789 matches
-
din culegători și vânători. La finele paleoliticului, a izvorât din zona Asiei Centrale un râu de triburi care s-a statornicit în Anatolia (Hg R1b). De pe platforma micro asiatică, acest râu și-a revărsat apele și pe meleagurile noastre. În neolitic, pe aceeași direcție, a curs lent spre mare cel de-al doilea fluviu, rezultat din confluența a trei râuri de populații, respectiv grupurile de agricultori care proveneau din Mesopotamia (Hg J2), zona caucaziano iraniană (Hg G2) și nordul estul Africii
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
spre mare cel de-al doilea fluviu, rezultat din confluența a trei râuri de populații, respectiv grupurile de agricultori care proveneau din Mesopotamia (Hg J2), zona caucaziano iraniană (Hg G2) și nordul estul Africii (Hg E3)83. La sfârșit de neolitic, un braț al râului caucazian care scălda Anatolia (Hg R1b) și-a umflat iarăși apele îndreptându-și-le spre Balcani. În același timp, celălalt braț al acestui râu (Hg R1b) și-a schimbat cursul spre nord. A contribuit decisiv la
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
fluviu a curs în paleolitic încă din timpurile în care omul era doar un simplu vânător și culegător (respectiv Hg mt H, HV, U, K, X2)85. Figura nr. 2: Fluvii și râuri de populații (Hg masculin) Paleolitic Hg I2 Neolitic Hg J2 + G2 + E3 Neolitic Hg R1b Antichitate Hg R1b + R1a Antichitate Ev Mediu Hg R1b + R1a Antichitate Ev Mediu Hg Q + Hg N Ev Mediu Epoca modernă Hg R1b + R1a + H + Q Cel de-al doilea s-a îndreptat
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
Neolitic Hg R1b Antichitate Hg R1b + R1a Antichitate Ev Mediu Hg R1b + R1a Antichitate Ev Mediu Hg Q + Hg N Ev Mediu Epoca modernă Hg R1b + R1a + H + Q Cel de-al doilea s-a îndreptat spre pământurile noastre în neolitic, adus de grupurile de agricultori (corespondent Hg mt J, T)86. În rest, nu s-au dirijat decât râuri fără însemnătate care au însoțit diverse triburi și populații ajunse pe pământurile noastre începând cu perioada Antichității până în Epoca modernă. În
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
W). Ne raportăm la un ansamblu vechi și compozit cu o pondere mai consistentă a genotipurilor mt rare față de restul Europei 87. Figura nr. 3: Fluvii și râuri de populații (Hg mt) Paleolitic Hg mt H + HV + U + K + X2 Neolitic Hg mt J + T Antichitate Epoca modernă Hg mt W b. O evaluare necesară Analizând, din punct de vedere genetic, structura populației noastre, atât pe linie maternă, cât și paternă, putem spune fără urmă de tăgadă că este definită de
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
s-au stabilit numeroase populații. Unele dintre ele, în condițiile avantajoase asigurate de ținuturile noastre, au preferat să rămână pentru totdeauna. Și a fost cazul unor fluxuri de populații care au durat timp de milenii pe perioada paleoliticului și a neoliticului. În particular, existența ponderii crescute a genotipului autohton sau a celor rare ne sugerează că pământurile noastre au fost, în general, ocolite de aporturile umane mai târzii. Nu mai astfel se poate explica, într-o manieră acceptabilă, cum anume au
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
triburi și popoare. Geografia locului, fasonată în special de forma Carpaților, ne susține pe deplin afirmația. Desigur, este o aserțiune a cărei valabilitate nu se aplică pe linie maternă unde zestrea genetică provine într-o proporție uriașă din paleolitic și neolitic. Se referă în exclusivitate la evoluția noastră pe linie paternă. Astfel, nu suntem nici excesiv de balcanici, păstrând ceva mai mult din Caucaz și Orientul Apropiat, dar și câte puțin din moștenirea central europeană (germanică) și est europeană (slavă). c. Sub
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
trei straturi (substratul, superstratul și adstratul) au o importanță variabilă de la un caz la altul 95. Privind la construcția noastră ca popor, vom vedea că substratul reprezintă o temelie solidă, clădită pe linie maternă și paternă încă din paleolitic și neolitic. Peste această fundație, s-a așezat, în Antichitate, superstratul. Deși nu a avut consistență genetică, a marcat definitiv identitatea și trăsăturile edificiului nostru. A urmat, în Evul Mediu, adstratul cu o contribuție minoră la completarea genetică a construcției noastre ca
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
în Antichitate, superstratul. Deși nu a avut consistență genetică, a marcat definitiv identitatea și trăsăturile edificiului nostru. A urmat, în Evul Mediu, adstratul cu o contribuție minoră la completarea genetică a construcției noastre ca popor. Contribuția haplogrupurilor din paleolitic și neolitic la etnogeneza românească reprezintă aproximativ două treimi, în timp ce aportul celor din Antichitate și Evul Mediu, numai o treime. Figura nr. 4: Piramida noastră genetică (Hg masculin) aprox. 1 / 3: Hg R1b + R1a ANTICHITATE + EV MEDIU aprox. 1 / 3: Hg J2
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
năstrușnic este gândul că, atunci când au ajuns în spațiul românesc, dacii au umplut un vid de populație ori au stârpit semințiile pe care le-au găsit. Așadar, să pornim căutarea mai departe, uitându-ne nu atât spre anonimii agricultori din neolitic, cât mai ales spre vânătorii și culegătorii din străvechime. Din punct de vedere genetic, nici nu se poate coborî mai mult pe scara timpului. Pe linie masculină, populațiile apărute în paleoliticul superior se află pe prima treaptă de jos deoarece
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
ponto baltic a fost major în partea sa nordică, dar nesemnificativ în rest, adică la noi (în regiunea carpato balcanică)105. e. Modelarea definitivă a identității Putem spune că, în ceasul istoriei care a bătut exact atunci când s-a îngemănat neoliticul cu Antichitatea, am ajuns la sfârșitul procesului de fuziune. Din melanjul genetic perpetuu produs vreme îndelungată, s-au desprins, din rândul popoarelor indo europene, traco ilirii care s-au așezat în Balcani. Din această ramură a înfrunzit și înflorit neamul
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
românesc și chiar, în anumite momente istorice, peste hotarele lui. Este punctul în care putem discuta de modelarea definitivă a întregului ansamblu genetic rezultat din cele trei fuziuni. L-am denumit, având în vedere apariția lui în timp, complexul daco neolitic și îl considerăm responsabil de formarea identității noastre etnice. Și am optat pentru această variantă chiar dacă, pe parcursul veacurilor, mai ales în urma războaielor cu romanii, dacii și-au pierdut din moștenirea genetică. În compoziția genetică a geto dacilor, a primat aportul
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
românești, este reflectată de oglinda tradițiilor populare străvechi ce au supraviețuit până astăzi. f. Sfintele tradiții În pământul roditor, strămoșii noștri și-au semănat credințele din care aveau să răsară Sânzienele (Drăgaicele)107 și Crăciunul, datini larg răspândite în vremea neoliticului și a Antichității. Izvorând din sufletul unei civilizații agricole, aceste sărbători nu putea fi închinate decât atotputernicului soare care, radiind lumină și căldură, făcea posibilă viața. Credințele aparțineau unui cult solar în care astrul era celebrat în cele două zile
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
pulberi mirositoare, pentru a le zăpăci și alunga din sat. Când totul se liniștea, pe cer, bătrânii căutau cu privirea spre rânduiala stelelor pentru a ști dacă este prielnic semănatul. 4. LIMBA DE FOC a. Înrâurirea latină Lingvistic, complexul daco neolitic s-ar putea să fi contribuit nu doar la apariția unor fonetisme, ci și a unui întreg vocabular, atribuit în prezent nouă și slavilor. Pre existența unui fond indo european romanizării și pretinsei slavizări nu trebuie să ne pară un
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
determinăm în ce măsură influența puternică a latinei asupra limbii noastre s-ar fi datorat și unui potențial fond lingvistic comun, existent cu mult timp înainte ca Traian să cucerească Dacia. Poate ar trebui să ne amintim de întâlnirea, petrecută încă din neolitic, între populațiile străvechimii (Hg I2, J2, G2, E3) și triburile italo celtice (R1b), care au rămas o vreme prin Carpați. A fost un contact între două grupuri umane, derulat pe o perioadă de câteva milenii, în care conviețuirea putea implica
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
a fost cucerită de cea mai importantă forță politică și culturală care a existat vreodată în istoria umanității: Imperiul roman. Așa avea să se nască mândria locuitorilor de pe pământurile noastre, rezultați din amestecul geto dacilor cu populațiile străvechimii (complexul daco neolitic), de a-și asuma ca identitate culturală și lingvistică originea romană. Acest proces produce efecte importante care definesc națiunea română și în prezent. Putem pretinde că de abia acum devine adevărată povestea descendenței din Decebal și Traian, deși, așa cum spuneam
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
a grupului traco ilir. Deși, genetic, era majoritar indo european primitiv, putea presupune existența unei ponderi mai consistente a lexicului pre indo european 115. Se conturează tot mai credibil ideea că o mare parte din populațiile balcanice vorbeau, încă din neolitic, idiomuri indo europene vechi, în combinație cu grupuri reziduale care păstrau substratul paleolitic mediteranean (de pildă, basc, care a supraviețuit până azi) sau asianic caucazian (de exemplu, hitit, care s-a manifestat până în Antichitate). Ne raportăm la un fond lingvistic
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
din Bulgaria, Macedonia și Grecia), unul sud vest carpatic (asemănător celui din Serbia), unul intracarpatic (specific bazinului panonic). În pofida multitudinii de fonetisme, limba română a fost unitară, deoarece latina s-a impus peste dialecte ale aceluiași grup, respectiv complexul daco neolitic. Pe acest fond, avea să se constate caracterul nedialectal al limbii noastre. Năvălirile migratoare (slave, germanice, turco mongole și fino ugrice) au produs un impact punctual asupra evoluției limbii române. Invaziile au reușit să diversifice fondul de cuvinte, fără a
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
cazul națiunilor din nordul și vestul continentului european). Așa cum am văzut, o posibilă explicație ar putea consta în faptul că formăm un popor vechi care își trage seva din paleolitic și al cărui caracter pașnic a fost modelat decisiv în neolitic. De regulă, se spune că aceste populații au păstrat o apetență pentru conservarea stării actuale, un refuz constant al noutății, acceptată doar prin imitație, și nu prin creativitate. Au plonjat în meditații în locul acțiunii menite a rezolva situații de blocaj
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
servi un singur țel supraviețuirea. Niciun preț nu a părut a fi prea mare ca să fie plătit pentru atingerea scopului. Prin urmare, avem în față o atitudine care ar putea explica nu numai durabilitatea moștenirii noastre, acumulată în paleolitic și neolitic, dar și un anumit mod de a face politică de stat, cu avantajele și dezavantajele inerente. c. Supunerea de bunăvoie Gândindu-ne la modul cum mentalitatea fatalistă s-a răsfrânt asupra politicii noastre de stat, amintirile ne poartă, negreșit, către
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
deși sunt studii care urcă spre 40%, iar altele coboară până spre 20% din totalul ansamblului nostru genetic (în această pondere Hg I2 constituie cvasi totalitatea, însă trebuie inclus și Hg I1, atestat cu câteva procente). 83 De regulă, complexul neolitic Hg J2, G2 și E3, este creditat în cadrul studiilor cu aproximativ 30% din total, din care circa jumătate ar putea fi Hg J (nu doar J2 care deține cvasi totalitatea, ci și J1, care reprezintă câteva procente), iar restul în
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
relativă între Hg R1a și Hg R1b, în timp ce altele susțin că ponderea celui de al doilea ar putea fi mai mare în raport cu primul. Trebuie precizat că o parte importantă din R1b s-a dirijat în spațiul românesc și în perioada neoliticului. Restul până la completarea totală a ansamblului nostru genetic, aproximativ 5%, este reprezentat de Hg N, Q și mai ales H. 85 În general, cercetările estimează că acest complex reprezintă între 50% și 65%, în acest ultim caz, evidențiindu-se că
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
metri de vatra satului, cu vreo patruzeci de ani în urmă. »Pe teritoriul țării noastre, nu știu să se mai fi descoperit altulî spune Costache Buraga Î, iar acesta cred că e cel mai complet de pe glob: aproape întregul schelet«. Neoliticul este și el din belșug reprezentat. Numai numărul uneltelor de piatră cioplită pe care le-a adunat trece de 50 000, precizează interlocutorul. Sânt prezente eșantioane de lemn fosil, căruia gazda îi atribuie o vechime de multe milioane de ani
Memoria unui muzeu by Mărioara Buraga () [Corola-publishinghouse/Science/1656_a_3005]
-
istoria melegurilor mele natale, cuprinsă în planul mare al istoriei poporului, am fost aproape sigur că săpînd aici voi descoperi așezări de vechi sate românești. Rezultatele muncii mele n-au fost zădarnice. “ Valorificate în timp, descoperirile arheologice se întind între Neolitic și perioada feudală tîrzie, mai toate relatînd, prin conținutul lor, lucruri legate de obiceiurile și modul de viață ale strămoșilor noștri. Atenția arheologului fiind îndreptată îndeosebi către stabilirea legăturilor etnice între contemporani și înaintași, problemă ce a făcut și obiectul
Memoria unui muzeu by Mărioara Buraga () [Corola-publishinghouse/Science/1656_a_3005]
-
Șurăneștilor, Podiș, între Dealuri, La Căminul Cultural în curțile locuitorilor, C. Rotaru, N.Tăcuțeanu, C.Roșu, Ion Furnică și altele. Rîpile Goliei . La 200 m. sud-vest de sat au fost descoperite mai multe fragmente ceramice din pastă grosieră cenușie aparținînd neoliticului timpuriu, precum și din perioada finală a neoliticului și începutul epocii bronzului; Curtea C.A.P. Cu ocazia săpării unei gropi de însolizare în curtea C.A.P. Dănești, a fost descoperit un mormînt de înhumație, cîteva resturi dintr-un schelet și o
Memoria unui muzeu by Mărioara Buraga () [Corola-publishinghouse/Science/1656_a_3005]