1,407 matches
-
care grupul a vizionat opere anterioare, și a reprezentat câteva sketchuri. Unul din cele mai memorabile momente ale spectacolului a fost pretinsa vărsare accidentală a cenușii lui Chapman - de către Gilliam - urmată de curățenia grăbită a covorului cu un mini-aspirator, o mătură și un făraș. O cantitate semnificativă de cenușă a fost „ascunsă” sub covor. Pe 9 octombrie 1999, pentru a comemora 30 de ani de la prima difuzare a Flying Circus, BBC2 a dedicat o seară emisiunilor Pitonilor, incluzând un documentar despre
Monty Python () [Corola-website/Science/309765_a_311094]
-
ramurile principale ale jainismului, călugării Svetambara se pot bucura de mai multe concesii față de digambarași. Svetambarașii au dreptul să folosească o serie de obiecte necesare unei vieți ascetice, cum ar fi veșmântul alb, bolul pentru pomeni, un pămătuf utilizat ca mătură și o bucata de pânză ("mukhavastrika") ținută deasupra gurii. Spre deosebire, digambarașii umblă dezbrăcați cu excepția călugărilor novici cărora li se îngăduie un veșmânt de 1,4 metri lungime, își mătură calea cu o pană de păun și își cerșesc singura
Jainism () [Corola-website/Science/303397_a_304726]
-
îmi dădeam seama că n-aveam de ce s-o învinuiesc dacă mă lua drept o haiman, și un pierde vară. După trecere de câteva ore, directoarea îmi zise : « Camera de studiu alăturată are nevoie de curățenie. Ia mătura și o mătură » Ca un fulger mi-a trecut prin minte gândul că acesta era prilejul. Am măturat camera de trei ori. Am luat apoi o cârpă de șters și am șters praful de patru ori. Toată lemnăria care acoperea pereții, băncile, masa
Booker T. Washington () [Corola-website/Science/317533_a_318862]
-
pare a fi propria casa a lui Mami. Fața ei nu este niciodată văzută (cu excepția episodului din 1950 "Sâmbătă seara", fața ei fiind foarte puțin văzută în timp ce alerga spre casă), și ea îl gonește, de obicei, pe Tom cu o mătură, când face ravagii. Când Mami nu a fost prezentă, alți oameni au fost văzuți uneori, de obicei de la gât în jos. Mami a apărut în mai multe episoade până la episodul "Pisoiul automat" în 1952 aceasta fiind ultima ei apariție. Mai
Mami DoiPantofi () [Corola-website/Science/323630_a_324959]
-
au dispărut din Parlament. Dimpotrivă, față de ceea ce e practic ecologismul în România, reprezentanții săi politici s-ar cuveni să-și închirieze sedii prin cartierele gropilor de gunoi de la marginea Bucureștiului. Drumul spre ecologism trebuie străbătut la noi în țară cu mătura în mînă. Pentru relansarea economică e nevoie de sprijin extern. Pentru introducerea impozitului pe venitul global ne trebuie sprijin extern. Pentru refacerea drumurilor și a căilor ferate nu ne putem descurca fără ajutor din străinătate. Dar pentru curățenie, în ce
Libertățile murdăriei by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/16443_a_17768]
-
pe venitul global ne trebuie sprijin extern. Pentru refacerea drumurilor și a căilor ferate nu ne putem descurca fără ajutor din străinătate. Dar pentru curățenie, în ce ar trebui să constea acest sprijin? Să aducem voluntari americani să dea cu mătura pe străzi și să adune gunoaiele pe care le găsești risipite lejer din vîrful munților pînă pe plaja Mării Negre? Au făcut-o, cu vreun an în urmă, în parcul Herăstrău, mizînd pesemne pe puterea exemplului. Întîmplarea aceea n-a stînjenit
Libertățile murdăriei by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/16443_a_17768]
-
bine fața Capitalei noii primari au fost împiedicați de vechea putere. Îi împiedică și guvernul Năstase? Să zicem că Bucureștiul e un caz aparte. Dar pe unde te întorci în țară și la țară descoperi că nu se dă cu mătura decît pe unde se vede, uneori nici acolo. Ne aruncăm resturile peste tot, ca într-un uriaș coș de gunoi. Din cînd în cînd, mai facem și cîte un accident ecologic, așa cum s-a întîmplat zilele astea pe Siret, sau
Libertățile murdăriei by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/16443_a_17768]
-
a genealogiei sale. Kiyosu, Nagoya, Sumpu, Odawara - prin toate trecuse. Uneori, își aduna curajul și bătea la poarta câte unei locuințe de samurai, dar toate rugămințile lui erau întâmpinate cu râsete și batjocuri. Odată, chiar, fusese luat la goană cu mătura. Banii i se terminaseră curând și își dăduse seama că lumea era întocmai așa cum îi spusese mătușa lui din Yabuyama. Totuși, refuza să-și abandoneze visul, găsind că aspirațiile lui erau cum nu seputea mai firești. Nu-i era rușine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
o fi adus cu el Naiki, nu i se dezvălui lui Hiyoshi, desigur, și nici el nu vru să afle. Stătea credincios la marginea pădurii, de veghe. Când avea o sarcină de înfăptuit, o făcea: dacă trebuia să măture grădina, mătura; când era pus să stea de pază, păzea. Lucra cu seriozitate, orice-ar fi fost. Spre deosebire de alți oameni, își putea găsi plăcerea în orice misiune i se încredința, dar asta nu numai fiindcă se născuse sărac. Mai degrabă, vedea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
sau alta, se plictisea repede. „Poate va răsări soarele în timp ce fac curat,” își spuse el, în timp ce începea să măture în grajd, adunând într-un morman, bălegarul, frunzele veștede și paiele, la adăpost de ochiul stăpânului. — Cine-i acolo? Oprindu-și mătura, Hiyoshi privi în jur. — A, e vânzătorul de ace. Hiyoshi văzu în sfârșit că glasul se auzise de la spălătorul din colțul verandei casei principale. Distinse înăuntru chipul lui Kahei. — Dumneavoastră erați, stăpâne. Bând sake cu mesagerul, care ținea la băutură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Hiyoshi se oprea la câte un șantier de construcții și-și oferea serviciile zidarilor sau tâmplarilor; dacă vedea pe cineva trăgând un căruț greu, el împingea din spate; dacă vedea o intrare murdară, întreba dacă putea lua cu împrumut o mătură ca s-o curețe. Și chiar dacă nu i se cerea, lucra sau își făcea de lucru, iar pentru că muncea conștiincios, era întotdeauna răsplătit de oameni cu un blid de mâncare sau ceva bani de drum. Nu se rușina cu modul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ține de coada unui cal de samar. Da, da, își ocupă Hiyoshi de bună voie locul la sfârșitul procesiunii, fericit ca în țara viselor. În timp ce convoiul își continua drumul spre Nagoya, calea se elibera ca și cum ar fi fost curățită cu mătura. Bărbați și femei se prosternau cu capetele la pământ, în fața caselor și pe marginea drumului. Nobunaga nu era reținut nici măcar în public. Își dregea glasul în timp ce le vorbea slujitorilor și în același timp râdea. Spunând că-i era sete, mânca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
izbucnind în râs, grăbi pasul. — Nene! Nene! strigă el. Era cartierul rezidențial al arcașilor, nu o regiune cu conace impunătoare și porți cu streașină. Casele mici și comode ale samurailor, cu grădinile lor îngrijite și gardurile vii din tufe de mătură, se aliniau în șiruri liniștite. Tokichiro avea obiceiul de a vorbi cu glas puternic și, când zări pe neașteptate silueta iubitei sale, pe care n-o mai văzuse de câtva timp, îi făcu cu mâna și se apropie repede, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ca dintr-un izvor, risipind vesel sentimentul de singurătate din cameră. Fata zâmbi și întoarse privirea. — Nu, două sau trei din crizantemele de afară sunt deja destul de parfumate. — Serios? Au și înflorit? N-am observat, azi dimineață când am luat mătura și am ieșit să mătur. Mi se pare că e un mare păcat ca florile să fie nevoite a înflori sub acoperișul casei unui războinic de provincie. Bătătorul de bambus dintre degetele lui Nene scoase un sunet vioi, când începu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
fi Maimuța? — Îi cunoașteți numele? Mi-a cerut să vă spun că e Maimuța, dacă nu vă amintiți numele Hiyoshi. — Deci, este Maimuța, spuse Koroku. — Îl cunoașteți? — A fost un puști isteț pe care l-am ținut aici o vreme. Mătura în grădină și avea grijă de Kameichi. Dar nu-i ciudat că acum vine ca mesager din partea lui Oda Nobunaga? — Nici pentru mine n-ar nici un sens, dar spune-mi, cum arată? — Respectabil. — Așa? — Poartă o tunică scurtă preste armură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ochii i se umplură cu lacrimi de bucurie. — Am spus lucruri nescuzabile. Te rog să mă ierți, Nene. — Ei, Mamă, apune soarele. Spală-ți mâinile și picioarele. Și Nene porni înainte, ducând cele două coșuri grele. Împreună cu servitorii, luă o mătură și făcu curat. Fu sârguincioasă îndeosebi în camera bătrânei, unde mătură ea însăși. Lămpile fură aprinse, iar vasele pentru cină pregătite. Pe lângă locurile lor două, în fiecare dimineață și seară era pus un tacâm și pentru Hideyoshi. — Să-ți masez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
râs, recunoscându-se învins. Manju și Chacha râseră surescitați. Scărpinându-se în cap, Hideyoshi le făcusemn să se apropie pentru a începe alt joc. Invitația lui îi intrigă pe cei doi copii, care deschiseră pe furiș portița din lemn de mătură. — De unde-ați venit, domnu'? Hideyoshi coborî de pe verandă și începu să-și lege baretele sandalelor. Parte în joacă, Manju îl gâdilă la ceafă cu un fir de iarbă uscată. Îndurând această poznă, Hideyoshi termină să-și încheie sandalele. Dar, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
care se înălțau la cincizeci de metri mai în față. Deodată, din întuneric izbucniră zgomote de bambuși călcați în picioare pi mormăielile unui animal sălbatic. Tatewaki, care-și mâna calul înaintea lui Mitsuhide, privi instinctiv înapoi. Gardul din lemn de mătură al unei colibe cufundate în umbra desișului de bambus era mărginit de întuneric. La vreo douăzeci de metri mai în spate, silueta lui Mitsuhide se profila țintuită locului. — Stăpâne, îl chemă Tatewaki. Nu primi nici un răspuns. Bambușii tineri se legănau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
dragă, nu pleca, te iubesc, nu pot trăi fără tine, bîm-bîm, chestii de-astea, și te-a încălicat! Și încălicat rămîi!..." În acest timp varul se stinsese și Vintilă dispăru iar în curte și se întoarse cu o coadă de mătură veche cu care, meșterind în găleți, făcu un fel de ciorbă albă. "Gata, dom' profesor, putem începe. Luați dumneavoastră sacul cu var, că e mai ușor, și eu duc gălețile." Ne oprirăm la primul copac, puserăm mâna pe bidinele și
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
care erai obligat să alergi printre "furcile caudine", adică, torționarii așezați pe margini, în cerc, te loveau unde te nimereau, cu bețe și curele, pînă ce cădeai jos în nesimțire sau, în altă variantă, te învîrteai în jurul unei cozi de mătură, în timp ce ei te loveau (metoda Romanescu); te "crucificau", adică, urcat dezbrăcat pe o masă, un șervet sau ciorap în gură, erai ținut de mîini și de picioare și bătut peste spate, fese și la tălpi de către doi dintre ei, care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
picioare și bătut peste spate, fese și la tălpi de către doi dintre ei, care se schimbau, cînd oboseau, cu alții doi, așezați de o parte și de alta a mesei, cu nuiele, bețe, pari, picioare de la caprele priciurilor, cozi de mătură, bucăți de scîndură, cabluri, curele împletite, vînă de bou. După bătaia la tălpi, te puneau să joci pe cîrpe ude, pentru ca tălpile să se dezumfle și să poată continua bătaia. După ce tocau pe tot corpul pînă cădeai în nesimțire, erai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
în gînd "Mamă!" și îmi spuneam că așa a fost să fie. Muream! Apoi mă trezeam, ud și în bătăi; ca să spun ce n-am spus la Securitate. Alt mod de a te pedepsi era să te bată cu coada măturii în plex. Sau să te oblige să bei două gamele de apă, fără să-ți îngăduie să urinezi. Dacă te scăpai, iarăși bătaie. La closet, mergeam o dată pe zi. Intrai la comandă, ieșeai la comandă. Bineînțeles că nu-ți lăsau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
la dig, însă de muncă nu erau scutiți. Cărau toată ziua cu spinarea lemne și cărămizi de la debarcader sau dezghiocau semințe de sorg, o treabă mai nesuferită ca toate. Lucrau ceasuri în șir în frig, stînd în picioare, și frecau măturile acelea antipatice pînă le sîngerau palmele. Vindecarea unor maladii grave prin chinuirea trupului nu era un concept nou, însă administrația lagărului îl aplica pe scară largă și, din punctul ei de vedere, cu bune rezultate. Zub nu se plîngea. Supunerea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
așa ceva) susținea pe pagini întregi această campanie, recomandând oamenilor: să aprindă becul într-o singură încăpere din casă, nu în mai multe; să recurgă la becuri foarte mici; să facă manual toate operațiile care se pot face manual, să folosească mătura, nu aspiratorul, să nu spele la mașină, să scoată mâncarea pe fereastră, debranșând congelatorul și frigiderul etc. Adevărul este însă că de dragul acestor tineri vizitatori, mă așteptam la mult mai mult de la expoziția despre "Epoca de Aur": aș fi vrut
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
dipendenze senza drogă, UTET, Torino, 2006, p. 4. 8 Paolo Rigliano, op. cît., p. 2; Howard Shaffer, op. cît., p. 2. 9 Monica Pascoli, "Shopping addiction e questioni di genere", în Sociologia della salute e web society, Costantino Cipolla, Antonio Măturo (eds), FrancoAngeli, Milano, 2014. 10 Steve Sussman, Alan Sussman, "Considering the definition of addiction", Internațional Journal of Environmental Research and Public Health, No. 8, 2011, pp. 4025-4038. 11 Bernardo Cattarinussi, "Îl gioco d'azzardo patologico" în Non posso farne a
[Corola-publishinghouse/Science/84979_a_85764]