1,594 matches
-
progres chiar și la o vârstă înaintată, dovadă excelenta pânză intitulată Trecerea Dunării.”( Vasile Savonea - Arta naivă în România, Ed. Meridiane, București, 1980, pag. 24) „Revenind la Pictura lui Ghiță Mitrăchiță trebuie spus că arta lui este profund socială. Imaginea picturală are în primul rând o funcționalitate impusă de o colectivitate socială care în virtutea tradiției îi abrogă dreptul de a interveni activ în viața, în manifestările oamenilor, de a-i educa în spiritul legilor nescrise, în vederea ilustrării unor comportamente civice exemplare
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
pe scara trăirii. Creează o lume ancestrală am zice, îmbrăcată în port național, o lume surprinsă în zi de sărbătoare, duminica, după Sfânta Liturghie. Lumea satului. apa, fântâna cu ciutură, dealul și grădina, cerul înstelat sunt elemente nelipsite din universul pictural al micuței artiste.” (Valentin Enache - Revista „Satul Natal” nr. 13/2004) „Adina Mocanu are stil, simte frumosul prin culoare, este echilibrată pictează viu și luminos, creează fecund, puțin abstract, puțin clasic, modern. Are imaginație, creativitate, originalitate, sensibilitate și puritate, stăpânește
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
portrete sau icoane, au un aspect îngrijit, trădând atenția pe care o acordă fiecărui detaliu, până și celei mai mici pete de culoare. În special florile pe care le pictează Gabriela Păunescu au personalitatea și frumusețea lor. Floarea, ca motiv pictural, îi oferă resurse nebănuite pentru compoziții cromatice cu profunde semnificații. Am întâlnit în compozițiile sale multe peisaje, predomină însă cele hibernale. Se autodepășește în mânuirea albului, dându-i o expresivitate aparte. În pictura românească sunt puțini artiștii care au reușit
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
dialogul cu opera unora precum Andreescu, Luchian, Iser, Palady, Gheață, Țuculescu. Mai apoi, când împrejurările i-au fost prielnice, s-a încumetat să-și încropească o colecție cuprinzând câteva din aceste celebre semnături... Predoiași trăiește mai puțin sub imperiul dramei picturale ca act, cât sub nevoia dozajului temperat al suprafețelor în care subiectul își reclamă partea lui. Tablourile sale, de economie expresivă, uneori sumară, descoperă mereu lumea unei experiențe directe, cu chipuri de oameni simpli, cu ploi și colțuri de natură
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
România, Ed. Meridiane, București, 1980, pag. 67, 69, 126; Die Naïve Kunst Rumäniens - Herbert Wiesner, Ed. Ansid, Târgu-Mureș, 2002, pag. 154, 155, 221. „Eugenia Stănescu a reușit totuși să adauge spațiului edulcorat al subiectelor despre copilărie și adolescență o materialitate picturală mai susținută, un plus de plasticitate ce articulează mai robust o viziune personală. Lirismul, gingășia, sunt dublate de ea de profunzime ale emoției pe care le obține printr-o insistentă revenire asupra aspectului de suprafață al motivului. Ea știe să
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
vânzătorul de bragă și „zaharicale”, rămâne nu doar o „nălucă” venind dintr-un timp dus, al copilăriei, ci și prilejul unei revărsări de materialitate, văzută cu o prospețime și o acuitate a notației senzoriale care fac din relieful și vibrația picturală a detaliilor „metafora” unei bucurii a concretului, așa cum se oferă ea unei inocențe a simțurilor. Domnișoara Hus, ca o altă Pena Corcodușa, din alt „veac”, este, pe linii încercate până la un punct și în Cântec de rușine și Răsturnica, o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285580_a_286909]
-
În plinătatea catharsisului frumuseții) formele acestor temporalități suferă de toate neajunsurile unei prezentări didactice, străduindu-se constant să cuprindă Într-o descriere coordonată de o perspectivă (a limbajului scriiturii acum, așa cum perspectiva renascentistă e una a limbajului proiectat de ochiul pictural umanist, stârnit mereu de idealism, de așezarea lumii În ordine, În Unu și nu În despărțirea haotică a unei eventuale perspective mobile pornind de la vederea cu Doi ochi), o perspectivă, spun, ce Încearcă să controleze punctul de fugă. Limbajul scriiturii
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
timpul dulcii iubiri, Între timpul vieții și cel al poeziei, accesibil printr-o vedere cu doi ochi (sau mai mulți). Vremea cunoașterii pe deplin, așa cum am fost cunoscut și eu. Ne putem Închipui o vedere cu doi ochi. În termeni picturali, privirea nu este lăsată să se Împlinească (și rezolve) În punctul de fugă. O mobilitate e cerută privirii, o dinamică ce o salvează din constituirea unui orizont fix și unidirecțional. În termenii stănescieni, e vorba de o alergare. O alergare
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
pământului, al satului. Ca urmare, prim-planul e ocupat de transcrierea frumuseților naturii și a stărilor pe care acestea le induc. Anotimpurile, ploaia, negura, ninsoarea, vântul, căldura, frigul, momentele zilei, lumina, noaptea, surprinse în panouri ample sau în simple secvențe picturale, atestă o sensibilitate mereu trează, receptând năvalnic imagini, vibrații, fiori etc. Chiar și rarele stări de melancolie vorbesc de tălăngi tânguitoare, copaci aplecați de vânt și ploaie, de „neguri purtate de vânturi”. Când și când este semnalată opoziția dintre tumultul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288305_a_289634]
-
părea lipsită de fundament. Isus revenit la Ierusalim sub formă carnală va cunoaște domnia pasiunilor și a dorințelor, a pulsiunilor și a plăcerilor unui trup omenesc în așa măsură încât va deveni sclavul lor, afirmă Cerinthe. Imaginea retro a figurației picturale multiseculare a unui Dumnezeu făcut om, dar incapabil să exploreze ce anume definește umanitatea unui om în activitățile sale cele mai puțin nobile: mâncarea, băutura - altceva decât niște simboluri - râsul, copularea, defecația etc. Cerinthe dă de altfel și detalii: băutură
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
prin care pictura religioasă barocă sugera, printr-un detaliu al imaginii, o anumită frază din evanghelii 11, D. Maingueneau reușește prin analiza deicticelor să demonstreze raportul existent între tipul de descriere practicat de Edmond și Jules de Goncourt și impresionismul pictural al epocii, dovadă a deschiderii către alte domenii artistice pe care o permite acest tip de lectură. Deși precizează, la începutul cărții, că nu se implică în analiza textului dramatic 12, autorul nu rezistă tentației de a remarca faptul că
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
pentru Bahtin în primul rând intertextualitate, orice enunț scris fiind o reacție la enunțuri anterioare și, în același timp, o posibilă sursă de alte enunțuri. Bahtin distingea două modalități stilistice de redare a unui discurs străin: stilul linear și stilul pictural. "Limba poate tinde să dea discursului celuilalt limite nete și stabile. [...] Utilizând termenul de care Wölflin s-a servit în istoria artei, am putea numi această primă direcție stil linear de transmitere a discursului celuilalt." Stilul pictural, dimpotrivă, "se străduiește
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
linear și stilul pictural. "Limba poate tinde să dea discursului celuilalt limite nete și stabile. [...] Utilizând termenul de care Wölflin s-a servit în istoria artei, am putea numi această primă direcție stil linear de transmitere a discursului celuilalt." Stilul pictural, dimpotrivă, "se străduiește să dizolve caracterul compact și închis al discursului celuilalt și să-l resoarbă, să șteargă frontierele."32 Bahtin sugera deci că discursul celuilalt poate fi delimitat clar în textul subiectului vorbitor, așa cum pictura clasică precizează clar contururile
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
să șteargă frontierele."32 Bahtin sugera deci că discursul celuilalt poate fi delimitat clar în textul subiectului vorbitor, așa cum pictura clasică precizează clar contururile, dând prioritate desenului. Dimpotrivă, în baroc, culoarea are prioritate și conturul se estompează; prin analogie, stilul pictural presupune absorbția discursului străin în discursul subiectului vorbitor. Fără a dezvolta o teorie a polifoniei, O. Ducrot a reflectat asupra modului în care subiectul vorbitor își asumă sau nu enunțarea și a introdus distincția dintre locutor (cel care este responsabil
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
fotoliul mare acoperit cu un cearșaf negru, în care stătea, moțăind. Am pus în italice cele trei localizări strict deictice. Ansamblul descrierii este construit în funcție de un observator aflat la capătul sălii, care ar contempla-o pe lungime. De altfel, caracterul pictural al acestui dispozitiv este explicitat chiar în text, puțin mai încolo: "lampă după lampă, perspectiva se îndepărtează". Nu mai este nevoie să insistăm pe relațiile strânse care se leagă între acest tip de descriere și impresionismul pictural cu care acesta
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
De altfel, caracterul pictural al acestui dispozitiv este explicitat chiar în text, puțin mai încolo: "lampă după lampă, perspectiva se îndepărtează". Nu mai este nevoie să insistăm pe relațiile strânse care se leagă între acest tip de descriere și impresionismul pictural cu care acesta este contemporan; "impresiile" presupun un subiect care percepe, fie și rămas nedeterminat, cum se întâmplă în acest text care-i alocă cititorului un punct de observație. Textele narative pot evita alternativa dintre textul fără punct de vedere
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
și toate vinele ei zvâcneau împreună sub piele. Din cauza acestei arsuri pe care n-o mai puteam suporta, am făcut o mișcare înainte 120. Lingvistul german H. Weinrich 121 a denumit acest fenomen scoatere în relief, recurgând la o metaforă picturală, atribuind unui prim-plan fragmentele ce conțin forme perfective și unui plan secund formele de imperfect și de mai mult ca perfect. Putem măsura divergența funcțională dintre aceste două planuri dacă încercăm să le disociem în același text. De exemplu
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
procedeul care constă în a asocia un articol nehotărât cu un termen care intră, de regulă, în întrebuințări compacte (prospețime, tremurat...) și care provoacă un efect non-clasificator. În felul ei, literatura participa la o mișcare de ansamblu care, în codul pictural, a luat forma "impresionismului". Se dorea deplasarea centrului de interes din descriere: esențialul nu era să se decupeze realul, ci să se prezinte un univers de impresii. Romanul naturalist a folosit, într-un mod extrem de interesant, combinația dintre determinantul un
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
amplă digresiune, fără interes literar. Punerea în scenă a acțiunii e remarcabilă, căci autorul are un simț al gradației și al construcției care amintește și aici arta desăvârșită a oratorului. Uscăciunea observațiilor generale este compensată, pe alocuri, de sugestive viziuni picturale. Printre manuscrisele lui K. au rămas, nefinisate, note din călătoria făcută la Viena și în Spania. Cele dintâi cuprind însemnări preliminare, disparate, numeroase considerații privitoare la organizarea socială austriacă, la moravuri și aspecte etnografice. Mai închegate sunt însemnările despre Spania
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287719_a_289048]
-
scenarilor onirice halucinante. Ideea pe care o propun este de a aborda, mai întâi, interdisciplinar textul lui Blecher, de a observa modul în care în opera lui se întrepătrund cel puțin trei tipuri de limbaj/ discurs: literar, filosofic și grafic/ pictural, fiecare dintre aceste discursuri reiterând ,,metaforele obsedante" care formează ,,mitul personal" al scriitorului. Orice abordare interdisciplinară presupune o abordare integrată. În acest sens, relaționez textele lui Blecher cu cele ale Hortensiei Papadat-Bengescu (mai ales în tratatarea temei erosului și a
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
de emergență, de funcționare și circulație"160. Alăturarea diferitelor tipuri de discurs, de exemplu cel literar al lui Blecher, cu trimitere la alte discursuri literare Papadat-Bengescu, Bacovia, Mann, Kafka cu cel filosofic Jaspers, Husserl, Kierkegaard, Heidegger și cu cel grafic/ pictural al pictorilor expresioniști și suprarealiști aceasta fiind situația pe care o propunem spre analiză, presupune un ,,decupaj" al acelor aspecte situaționale commune (în cazul de față al ,,metaforelor obsedante"), precum și observarea ,,invariantelor enunțiative". O caracteristică a ,,discursului constituent" este faptul
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
la descifrarea textului blecherian. La Blecher nu vom întâlni însă nici pesimismul decadenților influențati de teoria schopenhauriană a voinței și nici descurajarea ca efect al acestuia. Ceea ce apropie textele lui Blecher de cele ale scriitorilor decadenți este excelența imagistică, aproape picturală a operei. Existența realităților paralele atât de minuțios create de Blecher ne trimite cu gândul la teoria aristotelică a imitației care, conform filosofului grec, nu este altceva decât capacitatea omului de a crea lumi fictive, cu o ordine proprie. Aceste
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
ei cu bucurie din hoit, din sanatoriul putred, plin de purulențe și de cărnuri descompuse, uitat în vijelie, sub croncănitul corbilor și urletul vânturilor 325. Granița realității este transgresată spre vis, barierele se șterg, realul interferează cu oniricul. Tabloul descrie pictural un alt ,,nivel al realității". Din identitatea dată nu se poate evada decât prin vis sau moarte. CAPITOLUL V REPREZENTĂRI GRAFICE ALE TEXTULUI NARATIV BLECHERIAN 5.1. Expresiile suferinței 5.1.1. Max Blecher și pictura expresionistă Critica literară a
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
demența aceea la rece perfect lizibilă și esențială. Exploziile să se producă între pereții odăii, și nu departe între himerice și abstracte continente". Asadar, Blecher pare a-și asuma, prin această mărturisire, un crez suprarealist 362. Cu toate acestea, textul pictural al lui Blecher nu se identifică până la suprapunere cu reprezentările grafice ale pictorilor suprarealiști în general și ale lui Dali, în special, dimpotrivă, opera lui Blecher are specificitatea sa. Ceea ce-l apropie pe Blecher de arta suprarealistă este în primul
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
la prostituție a dispărut, iar "pornografia" a ajuns să desemneze orice reprezentare de "obscenități". Restif însuși se poate să se fi inspirat din greaca veche, unde substantivul pornographos desemna un "autor care scrie despre prostituție", așa cum pornographia desemna un gen pictural: reprezentarea prostituatelor. Așadar, putem reține că din Antichitate "grafia" din pornografie oscilează între scriitură și pictură. La fel, în secolul al XVIII-lea, noțiunea de "tablou" nu mai este rezervată picturii, ci constituie unul din termenii-cheie ai textelor pornografice. De
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]