801 matches
-
orașe activitatea lor pastorală. Încă de la începutul secolului XIV, papalitatea, victorioasă totuși în confruntarea ei seculară cu Imperiul, este în plină criză. Pentru a se debarasa de facțiunile rivale, care își dispută puterea la Roma și sub presiunile suveranilor germanici, papalitatea se instalează la Avignon pentru cîteva decenii. Ea se transformă aici într-o monarhie administrativă și centralizată, după modelul statelor din Europa occidentală. În plus, la sfîrșitul secolului al XIV-lea și începutul secolului al XV-lea este sfîșiată de
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
puțin bazată pe ritualuri, mai interiorizată și mai exigentă, care face din mîntuire o problemă personală. Acest succes al Ordinelor dr călugări cerșetori dovedește neputința Bisericii instituționale de a-i integra spiritual pe credincioși, lipsurile clerului și tulbu-rftrile ce afectează papalitatea și readuce în discuție echilibrul la cure ajunsese creștinătatea în secolul al XIII-lea. Papalitatea de la Avignon Încă de la începutul secolului al XIV-lea începe o criză a papalității, care readuce în discuție edificiul teocratic al secolelor XII și XIII
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
personală. Acest succes al Ordinelor dr călugări cerșetori dovedește neputința Bisericii instituționale de a-i integra spiritual pe credincioși, lipsurile clerului și tulbu-rftrile ce afectează papalitatea și readuce în discuție echilibrul la cure ajunsese creștinătatea în secolul al XIII-lea. Papalitatea de la Avignon Încă de la începutul secolului al XIV-lea începe o criză a papalității, care readuce în discuție edificiul teocratic al secolelor XII și XIII. Ieșită victorioasă din lungul conflict cu puterea imperială, papalitatea putea să pretindă dreptul de a
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
-i integra spiritual pe credincioși, lipsurile clerului și tulbu-rftrile ce afectează papalitatea și readuce în discuție echilibrul la cure ajunsese creștinătatea în secolul al XIII-lea. Papalitatea de la Avignon Încă de la începutul secolului al XIV-lea începe o criză a papalității, care readuce în discuție edificiul teocratic al secolelor XII și XIII. Ieșită victorioasă din lungul conflict cu puterea imperială, papalitatea putea să pretindă dreptul de a aduna lumea creștină în jurul autorității sale și să-i transmită suflul reformator capabil să
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
creștinătatea în secolul al XIII-lea. Papalitatea de la Avignon Încă de la începutul secolului al XIV-lea începe o criză a papalității, care readuce în discuție edificiul teocratic al secolelor XII și XIII. Ieșită victorioasă din lungul conflict cu puterea imperială, papalitatea putea să pretindă dreptul de a aduna lumea creștină în jurul autorității sale și să-i transmită suflul reformator capabil să unească Occidentul în jurul valorilor morale și politice ale Bisericii. Lupta împotriva ereziei dusă de Inchiziție, succesul Ordinelor de călugări cerșetori
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
sub controlul dogmei, fac să triumfe știința, sînt tot atîtea dovezi ale autorității exercitate de Biserică. Cu toate acestea, totul este readus în discuție odată cu pontificatul lui Bonifaciu al VIII-lea (1294-1303). Revendicînd, ca și predecesorii săi, supremația absolută a papalității asupra statelor și indivizilor, acesta se lovește de noul guvernămînt al regelui Franței, Filip cel Frumos. Conflictul început se încheie cu o înfrîngere clară a papalității. Nu numai că papa trebuie să accepte ca regele Franței să perceapă un impozit
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
lui Bonifaciu al VIII-lea (1294-1303). Revendicînd, ca și predecesorii săi, supremația absolută a papalității asupra statelor și indivizilor, acesta se lovește de noul guvernămînt al regelui Franței, Filip cel Frumos. Conflictul început se încheie cu o înfrîngere clară a papalității. Nu numai că papa trebuie să accepte ca regele Franței să perceapă un impozit de la cler și să numească episcopii, dar excomunicarea pe care o pronunță împotriva lui Filip cel Frumos rămîne fără efect. Mai mult încă, regele Franței invocă
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
Colonna nu ezită să-1 maltrateze pe papă; acesta este "atentatul de la Anagni"22 (1303). Moartea papei, o lună mai tîrziu, marchează eșecul pretenției papilor la supremația asupra Occidentului creștin. În acest context de șubrezire are loc în mod întîmplă-tor instalarea papalității la Avignon. Succesorii lui Bonifa-ciu al III-lea, Clemet al V-lea și loan al XXII-lea, sînt preocupați mai ales să-i împace pe regii Franței și ai Angliei. Ei fug din Roma unde se sfișie între ele partidele
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
devine definitiv cînd, în 1330, Ioan al XXII-lea, care vrea să se întoarcă la Roma, este împiedicat de trupele regelui Germaniei, Ludovic de Bavaria. Poziția Avignonului, în centrul Occidentului medieval, îi pare lui Benedict al XII-lea avantajoasă pentru papalitate, deci hotărăște la se fixeze aici definitiv și să construiască un palat demn să-1 adăpostească pe papă și Curia (administrația pontificală). Pînă în 1377 (cu o scurtă întrerupere între 1367-1370), Avignon rămîne capitala creștinătății. Papii de origine franceză, ca și
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
personalului administrativ, se succed aici. Fără să fie simple creații ale suveranilor francezi, așa cum " afirmă de exemplu regii Angliei, papii de la Avignon întrețin tHră îndoială o strînsă legătură cu acești suverani. Constrînsă să cadă la învoială cu suveranii statelor europene, papalitatea de la Avignon a trebuit să renunțe la orice pretenție teocratică. Nemaifiind în măsură să dicteze în Europa, "ceasta se strecoară în noua structură a statelor care se dezvoltă ile acum înainte pe ruinele edificiilor imperiale: papalitatea devine o monarhie administrativă
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
cu suveranii statelor europene, papalitatea de la Avignon a trebuit să renunțe la orice pretenție teocratică. Nemaifiind în măsură să dicteze în Europa, "ceasta se strecoară în noua structură a statelor care se dezvoltă ile acum înainte pe ruinele edificiilor imperiale: papalitatea devine o monarhie administrativă și centralizatoare care își exercită autoritatea asupra bisericilor locale rămase pînă atunci aproape în întregime autonome. Acest lucru este posibil în condițiile stabile de la Avignon, datorită unei administrații asemănătoare celei a unui stat modern: o cameră
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
asupra bisericilor locale rămase pînă atunci aproape în întregime autonome. Acest lucru este posibil în condițiile stabile de la Avignon, datorită unei administrații asemănătoare celei a unui stat modern: o cameră apostolică ( care se ocupă de finanțe), o cancelarie și tribunale. Papalitatea își rezervă un număr considerabil de beneficii și de impozite ecleziastice. Aceasta reușește să domine clerul care așteaptă de la ea funcții mai profitabile și beneficii mai mari. În schimbul numirilor, papii cer plătirea unor dări de la care beneficiarii nu se pot
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
fiscalități îmbogățește considerabil finanțele pontificale și oferă papei mijloace destul de importante pentru a plăti expediții militare, pentru a face construcții la Avignon și Roma, sau pentru a desfășura acțiuni caritabile. În sfîrșit, datorită acțiunilor de apel și a cazurilor rezervate, papalitatea este solicitată să judece prin tribunalele pontificale un mare număr de cauze. Papa devine astfel un monarh absolut, dotat cu mijloace financiare deosebite și exercitîndu-și autoritatea prin intermediul unei administrații care atrage oameni și bogății și în care artele și viața
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
după alegerea sa, anulează angajamentul pe care îl luase împreună cu toți cardinalii de a convoca Sfîntul Colegiu în cazul unor hotărîri importante. O astfel de evoluție provoacă cu atît mai multe critici, cu cît creșterea puterii monarhice și administrative a papalității coincide cu o scădere a influenței sale spirituale și a activității pastorale. În această perioadă de calamități, cînd nevoile spirituale împing oamenii către forme mistice de practică religioasă, papalitatea este condusă de monarhi administratori și constructori, care se comportă mai
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
mai multe critici, cu cît creșterea puterii monarhice și administrative a papalității coincide cu o scădere a influenței sale spirituale și a activității pastorale. În această perioadă de calamități, cînd nevoile spirituale împing oamenii către forme mistice de practică religioasă, papalitatea este condusă de monarhi administratori și constructori, care se comportă mai mult ca niște șefi de stat decît ca niște păstori de suflete. Ca urmare, își fac apariția atitudini de opoziție care nu afectează decît medii limitate, chiar marginale: franciscanii
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
oricărei autorități temporale, rezervată prinților. Petrarca stigmatizează cu violență Curtea de la Avignon, "cloacă unde vin să se adune toate gunoaiele universului. Aici Dumnezeu este disprețuit, banul este adorat, se calcă în picioare legile sfinte și omenești". Această discreditare spirituală a papalității se agravează și mai mult odată cu schisma care o sfișie, în ajunul întoarcerii sale la Roma. Marea schismă Grigore al XI-lea cedează la solicitările italienilor și în 1377 hotărăște să mute la Roma toate serviciile Curiei 23, consi-derînd, ca
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
-lea cedează la solicitările italienilor și în 1377 hotărăște să mute la Roma toate serviciile Curiei 23, consi-derînd, ca și numeroși creștini, că cel mai bun mod de a pune capăt tulburărilor ce zguduiau lumea creștină este de a readuce papalitatea la locul său de origine. Departe de a rezolva problema, această hotărîre o agravează și mai mult. Cînd acesta moare (1378), poporul roman, care se teme de alegerea unui nou papă străin (din 16 prelați, 11 sînt francezi), face presiuni
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
revină asupra acestor hotărîri și contestă această tutelă impusă Sfîntului Scaun. Sinodul de la Bâle reacționează destituindu-1 pe Eugeniu al IV-lea și înlocuindu-l cu un con-tra-papă: contele de Savoia (Nicolae al V-lea). Această nouă schismă sfîrșește cu victoria papalității și eșecul tentativei de democrație sinodală în sînul Bisericii. Repus în toate drepturile, pontiful roman Eugeniu al V-lea folosește o parte importantă din resursele Bisericii pentru reconstrucția Statului pontifical și pentru înfrumusețarea Romei. Pînă la sfîrșitul Evului Mediu nu
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
Repus în toate drepturile, pontiful roman Eugeniu al V-lea folosește o parte importantă din resursele Bisericii pentru reconstrucția Statului pontifical și pentru înfrumusețarea Romei. Pînă la sfîrșitul Evului Mediu nu se va mai pune problema convocării vreunui sinod general. Papalitatea, care apare tot mai mult ca o simplă putere politică, cade în nepotism și desfrîu, odată cu Inocențiu al VII-lea și Alexandru al VI-lea Borgia. Peste această Biserică în plină destrămare se va năpusti vijelia Reformei. Bisericile naționale și
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
ca o simplă putere politică, cade în nepotism și desfrîu, odată cu Inocențiu al VII-lea și Alexandru al VI-lea Borgia. Peste această Biserică în plină destrămare se va năpusti vijelia Reformei. Bisericile naționale și ereziile Lunga criză care zguduie papalitatea nu rămîne fără consecințe în organizarea și funcționarea Bisericii. Cu atît mai mult cu cît nașterea statelor naționale în Europa de vest și aspirațiile naționale în Europa centrală se repercutează asupra vieții religioase. Astfel, influența francezilor asupra Bisericii în perioada
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
nu rămîne fără consecințe în organizarea și funcționarea Bisericii. Cu atît mai mult cu cît nașterea statelor naționale în Europa de vest și aspirațiile naționale în Europa centrală se repercutează asupra vieții religioase. Astfel, influența francezilor asupra Bisericii în perioada papalității de la Avignon provoacă opoziția clerului din celelalte țări din Europa, ca Germania sau Anglia. De asemenea, schisma este provocată în mare parte de înfruntarea cardinalilor francezi cu cei italieni. Autoritatea romană este discreditată pentru că ani de-a rîndul, în sînul
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
cum e și firesc, preponderența sinodurilor. La Constanz, Părinții sinodali, organizați pe "națiuni", consideră că, într-adevăr, viața Bisericii în fiecare țară se bazează pe datini, obiceiuri și tradiții care trebuie să constituie obiectul unui acord, a unui concordat între papalitate și guvernul statului respectiv. Astfel de tratate sînt încheiate cu Franța, Anglia, Spania și Imperiu, tratate care fixează drepturile papalității și ale Statului în administrația și viața cotidiană a Bisericilor naționale. Acestea reprezintă recunoașterea juridică a noii suveranități a statelor
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
fiecare țară se bazează pe datini, obiceiuri și tradiții care trebuie să constituie obiectul unui acord, a unui concordat între papalitate și guvernul statului respectiv. Astfel de tratate sînt încheiate cu Franța, Anglia, Spania și Imperiu, tratate care fixează drepturile papalității și ale Statului în administrația și viața cotidiană a Bisericilor naționale. Acestea reprezintă recunoașterea juridică a noii suveranități a statelor și marchează renunțarea papalității la pretenția de a-și juca rolul de unificator al creștinătății, dat fiind că papa nu
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
respectiv. Astfel de tratate sînt încheiate cu Franța, Anglia, Spania și Imperiu, tratate care fixează drepturile papalității și ale Statului în administrația și viața cotidiană a Bisericilor naționale. Acestea reprezintă recunoașterea juridică a noii suveranități a statelor și marchează renunțarea papalității la pretenția de a-și juca rolul de unificator al creștinătății, dat fiind că papa nu mai este considerat un suveran obișnuit. Practicarea concordatelor provoacă un lung conflict între papă și regele Franței. Semnat într-un moment de șubrezire a
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]
-
la urmă înfrînți de cruciadele germane, husiții obțin totuși în 1436, de la sinodul din Bale, recunoașterea comuniunii sub ambele specii. La mijlocul secolului al XV-lea, ereziile par învinse și unitatea Bisericii pare restabilită în jurul Romei. Cu toate acestea, în timpul crizei, papalitatea a trebuit să renunțe la intenția de a reuni sub autoritatea sa întreaga lume creștină, să recunoască existența statelor și să cadă la învoială cu noua guvernare a acestora. Modelîndu-se după noua formă a statelor monarhice centralizate, ea nu a
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/963_a_2471]