1,851 matches
-
la mine, datorat faptului că mă bucuram de Sophie. Kayo Obermark avea mult prea mult respect masculin să îmi pună întrebări despre remarcele și zgomotele ei, când ea râdea sau altminteri. Dar Mimi mi-a spus: Cu ce fel de muiere te vezi, de face ca trenul? M-a întrebat pe un ton de glumă, dar am simțit că ceva o deranja. Se pare că e genul vesel. N-aveam un răspuns pregătit pentru că nu mă așteptasem să fiu întrebat. Te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
armura lui sfâșiată. Oricum, fusesem avertizat și răs-avertizat. De pildă Padilla mi-a spus: — Pentru numele lui Dumnezeu, March, la ce ți-o fi trebuit ție să te trambalezi acolo, cu o tipă ca aia și un vultur pe deasupra? O muiere care prinde șerpi și mai știu eu ce alte bâzdâganii! La ce te așteptai? Nu e de mirare că arăți în halul ăsta. Nu-mi face nici o plăcere să îți mai zic și eu, dar ai căutat-o cu lumânarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
cine știe cui altul, fecioarele care luau parte la încleștările anuale fierbinți din grădini, cântărețe focoase, sirience, amorite, moabite și așa mai departe. Iar linia continuă cu acele femmes galantes, doamne ale amorului, ca Eleonora de Aquitania, infante, Caterine de Medici, curtezane, muieri sălbatice, ca cele din cluburile de noapte din zilele noastre sau din saloanele de la clasa întâi a vapoarelor de croazieră, acele pasagerele seducătoare pentru care bucătarul șef complotează să creeze cel mai reușit sufleu, pește în foetaj și alte surprize
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
spontaneitate strapontinică. Era îndeajuns de radios încât să exprime o nelimitată solidaritate cu toți tinerii din lume, dar mai cu seamă cu această reprezentantă locală, ardentă și sinceră, căreia îi fusese prezentată probabil de formă, dacă îi fusese măcar prezentată. — Muiere însetată de sânge! a răsunat o voce bărbătească glumeață, chicotitoare. Și doamna Silsburn și eu ne-am răsucit din nou. Vorbise soțul doamnei de onoare. Era așezat chiar în spatele meu, la stânga soției sale. Am schimbat cu el acea privire albă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
crematoriul de gunoaie. Avea o față palidă, cu o mină plouată. Transpira cu o incredibilă abundență - fruntea, buza de sus, chiar și vârful nasului - de-ai fi zis că are indispensabilă nevoie de o tabletă de sare. — Sunt însurat cu muierea cea mai setoasă de sânge din lumea întreagă, i s-a adresat el doamnei Silsburn, scoțând un nou chicotit glumeț. Dintr-o automată deferență față de rang, aproape că am chicotit și eu - un chicot scurt, stupid, soldățesc și străin, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
sat cu mine, trebuia să-l acopăr; dar tot neam de curvar era, ce, nu știu?! În vara în care ai lucarat cu el, de-ați fost udători de flori noaptea, naș-tu Ion stătea toată ziua în cemera uneia, muiere frumoasă, ajunsă șefă de cantină. Știi ce fusese aia înainte de '50? Prostituată de lux, avea interdicție să intre în București, că prea-i trecuseră prin pat toți oamenii mari ai țării... Naș-ta Zînica stătea singură acasă, cu fiică-sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
greșelile săvârșite, nu a fost încă înrobit și de hibele părinților, ale moșilor și ale strămoșilor, prin comiterea păcatului omenesc originar. Cineva curat, cineva care nu s-a dedulcit, încă, la fructul oprit. Cineva virgin! Virgin? Holtei? Adică nedus la muieri? Ne'nceput, inocent, bleg, vrei să spui? Celibatar? Flăcău?! se uimește Dănuț. Eu, zău, dacă mă-ncadrez, în baremuri! Fratele nostru și cu Bossulică, nici măcar! Anatomic și psihic, suntem incompatibili. Rămâne alde Sile... Silișor, băiatu'?! Plici! Așa-i, bă, pârțângașule
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
unor navete de P.V.C. și înconjoară corpul bărbatului trăznit, căutându-și o poziție cât mai bună, ca să urineze. Poetul îl alungă, blajin. Crezi că... o să fie pedepsit? i se adresează acesta, Avocatului. E posibil. Lucrurile se schimbă. Ce-ți face muierea cu curul, nu-ți mai repară nici un sfânt, cu capul! Tocmai a călcat tabu-ul dulcelui fruct oprit, din grădina Edenului. Se pregătește de remaniere. Măiculiță! A-nțărcat bălaia! Uită-te la el, săracul! îi răspunde Fratele, înclinând din cap către
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
directorul instituției, care Îi aduce asigurări că Înăuntru nu se află nici un terorist, doar cîteva bibliotecare, rămîne neînduplecat și Își vede de misiunea primită, producînd o replică demnă de filmele propagandei comuniste, consemnată Într-o curte de justiție: Ia-ți muierile și pleacă, am ordin să dau chestia aia jos. Răsplata pentru distrugerea cîtorva sute de mii de cărți vechi, rare a fost o avansare pînă la gradul de general și ocuparea funcției de șef al Direcției de Cultură din Ministerul
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
iar Sam Îi tot spunea să se calmeze și să nu fie Îngrijorată. Numai Dumnezeu știe ce s-a putut Întâmpla ca să-și piardă o asistentă sângele rece. Ai plânge și tu dac-ai avea de-a face cu o muiere de-aia egocentrică, răsfățată, care nu poate face față nici la cea mai mică problemă care apare În viața ei. Nu mi-ar plăcea deloc să fiu În pielea lui Sam. Cred că Îi este permanent frică să nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
vorbeau numai În șoaptă. Erau tulburați, dar nu din cale-afară; aveau În suflete un soi de frică, Însă amestecată cu nedumerire și cu dorința de a iscodi lucrurile. Se țineau unii pe lângă alții, bărbații Își cărau după ei prin sat muierile, copiii și bătrânii ca, la o adică, dacă s-ar fi Întâmplat ceva-cumva, să fie acolo cu toții și să aibă aceeași soartă. Nimeni nu Îndrăznise (afară de ăl care dăduse o goană pe bicicletă până la Dunăre ca s-o vadă cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
făcut și pe cei mai hârșiți subofițeri să se Închine: bătălia Încetase, iar Între cele două tabere ce-și aruncau măscări se așezaseră țiganii cei negri, cu care nici rudarii, nici rumânii nu voiau să aibă a face. Țiganii, cu muieri și copii cu tot, Îi despărțeau pe bătăuși. Au vuit ziarele o săptămână pe seama acestor fapte. Jandarmii i-au cules pe cei câțiva morți și i-au trimis la morgă, au dus răniții sub escortă la spital și, Într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
albaștri, fața arsă de soare și părul argintiu. „Eu, să vă spun drept, o duceam mai bine pe vremea ailaltă. Munceam mai puțin ca acuma, eram respectat, aveam bani, mi-am ridicat casă de cărămidă, mergeam În fiecare an cu muierea la băi...” „Păi, Îți dădea mâna să te duci, că ai fost slugă a puterii”, Îi tăie vorba unul mai tinerel, cu capul cât pumnul, ochii mici, mustăți lungi și căruia oamenii Îi spuneau Cap de Șobolan. „E, cât am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
ta să muncească grădina din curte pe motiv că nu vrei să-ți strici deștele cu care bagi ața-n ac, apăi atunci nu prea ești om. De-aia aici la noi În sat nu și-a putut găsi nici o muiere, că toate Îl știau cât e de puturos, dar și de negru la suflet. A păcălit o creștină din altă parte, supusă și frumoasă - cum de l-o fi luat, nu știu. Cu ce o fi momit-o, ce făgăduieli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
prin sat cum că o prinsese coțăindu-se cu altul. Nu știu dacă o fi adevărat, da’ eu Îi cred bietei femei: trebuie că a căutat și ea puțină alinare de sila urâtului. Nu s-a putut lipi de nici o altă muiere: fată, văduvă, orice-ar fi fost, toate se fereau de privirea aia a lui neagră și strâmbă. Cu cât Îi creștea copilul, cu atât i se Întărea sminteala din cap. Când fata a ajuns pe la doișpe ani de i s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
plastic ca să se zvânte apa mai repede.” „Te-ai uitat la ele? Cum erau? Care ți-a plăcut? Ți s-a sculat? Hai, bă, ce dracu’, aștepți să ne rugăm de tine?” „Ce-ați vrea și voi să vă spun... Muieri În chiloți. Frumoase, albe, fără păr pe picioare - ce dracu’ i-or face? - stau la soare ori cu bucile, ori cu țâțele-n sus.” Îi văzu pe veri cum Îi sorbeau vorbele. Se răsuciră pe burtă. „Oleu, frățiorilor, trebuia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
schimbă des, se-ntoarce la ele, iar le plimbă - futu-i neamul lui de curvar și de nesătul. Lasă că bine le face, dacă sunt proaste. Când oi fi mare, o să Îmi iau și eu motocicletă ca să dau iama În muieri. O să mă Însor și o să am copii pe la treizeci de ani și numai cu una care n-o să mă lase să fac ce vreau cu ea Înainte de nuntă. E, și m-am trântit și eu de-a dreptul pe nisip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
pregătit nevastă: o verișoară a mea de-a doua. E sămânță din alt neam, are pielea albă, ochi albaștri, părul galben și numai inele. E frumoasă și mi-e drag de ea ca de o soră, nu ca de o muiere. Și v-am spus doar: până la treizeci de ani nici nu vreau să aud de Însurătoare. Ha! La noi, mai ales femeile, la vârsta asta au nepoți de la fetele lor. Pe mine or să Încerce babele să mă căpătuiască cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
asta, cu pianul, se spune de ceva vreme Încoace, deși mulți care o folosesc n-au văzut În viața lor un pian și habar n-au cum arată. „Unde ai pus, mă, țesala?” Întreabă cu voce ascuțită de reproș vreo muiere. Iar bărbatul răspunde, maimuțărindu-și glasul ca să râdă de ea și să-i arate că e proastă: „E În salonu’ mare pe pian, unde să fie?”. Nea Mitu Păcătosul pretinde sus și tare că el a adus zicerea asta În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
nu”. La noi, una dintre regulile politeții te obligă ca, atunci când vreun nepoftit te nimerește când ești la masă să-i zici, În loc de bună ziua, „poftim la masă”. Ăla răspunde cu „nu, mulțumesc, taman am mâncat” ori „mă grăbesc, că răstoarnă muierea mămăliga”. Gazda, dacă Într-adevăr vrea să-l oprească la masă pe nepoftit, trebuie să-i spună de trei ori invitația. Nea Mitu Păcătosul, bântuit Încă de foamea neostoită de pe când era mic, n-o aștepta nici măcar pe a doua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Însemna că mireasa fusese fecioară - pata de sânge de pe cămașa de pânză topită era un chezaș de netăgăduit, iar băiatul ei se arătase bărbat În putere căci, chiar moleșit de băutură, izbutise să ia miresei fetia și s-o facă muiere. Dar eu așa ceva nu pot să bag mâna În foc că s-a petrecut. Eram chinuit de boală. Poveștile se Învârteau și mai tare. Spuneau că nevastă-mea n-avea cum să fi fost fată mare, că trăise cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
dacă erai om obișnuit și nu aveai relații, În jur de trei ani. Așa, ca militar, Împușcai mai mulți iepuri dintr-un foc: Întâi și-ntâi, deveneai bărbat - un om care știe să țină În palme și arma, și curul muierii; apoi te Întorceai cu o meserie gata Învățată, nu erai nevoit să aștepți cu anii pentru un amărât de carnet care Îți dădea numai dreptul să mâni turisme: căpătai patalama și pentru camioane și autobuze. De aceea, militarii cu petlițe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
țigări străine. Din vorbă În vorbă, șoferul o cârmi către Îngrijorarea lui de părinte. „Domnule, nu știu ce să-i mai fac. Adică știu, da’ nu prea am timp să-l duc prin alte părți, că aici, În sat, nu se Înghesuie muierile, că se cam aude. Și plătesc bine, domnule!” mai zise, scoțând din buzunarul de la piept un teanc de sute și izbind cu el, parcă În scârbă și proptit de neputință, de măsuța de lemn cu trei picioare. Apoi, ca și cum ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
dus mintea”, a oftat Urmașul de la Înălțimea cugetului său Îngăduitor. „Eu zic așa: când se va Împlini luna a zecea oară, să ne strângem cu toții În locul cutare și să facem negoț unii cu alții. Să aducem, Însă, fiecare și câteva muieri și, cu bună Învoire, să le schimbăm Între noi care cum ne va plăcea.” „Nu ești prost deloc”, se scărpină În lațe ăl de se și visase taur singur peste o ditamai cireada de juninci, „dar nici gândul meu n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
că-i spurcaseră oala În care fiersese apa, străchinile, prispa, scăunașul cu trei picioare, lingurile, bătătura, casa. Băieții o luaseră și ei la goană spre poartă și, Înainte să iasă, apucaseră să audă cum, În urma lor, azvârlit Înspre ei de muierea furioasă, microscopul se făcea zob pe poteca pietruită. Vieru Îi aștepta În Întuneric și se tăvălea prin troscot, cu cracii În sus, râzând Înfundat. „Râzi ca un tâmpit ce ești! De unde dracu’ luăm atâția bani ca să plătim microscopu’? Nu face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]