866 matches
-
se prezintă autorul în viața sa diurnă, obișnuită, cam agitată după 1989, pe atât de centrată și focalizată este experiența lui poetică. Apropierile de modelul texistenței postmoderne nu ating, prin urmare, miezul tare al creației sale. În pofida biografismului, a prozaismului jucat și afișat, a hiperrealismului glisând către fantastic, nu regăsim acea multiplicitate schizofrenică a subiectului și evantaiul de posibilități alternativ-imaginare deschise de ea. Valorile poeziei lui Mircea Dinescu sunt unele tari, relativismul fiind ca și absent. De aici, probabil, și tonalitatea
Elegii de când era mai tânăr (II) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10639_a_11964]
-
și percuție, într-un spectacol prea narativ, static și, în cele din urmă, obositor în didacticism. Din Ungaria, în schimb, un om-teatru: Kovács Géza, păpușar „îmbrăcat“ în teatrul său ambulant, „locuind împreună“ cu Vasilache și Mărioara, ale căror boroboațe, bine jucate și iscusit ilustrate muzical, au stârnit grozavă încântare micuților. De la Chișinău, Teatrul Licurici, cu spectacolul „Auzi-mă“ după Ioan Puiu, în regia lui Titus Bogdan Jucov: un spectacol simpluț, înduioșător prin senzația de întoarcere în timp pe care o stârnește
Agenda2005-21-05-senzational3 () [Corola-journal/Journalistic/283726_a_285055]
-
unei cărți celebre - Homo ludens, a lui Huizinga. Și de aici, un pas în plus, de natură critică: ,Făcînd istoria civilizației din punctul de vedere al celor care se joacă, Huizinga a uitat s-o facă și din a celor jucați; altfel spus, teoreticianul culturii l-a nedreptățit pe sociolog". Lumea jocului cultural se dovedește stăpînită de o contradicție constitutivă: ,la început, se părea că omul își anulează ființa în joc; acum, se pare că el este anulat în realitatea sa
Cele mai bune culori by Cătălin D. Constantin () [Corola-journal/Journalistic/11274_a_12599]
-
situații obișnuite, pentru care viața nu oferă însă, totdeauna, soluții simple. Atunci, intervenția imaginației devine imperioasă, fie că rezolvările oferite prin concursul ei sînt reale, fie că ele rămîn, la rîndul lor, imaginare dar "compensatorii" în sens psihologic. Dacă mama (jucată foarte bine de Carmen Maura) a trebuit cumva să dispară înainte de a-și putea clarifica relația cu fiicele ei, nu e, totuși, tîrziu: ea poate reveni la viață, într-o condiție în sine ambiguă, pentru a pune lucrurile la punct
Femeile lui Almodovar by Silviu Mihai () [Corola-journal/Journalistic/10143_a_11468]
-
de senzație din producțiile mai vechi ale regizorului, unde se ajunge la situații, personaje sau atitudini devastator ironice și, în același timp, atractiv epatante. Din punct de vedere estetic, concepția este aceeași, fiind identificat cu precizie exact punctul unde kitschul jucat, care face permanent cu ochiul, este revalorificat au second degré și pus la lucru într-o spumoasă compoziție camp. Dar registrul este mai potolit, nu numai, cum am mai spus, din punctul de vedere al ritmului, ci și din cel
Femeile lui Almodovar by Silviu Mihai () [Corola-journal/Journalistic/10143_a_11468]
-
pretenția de întîietate sau centralitate, și prin urmare fără a crea sentimentul pierderii. Adevărata pierdere despre care e vorba în acest volum, și care constituie miza grea a cărții, este o pierdere acceptată și chiar voită, dar totodată o pierdere "jucată" cumva, regizată periodic ca un fel de exercițiu katharctic de uz personal. Eseul lui Andre Aciman, de departe cel mai impresionant și frumos ca realizare literară din întreg volumul, explică acest nou concept de "pierdere". Aciman e un proustian declarat
Pașapoarte spre noi înșine by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/16758_a_18083]
-
fiind jetabilul său debut hollywoodian, pe numele lui Con Air - Avionul condamnaților (odihnească-se-n uitare), recidiva părea condamnată din start. Ei bine, Fiica generalului pare făcut de o cu totul altă mînă: e un film sobru și pasionant, impecabil jucat (de Travolta, James Woods și, mai ales, de Madeleine Stowe), ținut din scurt și deloc sedus de farafastîcurile de montaj și pretențiile filozofarde din Con Air. Servit de un scenariu (consemnat de veteranul William Goldman) care, de astă-dată, nu trage
Ce vă place? by Mihai Chirilov () [Corola-journal/Journalistic/17396_a_18721]
-
sunt obligatoriu transmisibile și filmului ca atare, dar cînd acesta este chiar reușit, aceste elemente de culise devin la rîndul lor importante. Regizorul a pornit de la piesa de teatru a lui Gabriel Pintilei, cel care semnează și scenariul filmului, piesă jucată inițial la Teatrul Foarte Mic în 2005 în regia Adrianei Zaharia cu Simona Popescu și Șerban Mihăiluș și ulterior reprezentată la Teatrul Luni de la Green Hours cu aceiași actori din film, Iulia Verdeș și Cristi Predescu în regia autorului. În
No exit by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8058_a_9383]
-
de moldovenii lui Hizo, prin reușita semnată de Alex Chipciu, chiar înaintea pauzei, după o pasă venită de la Iancu. Cu această victorie, Steaua a ajuns la 12 victorii pe teren propriu în actuala ediție de campionat, din tot atâtea meciuri jucate acasă. Din întreaga Europă, roș-albaștrii sunt depășiți doar de englezii de la Manchester United și de spaniolii de la Atletico Madrid, care au 14 și respectiv 13 victorii pe teren propriu. Însă, atât United cât și Athletico au înregistrat câte o înfrângere
Steaua-Vaslui 1-0. Performanță incredibilă a Stelei: E pe 3 în Europa by Bratu Iulian () [Corola-journal/Journalistic/75240_a_76565]
-
Același lucru este valabil și pentru G. Coșbuc. Iarna pe uliță mi-a fermecat adolescența. Am început prin a compune versuri care îl imitau fidel pe poetul idilelor. Îmi plăceau îndeosebi atmosfera de veselie ușoară, glumele flăcăilor și pudoarea, uneori jucată, a fetelor. La grațiosul balet al "personajelor", se adăugau abilitățile tehnice: eram uimit de varietatea strofelor, de versurile scurte care le încheiau uneori, de amfibrahii savanți. Lui Coșbuc îi datorez chiar numele principalelor tipare ritmice. Eram fericit cînd îmi reușeau
Poezia adolescenței, adolescența poeziei by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/15208_a_16533]
-
nu se văd încă, poate mi-ar trebui un zîmbet de seducător pentru ce va urma, pentru că nu știu ce va urma, poate mi-ar folosi calificarea unui traducător de chipuri și figuri, blîndețea unui calm șlefuitor și simt cu disperare oarecum jucată, despuiat de virtuți de doi bani, că sînt lipsit de curaj fizic -mă cred artist beau alcool mort și scriu în așteptarea unei religii micuțe, perfect în viciul meu de a însufleți obiecte, chiar și pe văduva suedeză a lui
Poezie by Nicolae Coan () [Corola-journal/Imaginative/6119_a_7444]
-
anume întâlnirea cu o trupă japoneză de teatru, cu joc, muzică, și regie specifică. Am încercat să aflu ceva mai mult despre actrița Hanako, consultând Enciclopedia dello spettacolo, dar n-am găsit nimic nici despre ea, nici despre autorul pieselor jucate. Nu știm astfel dacă stilul de interpretare a fost „Terakoia”, „Kjogen” sau „Sanjura”, după cum am putut afla din niște articole apărute în presa noastră despre teatrul japonez. Au existat câteva ecouri privind acest teatru și în presa noastră, și chiar
O trupă de teatru japonez by Mircea Popa () [Corola-journal/Imaginative/13283_a_14608]
-
metafora insolită și rupturile discursive, dând un ușor aer ermetic poemelor propuse “traducerii”. O stare de tensiune abia comprimată, care e și a simțurilor aprinse, pare canalizată spre alambicuri verbale chemate parcă să le atenueze, cu apeluri la mici insolențe jucate (“Dragul meu semen numărul 1, / azi nu te primesc în pat / pentru că plouă / și vreau să-mi spăl adresa / și sângele / azvârlit în obraz”) ori la grafii ușor prețioase, ce decorativizează încordarea organică (“sunt prea mulți tauri fără drepturi pe
Note despre poezia Norei Iuga by Ion Pop () [Corola-journal/Imaginative/13548_a_14873]
-
în fața copiilor cu poezia lui Verlaine) și față de sentimentalism în general. Refuză „egomania” în scris și recomandă evitarea persoanei întâi. Trăiește pentru literatură, iar o nuvelă neizbutită a unui amic îi cauzează nu doar insomnie, dar chiar depresie (cât de jucată și cât de sinceră, nu e greu să bănuim). Cunoaște limba franceză exemplar, deși Parisul îi displace, și se prinde chiar în concursuri din care iese de bună seamă învingător. O revelație pe care o poate produce cartea aceasta, citită
O enigmă neexplicată by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/2920_a_4245]
-
tînăr și neliniștit, texte cu carne și angoase, cu tumult uman și aventură, teatre mari din București - Odeon, Bulandra, Mic - teatrul din Brașov, Brăila... Imagini pe rotund, oval, pătrate, dreptunghiulare, toate decorate cu același albastru acvatic în pass-partout, cu perspective jucate, proeminente, îndrăznețe sau cufundate departe, în rame și nostalgii. O expoziție mișcată. Care mă mișcă. Un artist care și-a dublat talentul printr-o enormă și continuă și susținută muncă. Un artist în care freamătă fericirile și tristețile generației mele
Și în chioșc fanfara cînta by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/12432_a_13757]
-
a unei provincii nenumite se simte, întreagă, în aceste mici crize de nervi, pocnind domestic, fără nerv, ca porumbul pus la înflorit. Un peisaj edulcorat, în care se mișcă ei și ele, făcîndu-și fade declarații. Ceva ridicol, sau poate doar jucat ca atare, aducînd parfum de peție din alte vremuri, are Elegia domestică: Iar pe comoda veche, privește-i cum stau gata/ Să-și părăsească parcă, de bucurie, rama,/ Un Domn cu ochii-albaștri și bucle brune:/ Tata!.../ Și-o Doamnă cu
Facilități by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7860_a_9185]
-
despre strășnicia obsesiilor care preschimbă orice făptură în firimituri de făptură, apoi din nou despre marginea ambiguității ori despre împiedicarea acesteia în neîntrupare, e și aceasta o formă de despuiere de sensuri, fiindcă posibilitatea izbăvirii nu are contur, iar renghiurile jucate devin de fapt decolorate" (p. 107). Un delir imagistic și verbal caracterizează discursurile personajelor, ale naratoarei și ale autoarei înseși. Sintagmele compromițătoare circulă de la unii la alții, ratând astfel o eventuală funcție individualizantă. Altfel spus, personajele, în tiradele ori confesiunile
Amintiri venerice by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8601_a_9926]
-
și străvezie ca o floare presată. O floare de tei. În el trăiește și altcineva decît miliardarul nostalgic sau decît copilul pentru care toate verișoarele sînt la fel. E îndrăgostitul de-un trecut palid și trist, amăgit, mereu, cu partituri. Jucate (și scrise...) de-adevăratelea. Singurul lui epitaf? Versurile lui Goethe: Aparența, fie-ți dragă - și ție, cititorule... - De-adevăr și joc se leagă...
Să nu superi un neamț bătrîn by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/11030_a_12355]
-
în autohtonele O scrisoare pierdută sau Tache, Ianke și Cadâr, cât și în străinele Oameni și șoareci, Clipe de viață sau Sfânta Ioana. Cum teatrul n-a fost niciodată punctul meu forte - preferam să citesc piesele decât să le văd jucate -, trebuie să-i mulțumesc tot preafrumoasei studente care era Ileana pentru puținele dar excelentele spectacole la care m-am lăsat dus, mai mult ca să-i fac ei pe plac. În schimb, ascultam cu mare interes acea adevărată izbândă a anilor
Viața e făcută din lucruri mici by Mihai Cantuniari () [Corola-journal/Imaginative/11076_a_12401]
-
am aflat că prietenul care îl compusese murise în închisoare, tocmai din cauza cântecului cu pricina. Peste ani, datorită melodiei de o mare suavitate, i l-am cântat lui Ștefan la ceas de seară când toate poveștile erau spuse, toate jocurile jucate, toate cântecele cântate și încă mai rămânea un sfert de oră până la culcare. Uneori, când suntem la drum lung cu mașina pe șosele necunoscute, pe meleaguri nefamiliare și se face seară și simțim, fără să ne-o spunem, că ori
O proză de Bianca Balotă () [Corola-journal/Imaginative/13367_a_14692]
-
Simona Vasilache Pe limba pușcăriei, chinez se cheamă fie-care an de pe-deapsă. Pe limba lui Caragiale, chinezul e un codoș candid, aducând ad portas, ca pe un truc ieftin, neștiința jucată a Ori-entului îndepărtat. În de-fini-tiv, unul de-ai noștri. Așa încât Cronica fantastică, pe care o publică în „Ghimpele“, la 9 iunie 1874 (când, întâmplare sau nu, Grigore Ventura și Villemont vedeau Bucureștii din balon), nu-i decât un reportaj fără
Două mii de chinezi by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/6563_a_7888]
-
o tautologie - l-am adăugat în mod conștient pe „giocosa”, tocmai pentru a-i sublinia ponderea în cazul de față; puteam și adverbializa, ca în muzică, zicând „giocoso”, fiindcă acesta e timbrul ritmic al ansamblului epistolar). Postura și atitudinea (naturale? jucate? - n-are importanță) principalului „narator”, ca și perspectiva din care el prezintă faptele, ca și atmosfera în care acestea se lasă scăldate, totul ne duce cu gândul la prima parte a romanului Cartea nunții, cu ale sale „cele trei Grații
O idilă giocosa by Nicolae Mecu () [Corola-journal/Journalistic/3012_a_4337]
-
pînă la a-l face de nerecunoscut; și abia apoi "cele șapte poeme civilizatoare". Autorul prezintă într-un aide-memoire "adevărul", "intențiile", "modul în care a conceput" diferitele fragmente ale cărții, anticipîndu-le și justificîndu-se. E vorba, evident, de mărturisiri pe jumătate jucate: cartea ar avea "pretenția de a fi obiectivă, imparțială", manuscrisul lui Grig Georgescu ar fi "fotografiat după regulile criminalistice ale cercetării la fața locului" -, iar fotografia din secțiunea finală a cărții, cea de planșe, arată un manuscris în iarbă. De
LECTURI LA ZI by Roxana Racaru () [Corola-journal/Imaginative/13813_a_15138]
-
cu Chanel Degeaba vă prefaceți că nu vă pasă și că pipota voastră e aurie bine mersi și că digestia voastră e memorabilă și că nu știți nu cunoașteți n-aveți nici în clin nici în mânecă cu răposatul și jucați cărți și barbut și beți și petreceți Degeaba vă prefaceți că n-aveți habar pezevenghilor și umblați cu vată în nări și în gură Până nu recunoașteți că mortul există și e al vostru el pute. Valea Oituzului Vulturi de
Ovidiu Genaru by Ovidiu Genaru () [Corola-journal/Imaginative/10115_a_11440]
-
din ea. Cînd mergea, simțeam din nou că nu avea nimic din cochetăria studiată a femeilor ce își fac din frumusețe garanția psihică a siguranței de sine. Avea un mers ciudat, cu adevărat neobișnuit, lipsit de orice urmă de elasticitate jucată și de orice undă de legănare afectată. Pașii ei lăsau impresia că în fața mea se mișca un om fără genunchi, ale cărui singure articulații active erau cele ale bazinului, picioarele mișcîndu-se ritmic și sacadat direct din șolduri, printr-o lege
Iubita mea, iubita mea by Sorin Lavric () [Corola-journal/Imaginative/11328_a_12653]