1,107 matches
-
Livingstone, David, explorator și misionar 205, 206, 207 Lloyd George, David, lord ~ of Dwyfor, premier 88, 89, 100, 102, 109, 118, 119, 129, 283, 364, 369, 372-376, 384, 395, 399, 400, 418 Louis de Battenberg, v. Louis Mountbatten Louis Mounbatten, marchiz de Milford-Haven 111, 159 Louis Mountbatten, lord Mountbatten de Burma 50, 181 Louis Napoleon, v.Napoleon III Louise Caroline Alberta 52 Louise Victoria Alexandra Dagmar 79, 94, 155 Louise von Letzen 9 Louise, regina Danemarcei 59, 96, 139, 323 Louis-Napoleon
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
von ~, amiral 284 Schlieffen, Alfred von ~ 167 Schuman, Robert 184, 403 Scott, Robert, explorator 208-210 Serrano y Dominguez, general 47 Shackleton, Ernest, explorator 208 Shaftesbury, Anthony Ashley Cooper, lord ~ 30, 229, 255 Shah Shuja, emir 13, 14 Sholto, Sir John, marchiz de Queensberry 236 Simpson, Wallis, ducesă de Windsor 142, 143, 149, 356, 357, 359, 402403 Smuts, Jan, general și om politic bur 278 Sophie, arhiducesă de Austria 103 Sophie, arhiducesă de Bavaria 44 Spaak, Paul 179 Spee, Maximilian von ~, amiral
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
înaintat la 17 februarie proiectul de lege Royal Titles Bill, în care i se cere Parlamentului să o declare pe Victoria "împărăteasă a Indiei". Propunerea a provocat un scandal de proporții, opozanții principali fiind Gladstone, Henry Fawcett și S.C. Cavendish, marchiz de Hartington și al VIII-lea duce de Devonshire (în Camera Comunelor) și A. A. Cooper, al VII-lea lord Shaftesbury (în Camera Lorzilor). S-au înregistrat și manifestații de protest la Londra, la Manchester și la Birmingham, susținute de
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
la vila Mon Repos din insula Corfu. Tatăl său era prințul Andrei al Greciei și Danemarcei, fiul fostului rege George I al Greciei (din Casa de Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg) și al prințesei Alice Elisabeta Iulia Maria, fiica prințului Louis de Battenberg (> Mountbatten), marchiz de Milford-Haven. Prințul Philip și Elisabeta II s-au căsătorit la abația Westminster la 20 noiembrie 1947, o zi ploioasă de toamnă, tipic londoneză, ceremonia fiind oficiată de arhiepiscopul de Canterbury, Geoffrey Fisher. Așa cum bine se știe, ei au drept
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
schingiuitori) a fost, cum spuneam, Eugen Țurcanu, un torționar machiavelic, care ajunsese să-și fascineze uneori chiar și victimele. Virgil Ierunca vede În Țurcanu un Piotr Verhovenski (personaj dostoievskian din romanul Demonii) dus dincolo de limita răului și un al doilea marchiz de Sade5; alți memorialiști văd În el un doctor Mengele românesc; dar Țurcanu este torționarul prin excelență, În carne și oase, astfel Încît partitura sa este mai degrabă aceea de Mengele. Pentru reeducații aduși În pragul schizoidiei, chiar și după
[Corola-publishinghouse/Science/1909_a_3234]
-
de primul-ministru Churchill în august 1941, explicând politicile naționale ale Statelor Unite și ale Marii Britanii referitor la organizarea postbelică a lumii; includea principiile autodeterminării naționale, al opoziției față de agresiune și al accesului egal la comerț și materii prime. Castlereagh, Robert Steward, marchiz de Londonderry, viconte - 1769-1822. Om politic britanic, membru al partidului Tory; ministru de Război (1805, 1807-1809); ministru de Externe (1811-1822). Cato (cel Bătrân) - 234-149 î.Hr. Om politic roman, dușman implacabil al Cartaginei; influența sa a contribuit la izbucnirea celui de-
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
1658-1743. Filosof social francez. În Project of Perpetual Peace (1713) a susținut o curte internațională de arbitraj, renunțarea la război și o ligă de state creștine, legate împreună într-o alianță eternă pentru securitate reciprocă. Salisbury, Robert Arthur Talbot Gascoyne-Cecil, marchiz de - 1830-1903. Ministru de Externe britanic sub Disraeli (1878-1880); prim-ministru (1885, 1886-1892, 1895-1902). SALT - Tratatul de Limitare a Armelor Strategice Ofensive între Statele Unite și Uniunea Sovietică. Sfântul Imperiu Roman - 962-1806. Entitate politică vest-europeană pretinzând a fi succesoarea Imperiului Roman
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
unor explicații despre fapte și întâmplări economice. Conceptul de bază în explicațiile despre bani va fi acela inventat de Thomas Kuhn și care se cheamă "dezvoltare prin acumulare"12. 3. Dezbaterea este purtată în afara "ipotezei lui Dumnezeu", așa cum se exprima Marchizul de Laplace într-o discuție cu Napoleon 13. Abordarea este una științifică, raționalistă, bazată pe argumente și susțineri logice ale dezbaterii. Acolo unde am considerat, am adus în dezbatere clasici ai economiei, fără a ține cont, în citarea lor, de
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
într-unul din discursurile sale din 26 decembrie 1793 a afirmat că "Republica drepturilor omului nu este nici teistă, nici atee, este nihilistă". Și tocmai în Franța iluminismului și Revoluției s-a născut un mod de gândire precum cel al marchizului de Sade, care se constituie într-una dintre formele cele mai radicale ale nihilismului ateu și materialist. În romanele sale, dar și în cele două dialoguri filozofice ale sale (Dialog între un preot și un muribund, 1782 și Filozofia în
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
rămâne omului, după moartea lui Dumnezeu, dacă nu spontaneitatea înfricoșătoare a pulsiunilor sale? Sexualitatea nu devine oare incinta în interiorul căreia omul își închide propria disperare? Un lucru este clar: când Dumnezeu moare, omul se transformă într-un animal. Opera Divinului Marchiz devine așadar tentativa cea mai coerentă de a construi o antropologie nihilistă în orizontul unei finitudini abandonate de Dumnezeu, și trebuie studiată ca atare. Lăsând deoparte cunoașterea precisă a acestei apariții a conceptului și problemei, ca și a altora, încă
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
Kant cu critica rațiunii practice, iar în Anglia, Bentham cu ale sale calcule utilitariste. În Franța, tematizarea cea mai evidentă a virtuții și a viciului, surprinsă în opoziția lor speculară și pornind de la efectele acestora, este încredințată scriiturii depravate a marchizului de Sade. • Valul următor sosește de regulă în jur de 1880, când odată cu Simmel și școala neokantianiană, are loc înflorirea filozofiei valorilor. Și secolul XX? Noi am anticipat pe bună dreptate această revenire periodică. Începând cu anii '60 am asistat
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
167 Riedel, M. / 25, 33, 314, 319 Rilke, R. M. / 144 Robert de Melun / 26 Rolland, R. / 130 Rosenberg, A. / 167 Rosenkranz, K. / 40 Rossini, G. / 59 Rousseau, J.-J. / 241 Ruggenini, M. / 257, 315 S Sade, D.-A.-F., marchiz de / 45-46, 48, 281, 297 Sanches, F. / 15, 297 Sartre, J.-P. / 205, 252, 297, 309, 314 Scheler, M. / 113, 120, 145, 148, 154-155, 250 Schelling, F. W. J. / 31, 39-40, 144, 153, 165166, 293 Schlechta, K. / 158 Schlegel, F.
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
milenii, București, 1979; Mihaela, prietena noastră, București, 1981; Terține în manieră niponă, București, 1983; Concerte de joi, București, 1983; Daruri, București, 1984; Ileana-Maria-Ioana, București, 1995; Elegii, proteste, resemnări, București, 1997. Traduceri: Adolphe de Custine, Scrisori din Rusia: Rusia în 1839. Marchizul de Custine, Chișinău, 1992 (în colaborare). Repere bibliografice: Laurențiu Ulici, Filiera anonimă, LCF, 1979, 35. E.H.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286208_a_287537]
-
De lamentabil delirism. Vasile Bogrea, Pe o antologie lirică Un alt exemplu În care calamburul nu este doar un joc de cuvinte, ci și o vorbă de duh: când i s-a vestit decesul unei mari personalități, Georges François Mareschal, marchiz de Bièvre, părintele calamburului modern, a spus: "Fausse nouvelle!" ("Știre falsă") - fals nefiind decesul ci categorisirea regretatului drept o mare personalitate. De multe ori calamburul abuzează de paronime, cuvinte care diferă Între ele printr-un singur sunet, uneori modificînd, cu
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
derâdere detașată și disprețuitoare, aristocratică în felul său, într-un fel huliganic. Pare paradoxal, dar, inventând sau înjghebând această „biografie” a unui mic delincvent sicilian (ce-își povestește viața tovarășilor de celulă), Sciortino a adoptat aceleași măsuri stilistice ca și Marchizul De Sade. Fiecare pagină a sa este - într-un fel puțin mai umil și, în ce privește conținutul, mult mai prudent - o pagină din Justine sau din O sută douăzeci de zile. Să nu se creadă însă că umilința și prudența sa
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
găsi un punct comun cu Henric al XIV-lea. Ludovic al XIII-lea era înclinat spre aventuri atât cu femeile, cât și cu bărbații: de la ducele de Luynes la Maria d’Hautefort și la Louise de la Fayette, trecând apoi la Marchizul de Cinq-Mars, dublată de o așa zisă pioșenie de fațadă. Aducem aici ca argumente descrierea evoluției relației cu Cinq Mars, realizată de istoricul literar Philippe Erlanger în lucrarea sa intitulată Le mignon du roi,,cadourile se succedau conversațiilor, iar Ludovic
Ludovic al XIV-lea, memorii oficiale și apocrife by Andreea Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/1669_a_2963]
-
-lea a avut șansa de a crește într un mediu armonios familial. Beneficiind de dragostea necondiționată și care nu poate fi pusă la îndoială a mamei sale, regina Ana, protejat de nașul său Mazarin, și avându-l ca tutore pe Marchizul de Villeroy, Ludovic creștea sub ochii atenți ai credinciosului său valet La Porte. La Porte a lăsat istoriei o serie de adnotări și memorii care sunt folositoare pentru a putea realiza un tablou al copilăriei lui Ludovic și al evenimentelor
Ludovic al XIV-lea, memorii oficiale și apocrife by Andreea Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/1669_a_2963]
-
1640 a devenit și guvernanta fratelui său. Imediat după moartea lui Ludovic al XIII-lea, a fost înlocuită de marchiza de Senecey, o fostă doamnă de onoare din suita reginei Ana. În martie 1646, regina mamă l-a numit pe marchizul de Villeroy în funcția de supraveghetor al regelui, iar Mazarin a devenit,,Surintendant au gouvernment et la conduite de la personne du roi et de celle de M. le duc d'Anjou“. Tutorele lui Ludovic al XIV-lea era un doctor
Ludovic al XIV-lea, memorii oficiale și apocrife by Andreea Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/1669_a_2963]
-
dezlănțuite pe băiat. Este adevărat că regina părăsise capitala de două ori, împreună cu copiii, din cauza protestatarilor ce nu mai puteau fi controlați, însă de fiecare dată a revenit în oraș. Un episod special a fost descris în memoriile apocrife ale marchizului Saint-André Montbrun, intitulate Memoires... enrichis de figures, care a fost publicată la Amsterdam, în anul 1701. Conform relatărilor, a treia oară, în februarie 1651, când au început să circule din nou o serie de zvonuri privind o eventuală fugă a
Ludovic al XIV-lea, memorii oficiale și apocrife by Andreea Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/1669_a_2963]
-
Bibliotecii Nationale Franceze, sub numărul de înregistrare 20345. Textul a fost redat de mai mulți istorici contemporani, iar noi l-am preluat din lucrarea Martin's History of France. Autorul scrisorii este un medic pe nume Blois, care se adresează marchizului de Sourdis:,,Monseniore, sunt sigur că în cei 32 de ani cât am practicat medicina în această provicincie și în acest oraș, nu am văzut nimic comparabil cu paragina care domnește, nu numai în Blois, unde se găsesc patru mii
Ludovic al XIV-lea, memorii oficiale și apocrife by Andreea Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/1669_a_2963]
-
de Genova Spaniei a fost aspru pedepsit de Ludovic: orașul a fost asediat, iar după capitulare dogele Genovei a fost umilit, trebuind să prezinte scuze oficiale lui Ludovic. O altă dovadă de diplomație a fost comentată în lucrarea apocrifă a marchizului Charles Auguste la Faré: Mémoires et réflexions sur les principaux événements du règne de Louis XIV sur le caractère de ceux qui y ont eu la principale part (1644-1712), Rotterdam, 1716. În această lucrare este descris mesajul regelui Franței către
Ludovic al XIV-lea, memorii oficiale și apocrife by Andreea Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/1669_a_2963]
-
Doina Dragnea), București, 1981; Arta transfigurării, București, 1983; Actorul între adevăr și ficțiune (în colaborare cu Doina Dragnea), București, 1984. Traduceri: Jean Anouilh, Cher Antoine sau Iubirea ratată, București, 1971; John Gassner, Formă și idei în teatrul modern, București, 1972; Marchizul de Sade, Filosofia în budoar, București, 1993. Repere bibliografice: Ion Apetroaie, O carte despre teatrul contemporan, ATN, 1967, 4; Margareta Antonescu, Teatrul contemporan, „Romanian Review”, 1967, 2; Valentin Silvestru, Profilul unei generații, TTR, 1979, 6; Mirodan, Dicționar, I, 129-130; Românii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285583_a_286912]
-
a cerut să fie de acord să nu-și publice opera. A continuat să scrie până la moartea sa. Aceasta a survenit pe 2 iulie. A fost îngropat pe o mică insulă, Insula Plopilor, ce aparținea castelului din Ermenonville, proprietate a marchizului de Girardin, un admirator înfocat al lui Rousseau. Mai târziu, în 1794, rămășițele sale au fost mutate în Panthéon, în Paris, în apropierea mormântului lui Voltaire, decedat în același an, 1778. Cel care dorește să înțeleagă profunzimile contradictorii și deosebit de
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
ochi. Trupul său neînsuflețit a fost depus în cimitirul Père Lachaise din Paris. A rămas în conștiința urmașilor deopotrivă ca participant activ la mișcări violente (soldat în armata lui Washington și prieten apropiat al generalului francez G. Gilbert du Motier, marchiz de Lafayette, în războiul de independență, participant la revoluția burgheză din Franța), dar și ca important gânditor, deschizător de drumuri în cunoașterea vieții sociale. Scrierile * Scrisorile unui locuitor din Geneva către contemporanii săi * Memoriu asupra științei despre om * Despre sistemul
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
are relevanță. Rezultă deci că una dintre implicațiile majore ale fizicii cuantice este accentul pe care aceasta Îl pune asupra prezenței observatorului uman, ceea ce este specific schimbării de paradigmă În știința actuală. Nu se mai poate considera, după cum scria Pierre-Simon, Marchiz de Laplace (1749 -1827) că universul funcționează după niște legi precis determinate, ca un mecanism cu autoreglare. Fundamentul filosofic al acestui determinism riguros e constituit de divizarea carteziană eu-lume. S-a ajuns În consecință la ideea că lumea poate fi
Medicina si psihologie cuantica by Valentin AMBĂRUŞ, Mariana FLORIA, () [Corola-publishinghouse/Science/1642_a_2904]