2,391 matches
-
pe care o ducea În mînă și a vorbit. — Mergeți la Moinești? Bună dimineața - na, că am și uitat să vă spun! Domnule, dar ce vreme!... Păi, de-aia e toamnă, nu? Ca să nu-l las să vorbească singur, am mormăit ceva drept răspuns. Pe scaunul din dreapta mea, Meluța se prefăcea că doarme. Cred că, În primul moment, se temuse și ea de același lucru ca și mine. Văzîndu-ne fără chef de conversație, noul pasager nu mai insistă. Doar Își drese
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
reformat oficiind Împreună. Când veni ziua cea mare, totul merse foarte bine, Bridget veni - chiar dacă cu ochii roșii, Îmbrăcată În negru și strângându-și rozariul - și chiar dacă cineva Îl auzi pe unu din unchii mai În vârstă ai lui Saul mormăind că rabinul ăla era atât de reformat Încât devenise nazist, nimeni nu suflă o vorbă despre asta. Ce-i drept, treaba s-a cam Împuțit când preotul a ajuns la partea unde Întreba dacă existau oameni care să se opună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
mult ți-ai dorit Întotdeauna copii. Am avut emoții să-ți spun În caz că te-ai fi simțit prost. —OK, recunosc. Chiar și acum zece ani, aș fi fost geloasă ca dracu’ de tare. Am 54 de ani. Am Început să mormăi când trebuie să mă ridic dintr-un fotoliu. Nu pot să mănânc nimic prăjit după 6 seara și singura pastilă pe care trebuie s-o iau zilnic e ca să-mi regleze nivelul de colesterol. Ultimul lucru de care am nevoie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
se apropiaseră cu o rugăminte, au trebuit să se repete ca să Îi remarce. Apoi, În jurul prânzului, când răsfoia un catalog care ajunsese În acea dimineață de la un fabricant parizian de lenjerie pentru gravide, a avut o revelație. „Bineînțeles, asta era!“ mormăi Ruby pentru sine, privind poza unui model Însărcinat, pozând În lenjerie. Cum de a avut nevoie de atâta timp ca să-și dea seama? Claudia nu purta un stomac fals. Era un fel de cingătoare pentru gravide, identică cu cea la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
o să dureze doar zece secunde. —Fi, te rog. Rabinul mi-a zis că medicamentul lui pentru Parkinson Începe să-și piardă efectul. Sunt aproape convins că glumește, dar... chiar avem nevoie de tine și de Connor acum. —Of, bine, a mormăit Fi. L-a luat pe Connor și l-a urmat pe Saul afară din bucătărie. Numai să nu te enervezi pe mine, zise Fi, Întorcându-se pe Ruby. N-am putut să fac nimic și am Încercat să te avertizez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
de a te Întâlni cu un gine... chestie era dezgustătoare. Vreau să zic, știi cu ce se ocupă ăștia? Am o vagă idee, a zis el. Da’ cred că Încep să mă răzgândesc. A Început să chicotească. —Vino-ncoa, a mormăit. Tre să-ți spun ceva. S-a așezat pe marginea canapelei. —Nu, mai aproape. S-a aplecat. —Promiți să nu spui nimănui? a zis. —Promit. Pentru că e foarte (hâc) personal. —OK. —Bine... Pâi (hâc), zilele trecute când am fost pe la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
Ben la loc. Eu nu mai sunt În stare să găsesc nimic de când s-a apucat mama să facă curat În bucătărie și s-o reorganizeze. Nu că m-ar deranja - de fapt Îi sunt chiar recunoscătoare - dar toată vremea mormăie și mă face să mă simt ca o tâmpită. Ruby Îi Întinse punga desfăcută. Fi luă un pumn de alune și se așeză. — Știi, Îi răspunse Ruby, te cred că e exasperantă, dar Încearcă și tu să te faci că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
gură. — Și uită-te la bărbatul ăsta al tău, Îi dădu Bridget Înainte. Ce păr lung poate să aibă. —Joacă În Hamlet, mămico. Trebuie să poarte părul lung. — Dar arată ca o femeie, insistă Bridget. Numai când stau lângă tine, mormăi Saul, cât să-l audă numai Fi și Ruby. Fi Îl atinse zdravăn la țurloaie; Saul se chirci de durere, spuse un „pa“ general și o șterse, Înșfăcând În trecere Încă un pumn de alune. Ruby o Întrebă pe Bridget
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
după ce Îl mai repetă cu voce tare. Te sun Înapoi când aflu mai multe. —Mai multe ce? Ce mai e de aflat? — Îți explic mai târziu. Promit. Pa. Buddy ridică receptorul de la primul țârâit. Înainte să spună ceva, Îl auzi mormăind către Irene ceva despre cine ar putea suna atât de devreme. —Buddy, sunt Ruby Silverman. Îți mai aduci aminte că ne-am cunoscut la Londra la circumcizia lui Connor? —Ruby, salut. Ce bine Îmi pare că te aud. Ei i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
dar Îl așteptăm abia peste vreo câteva zile. Ruby Începuse să fie speriată de moarte. —Buddy, tu crezi că oamenii ăștia ar putea să-l fi rănit pe Sam ca să-l oblige pe Josh să nu mai depună mărturie? —Doamne ferește, mormăi Buddy. Își imagină cum se prăbușise pe un scaun, speriat de ce-i mai rău. Găsește-l Ruby, te rog, găsește-l. —OK, am să Încep cu apartmentul lui. Încă mai am o cheie de la el. —Și, Ruby? —Da? —Ai grijă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
scoase primul lui țipăt mic și mâțâit. În uralele mulțimii, Sam Îl Înfășă pe bebeluș Într-un prosop și-l puse la pieptul lui Ronnie. —Ce e? Întrebă cineva. Phil care părea cu totul copleșit și mai mult decât absent, mormăi: E un bebeluș! E un bebeluș micuț. Sam Îi sugeră cu blândețe dacă n-ar vrea să vadă și ce fel de bebeluș era. A, da, spuse Phil. Desfăcu prosopul. —E o fetiță! E un bebeluș fetiță! Ronnie stătea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
-l oprească, alergase ca un smintit până acasă, apucase un cuțit cu două tăișuri și plecase prin fundul grădinii, apoi pe câmpuri, spre pădurea ce se zărea, vânătă, În depărtare, tremurată de căldură și Înconjurată de Apa Morților. Pe drum mormăia, Întărâtat la Început, mai târziu cu vorbe care se Îmblânziră. „Să nu te joci tu cu mine! Eu nu sunt bătaia ta de joc. Poate ți-a Îmbătrânit mintea și s-a zărghit; poate sângele s-a Împuținat ori s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
la ureche. L-a Început n-am Înțeles, apoi am deslușit ce șuiera el acolo: „Cinci lei!”. Moneda de cinci lei ieșise de mult din circulație; i-am dat una de cinci sute - că de când cu inflația asta... A plecat mormăind Încântat, așa mi s-a părut. Atât pentru azi. Cu toată amărăciunea care mă asaltează, trebuie să vă spun: când ieșiți, nu vă alergați, nu spargeți geamuri, nu trageți fetele de țâțe, iar voi, caprelor, nu-i Întărâtați. Spre casă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Încurci locu’! Nu prindem nici mormoloci cu tine În apă. Stai acolo și, când ne apropiem, să ne ajuți să săltăm. Măcar atâta să faci și tu!” „Lasă-l, mă, În pace! Ce-ai cu el? N-a făcut nimica!” mormăi Lică să nu-l audă decât Scurtul. „Păi tocmai d-aia, că nu face nimic și mă umple de draci. Ia uită-te la el cât e de prost!” Către ăl de pe mal: „Scoate-ți, dracu’, lipitorile alea de pe șale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
și el, apucă un fir de buruiană și porni să-l mestece, mulțumit de cele ce i se Întâmplau și cumva toropit de o lene mângâietoare. Nea Mitu vorbi primul. „E aicea, nu?” Întrebă, arătând spre buruienile din spatele său. „Îhî!” mormăi Cap de Șobolan, puțin nemulțumit și Încurcat. „Stai liniștit, nu-ți face nimic. Nici măcar n-o să te bage În seamă și n-o să vorbească cu tine. Fă-te și tu că nu-l vezi.” „Nu e bine de la o vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
făină. Fiecare strachină avea pe fund câte o bucată de mămăligă rece. Mâncaseră cu plescăituri. „Ia uite ce-i place lu’ boier mâncarea noastră!” se mirase prefăcut femeia și pe Ectoraș Îl usturase la ficați. „Nu mai există azi boieri”, mormăise el. „Toți oamenii e egali.” Șovăise puțin Înainte să zică e În loc de sunt, dar Își făcuse la repezeală socoteala că s-ar fi dovedit Încă și mai boier dacă ar fi vorbit cu sclifoseli de oraș. Vieru, după ce-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
și picioarele primite nu Îl dureau așa cum se așteptase. Pe Baronu Îl Încuiase mamă-sa Într-o odaie fără geam. Când se Întorsese de la Cazan, nițeluș afumat - așa cum Îi șade bine oricui Își face rachiul -, tatăl nu zisese mare lucru. Mormăise din când În când la spusele femeii, se ridicase și-și desfăcuse cureaua lată de la nădragi. Intrase În odaie și-și altoise temeinic odrasla. În acea noapte Baronu dormise În pod, pe un maldăr de țoale vechi, pline de praf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
care n-avea să se dea nici o bătălie. Fără să apuce să se lupte prea mult, nemții fuseseră doborâți. Cei care mișcau căpătaseră câte un glonț În cap. În timpul scurtei Înfruntări, Locotenentul zăcuse În nămol, cu inima cât un purice. Mormăise mulți ani după aceea Colonelul În somnul său din patul de văduvă al Tușii: „Ce era să fac, domnule? Ivan habar n-avea că țările noastre se Împrieteniseră cumva și se pregătea să ducă la capăt ce Începuseră nemții, adică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Prost am fost când m-am Încurcat cu unu’ ca tine. Mâine vin doar cu Ectoraș că căutăm În altă pâlnie, iar tu să rămâi dracului acasă și să păzești gâștele mă-tii! Nu-i așa, Ectorașe?” „Mâine am treabă”, mormăi fiul Directorului. „Da, sigur, să Împletești ilice pentru țânțari! Duceți-vă dracului amândoi și altă dată să nu vă mai prind cu nasu’ la curu’ meu, că dau cu voi de pământ!” Vieru o și luase la goană cu bicicleta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
mă-tii de bou!” izbucni Odraslă, apoi se ridică și-și continuă bombăneala În timp ce se Îndepărta. „Lua-te-ar dracu’ de tâmpit și de dobitoc! Huo, neputinciosule, să-mi porți păcatele pe lumea ailaltă, neisprăvitule!” După Încă vreo câțiva pași mormăi ca pentru el: „Mai vrea să meargă și la Război, nărodu’, să-i verse vreunuia creierii pe-acolo...!” Enin Îl lăsă să plece nepedepsit, deși vorbele grele Îl Împungeau cu ascuțișul lor. Nu apucă să ofteze a ușurare, că auzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
moș ne pândea câteodată, tupilat după câte o viță, și ne altoia cu un băț de sânger ori de corn, apoi tăia cu un cuțitoi mingea de cauciuc și ne-o azvârlea. Nu izbutisem niciodată să deslușim ce Îndruga bătrânul: mormăia numai, supărat și agresiv. Mi-a venit și mie rândul de câteva ori să sar gardul după minge și, mai fraier fiind, am gustat cu spinarea tăria și suplețea nuielelor de sânger și de corn. Ca să salveze mingea de la tăiere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
acestea, Directorul luase liniștit reclamația de pe biroul plutonierului, o rupsese și o aruncase la coșul de gunoi. Fără să spună nimic altceva În afară de bună ziua, o luase tăcut și neguros către casa lui Foiște. În timp ce cobora coasta dinspre Dunăre a satului, mormăia În barbă vorbele grele pe care avea de gând să le azvârle nemernicului. Se răstise la tușa Tinca, mama poetului, și se repezise spre odaia În care sălășluia monstrul, odaie botezată birou de lucru, trudă, chin. Primul obiect de care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
banchetă - „te-ai cam Înmuiat, moșule! Ții minte când m-ai pocnit În cap c-un linguroi când ți-am spus că n-ai tocat destulă ceapă În perișoare? Acuma nu mai ești puternic? Ți s-a stafidit bărbăția?” Tatapopii mormăi ceva din care femeia cea țâfnoasă pricepu că ar fi trebuit să fie cărată cu targa după ce s-ar fi Încumetat să primească Între picioare avânturile armăsărești ale negustorului și Împunsăturile mădularului său ce ar fi putut-o străbate până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
fi dat dovadă de prevedere dacă și-ar fi pregătit sicriul, căci, după Încăibărarea cu ea, n-avea cum să rămână În viață. Bătrânul nu-i Întoarse vorba și o luă, domol, către fundul autobuzului. Abia după ce făcu trei pași mormăi pentru sine: „Ia mai taci din gura aia...”. Se așeză pe scaunele de pe motor. Printre ele urca un firișor de fum de motorină arsă. Își puse pălăria pe ochi și bărbia În piept și În curând adormi. Peste vreo două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
pică mucii până pe piept de bolnavă ce e. Paraschivo! Trage dracu’ de cămașa aia mai jos că ți se vede - iertare, tovarăși - toată pizda!”. Apoi omul Își trimise fiicele În odaie și așteptă curios să vadă ce zic ceilalți. „Bine”, mormăi Directorul, „las’ că vedem noi cum facem!” Foiște chicotea: „Astea da nevoi, domnule! Păcat că Iamandi n-o să mai apuce să se bucure de societatea ideală: ar trăi ca un boier și ar huzuri toată ziua pe cuptor În timp ce alții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]