e falsitatea sau ipocrizia, dar nici adevărul sau onestitatea, ci trădarea - și poate că nu întâmplător, un nume regional pentru diavol e Scaraoțchi, scris Iskarioțki în slavona, provenit la rândul lui din grecesul Iskariotes, adică porecla lui Iuda trădătorul. O lectură orientată de justiție
Cultura independentă şi întoarcerea la lucrurile însele: câteva reflecţii din Moldova () [Corola-website/Science/295808_a_297137]
-
între daci și romani, nu mari mișcări de mase ne prezintă Tudor Popescu în piesa sa, ci mișcări în conștiință, ecou al situațiilor încordate, al bătăliilor în care era în joc însăși soarta țării." (Margareta Bărbuță, Teatrul, 6/1979) DULCEA IPOCRIZIE A BĂRBATULUI MATUR, Februarie 11, 1980, Teatrul "Ion Vasilescu", București; Martie 6, 1980, Teatrul de stat, Reșița; Martie 13, 1980, Teatrul Tineretului, Piatra Neamț; Iunie 19, 1980, Teatrul de stat, Oradea; Iulie 11, 1980, Teatrul Național, Craiova; Septembrie 22, 1984, Teatrul
Tudor Popescu () [Corola-website/Science/302576_a_303905]
-
care neașteptatul, lovitura de teatru, nu fac decât să conducă, printr-o tacită înșelegere cu publicul, spre același final relaxant, fericit, lăsând zâmbetul să persiste pe buzele spectatorului." (Miruna Ionescu, Scînteia tineretului, 11 ianuarie 1980) "Comedie a micilor năravuri, Dulcea ipocrizie a bărbatului matur se cantonează în zona domesticului, pe care îl tulbură fantezist printr-un fel de noapte a încurcăturilor. Desfășurarea cinematografică ne duce cu gândul la tehnica neorealismului italian, verva comică, la teatrul ușor și ușuratic franțuzesc." (Constantin Radu-Maria
Tudor Popescu () [Corola-website/Science/302576_a_303905]
-
de agitația și zarva laică. Nu trebuie însă ignorat faptul că nu întotdeauna reușește că evite capcanele unei asemenea metode, figurile devenind lucioase și nefirești, cu un surâs afectat, de o religiozitate fără gen, care abia eludează artificialul sau chiar ipocrizia; deci, altor critici, cu o gândire mai masculină, mai hotărâtă poate, le va produce o slabă impresie. Admițând aceste considerații, Fra Angelico ar trebui totuși acceptat fără tăgadă drept un pictor cu har, neabătându-se de la propriile valori, în armonie
Fra Angelico () [Corola-website/Science/299551_a_300880]
-
Punând în centrul atenției autodesăvârșirea Katiușei și încercările lui Nehliudov de a începe o viață nouă, Tolstoi arată în același timp mizeria în care trăiau oamenii simpli, satul căzut în ruină, închisoarea țaristă și deținuții ei, deportarea în Siberia, demască ipocrizia bisericii, justiția, corupția aparatului de stat țarist. În acțiunea romanului, Tolstoi a introdus oameni din cele mai felurite categorii sociale. El a zugrăvit și vârfurile nobilimii, și preoțimea, și funcționărimea, și ofițerimea, și negustorimea, și lumea meseriașilor și pe cea
Lev Tolstoi () [Corola-website/Science/299589_a_300918]
-
91 Infanterie din armata austro-ungară. Umorul este obținut și prin limbajul personajelor. Vorbirea stâlcită a cehilor în germană, a nemților și polonezilor în cehă, precum și expresiile din argou sunt greu de tradus. În afară de satirizarea autorităților habsburgice, Hašek relevă corupția și ipocrizia preoților catolici. Švejk este subiect de film, teatru, operă, muzical, cărți umoristice, statui și chiar decoruri de restaurant într-o serie de țări europene. Romanul a fost tradus în aproape 60 de limbi. În limba engleză există trei versiuni: În
Peripețiile bravului soldat Švejk () [Corola-website/Science/331218_a_332547]
-
după glumele cu Zeke și Zeb, foarte populare în acea vreme la Chicago. În anii 20, Frații Marx au devenit una dintre cele mai apreciate trupe de teatru din Statele Unite. Cu simțul umorului ascuțit și deosebit, satirizau înalta societate sau ipocrizia umană. De asemenea, au devenit faimoși pentru puterea lor de improvizație și datorită scenariilor lor libere. Datorită managementului lui Chico și creativității lui Groucho, vodevilurile fraților au repurtat destule succese pentru a-i propulsa pe aceștia pe scena teatrului Broadway
Frații Marx () [Corola-website/Science/303395_a_304724]
-
mâinile bărbatului, la un nivel de inegalitate ce e Engels spunea nu a fost cunoscut în societățile anterioare celei bazată pe clase. Engels argumentează mai departe cum că idealul de familie monogama în societatea de clase se bazează pe o ipocrizie fundamentală. Încă de la începutul sau, familia a fost etichetata cu caracterul specific de monogamie ce i se impută numai femeii, dar nu și bărbatului. Subordonarea femeii, susține Engels, nu este un rezultat al dispoziției sale biologice ci mai degrabă al
Feminism marxist () [Corola-website/Science/333667_a_334996]
-
hamei" (1910), un rechezitoriu al sclavagismului din secolul al XX-lea și "Mama ucigașului"(1913, un patetic atașament la suferința umană, dar în același timp și un usturător pamflet la adresa orânduirii sociale nedrepte și a moralei ei putrede, plină de ipocrizie.
Egon Erwin Kisch () [Corola-website/Science/323218_a_324547]
-
anume va urma. Aluziile și glumele lui Stańczyk au fost păstrate și transmise mai departe de către scriitori și istorici, printre care Łukasz Górnicki, Jan Kochanowski, Marcin Kromer, și Mikołaj Rej care l-au lăudat pentru lupta în numele adevărului și împotriva ipocriziei. Unele surse merg atât de departe, încât îl consideră pe Stańczyk „" un prieten al lui Marcin Kromer"”. Cea mai cunoscută anecdotă despre Stańczyk este despre un incident la vânătoare. În anul 1533, regele Sigismund cel Bătrân a adus un urs
Stańczyk () [Corola-website/Science/329171_a_330500]
-
influențat de satiriștii secolului al-18-lea și a fost probabil cel mai puțin 'romantic' dintre cei trei. Iubirile sale cu un număr considerabil de femei importante și căsătorite ale vremii au fost tot o modalitate de a-și demonstra opoziția față de ipocrizia înaltei societăți ce era doar în aparență credincioasă, dar în fapt era mai degrabă libertină, aceași societate ce l-a ridiculizat pentru incapacitatea sa fizică. Prima sa călătorie pe continent a avut ca rezultat scrierea celor doua cânturi ale Pelegrinajului
Literatură engleză () [Corola-website/Science/297762_a_299091]
-
conține multe platitudini și absurdități. În opinia criticului, romanul are un aspect documentar insuficient, iar autenticitatea întâmplărilor și a personajelor este discutabilă. Portretul Diplomatului ar avea nevoie de o complexitate morală mai mare, cu un accent pus pe inteligența și ipocrizia sa, în timp ce cinismul personajului pare unul demonstrativ în lipsa ironiei. Meritul cărții îl reprezintă imaginarea unei asocieri de nevoie a două personaje cu caractere antagonice, adică sugerarea unei legături misterioase între inocență și viciu. Romanul "Jocul cu moartea" a fost tradus
Jocul cu moartea () [Corola-website/Science/328777_a_330106]
-
tematică specifică. Pe la începutul anilor 1920 o noua deziluzie și-a făcut apariția în viața oamenilor. Americanii începeau să aibă o mai mică încredere în sistemul social, autoritatea statală și un mai mic respect și indulgență pentru sloganul stereotip și ipocrizia politicienilor. Reviste progresiste prin atitudine au promovat un cinism și o critică intolerantă față de tarele sociale. Reviste precum "Smart Set" sau "The American Mercury" au adus un prinos de rafinament stilistic și rafinament plastic vizual. Satira și ironia nu au
Caricatură () [Corola-website/Science/299381_a_300710]
-
la o altă religie. A fost un teolog avid și a citit considerabil despre toate marile religii. Gandhi credea că în centrul fiecărei religii este adevărul și dragostea (compasiunea, nonviolența și Regula de Aur). De asemenea, el punea la îndoială ipocrizia, abaterile și dogma din toate religiile și era un neobosit reformator social. Gandhi a fost un scriitor prolific. Timp de decenii a editat diferite ziare incluzând "" (Harijan = copilul lui Hari/Vișnu) în gujarati, hindusă și engleză; „Indian Opinion” în Africa de Sud
Mahatma Gandhi () [Corola-website/Science/298364_a_299693]
-
naște o tensiune numită „epigramatică”, descărcată printr-o „scânteie”, o surpriză ce poartă numele de poantă. Epigramele constituie o modă a literaturii Epocii Luminilor, prin care autorul satirizează defecte morale, mai puțin fizice, ale individului. În special, se dezaprobă lăcomia, ipocrizia și alcoolismul, prin versuri cu un caracter etic, al căror model este preluat din Antichitate. În literatura universală s-au evidențiat epigramiști ca Simonide (Grecia), Voltaire (Franța), Lessing (Germania), Pușkin (Rusia) ș.a., iar în literatura română George Topîrceanu, George Ranetti
Epigramă () [Corola-website/Science/296599_a_297928]