983 matches
-
strălucire .............................. 128 4.5. Antonio Allegri - artistul care anticipă barocul ........................ 131 4.6. Paolo Veronese - expertul în trompe l’oeil .............................. 132 4.7. El Greco - un artist inconfundabil și de mare expresivitate ....... 132 4.8. Rogier van der Weyden - promotorul stilului naturalist .......... 133 4.9. Hieronymus Bosch - un spirit religios și moralist ................... 133 4.10. Albrecht Dürer - punte între arta nordică și Renaștere .......... 134 4.11. Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606‑1669) - maestru al tehnicii clar‑obscur ......................................................... ............. 135 5. Obiectivitatea frumosului și
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_990]
-
perfecționase în Flandra. Multe din‑ tre metodele folosite în compozițiile sale cu tematică religioasă vor fi adoptate de succesorii săi mai ales în Germania și în Țările de jos. El a reușit să îmbine dese‑ nul figurilor cu un stil naturalist, detaliat, folosind culori strălucitoare în reda‑ rea concentrată a sentimentului religios. Este elocventă imaginea alăturată, unde sunt de remarcat gesturile gingașe ale femeilor care fac ca tema spirituală a tabloului să se împletească cu di‑ mensiunea umană. Această lucrare este
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_990]
-
imaginație etc., ce nu este încă explicat psihofiziologic. Să nu uităm însă că și în științele mai tari se face apel la intuiție (vezi „intuiționismul” în matematică). Din acest punct de vedere, comprehensiunea nu poate fi nicicum opusă modelului pozitivist (naturalist) de știință. c. Aptitudinile empatice există cu certitudine, dar, ca și alte caracteristici psihice, ele pot fi puse în evidență tot prin mijloace „pozitiviste”. Un exemplu este chestionarul prin procură (apud Radu, 1994), în care un subiect A răspunde la
[Corola-publishinghouse/Science/1855_a_3180]
-
critici și distins cu Premiul Uniunii Scriitorilor, romanul Iarna, vietățile se remarcă printr-o tăietură băiețească. Nimic din scrisul economicos, sobru practicat de P. nu se înscrie pe linia literaturii feminine și cu atât mai puțin feministe. Textul este aproape naturalist în notație, cu o matură stăpânire a monologului interior și a fluxului psihic. Dacă există o posibilitate de afiliere a acestei rețete la proza contemporană, atunci este vorba de scrisul Gabrielei Adameșteanu (printr-o fericită întâmplare, redactorul cărții). Decesul unui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288625_a_289954]
-
Jdanov, care urmărește "descrierea omului ca membru al societății", îndepărtarea acestuia de "frămîntările intelectualilor șovăitori" și glorificarea eroului individual, cît și eroismul maselor care "se sacrifică pentru construirea unei lumi noi". Respingerea "formalismului" și a "subiectivismului" ca și a "primitivismului naturalist" considerate drept "burgheze" de către doctrinele "realismului socialist", folosirea sistematică a înșelătoriei și a bastonului pe de o parte laudele, onorurile, posturile de conducere oferite cu generozitate de instituțiile partidului scriitorilor și artiștilor ce se conformau modelelor, pe de altă parte
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
altă observație apare atunci când o persoană este extrem de talentată într-un domeniu dar este oarecum medie în toate celelalte. Cele inițial șapte tipuri de inteligență sunt : lingvistică, logico-matematică, spațială, muzicală, kinestezică, intrapersonală și interpersonală, cărora le-a mai adăugat inteligența naturalistă. Aceste tipuri de inteligență, împreună cu abilitățile si ocupațiile cel mai des întâlnite ale persoanelor respective au fost grupate în următorul tabel: Tipul de inteligență Abilități Ocupații Lingvistică legate de limbă cititul scrisul scriitori oratori profesori logico-matematică matematice logice analitice oameni
COMUNICARE ŞI INTEGRARE SOCIALĂ by Nicoleta Mihaela Neagu () [Corola-publishinghouse/Science/654_a_982]
-
și până la Virgil Finlay. Aflat, inițial, sub influența lui Flaubert 45 (Hyppolite Taine îi scrie chiar că vede în el unicul succesor al maestrului)46, Maupassant ajunge să-și cristalizeze propriul model de scriitură, în care observația realistă și instinctul naturalist se îmbină armonios atât în nuvelă, cât și în roman. Le Horla marchează, fără îndoială, punctul culminant în evoluția prozei sale fantastice. I se cunosc două versiuni diferite, ambele anticipate de strania Lettre d'un fou, apărută în 1885, care
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
regal al teribilului. * * * Barbu Delavrancea introduce, la noi, teroarea somnambulică, obsesia morții violente care transcende orice formă de control rațional. Trubadurul (1887)56 reprezintă o confirmare a acestei propensiuni auctoriale. Pe tot parcursul nuvelei, după cum observă și Al. Săndulescu, "elementele naturaliste sunt aproape indisolubil legate de cele romantic pesimiste" (1964: 129-30). Dacă este adevărat, după cum demonstrează Al. Niculescu 57, că stilul lui Delavrancea este inspirat, în mare măsură, de frazarea naturalistă a lui Alphonse Daudet și, în mai mică măsură, de
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
Pe tot parcursul nuvelei, după cum observă și Al. Săndulescu, "elementele naturaliste sunt aproape indisolubil legate de cele romantic pesimiste" (1964: 129-30). Dacă este adevărat, după cum demonstrează Al. Niculescu 57, că stilul lui Delavrancea este inspirat, în mare măsură, de frazarea naturalistă a lui Alphonse Daudet și, în mai mică măsură, de acea écriture artiste a Fraților Goncourt, nu este mai puțin adevărat, cred eu, că există, în interiorul narațiunii, o muzicalitate difuză și inefabilă, potențată atât de referințele la arta sunetelor și
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
Mille, contemporan al scriitorului, îl apropie de doctorul din Liniște, amândoi fiind "uriași ai maniei" (1975: 35). Mai recent, Ioana Em. Petrescu subliniază caracterul esențialente romantic al Trubadurului, care însă, în urma redactării unei adevărate fișe clinice, este asimilat unui tipar naturalist: "destinul de inadaptabil al Trubadurului va apărea în nuvelă ca riguros determinat de fatalitatea temperamentului său" (2002: 129). Astfel, nuvela însăși îi apare exegetei clujene drept un "experiment" estetic naturalist, cuplul Trubadurul-Bălaia (incarnări ale unor maladii productive la nivelul exploatării
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
este împărtășit de altminteri lucida Jeni Acterian în cunoscutul Jurnal al unei fete greu de mulțumit. * * * La nevroticul V. Beneș 60, poseur romantic, se poate descoperi un întreg univers calchiat după Hoffmann sau Poe, dar și imitații sordide după nuvelele naturaliste ale lui Caragiale. Mă văd constrâns să exclud din excursul meu Hanul roșu, care îmi apare drept lipsită de valoare literară din cauză că trama și stilul sunt împrumutate fără jenă din În vreme de război și, mai pregnant încă, din O
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
măsură, de perspectiva naratorului față de evenimentele prezentate și de atmosfera pe fundalul căreia se țese intriga nuvelei sau a romanului. În natura acestor convenții rezidă formula suspansului epic. Din perspectiva receptorului, seducția livrescă exercitată de textele de orientare realistă sau naturalistă se datorează tocmai tușelor veridice alese de naratori. Teroarea astfel generată se evidențiază prin posibilul transfer de la personaj la lector: ultimul simte, prin capilarele afective, că evenimentele petrecute în operă i s-ar putea întâmpla chiar lui. Includerea spectatorului în
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
a iubit scrisul, deoarece nu compunea cu plăcuta spontaneitate a improvizatorilor" (Cioculescu, 1977: 79). Mai mult, episoadele care coagulează trama se încatenează natural și, în pofida relativei concizii a secvențelor, ansamblul narativ transcende cu ușurință cadrul cvasi-clinic al fișei de caz naturaliste. Titlul însuși sublimează frica paralizantă a lui Leiba Zibal, iar substratul cu iz psihanalitic al acestuia se impune de la sine: Caragiale își transferă una dintre obsesiile cele mai pronunțate asupra personajului principal. Într-o antologie de Amintiri despre Caragiale, Ioan
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
dinspre miazănoapte, în mijlocul văii, stă hanul lui Leiba: e o clădire veche de piatră, sănătoasă ca o mică cetățuie; deși terenul e mlăștinos, hanul are zidurile și beciurile bine uscate". La fel de bine, inserarea acestei descrieri poate face parte din rețeta naturalistă practică 77 a prozatorului, pentru care mediul afectează în chip decisiv atât personajele, cât și intriga țesută între acestea 78. Din nou, naratorul face apel la tehnica sugerării prin acumulare, înregistrând fluxul unei gândiri deja atinse de maladiv și surprinse
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
nu mai puțin de cinci morți. Pasajul este un tribut plătit de narator zolismului și aplicației determinismului științific în literatură, iar explicațiile furnizate integrează datele problemei în contururile plauzibile ale eredității deficitare. Portretul-robot al maniacului criminal care rezultă din analiza naturalistă se suprapune, în mintea deja tulburată a lui Leiba, imaginii lui Gheorghe. Reveria posterioară coșmarului oniric este, prin detaliile de tortură, încă mai înspăimântătoare. Dar climaxul ororilor este constituit, migălos și rafinat, de starea de suspendare temporală, de plasare între
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
anxioase, ale cărei mecanisme defensive se prăbușesc pe rând, dezvăluind un monstru mai înspăimântător decât cel care fusese obiectul spaimei sale inițiale. Oricum ar sta lucrurile, proza lui Caragiale este, simultan, una dintre cele mai valoroase contribuții autohtone la estetica naturalistă și un veritabil exemplu de scriitură terifiantă. 2.2.3. Evadarea eșuată La Vulturi! de Gala Galaction În pofida stilului eclectic, în care se amestecă, după cum bine observă Tudor Vianu 79, neologisme și cuvinte din fondul principal lexical, proza lui Galaction
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
încet capul, pe mersul cântecului, când într-o parte, când într-alta". În vreme de război rămâne o nuvelă exemplară atât prin tehnica expunerii, cât și prin explorarea terifiantă a demonilor ce asaltează o minte bolnavă. O parte semnificativă din naturalistele obsesii caragialiene se distilează, după cum se va vedea, în proza lui Gib I. Mihăescu. 2.3.2. Metamorfozele obsesivului Frigul de Gib I. Mihăescu Atunci când se abordează un autor cu o scriitură atât de inconstantă ca valoare, grupând eșecuri narative
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
subliniez, nu mă voi opri decât asupra singurei bucăți epice eliadești care intră sub incidența temei dezbătute de mine, Domnișoara Christina. Romanul, scris în grabă și publicat la sfârșitul anului 1936, apare în continuarea celor două "fresce sociale de tehnică naturalistă" (Culianu, 1998: 230), Întoarcerea din Rai și Huliganii, apărute cu doi, respectiv un an mai devreme. O frază a lui Florin Țurcanu rezumă cu mare abilitate subiectul romanului: "Domnișoara Christina descrie irupția terifiantă în realitatea cotidiană a unui univers paralel
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
indică articolele din etapa constructivist-integralistă - desprinderea totală de planul conceptual în direcția mallarméană a „cedării inițiativei cuvintelor” și a transformării poetului într-un „operator al limbajului”. E o anti-mimesis declarată ori de câte ori se vorbește despre „creație pură” (epurată de tentațiile „fotografierii” naturaliste a lumii) sau de „plăsmuire abstractă”, - formulă, aceasta din urmă, calificând însăși imaginea poetică: „plăsmuire abstractă, imaginea raport pur (s.n.) a două elemente cât mai depărtate (sau cât mai apropiate) între ele”. Abstracțiunii „logicii” și „gramaticii” li se contrapune de
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
condiții optime pentru unirea funcțională a simțurilor și a inteligenței; ar sprijini efectiv activitatea gândirii și nu numai a simțurilor, ar dobândi un caracter mai euristic. De exemplu, unele materiale demonstrative ar putea foarte bine să renunțe la Înfățișarea strict naturalistă a obiectelor și a fenomenelor (tip fotografie), despovărându-se de multe elemente descriptive În favoarea esențializării, a cuprinderii Într-o formă mai generalizată a unei realități, mai schematizată, mai stilizată, de genul unei imagini conceptuale, al schemelor dinamice ori simbolice etc.
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
care acestea le au atât pentru terapeut cât și pentru pacient. Această abordare a cercetării este o modalitate mai egalitară de cercetare care generează „înțelegerea contextuală locală” a premizelor că înțelesul acțiunilor și evenimentelor este o parte intrinsecă a „contextului naturalist” (Henwood și Nicolson, 1995Ă. De asemenea este important de spus că dezvoltarea metodelor experiențiale de cercetare bazate pe experiența subiectivă este mai degrabă în acord cu cadrul teoretic de orientare umanistă și cu abordările hipnoterapeutice prezentate în această carte. Acest
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
și dialogul Gestaltca ritualuri ușoare de inducție care evocă o stare specială de comunicare terapeutică și expectanță care schimbă locul controlului de la autoritatea terapeutului la creativitatea inerentă a pacientului. Aceste ritualuri nou-numite de inducție rețin orium ceva din semnele hipnozei naturaliste (p.191Ă. Erickson și Rossi: directiva implicită Deși Erickson a uilizat multe tipuri de sugestii directe în cariera sa, el a fost pionierul utilizării sugestiilor indirecte prin „utilizarea propriului sistem de credințe ale clientului și a resurselor sale interioare” (Erickson
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
de fiecare zi poate fi de asemenea o perioadă de deschidere și vulnerabilitate față de influențele exterioare; sugestiile relizate în aceste perioade sunt mai ușor acceptate. (p.130Ă. Erickson a numit această utilizare a transei comune de zi cu zi abordarea naturalistă sau prin utilizare, pentru că avea credința că pur și simplu lăsa oamenii să își utilizeze resursele naturale pentru a-și rezolva propriile probleme psihosomatice în timpul acestor perioade ultradiene. Din aceasta Rossi a dezvoltat o nouă teorie a hipnozei terapeutice și
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
există aspecte implicite legate de formarea adecvată și pregătirea pentru practica psihoterapiei, precum și legat de necesitatea de dezvoltare personală continuă și pregătire profesională. Metodele de inducție pot fi împărțite în două mari categorii: metode directe „formale” de inducție și metode „naturaliste” indirecte. Oricum, trebuie subliniat faptul că aceste abordări nu sunt separate și că pot fi ușor integrate în munca clinică. Metode directe de inducție Există numeroase tehnici de hipnotizare. Conform cu Hilgard și LeBaron (1984aă există trei componente principale ale procesului
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
eului sau o altă intervenție adecvată. Metode indirecte de inducție Metodele „naturaliste” (sau „tehnicile Ericksoniene”Ă sunt informale pentru că nu există o inducție aparentă, ca în procedurile mai formalizate și ritualizate care au fost descrise anterior. Erickson (1958aă definea abordările naturaliste ca: Acceptarea și utilizarea situației întâlnite fără încercarea psihologică de a o restructura. Dacă procedăm astfel comportamentul prezentat de pacient devine un ajutor definit și o parte a inducției de transă, mai degrabă decât o posibilă oprire (p.3Ă. Adaptarea
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]