820 matches
-
Hg cu ajutorul unei manșete pe antebraț timp de 35 — 40 min., determină suprimarea percepției senzațiilor tactile și a durerii cu caracter de Înțepătură (blocarea medierii prin fibrele mielinizate), În timp ce durerea secundară cu caracter de arsură și cu o perioadă de latență lungă râmâne sesizabilă, dovedind conservarea conductibilității În fibrele cele mai subțiri ale spectrului (fibre amielinice de tip C). La animale, În cazul stimulării unui nerv periferic cu ajutorul unui curent electric de intensitate progresivă, s-a observat că reflexele nociceptive — indicatorul
CONTRIBUTII LA OPTIMIZAREA TRATAMENTULUI FIBROMIALGIEI PE PRINCIPII CRONOBIOLOGICE by GABRIELA RAVEICA [Corola-publishinghouse/Science/679_a_1132]
-
la grupul placebo și grupul de control, fără tratament. S-a concluzionat că exercițiile au un efect benefic și pentru că influențează undele lente ale somnului: Întârzierea și micșorarea somnului REM, creșterea stagiului II al somnului și o slabă descreștere a latenței undelor lente ale somnului. O remarcă importantă a lui McCain a fost și că exercițiile energice nu ar induce numai modificări fiziologice, ci ar fi și responsabile de dezvoltarea unui răspuns de stress. El sugerează că stressul ar putea juca
CONTRIBUTII LA OPTIMIZAREA TRATAMENTULUI FIBROMIALGIEI PE PRINCIPII CRONOBIOLOGICE by GABRIELA RAVEICA [Corola-publishinghouse/Science/679_a_1132]
-
noastră mare? / [...] Au rămas acolo toți ai mei/ Pod de-argint întinde-aș pân’ la ei” - Cântec de dor). Pământul aflat „dincolo de pădure”, casa părintească, satul străjuit de „ulmul cel bătrân” alcătuiesc reperele unui spațiu închis și interzis, păstrând în latență „visul românesc”. După o întrerupere de peste două decenii, perioadă în care s-a limitat doar la traduceri din autori maghiari, G. revine cu trei cărți de versuri noi (Poemele verii, Cântece de țară, 1967, Semne pe scut, 1972) și cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287288_a_288617]
-
care atenția cititorului se poticnește, de unde și senzația de înghesuire a vorbelor pe unitatea de suprafață a zațului de pagină. O stufoșenie de labirint având aspectul noduros al coardelor de viță de vie. Una peste alta, un volum de bogată latență filozofică, scris în arabescurile idiopatice ale condeiului lui Gheorghe Grigurcu.
Un meticulos by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6451_a_7776]
-
să menționăm că Foarță pornește nu o dată (nostalgia organicului) de la un factor elementar, de la un embrion lexical ori fonic, pe care-l dezvoltă fastuos (acest fast fantasmagoric-explicativ, augmentat pînă la un soi de enciclopedism al posibilului, reflectă o povară a latențelor ce se străduiesc și nu izbutesc niciodată pe deplin a se actualiza): "Un iz e, totdeauna, de ceva... Un iz de izmă; sau de izbă, - de izbă cu pămînt pe jos. O izbă fără izbăvire, pradă vizibilei izbeliști. Un iz
Dureroasa caligrafie by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9052_a_10377]
-
de materia intrinsecă a acesteia. Ni-l reamintim pe N. Steinhardt. Speculațiile însele dobîndesc pe alocuri aura unui lirism al ambiguității fantasmatice. Plasîndu-se în fluxul plăsmuirii asupra căreia se aplică, Petru Ursache are aerul a-i transpune în formulă explicită latențele, a o „dezvolta” cu propriile-i impulsuri asumate: „Căci două iubiri avea cîntărețul din Baaad, pornit chiar mai ieri în drumeție, ca orice viteaz de viță aleasă: poezia și moartea. Numai că n-o să știm niciodată cînd se află în
O critică existențială by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/5404_a_6729]
-
în care „n-a mai intrat niciodată”, cum singur o spune întrun tușant poem (p. 57), fără ca prin asta să-și dorească numaidecât o originalitate cu orice preț. Într-un fel, formula poeziei lui Andrei Bodiu continuă până la un punct latențele celei pe care (according to Salinger) o practica Seymour Glass. Același altruism iradiant le caracterizează pe amândouă, aceeași narativitate fără deznodământ imediat: „Azi pe 24 aprilie copiii au luat// În stăpânire Viena cu miile/ Au strigat au scandat/ împotriva guvernului
Automobilul și căprioara by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/2450_a_3775]
-
a nu mai avea limită, cu atît mai tulburătoare cu cît nu se însoțește de gesturi patetice, de o acustică accentuată, ci se petrece într-un mediu potolit, silențios. Deznădejdea e surdinizată, muzicalizată. O disciplină morală informează poezia, sporindu-i latențele intrinseci. Prezentul se irealizează aidoma trecutului, se asimilează mediului fantasmatic al acestuia: „Ceea ce ne spunem azi s-a/ petrecut cîndva și nu se/ mai întoarce același dorul/ nu se mai întoarce singur/ glasul cerul aurora// ceea ce ne spunem azi s-
Impresionism liric by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/13188_a_14513]
-
cel mai puțin educat și cel mai naiv; el încheie seria prozatorilor care, după Unire, atunci cînd modernizarea României se înfăptuia în ritm susținut, au simțit nevoia să arunce o privire asupra trecutului ce se destrăma rapid și să valorifice latențele lui sociale și estetice. Impulsul care a condus la scrierea masivului volum Suvenire contimpurane, apărut în 1888, e tot cel care provocase rememorările lui Ion Ghica ori Vasile Alecsandri; numai că aflat, intelectual, mult sub nivelul celor doi, Sion a
Povestitor în secolul romantic by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7272_a_8597]
-
Irina Coroiu Că spiritul poeziei continuă să nască teatru o demonstrează spectacolul gălățean Proscrisa unde poemul nouăzecistei Saviana Stănescu a fost virat, în virtutea propriilor latențe, într-un insolubil bildungsroman teatral al feminității însăși. Recuzitera Țuca (excelentă vedeta trupei, Liliana Lupan, într-un dificil rol al muchiilor de cuțit) este personajul ce a polarizat teatralitatea textelor lirice coagulînd concepția montării gîndite de regizorul Vasile Nedelcu în
Lirismul conflictului dintre sexe by Irina Coroiu () [Corola-journal/Journalistic/17629_a_18954]
-
metoda unui dicționar explicativ, unde fiecare noțiune este definită circular prin invocarea unor sinonime sau prin plasarea ei întrun domeniu a cărui descriere îi dezvăluie sensul, în cazul enciclopediei lui Isidor din Sevilla, fiecare termen e explicat prin scoaterea din latență a unei nuanțe izbitor de concrete, pe care memoria vorbitorilor a uitat-o. Cu patru exemple luate la întîmplare, cine deschide DEX-ul va afla că splina este un organ spongios, că palma este partea dinăuntru a mîinii, că sepultura
Filonul Etimologiilor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2558_a_3883]
-
așa sunt idei recente care au răposat definitiv. Vetustețea e cronologică, desuetudinea e psihologică, prima cerînd vechime, iar cea de-a doua încetarea modei. Și cînd ceva vechi nu mai e la modă, însușirile lui devin clasice, adică încărcate cu latența revenirii în vogă. Și astfel, chiar pătrunse de demodare, reperele clasice au o valoare de așteptare. De aceea, a apăsa pe trăsătura desuetă a unui spirit nu înseamnă a-i sublinia insignifianța, ci doar a-i arăta conul de umbră
Codul onoarei politice by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5985_a_7310]
-
Alexandru Vlad nu e în război cu nimeni. Nici din literatură, nici dinafara ei. Dimpotrivă. Curiozitatea față de necunoscuți îl împinge către reverii imprudente. A fi confundat pe stradă. Pare un fapt curent. Dar în realitate e un miracol, plin de latențe și de făgăduieli.. Cum ar fi, se întreabă la un moment dat prozatorul, ca dintr-una-ntralta, lăsând asemenea încurcături să evolueze, să ajungi chiar prieten cu necunoscutul care te ia drept altcineva. Unora le poți onora cu gesturi de extremă dărnicie
Cu supușenie, Scardanelli by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3735_a_5060]
-
și duce economia de semn plastic până aproape de gradul zero. Lăsat an cea mai mare parte an starea lui brută, cu textura, nervurile și accidentele sale, panoul de lemn este simultan suport și expresie, material inert și depozit de sensuri latențe. Pictorul cade aici subit an beția vidului și an fascinația geometriei. O grafică sumara, ănsotită din când an când de o pată de alb aproape transparent, se așază, ca o simplă ănsemnare pentru stimularea memoriei, pe suprafața suficientă sieși a
Voluptătile vidului by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/17432_a_18757]
-
cum e înclinat uneori Mihai Dinu să creadă), poetul român nu întîlnea mai mult decît o vagă proză cadențată, înzestrată cu atribute ale stilului oratoric; numărul de figuri semantice, mereu aceleași, era și el redus. Dosoftei a realizat rapid cîtă latență literară rezida în textul arhaic și s-a decis să îl transforme în poezie. Dar cum? Așa cum făcuse Kochanowski, fără a-l imita însă și luînd exercițiul pe cont propriu. Distanța pe care poezia lui trebuia să o parcurgă, cronologic
Apariția poeziei românești culte: Dosoftei (1623-1692) by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/4307_a_5632]
-
care ne atrag atenția tot au, în țesătura lor, măcar un nod de resentiment. Chiar cei mai pașnici scriitori ajung să-și inventeze (dacă n-au la îndemână) inamici, concreți sau abstracți, numai ca să-și poată exersa în voie timidele latențe belicoase. Recitiți primul volum de sinteze postceaușiste al lui Dan C. Mihăilescu și veți găsi acolo, disimulată, o curată metafizică a morilor de vânt! De la această regulă facilă face în primul rând excepție Florin Manolescu. Nimic scandalos, așadar, în Cu
Gemütlich by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6118_a_7443]
-
mai demult și de mai multe ori. Nu e vorba de obicei de un coup de foudre. Ea a „lucrat” o bună bucată de vreme în subconștientul nostru, înainte ca noi să devenim conștienți de prezența ei. Această stare de latență poate dura ani și ani. Cartea de căpătâi nu excelează prin spontaneitate. Acțiunea ei e laborioasă. Știe să aștepte. Nevoia noastră de ea se coace la foc mic. Și, într-o bună seară, își găsește locul la căpătâi. E greu
Cartea de căpătâi by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/5410_a_6735]
-
obsesia originalității merge mînă în mînă cu orgoliul recunoașterii, autorul nu așteaptă ecouri publice, și e mefient că va primi vreodată recunoașterea. De aceea actul scrisului e ordalițiu săvîrșit ca scop în sine, din nevoia de a-și scoate din latență predispozițiile pe care și le bănuiește. Dar peste tot, motivația adîncă e nevoia de exercițiu spiritual, exercițiu pe care orice om cu deficit de orizont îl face de-a lungul vieții. Nu știu care va fi deznodămîntul tribulațiilor lui Dan Iacob. Se
Ieșirea din cărți by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3530_a_4855]
-
mai vie./ Am iubit și cunosc gustul dragostei peste măsură,/ Ascultați, că vă grăiește amoriul prin a mea gură. Dubla figură etimologică de mai sus nu e întîmplătoare: surprinzător, Conachi a utilizat de mai multe ori figura etimologică, dovedind că latențele lui poetice erau totuși considerabile, din moment ce îl ridicau la nivele înalte de figurație. Conachi a avut parte de o posteritate contradictorie. Publicul a simțit încă de la primele sale poezii că un nou instrument de exprimare fusese inventat, chiar dacă transmisibil pe cale
Părintele (re)găsit al poeziei românești Costache Conachi by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/5270_a_6595]
-
tema aleasă și de registrul în care o plasează (grav ori ironic, amar sau sentimental), poetul își obține efectele printr-o aparentă jonglerie de cuvinte, scoasă dintr-o inepuizabilă fantezie lexical-asociativă; la un nivel mai profund, prin identificarea și actualizarea latențelor de expresivitate a acestora. Uzitate și uzate de limbajul comun, lustruite ori bruscate de versificatorii fără talent, cuvintele își descoperă aici resurse și raporturi secrete, făgașe noi deschise între ele, spre stupefacția admirativă a cititorului obișnuit și delectarea celui rafinat
Elegii de când era mai tânăr (II) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10639_a_11964]
-
ține slujba, nu pretinde că vorbește despre realitate. Lumea unei lucrări de filozofie este autarhică: nu are nevoie de realitate pentru a exista. În schimb are nevoie de cititori care, sub efectul unui ritual de degustare conceptuală, își scot din latență o sensibilitate religioasă.
Liturghia filozofică by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8528_a_9853]
-
ť. Poate forța catartică a compunerii literare ar fi fost mai eficientă dacă nu simplul gând, ci chiar intenția de-ter-mi-nată a omorului ar fi fost pusă în operă." (pag. 58) O interesantă, mai ales pentru amatorii de cancanuri, scotocire a latențelor homoerotice ale personajelor poartă cu sine premisele decodării unora dintre evenimentele cuprinse în roman. Către ce trimite, la o adică, conform vulgatei burgheze, o frază ambiguă cum e aceasta, desprinsă din recapitularea crailâcului nocturn: "Și, cu toate că nu mergeam în familii
Interogații mateine by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8046_a_9371]
-
spre o caligrafie severă, spre o gesticulație grațios austeră. I se suprapun exigențele disciplinei, ale unei înalte discipline care este răbdarea. Răbdarea și tehnica sa specifică, perseverența, ne-ar putea oare apropia de idealul, cu fruntarii metafizice, al actualizării tuturor latențelor verbului? Ne-ar putea apropia cu adevărat? "Citește și nu te speria/ că nu-nțelegi de la-nceput/ citește și a doua oară/ și a unsprezecea oară stăruind/ și vei simți cum leagănul se mișcă/ în foșnetul unor azururi/ și stăruind
Relația între mic și mare by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9747_a_11072]
-
a lungul a douăzeci de ani, pînă la moartea crocodilului, care, între timp, capătă un nume (Pocho) și devine membru răzgîiat al comunității gazdă. Carevasă- zică, reptila are suflet. «Lacrimile» de crocodil sunt adevărate! Hidoșenia are un «ce» uman, o latență de afectivitate, care transformă ambalajul nefast în mister.” Surprize în viață, precum aceasta, vom fi avut toți. Și fiecare va fi fost, într-un fel, vreodată, un fel de crocodil care se poartă uimitor și se atașează de cel bun
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/4261_a_5586]
-
de fenomen. Mai precis, Dumnezeu e o matrice energetică care constă din niște supracorzi care se pot lungi și scurta după reguli neștiute, iar aceste corzi au fiecare 10 dimensiuni, numai că ele sînt înfășurate, adică trecute în stare de latență, pentru ca sub ochii noștri să se desfășoare doar patru din ele: trei spațiale și una temporală. Restul dimensiunilor sunt puse sub interdicție divină, ele nefiind accesibile decît acelor ființe care au destulă acuitate ca să le perceapă: poate îngerii sau sfinții
Particula lui Dumnezeu by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5038_a_6363]