752 matches
-
lemn, unde patrula un bărbat Însoțit de o pereche de câini Dobermann fioroși la vedere. Altă lumină, În afara lămpii de deasupra ușii principale, nu era, dar din câte Îmi puteam da seama casa era albă, cu pereții exteriori decorați cu pietricele prinse În mortar și cu un acoperiș care lăsa loc unei mansarde Înalte - o casă de mărimea unui hotel bun, genul de hotel pe care eu nu mi l-aș fi putut permite. Undeva, În copacii din spatele casei, se auzea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
litere aurii: „GERT JESCHONNEK. COMERCIANT DE PIETRE PREȚIOASE“. În spatele acestor uși era un birou În formă de L cu pereții zugrăviți Într-o nuanță plăcută de roz, pe care atârnau mai multe fotografii Înrămate reprezentând diamante, rubine și alte asemenea pietricele care ar fi putut stimula lăcomia unui Solomon sau doi. Am luat loc și am așteptat ca tânărul anemic din spatele mașinii de scris să termine de vorbit la telefon. După un minut, zise: — Te sun eu mai târziu, Rudi. Puse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
mult mai scurt, 90 de pagini, un eseu de fapt, caustic exercițiu analitic și moral asupra Întrebărilor, eșecurilor și opțiunilor supraviețuitorului. „Ai fi fost o fetiță cu ochii negri? Sau un băiețel Încăpățânat, cu ochii adânci și veseli, ca niște pietricele albastre-cenușii?”, Își Întreabă, ca un refren, naratorul, copilul nenăscut. Noaptea când debutează acuta introși retrospecție este bezna acelui răspicat „Nu!” adresat semenilor avizi de acomodări. Un Nu care Înseamnă refuzul paternității, sigiliul existenței naratorului În suferință și solitudine, luciditate și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
nu făcu vreo aluzie la însemnătatea locului. O pojghiță de gheață acoperea încă marginea apei. Ultimii cocori apucau pe lungul drum spre nord, spre ținuturile unde se împerecheau vara. Dar ea încă îi putea auzi, deasupra lor, invizibili. Daniel aduna pietricele și le arunca pieziș în râu. —Platte al nostru. Chiar că iubesc râul ăsta. Lat de o milă și adânc de un țol. Ea încuviință din cap, rânjind. —Prea gros ca să bei din el și prea subțire ca să treci prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
între mărimea ochilor, lungimea nasului și grosimea buzelor. — Am devenit așa de rapid că pot să păcălesc multă lume. Numai fețele - cu altceva n-avea probleme. De fapt, percepea mai bine decât mulți alții micile diferențe dintre obiectele aproape identice - pietricele, șosete, oi. Dar pentru el, supraviețuirea în societate depindea de capacitatea de a face calcule faciale uluitoare tot timpul, de parcă ar fi fost o joacă de copii. Joseph S. trăia ca un spion în tabăra inamică, ajutându-se de calcule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
totul va fi panică. Straniu, ca nașterea. O să scrie despre asta - primul caz de Capgras contagios din istorie - asta dacă mai putea scrie. Pare să se apropie, iar ea îl conduce. Gândurile se revarsă în el ca un pârâu asupra pietricelelor, dar nici unul nu e al lui. Vine și finalul, cu golul său. Apoi rămâne doar îmbrățișarea și pregătirea pentru vertijul nesfârșit. Fără cuvinte, se întorc la mașina ei. Încotro? spune ea. De fapt, n-au de ales. —Spre vest. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
aluneci! Te-ai întoarce puțin la dreapta, spre ea, sau puțin la stânga, dinspre ea, ca și cum ai vrea să te îndepărtezi? Cum ai ascunde ce se întâmplă în pantalonii tăi? Ai lua un fir de iarbă în gură sau ai arunca pietricele în apă? Și care ar fi primele tale cuvinte? „Hello, my darling”, „Baby, sit down”. Nu, probabil n-ai spune nimic. Cu firul de iarbă în gură, brațul stâng pus sub cap și piciorul drept îndoit din genunchi, o zărești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
pietricică din cele încrustate pe mâner și adăugă: cât asta. — Un moment, serenissime, se auzi prima oară glasul evreului tânăr, care scotoci printre punguțele din boccea, alese două și, făcânduși loc pe pupitru, le deșertă separat în două grămăjoare de pietricele, unele șlefuite în fațete, cu o transparență cristalină de un roșu viu întro tentă de violet, altele șlefuite rotund, în aparență mai opace, de un roșu greu, aducând aminte culoarea sângelui închegat. Arătând spre prima, tânărul spuse: — Aici aveți rubine
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
câteva în mână, le apropie de ochi și se minună de perfecțiunea cu care erau tăiate. Se uită lung la negustori, oftă și spuse: — Să-mi faceți un preț. Pietrele astea albastre - și arătă spre safire -, între ele câte nouă pietricele mai mici, deci treizeci și șase de pietricele, opt rubine, opt peruzele, opt heliodore, opt ametiste mici și patru mărgăritare mari... Se uită spre catifeaua de pe pupitru și observă mirat lipsa perlelor. Mărgăritare nu aveți? Avem și mărgăritare, dar nu
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
se minună de perfecțiunea cu care erau tăiate. Se uită lung la negustori, oftă și spuse: — Să-mi faceți un preț. Pietrele astea albastre - și arătă spre safire -, între ele câte nouă pietricele mai mici, deci treizeci și șase de pietricele, opt rubine, opt peruzele, opt heliodore, opt ametiste mici și patru mărgăritare mari... Se uită spre catifeaua de pe pupitru și observă mirat lipsa perlelor. Mărgăritare nu aveți? Avem și mărgăritare, dar nu face pentru oameni ca domniile voastre, serenissime, mărgăritarele sunt
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
pietre care trăiesc, și ca tot ce trăiește, mor și ele. Mai bine cristal de stâncă sau poate chiar vârfuri de diamant. Ne înțelegem noi din preț, spuse bătrânul și alte două punguțe se răsturnară pe țesătura neagră de pe pupitru, pietricele albe aruncând spre tavan sclipiri de curcubeu. Începu o tocmeală ca la târg, evreii se tânguiau, luau safirele din mâna voievodului, le admirau și plângeau, spunând că nu se pot despărți de ele, vodă ofta, scrâșnea din dinți, aducându-și
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Ultimul preț pentru safire este acesta, și evreul îl rosti; dacă scoatem rubinele și în locul lor punem granate, vi le ofer pe deasupra pentru cinstea ce ne faceți, socotindu-ne slujitorii casei voastre... Aș putea chiar să pun de la mine niște pietricele verzi, să spunem jadeit, în locul smaraldelor, rămânând să-mi plătiți doar opt peruzele și opt heliodore, cristalul de stâncă fiind un dar al fiului meu pentru fiul măriei tale. Brâncoveanu zâmbi înveselit. Ne întrebăm dacă se cuvine. Cu pietrele pe
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
și sfătuitor în afara Tatălui din Cer și a sfinției sale. Dorim să-i facem o mitră din aur meșterit la Brașov, cu cele patru pietre albastre semănând părului coliliu al sfinției sale și, ca să mărim frumusețea lor, să fie puse și celelalte pietricele prețioase ca niște steluțe, cele patru răsărind printre ele ca niște luceferi. Lui Ștefan îi venea să cadă în genunchi în fața tatălui său. Nu știa ce să creadă despre spusele marelui rabin, lui i se păreau adevărate, dar gândurile îi
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
să-și strice relațiile cu el, și era în stare ba să-l înjure, ba să-i zâmbească - dacă-l vedea apărând la fereastră. Însă Mama Mare nu înjura niciodată cu adevărat. Invectivele ei erau cochete; nu erau săgeți, erau pietricele colorate. - Nu poți să-i zici să pună ceva la gard? am întrebat. — Ce Dumnezeu să pună la gard? Nu știu, celofan... - N-o să pună nici un celofan, îl cunosc eu. I-am mai sugerat. — Și ce-a zis? — A zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
facă asemenea mici trucuri când voia. Am aprins becul din boxă și am închis ușa după mine. Nu voiam să-și bage nasul vreunul de pe culoar. Platon nu era nicăieri. Taică-meu așternuse de vreo câțiva ani un amestec de pietricele și pământ cam de o palmă grosime, și cu acea ocazie scosese ultimele rafturi care l-ar fi deranjat pe Platon, și acum boxa era goală-goală. Pe un perete era o ferestruică mică ce dădea în stradă, dar fusese acoperită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
nelăsând ca ea să cadă pe pământul trasat. Dacă izbuteai s-o respingi, din cerc și până la ea măsurai lungimi de lopată și ăsta era punctajul. Mai jucam „opinca”. Aici trebuia dexteritate și iuțeală de mână. Jocul era cu cinci pietricele rotunde, din care una era mai mare, numită „babaroază”. „De-a v-ați ascunselea” era, deasemenea, un alt joc minunat. Deoarece aveam la dispoziție o ogradă mare, iar în fundul ei se aflau stogurile cu fân, cu multe locuri de ascuns
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
dar jucam la o poartă, „miuță”, cum am spune noi azi. Cred că pe atunci aveam vreo trei anișori. Ne jucam de-a negustorul și cumpărătorii. Unul din copii era negustorul. Ne „vindea” tot felul de semințe, muguri, chiar flori. Pietricelele erau banii. Odată, „am cumpărat” mai multe semnițe de mătrăgună. Erau mici, lunguiețe și fiind dulci, le-am mâncat pe toate, nu știu, or fi fost cât încape într-o mânuță bună. După câteva ore cântam „cucurigu” și urlam ca
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
când ai mei dormeau și în casă era liniște și abia apucam să-mi încheg câteva fărâme de suflet la loc, privind pe fereastră alcătuirea și destrămarea norilor. Singura explicație credibilă a închiderii coridorului secret nu putea fi decât dispariția pietricelelor. Există undeva pe dinăuntrul meu acești pitici care măsoară timpul cu pietricele colorate, pe care le extrag din adâncul ființei mele. Pentru fiecare posibilitate, o altă culoare de pietricică. Dacă nu crești pe dinăuntru astfel de posibilități, astfel de pietricele
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
să-mi încheg câteva fărâme de suflet la loc, privind pe fereastră alcătuirea și destrămarea norilor. Singura explicație credibilă a închiderii coridorului secret nu putea fi decât dispariția pietricelelor. Există undeva pe dinăuntrul meu acești pitici care măsoară timpul cu pietricele colorate, pe care le extrag din adâncul ființei mele. Pentru fiecare posibilitate, o altă culoare de pietricică. Dacă nu crești pe dinăuntru astfel de posibilități, astfel de pietricele, atunci piticii nu au ce extrage. Și totul stă pe loc. Ești
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
pietricelelor. Există undeva pe dinăuntrul meu acești pitici care măsoară timpul cu pietricele colorate, pe care le extrag din adâncul ființei mele. Pentru fiecare posibilitate, o altă culoare de pietricică. Dacă nu crești pe dinăuntru astfel de posibilități, astfel de pietricele, atunci piticii nu au ce extrage. Și totul stă pe loc. Ești un sol arid, deșertic. Așa eram eu când a apărut spărtura. Spărtura apăruse în acel moment din viața mea ca să mă salveze de la moarte. Dacă nu aș fi
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
cu mine. — Fostul tău iubit ? Parcă te-ai despărțit deja de el, se încruntă el. — Cred că e imposibil să nu mai iubești pe cineva pe care l-ai iubit cândva, am spus eu simțind o nevoie intensă să culeg pietricele de jos și să arunc în lac, ca să ascult zgomotul pe care îl făceau când plonjau în apă. Încă îl mai iubești ? Asta e ceva nou ! îngăimă Jean-Claude fără să știe ce să spună și cum să reacționeze la vestea
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
putea. Mai mult...Până și la „AUSCHVITZ” mâncarea condamnațilorr la moarte era comestibilă iar Comandantul Lagărului Rudolf Lang oferea proscrișilor, cu trei-patru zile Înainte de a fi gazați - pâine cu salam...! Numai la penetenciarul Rahova, se serveau deținuților În măncare viermi, pietricele, cotoare de morovi stricați și chiar În putrefacție, slănină stricată mirosind Îngrozitor, găurită de viermii ce uneori Încă mai mișcau și te miri ce alte stupide ingrediente. Cum de fapt, criminali dela criminali Învațâ, comuniștii români au studiat felul ingenios
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
vârfuri - îl conține fără să piardă nimic din hârșâitul minții și din vârtejul corpului. E ca și cum fiecare zbârnâit neuronal coboară și în același timp urcă în mișcare. Zgomotele de fricțiune produse live de tălpile lui Florin Fluieraș, care calcă pe pietricele dintr-o cutie, dau cea mai acută senzație de penetrare a minții în corp. Maria Baroncea reușește să instituie și să te facă să pleci cu această senzație-bumerang. Într-o formulă anterioară, în locul zgomotului, era folosit un text. În forma
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
ieșiți pe la porți, căci era aproape ora unsprezece. Se holbau după noi și chiar, mahalagioaicele, ne făceau în toate felurile, căci eram ca niște paparude. Băieții de vârsta noastră și chiar țângăii de câțiva anișori, murdari ca naiba, aruncau cu pietricele după noi și făceau gesturi de neînțeles. Calvarul ăsta a durat însă doar vreo cinci minute, până am ajuns la gardul verde, cu flori argintii de tablă, culmea eleganței pe-atunci, în spatele căruia se afla o casă ciudată, cu verandă
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
coborî câteva trepte și intră într-un mic parc. Aleile erau strălucitor de albe, străjuite de statui, nimfe, satiri, fauni și, în mijloc, trona o fântână arteziană cu pești exotici. Porni pe aleea din stânga și, la primul pas, auzi scrâșnind pietricelele aleii. Se uită mai atent și observă că sunt fărâme de marmoră albă. La al doilea pas, același scrâșnet, același plânset al marmorei. Aici nu poate să intre nici un hoț, gândi. Mai ales că și zidurile sunt înalte. Doar catapultat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]