891 matches
-
în care acesta a zăbovit o vreme la Nitria, apoi la călugării Kellia (între 388 și 399); ca și de prezența lui Ioan Cassian care afirmă în mod explicit că Sceti era considerată localitatea cea mai vestită pentru perfecțiunea vieții monastice (cf. mai ales Conferințe X, 2, 3). Sceti a fost devastată în 407 de o primă invazie a barbarilor care a provocat exodul multor eremiți și moartea altora; o a doua invazie a avut loc în 434. Politica brutală a
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
Sèrapion de Thmuis, Abbaye de Bellefontaine, Bégrolles-en-Mauges 1985, pp. 83-113. Celelalte două scrieri în PG 86, 1617-1625; cf. și CPG III, n. 5545-5552. J. David, Arsène, DHGE IV, 1930, col. 745-747. b) Maximele Părinților din deșert (Apoftegmele) Însă tradiția așezărilor monastice din Sceti și-a găsit expresia „literară” mai ales în colecțiile de apoftegme ale Sfinților Părinți în care celelalte centre din Nitria și Kellia sunt cu mult mai puțin prezente. E vorba de culegeri de maxime și de anecdote referitoare
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
nașterea culegerilor, ceea ce, evident, nu exclude posibilitatea ca discipoli ai lui Pimen, eventual emigrați acolo, să fi avut o contribuție importantă la alcătuirea lor. Diversele culegeri au fost traduse în numeroase limbi. O influență particulară asupra spiritualității occidentale, nu numai monastice, au avut versurile latine pe care iezuitul H. Rosweyde le-a publicat în 1615 în 10 cărți însoțite de un apendice (Vitae Patrum). Valoarea lor este însă inegală; printre cele mai bune se numără versiunea unei colecții sistematice foarte vechi
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
în fața papei, Palladius este arestat și exilat în Egipt la Syene (406). Alte câteva texte se referă la o ședere în Palestina: un an la Betleem, trei pe Muntele Măslinilor, care ar părea că trebuie plasați la începutul vieții sale monastice. Din perioada exilului, în schimb, par să facă parte cei patru ani petrecuți printre călugării din Antinoe în Tabaida. În ultima parte a vieții sale, Palladius se întorce în Galatia unde devine episcop de Aspuna (Socrate, ibidem); fără îndoială, aici
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
Așadar, materialul disponibil e departe de a reda ansamblul doctrinei autorului, reproducând doar o parte a acesteia, care este, în plus, fructul unei selecții întâmplătoare. Învățăturile sunt niște „conferințe”, adică discuții pe teme cu caracter spiritual, legate de itinerariul ascezei monastice: renunțarea, umilința, conștiința, teama de Dumnezeu, interdicția de a-ți urma propria judecată, aceea de a judeca etc. Au fost notate de ascultători și după aceea redactate, deși nici cei ce le-au redactat nu au fost mânați de intenții
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
Cassian (aici, pp. ???-???) analoage ca gen. Textele lui Dorotei păstrează spontaneitatea exprimării orale. Temele sunt dezvoltate cu ajutorul unui aparat format din citate biblice, din maxime ale Părinților din pustie și mai ales din multe anecdote și episoade preluate din tradiția monastică și din experiența personală a lui Dorotei, completate cu foarte multe imagini și comparații. Spontaneitatea și prospețimea nu pun în umbră predilecția pentru enumerarea și clasificarea entităților despre care se discută, indiferent că e vorba de diferitele tipuri de păcate
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
asceții care-și au sălaș pe muntele de lângă noi, lângă oraș, și sunt conduși de fericitul Leonțiu, pe atunci presbiter, ajuns după aceea episcop” (un Leonțiu, episcop de Ancyra este atestat în 404; se știe că Ancyra era un centru monastic); într-o scrisoare (I, 257) este menționat Apolinarie din Laodiceea, mort în 390, ca un contemporan al destinatarului; tratatul Despre sărăcia de bunăvoie este dedicat unei diaconese din Ancyra, Magna, menționată și de Palladius (Istoria Lausiană 67) care scrie în
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
este citată aici de mai multe ori, iar Cânt. 1,10 este comentat în mod asemănător. Discursul despre asceză începe cu un reproș adresat călugărilor care, împinși de vanitate și de dragostea de cele lumești, trădează adevăratul sens al vieții monastice, căutarea și practicarea adevăratei filosofii, așa cum a făcut însuși Cristos, pentru a ajunge la contemplație. O secțiune importantă este dedicată îndrumării spirituale: maestrul trebuie să fie un exemplu, iar discipolii trebuie să-i dea ascultare fără să-și pună întrebări
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
sesizabilă și la nivelul vocabularului. Referirea la problemele generate de atitudinea acemeților e un indiciu că tratatul a fost scris la puțină vreme după plecarea acestora din Constantinopol în 425. Tratatul Despre superioritatea călugărilor este menit să ilustreze superioritatea vieții monastice în deșert în raport cu ascetismul practicat în oraș, între altele prin raportare la modelele din Exod ( Ieșirea), la Ioan Botezătorul, la Maria în opoziție cu Marta. Tot în acest corpus intră și Discursul despre Albian, un elogiu într-un stil mai
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
cât mai mare bogăție de semnificații. Cântarea, în care mirele e firește Cristos, este o profeție a istoriei mântuirii, iar mireasa este în același timp sufletul care se înalță spre contemplarea lui Dumnezeu, punctul de vedere fiind cel al ascezei monastice. Această concepție asigură unitatea operei care nu se poate înscrie fără îndoială nici într-o tradiție exegetică bazată pe litera textului (de tip antiohian) și nici într-una de tip alexandrin pe alegorie. Am semnalat faptul că acest Comentariu poate
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
sau de la începutul secolului al V-lea (aici, p. ???); există apoi un manuscris sirian datat 534 care conține traducerea operelor sale. Marcu trebuie situat așadar între 400 și 530. Polemica implicită din scrierile sale care îi vizează pe messalieni (tendință monastică ai cărei adepți vedeau în asceză și mai ales în rugăciunea continuă calea pentru a ajunge la eliberarea de dorințe care ar fi făcut păcatul imposibil) nu ne ajută prea mult; e adevărat că messalienii, cunoscuți începând din 360 în
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
Maiuma. Opera sa, Pleroforiile, a fost scrisă în timpul patriarhatului lui Sever de Antiohia, adică între 512 și 518, așa cum rezultă din text (cap. 24). Plêrôphoria e un termen important din vocabularul patristic, prețuit în special de Capadocieni și de tradiția monastică și hagiografică, și desemnează siguranța plină de încredere care se naște în sufletul celui care are conștiința prezenței lui Dumnezeu și a ajutorului divin. În lungul titlu al operei, termenul este explicat astfel: „Pleroforii, adică mărturii și revelații deslușite de către
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
pentru a nu fi confundat cu cel Tânăr, mort în 592) s-a născut cu puțin înainte de 400 în satul Sis, la granița dintre Cilicia și Siria. În copilărie, ducea la păscut turma tatălui său și a simțit curând chemarea monastică, iar după o perioadă petrecută împreună cu asceții din satul său, a fost primit într-o mănăstire dintr-un sat apropiat, Teleda, unde a rămas cam zece ani. Însă nepotolita sa înclinație spre penitență l-a determinat să plece de acolo
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
o legătură cu culturile Orientului. Comerțul cu Orientul îndepărtat, construcția edificiilor monumentale ale Bisericii, împreună cu cruciadele și pelerinajele la locurile sfinte, au avut și un rol pozitiv. Are loc un fenomen lingvistic interesant, Imperiul Bizantin întrebuința limba greacă în centrele monastice, în școli și administrație, în vorbirea curentă și în manuscrise, în timp ce limba latină devine limba cultă, a intelectualilor, utilizată în diplomație. Apar universități, biblioteci și multe instituții culturale (de pildă, Universitatea Oxford). Fondată în 1096 și menținută până azi, această
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
și a altor țări europene, pervertind convulsiv cugetul, credința și sufletul colectiv al comunităților. Singurul personaj care i se opune este Izydor, copilul handicapat care va deveni un gânditor cu darul problematizării. Conștiință mult prea scrutătoare pentru a suporta regimul monastic, Izydor va fi cercetat de poliția politică poloneză, bănuit fiind de corespondență cu Occidentul (Europa Liberă), acuzat de spionaj. Lăsat în pace din lipsă de probe, în ciuda farselor mai mult sau mai puțin involuntare pe care le joacă Securității și
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
formă de intervenție seculară ca pe o corecție tranzitivă, asemănată cu asprimea unui dascăl care își mustră elevii. Dar „violența nu aduce nici beneficii dialectice, ci încurajează de la sine o altă violență”2. Aici Augustin se îndepărtează de o tradiția monastică a creștinismului răsăritean care - de la Origen la Maxim Mărturisitorul - a discutat caracterul punitiv intrinsec al fiecărui păcat. În fapt, orice păcat își scrie singur pedeapsa (care poate însemna: tulburarea sufletului, împătimirea trupului, moartea). Părinții greci au putut afirma, astfel, că
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
partid. Printr-o curioasă îmbinare de zel neomarxist și râvnă evanghelică, teologii oficiali ai țărilor socialiste au înfierat „neagra orânduire capitalistă”1. „Înfrățirea între popoare” era legitimată prin recurs la izvoarele patristice. Sfidarea bunului-simț a făcut din omiletica de tip monastic o feudă pentru ecumenismul stângist (altminteri, profund costisitor). Citarea trunchiată din operele unor autori ca Vasile cel Mare sau Ioan Casian a putut dezlega atacul împotriva pieței concurențiale, favorizând ideea centralismului dirijist în economie și - astfel - demisia responsabilității individuale 1
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
1995. Girard, R., Violența și Sacrul, trad. rom. de M. Antohi, Editura Nemira, București, 1995. Golitzîn, Al., Mistagogia: Experiența lui Dumnezeu în Orthodoxie, trad. rom. de I. I. Ică jr., Editura Deisis, Sibiu, 1998. Gould, Graham, The Desert Fathers on Monastic Community, Oxford University Press, Oxford, 1993. Greish, Jean, Herméneutique et Grammatologie, Editions du CNRS, Paris, 1977. Grigorie de Nazianz, Cele cinci cuvântări despre Dumnezeu, trad. rom. de Dumitru Stăniloae, Editura Anastasia, București, 1993. Grigorie de Nyssa, La vie de Moise
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
estimează că mai mult de 3.000.000 de vorbitori de limba română locuiesc legal în Europa și America de Nord, limba circulând prin procesul de emigrare. ▪ Româna este una dintre cele cinci limbi în care sunt oficiate servicii religioase în statul monastic Muntele Athos, o regiune autonomă din Grecia, fiind vorbită în schiturile Prodromu și Lacu64. Țări și teritorii vorbitoare de limbă română (date selective) Țară Vorbitori (%) Vorbitori (cifre absolute) Populație (2005) Asia Israel 3,7% 250.000 6.800.000 Kazahstan
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]
-
-vă că s-a apropiat Împărăția cerurilor> (Matei 3,2)”, povestește parohul Bisericii Pantelimon. “Ioan continuă să fie pentru creștini, în sens duhovnicesc, model de frământare, de pocăință, de curățire de patimi prin asceză și prin rugăciune, inițiator al vieții monastice și a celei pustnicești, el rămânând întotdeauna cela care găsește calea ce duce la Hristos”. Pilde și povestiri Corabia fără busolă Un om fără religie, acela nu-i om, căci pentru formarea unui om trebuie să-i inoculezi în inimă
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92856]
-
prezența plebs deorum, a penaților. În alte locuri - amintite deja -, fla neurul este descris ca un „ascet“ al lumii urbane sau ca păstrător al memoriei sale. Analogii semnificative pot fi sesizate între gesturile sale și cele - s-ar putea spune - monastice, de asemenea între poziționarea sa politică și cea a profetului veterotestamentar. Există însă o moda litate de a justifica teoretic aceste analogii și similitudini? Poate flaneurul să ilustreze conceptul de „teologie“, în maniera în care a fost acesta definit în
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
papei și jură să se consacre mîntuirii sufletelor. Membrii Companiei lui Isus sînt instruiți mai ales în domeniul teologiei și predicii. Ei poartă veșmîntul preoților seculari și acceptă o supunere totală față de superiorul lor, generalul ordinului, ales pe viață. Legămintelor monastice clasice, ei le adaugă un legămînt special, de supunere față de papă. Controlat de papă și de iezuiți, Sinodul de la Tyrol (1545-1563) fixează pentru patru secole (pînă la al II-lea Vatican) bazele ecleziologiei catolice: credința se bazează pe Scripturile interpretate
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
decăderea ei deplină și a supraviețuit sub anumite aspecte, într-o formă dogmatică, și în epoca medie. Credința creștină a fost asumată treptat de diferite grupuri de europeni, pornind din zona mediteraneană spre ținuturile nordice, concomitent cu instituirea unei mișcări monastice orientate spre conservarea și difuzarea culturii medievale. La jumătatea secolului al V-lea a fost creștinată Irlanda, de unde noua credință s-a extins în Insulele Britanice, iar, în secolul al VIII-lea, creștinismul a pătruns în unele state germane, precum
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
rădăcina noastră. Ea ne ține trunchiul drept, îndreptat înspre locul în care s-a născut sufletul. Rădăcina noastră metafizică ne ține verticali, ne susține, ne face să fim oameni, ființe orientate spre Principiu (anthropoi). Creștetul capului locul pe care tonsura monastică apuseană îl lasă liber este, în arhitectura indiană a ființei umane, sahasr‡ra : punctul lotusului cu o mie de petale, pe unde coloana subtilă a organismului uman iese din agregatul psihofizic. Acest punct constituie, simbolic, istmul de legătură cu rădăcina
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1740]
-
putem noi vedea pe Dumnezeu. Ca punct de pornire al metodei sale, Cusanus propune prietenilor săi, călugării benedictini de la Tegernsee, un experiment contemplativ :cel al întîlnirii ochilor, în primul rînd la nivel sensibil. Privirea divină e făcută prezentă în mijlocul comunității monastice de o imagine sau un tablou al lui Christos cu privirea atotdirecționată, care îi urmărește simultan pe toți privitorii, fie că stau ori se mișcă. S-a făcut observația că tabloul concret, propus de cardinal pentru experimentul său, era pictat
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1740]