679 matches
-
așa trebuie să vorbești în anchetă. O clipă, mi-a trecut prin minte să îi raportez că nu este vorba de nici un trădător sau atentator, dar următoarea clipă mi-a...șoptit că un astfel de răspuns m-ar duce la pierzanie. Așa încât, mi-am adunat toate forțele și am raportat: „Nu a recunoscut încă, tovarășe ministru, dar va recunoaște! Și i-am pus în vedere ce-l așteaptă!”. Probabil că ministrului adjunct i s-a părut acceptabil răspunsul meu, fiindcă a
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
San Francisco. Sunt tot aici, merg înainte, și nu plec. Traducere: Olimpia IACOB CALISTRAT COSTIN UN RĂSPUNS N-AR STRICA! Sună jale mai multă buciumul decât altădată, turmele nici nu urcă, nici coboară, turmele nu mai sunt, păstorul își cântă pierzania, nimic de-nțeles, lipsa acesta de taine se va-ntoarce odată împotriva Atoatenăscătorului... Mi-e frig, un patefon hăcăie, strigoi bătrân: "du-te-n..., băi, îmbuibă-te și lasă-ne să ne tărăim agale singuri viermii victoriși!"... Ce vremuri, se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
iar urci și descoperi că e un drum atât de lung înainte, până la orizont și dincolo de el, peste nenumărate alte coline și văi, încât nu mai întorci capul, pentru că, întorcându-l, ar însemna să te compătimești și să triumfe piatra pierzaniei care ar vrea să te țină pe loc, dar tu știi acuma că există o mare familie căreia îi aparții și care suferă la fel și freamătă și fierbe și iubește și urăște și se arată indiferentă când socotește ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
forțelor care acționează în univers. Această înzestrare face din el o putere ambivalentă. Putere, cunoaștere și ambivalență - iată trăsăturile definitorii ale fantomei în orice cultură. Fantoma poate revela un adevăr salutar, dar poate face și dezvăluiri primejdioase, ce duc la pierzanie. Contactul cu ea nu e lipsit de riscuri: nebunia, chiar moartea (un alt element ce poate fi regăsit pretutindeni). Când întâlnesc o fantomă, membrii tribului Agni se feresc să privească în urma lor, de teamă că vor rămâne împietriți pe loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
diavolească și ce e adevăr în toate astea?), dar și o teamă profundă, teama de viclenia unor creaturi ale nopții, pricepute să ascundă mistificările sub masca adevărului. Adevărul ca înșelătorie, ca impostură, ca momeală destinată să atragă omul pe calea pierzaniei și să-l distrugă... poate că aceasta era și marea dilemă a lui Hamlet. Se îndoiește el oare de adevărul din vorbele fantomei? Nu cumva se întreabă dacă acest adevăr nu disimulează cine știe ce capcană nebănuită? Macbeth și Hamlet sunt două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
de apariția spectrului. La un prim nivel, termenul ne trimite la dezbaterea din epocă referitoare la strigoi și la una dintre interpretările date fenomenului: mortul care se întoarce este formă uzurpată de diavol pentru a-i înșela și duce la pierzanie pe cei vii. Dar semnificația „uzurpării” depășește cu mult această referință istorică la o anumită concepție despre fantomă, atingând chestiunea fundamentală a imitației, a fabricării unei aparențe, a unei asemănări diabolice. Forma uzurpată este mimeticul care încearcă să treacă drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
spectatorilor, generalul o conduse spre chicineta din culise, cabina primadonei, susținându-i ba mâna, ba talia, ba mângâindu-i fesa fierbinte, ușor umedă. Se hotărâse deja să-și petreacă noaptea cu primadona și nu vedea nici un impediment. În război, mica pierzanie dă savoare victoriei, își spunea. Și apoi bucățica, desăvârșit înzestrată de la natură, îl făcea să se simtă ușor ca o pană purtată de o boare văratică. Nu se mai gândea la ea ca la un posibil agent francez, așa cum se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
ghemuia în moalele inimii mele, să-mi mai încetinească bătaia. - Zitta! zisei liniștindu-mă puțin, - abia atunci mi-ai surâs muierește, ridicând lanterna aprinsă deasupra capetelor noastre, ca să-mi luminezi astfel drumul cel adevărat, dar și cel mai sărac - spre pierzanie. Dezbracă-te! Urlai după aceea, înălțându-mă cu mult deasupra înțelegerii tale. Însă trupul ce mi l-ai împrumutat atunci, a fost urât și pământesc și atât de neputincios mi s-a arătat, așa cum stătea față în față cu eleganta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
infinit în care țipătul speranței a fost îngropat de magia asurzitoare a durerii s-a stins, picături de ploaie cad din ce în ce mai lent, aducând cu sine amintirea unei povești groaznice în care Soarele a pălit în fața plânsetului norilor întunecați, condamnând la pierzanie o lume întreagă, unde amprenta necruțătoare a tristeții a rămas adânc gravată în sufletele oamenilor, distrugându-le. Iar potopul a distrus vise, speranțe, a răpit vieți, dar a arătat fiecăruia dintre cei asupra căruia s-a abătut că este doar
A doua oară unu by Pădurariu Simona () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92951]
-
fiind prea departe de locul bătăliei, căpitanul să nu știe nimic despre adevărata stare a luptei. — Fiule, îl țintui episcopul cu privirea... ești prea înverșunat. Trebuie să-ți cercetezi bine sufletul, ca nu cumva înverșunarea asta să-l ducă la pierzanie. Velasco tăcu înroșindu-se la față. După cum spusese și episcopul, de-a lungul vieții sale de călugăr firea sa înverșunată îi adusese mereu mustrările superiorilor. „Dar dacă n-aș fi fost atât de înverșunat”, își zise Velasco în sinea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
îl privi cu milă pe Velasco, îi întinse mâna și-i primi sărutul. Apoi repetă cu glas plictisit: Fie ca arhiepiscopul să-ți asculte rugămintea... Însă ești prea înverșunat. Ai grijă ca înverșunarea asta să nu-ți ducă sufletul la pierzanie, repetă el. După ce mulțimea s-a împrăștiat, iar episcopul Lerma a plecat și el la episcopie și după ce japonezii s-au întors cu trăsura la mănăstire, rămas singur, Velasco a îngenuncheat în fața altarului. În afară de cele câteva raze de soare ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
am ieșit din pântecele maicii mele, gol m-am întors în pulberea din care am fost creat". Mi-a fost și-mi este frică de fericirea pe care au înțeles-o și o-nțeleg oamenii pământului, căci ea duce spre pierzanie, iar nu spre mântuire"174. Dimensiuni similare cu cele enunțate în articolele sale precedente regăsim și într-o reflecție asupra respectului față de cei decedați. Punctul de pornire îl constituia faptul că unicitatea ființei umane față de regnul animal era dată de
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
am ieșit din pântecele maicii mele, gol m-am întors în pulberea din care am fost creat". Mi-a fost și-mi este frică de fericirea pe care au înțeles-o și o-nțeleg oamenii pământului, căci ea duce spre pierzanie, iar nu spre mântuire". (Flacăra Sacră, V, 2, 1938, pp. 3-4) Respectul datorat morților Dacă mi s-ar cere de cineva să spun, prin ce se deosebește omul de celelalte animale, aș lăsa la o parte toate teoriile științei și
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
îngerul Duhului Sfânt la stânga Stăpânului). Îngerii celor șapte ceruri, într-un glas, îl preamăresc pe Dumnezeu-Tatăl, care poruncește Fiului Său: „Mergi și coboară prin toate cerurile; apoi coboară până la îngerul care se află în șeol, dar nu vei ajunge până la Pierzanie” (un sălaș al morților diferit de șeol - 1Enoh 51,1). Astfel începe coborârea lui Cristos prin cele șapte ceruri, trecând prin „tărie” și prin „aer” (o zonă de care nu ni se spusese nimic la urcarea lui Isaia) până pe pământ
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
În afara celei permise (bărbatul deasupra, iar femeia dedesubt - poziția misionaruluiă semnifica o „lucrare a Satanei”. În pofida severității acestor reglementări, prostituția era larg răspândită și consumată inclusiv de preoți, chiar În formele ei cele mai deviante. Mănăstirile erau adevărate „case de pierzanie” unde se practicau cele mai perverse acte sexuale. În timpul Reformei protestante aproximativ 100.000 de femei au fost arse pe rug În Germania. Într-un orășel unde au fost arse simultan 160 de femei În piața publică, a fost nevoie
Fetele nopţii : povestiri de viaţă by Daniela Mirela David () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1167_a_1953]
-
situația și rolul ei în viața individuală sau socială a oamenilor.” Robert Escarpit 341. „Trăiască frumoasa și cumintea limbă românească!... Fie în veci păstrată cu sfințenie această scumpă carte de boierie a unui neam călit de focul atâtor încercări de pierzanie!” I. L. Caragiale 342. „Amintirile sunt asemenea cărților din biblioteca ta. Cauți câte una când nu mai ai nimic nou de citit.” Tudor Mușatescu 343. „ O scriere este o lume potențială, rămâne așa dacă nu se împlinește într-o carte, care
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
denunț feministelor cu sentimentul că arunc un iepuraș în groapa cu leoaice) este Horia V. Pătrașcu, autorul romanului Sine retractatione (Junimea, Iași, 2001). El are talent literar, dar și o plăcere de a filozofa, care îl duce ca scriitor la pierzanie. Dezastrul este cu atât mai mare cu cât Horia V. Pătrașcu adoptă concepția despre viață (și dragoste) a militarilor în termen: „Femeia tânără așteaptă masculul cel mai puternic: la asta se reduce totul.“ „Lumea a rămas aceeași de la începuturi: erecția
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
și În cele din urmă exhumând și incinerând cadavre putrezite. Omul este un ucigaș. Omul are un caracter moral. Anomalia se poate rezolva numai prin nebunie, prin vise nebunești În care iluziile conștiinței sunt Întreținute prin organizare, În stări de pierzanie dementă agățându-se de forme de administrare a afacerilor. Transformând-o În „muncă la guvern“. Toate acelea! Dar pe această lume, el, el acum, Dumnezeule! trebuia să-i ofere fiicei lui tulburate, cu o inteligență oscilantă, țeluri Înalte. Și desigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
și ochi deschiși la culoare. Ca ai lui. Ca ai lui Leovigildo. Și așa, deși își iubea fiul mai mult ca orice pe lume, creștea alături de el o fiică a nimănui despre care știa că avea să-i ducă la pierzanie. Musa cel de altădată nu s-ar fi codit o clipă. Ar fi înlăturat primejdia. Cel de acum nu făcea decât să ceară să i se aducă mereu alte și alte cărți scumpe care să deschidă mintea copilei, o lăsa
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
economii! Și șuturi, tovarăși, cât mai multe șuturi la partea dorsală către munca productivă, utilă societății! La hei-rup, mapiștilor, la șut! și l-a cuprins un sentiment de groază că urmează el însuși să fie șutat către acele direcții de pierzanie. Da, fără îndoială, i‑a venit rândul!.. Nepot de popă... i-ar sta de minune la șaibă! Cu aceste gânduri sumbre, a intrat pe furiș în apartament și, în loc de bună seara, și-a dus arătătorul la buze și și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
își spuse Contesa oprind aparatul video cu un deget de alabastru. Erou din dragoste pentru umanitate. Și dacă ar renunța la planul său, dacă l-ar lăsa să-și vadă de viața lui amărâtă, n-ar purta ea vina pentru pierzania lui? Maica Tereza ce-ar fi făcut? Deprimată de această dilemă, Contesa se întinse în pat. Maică Tereza, luminează-mă cu un vis bun! * Globul de staniol căzuse, doborât de zborul halterelor. Semn rău, își spuse Mișu, și cu toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
cuminte și disciplinat, ca oricare alt participant la trafic, a revenit, pe partea de șosea de pe care, cu doar câteva zeci de secunde În urmă, plecase, pentru a efectua depășirea; acea, atât de regulamentară depășire! Și, brusc, paloșul cumplit al pierzaniei, a lovit fața nevăzută și deosebit de dură a prudenței, pe care n-o avusese În vedere, la plonjeul, În lupta cu viața. A lovit În chip ucigător, cumplit de pe neanunțate, de imprevizibil. Vijelia, care pornise, o clipă mai devreme, a
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
pun astfel de Întrebări? Își spuse ea. Oare nu cumva, gândind astfel, Încep să mă Îndoiesc de cele sfinte și să mă las ispitită de forțele Întunericului ce sălășluiesc În sufletul fiecărui om, ducându-l În cele din urmă la pierzanie?“ Totuși, odată puse În mișcare, Întrebările continuau să se de deruleze de la sine, asemenea unei benzi ce se rotea În Întuneric, proiectând pe ecran imagini din ce În ce mai halucinante, ce se prăbușeau În hău, așezându-se straturi după straturi nu numai În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
asemuiau stolurile de ciori, ce se Învolburau pe cer, cu pașii Necuratului ce, Încetul cu Încetul, avea să potopească inimile și viețile oamenilor, ademenindu-i ba cu una, ba cu alta, pentru a-i duce În cele din urmă la pierzanie. Ispitirea avea să fie mare, iar rătăcirea și mai mare. Cu ce avea să-i ispitească Necuratul coborât din ceruri? Cu ce altceva decât cu adevărul și cu dreptatea! Cu fericirea și dragostea de semeni? Oamenii priveau ciorchinele de cuiburi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
destul de ieftin...“. „Ai judecat corect, răspunse Ippolit. Fiecare dintre noi, continuă el, e propriul său Mesia și propriul său trădător. Suntem În stare să ne vindem pentru o para chioară“, adăugă el. gesticulând grandilocvent. Salahorul avusese gura pocită. Drumul spre pierzania lui Subotin abia Începuse. Alcoolul și lipsa de stăpânire aveau să-l ducă În iad. „Vorbești cu păcat“, Îi aruncă o vorbă unul din ceată... „Poate, replică Subotin...“ Brusc, o tristețe inexplicabilă puse stăpânire pe sufletul lui. Subotin nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]