561 matches
-
prelungea, nu avură ochi pentru orașul patriarhal, cu iz de istorie veche, impregnată în străzi și-n turlelele multelor biserici. Dormiră la un hotel, vizavi de Poștă. Dimineață, un colonel magistrat, citi raportul trimis de comandantul regimentului. Ioan îl ascultă mâhnit, și efectiv îngrozit de neadevărurile pe care colonelul le înșiruise pentru a se disculpa. Susținea că, în ciuda ordinelor de interdicție repetate, el dusese totuși compania la scăldat! - Domnule colonel! Îmi pare rău, dar raportul este... este... nu corespunde realității. Priviți
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
crîșmă la biserică, pînă le fugea pămîntul de sub tălpi. Căruțașul beat. Biciclistul beat. Milițianul beat. Femei cărînd saci. Ciorchinele de chipuri (curioase, rele, disprețuitoare, cînd l-au arestat pe bunuțu) nu-i de uitat. Nu i-a oprit nici aerul mîhnit al bunei Leonora să-și arate satisfacția tîmpă: "I s-o-nfundat și popii, hă-tu-i!"; Tataia popa e la zdup!" Bunuțu s-a întors din pușcărie cu palma dreaptă marcată de-o cicatrice urîtă. Cum i-or fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
s-o alinte. Parcă nu mirosea cum se cade: "are prea mult păr femeia asta". Era boxerița albă, tandra cățelușă, vibrînd sub degetele lui. "Dă-te, javră!" Nu mă-njura că te iubesc ca proasta", o fi scîncit subțirel Daisy, mîhnită. Nici pe mine nu m-a vrut în preajma lui reală. Proiectul matrimonial l-a ținut secret. Care o fi diferența între un secret și-o minciună? Pe-a patra (Ce s-ar fi amuzat tata! "Ai grijă, obișnuia să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
stînga. Și drumul care duce la aeroport. Bun locșor ca să ne pierdem urmele, se bucură Tano cînd intrăm în han. Un pumn în plex ("nu servim cu cîini") e nimica toată pentru el. Îi sfîșie inima chelnerului cu botul lui mîhnit, cu nasul lui mîhnit, cu ochii lui mîhniți, așa că ne primește comanda: Două ("Trei Iordanco!") porții de frigărui. Da, Russ, degetul lui Șichy, oricît îți displace igrecul din nume, ar putea deveni de lumină, deget de lumină pentru tine. Ochiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
duce la aeroport. Bun locșor ca să ne pierdem urmele, se bucură Tano cînd intrăm în han. Un pumn în plex ("nu servim cu cîini") e nimica toată pentru el. Îi sfîșie inima chelnerului cu botul lui mîhnit, cu nasul lui mîhnit, cu ochii lui mîhniți, așa că ne primește comanda: Două ("Trei Iordanco!") porții de frigărui. Da, Russ, degetul lui Șichy, oricît îți displace igrecul din nume, ar putea deveni de lumină, deget de lumină pentru tine. Ochiul slab ar percepe-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
locșor ca să ne pierdem urmele, se bucură Tano cînd intrăm în han. Un pumn în plex ("nu servim cu cîini") e nimica toată pentru el. Îi sfîșie inima chelnerului cu botul lui mîhnit, cu nasul lui mîhnit, cu ochii lui mîhniți, așa că ne primește comanda: Două ("Trei Iordanco!") porții de frigărui. Da, Russ, degetul lui Șichy, oricît îți displace igrecul din nume, ar putea deveni de lumină, deget de lumină pentru tine. Ochiul slab ar percepe-o far. Vasari povestește că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
miercuri) Am fost alungată de la patinoar. E groaznic. Mă dusesem seara cu Șerban și câțiva băieți din echipa de juniori a lui Petre și paznicul m-a cunoscut, și totuși m-a alungat. Sunt uimită, dar sunt În același timp mâhnită adânc, toți Încearcă să mă alunge din lumea aceea de feerie și vis. Nu mai spun nimic. Nu sunt zdrobită, nici scârbită, dar tare, tare mâhnită. Cu atâta ură m-a alungat... De ce? Ce i-am făcut? Voiam să văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
a cunoscut, și totuși m-a alungat. Sunt uimită, dar sunt În același timp mâhnită adânc, toți Încearcă să mă alunge din lumea aceea de feerie și vis. Nu mai spun nimic. Nu sunt zdrobită, nici scârbită, dar tare, tare mâhnită. Cu atâta ură m-a alungat... De ce? Ce i-am făcut? Voiam să văd gheața. N-am văzut-o. Taci, dorință nebună de a plânge, tu nu trebuie să plângi, tu nu ai voie să fii slabă. E adevărat, În afară de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
miercuri) Lui Martin. Între zidurile de granit ale singurătății tale, a coborât o pasăre amețitoare și, aruncându-te pe aripile ei, dornică de-nălțare, ți-a-ntins zarea la picioare halucinant... O, te-ai speriat atât de tare, Încât pasărea, mâhnită și tristă, te-a-ntors acasă nevătămat... 11 martie 1965 (joi) Altă dragoste. Alte gânduri. Alți ochi. Ne jucăm cu noi, parcă-am fi mingea azvârlită-ntr-una de copii. 12 martie 1965 (vineri) Hârtie albă, prea multe vrei de la mine. Vreau să dorm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
ocup eu de chestia asta mai de aproape, mormăi Miron închis. Eu o consider de o importanță excepțională. Ceilalți tăcură. Grigore nu mai voia să se amestece, văzând înverșunarea bătrânului, iar Titu, mai ales după scena de adineaori, se simțea mâhnit și nu-l interesa controversa. Miron Iuga chemase pentru altceva pe Buruiană. Acuma însă numai furtul îi era în minte și, după câteva momente, zise iarăși, fără să se uite la cei din casă, parc-ar fi vorbit singur: ― Lasă
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
imputare șovăitoare: ― De ce-ai încuiat ușa? Întrebarea însă rămase suspendată în aerul îmbîcsit de tutun. Titu alunecase în genunchi la picioarele ei, și-și ascunsese obrajii în poala ei, încolăcindu-i și mîngîindu-i șoldurile cu brațele. Ea se simțea mâhnită că i-a lăsat întrebarea fără răspuns și începu să-și plimbe nervos degetele prin părul lui. Ochii el priveau în neștire jocul funigeilor în fereastră, prin creieri îi trecea necontenit ușa încuiată și gândul că trebuie să plece numaidecât
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
-l întîlni, de la Tanța nu mai avu nici o veste, iar doamna Alexandrescu își continua ciripirile amoroase ca totdeauna. Tocmai se gândea că se vor fi aranjat lucrurile când, a treia zi după-amiazi, doamna Alexandrescu îl strigă. O găsi singură și mîhnită: ― Vezi, domnu Titu, ce-mi făcuși?... Mi-a spus Jenică numai mie, că nu vrea să întristeze pe părinții lui, săracii. Se poate, domnu Titu? Să abuzezi de un îngeraș nevinovat?... Nu m-am așteptat, îți jur, la una ca
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
Pitești unde fusese să-și vadă soțul întemnițat. Până la Costești a venit cu trenul și de acolo, cum a putut. Nici o birjă nu se încumetă să plece la țară, de frică, deși învățătoreasa ar fi plătit bine. Se întorcea mai mâhnită de cum s-a dus. A stat toată ziua de luni pe la ușile domnilor, degeaba. Procurorul numai cu mare greutate a admis să-i lase merindea și banii. Totuși, ea nu s-a dat bătută. Ieri, marți, a schimbat macazul, a
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
Hrisostomul, în preajma căruia a rămas până la al doilea exil al acestuia (404). El a plecat apoi la Roma, unde avea să apere cauza Sf. Ioan, solicitând papei Inocențiu I să intervină în ajutorul sfântului, trimis a doua oară în exil. Mâhnit adânc de sfârșitul tragic al Sf. Ioan Gură de Aur (m. în 407), Ioan Casian a rămas la Roma, unde a fost hirotonit preot. Către 415, el s-a îndreptat spre Galia, ajungând la Marsilia-aici el a întemeiat două mânăstiri
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
se înșeală și comite o eroare fatală. Căci, oricât de sigur pe sine era "vânătorul" nostru, până la urmă prada îi scapă. Căci pe această mamă aflată pe punctul de a ceda o salvează in extremis, și în ciuda ei, copilul. Acesta, mâhnit că fusese abandonat de cel pe care îl credea prietenul său și presimțind, în nevinovăția lui de copil, că pe mamă și pe baron îi unește un "secret arzător", se interpune sistematic între cei doi. Nu lasă să-i scape
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
a revărsat dintr-odată asupra ei căldura unei lovituri de fulger, făcând-o să se simtă slabă și vag bolnavă". În așa măsură încât nu îndrăznește să-și lase privirea să o întâlnească din nou pe cea a lui Dürrfeld. "Mâhnită, se întreabă cum de a putut cădea pradă, atât de ușor, unei emoții prostești și atât de devastatoare" și își spune că trebuie să și-l scoată din minte pe bărbatul acesta. Da, să-l alunge din suflet... Allez!". Și
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
mai pronunța nici Masturbie! Și mă țin de cuvînt. A treia întîlnire comună avea să lanseze un nou supranume pentru Gagniuc: "Ce mai faci, Labiche?!"... (E. Labiche a fost unul dintre marii dramaturgi bulevardieri ai Franței). Prietenul meu, iertător, dar mîhnit sincer, m-a luat de-o parte și mi-a adresat cuvinte greu de suportat: "Adică, n-or să facă legătura cei de lîngă mine? Îi crezi chiar proști? Te-am rugat, renunță la aluzii! Chiar nu te poți abține
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
că demult n-am mai avut o discuție așa de hazlie. Ilie: (are gîndurile lui) Deocamdată mă simt bine... Mai e destul pînă departe. Dom'le, în concluzie, mă ajuți? Aș vrea să-l fac în regie proprie. Mina: (mai mîhnită decît poate să spună) Ca să mergi la mama n-ai timp, dar pentru cavou ai, nu? Ilie: Îl fac în timpul liber. Îl fac în concediu. Mina: Numai asta n-ai făcut în concediu. Eu te rog si termini cu aiurelile
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
după o pauză în care se împrăștie această putere a dezvăluirii) Ce ai de spus? (tăcerea lui e ceea ce a rămas la capătul unei clipe în care a fost uluit, indignat, speriat, revoltat) Nu ai nimic de spus? El 1: (mîhnit) Ba da. Dar nu cred că ai înțelege mare lucru. Așa că nu-ți spun decît că ceea ce ai făcut tu înseamnă începutul sfîrșitului. Ea 2: Am mai auzit expresia asta. Acum mi se pare prea generală. Restrînge-te puțin. Sfîrșitul cui
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
hîrtie... Ea 2: Da, da, și scrii poezii de dragoste... El 1: Ți-am mai spus, scriu poeziile de care am nevoie. Ea 2: Ți-aș spune eu de ce ai nevoie, da' mi-e rușine de omul ăsta. El 1: (mîhnit) Aș vrea... (către El n) nu te superi dacă... aș vrea să ies puțin... simt nevoia să... nu te supăra... El n; Nu, nu, te rog, fă ce vrei. Ea 2: Păi asta și face. Face exact ce vrea. (spre
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
a treia alee de la intrare numărul șapte; intersecția mare cu magazinul "Victoria" e numărul opt; benzinăria de la ieșirea din oraș are numărul doi; poligonul școlii de șoferi e 11... și mai găsesc eu și alte locuri... (Ea 1 este uluită mîhnită, neputincioasă; dar el nu observă și continuă prezentarea planului) Ține și tu un exemplar. La telefon îți spun numai numărul... Înțelegi? E bine așa. Ea 1: (de fapt resimțind umilința lui) Trebuie sa plec. El 1: S-a-ntîmplat ceva? Ea 1
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Tipătescu: (râzând) Nu umbla cu mofturi, Ghiță. Nu m-am plimbat eu la luminație în trăsură cu Zoe și cu nenea Zaharia în tot orașul? Tocmai ea, cum e glumeață, zice: Ia să-i 41 numărăm steagurile lui Ghiță"... Pristanda: (mâhnit) Îmi pare rău! Tocmai coane Joițica, tocmai dumneei, care de!... Să ne așteptăm de la dumneei la o protecție... Tipătescu: Apoi, ea n-a zis-o cu răutate, a zis-o în glumă. Nu știe și nenea Zaharia și ea că
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
21. Oricum, efectul fiecărui text asupra cititorului este un sentiment al autenticității, al deplinătății umane, iar o asemenea performanță se explică în opinia generală a interpreților prin ralierea unor calități opuse ale limbajului, devenit simultan explicativ și orb, fericit și mâhnit, fermecat de frumusețe și surpat de moartea diformă. Mai rar, au fost remarcate la Marguerite Yourcenar preocupări exclusiv estetice. E vorba despre observații limitate, precum una privitoare la atenția pe care o acordă ea stilului propriu discursului unei epoci, care
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
măsa nasul... Sunt în Craiova, mai nenorocit decât oricând [...]. Ce face Fridolina? Scrie-mi ce zic femeile de mine [...] râd de mine? [...] Cu portretul Fridolinei înainte, clădesc castele spaniole și apoi mă întreb [...] dacă nu cumva în adevăr am înnebunit... mâhnitul tău prieten Caragiale..."; mîhnirea trece însă și îndrăgostitul revine către același corespondent: "Nu mai avansa nimic nicăieri în privința prostiilor mele cu Fridolina." Nebun de amor (ca și Rică) fusese Caragiale și în perioada funestului directorat când celebrul actor C. Nottara
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
acești faux pas, pe care eu îi consider doar asta, iar aripa „industriei Holcaustului” specializată în cazul românesc i-a considerat dovezi peremptorii de antisemitism, tocmai bune pentru a fi integrate în narațiunea anti-antisemită. Am urmărit și eu, consternat și mâhnit, controversa internă și internațională, care a avut cel puțin o consecință pozitivă - faptul că discuția a fost lansată în sfera noastră publică - și cel puțin o consecință negativă - blocarea imediată a discuției într-o bruscă extrapolare de la un caz particular
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]