1,473 matches
-
în stradă zări o mașină lungă, puternică, cum nu mai văzuse. Mașina se opri în lungul trotuarului, la vreo 31 de metri de el. Caroseria strălucea în bătaia soarelui de după amiază. Un valet sări de pe locul de lângă șofer și deschise portiera. Dinăuntru coborî Teresa Clark. Era îmbrăcată într-o rochie de după-amiază dintr-o somptuoasă țesătură neagră. Croiala nu o făcea să pară solidă, dar culoarea închisă a rochiei îi punea în valoare chipul, îndulcindu-i trăsăturile și, prin contrast, făcându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
TE POSEDĂ, DACĂ AI PIERDUT TOT ȘI EȘTI DISPUS LA TOT, EȘTI UN BARBAR. — Și eu te așteptam, replică necunoscutul, acid. Sunt douăzeci de ani de când te aștept. Precaut, Elio Încercă să ajungă lângă agentul de escortă care Îi deschidea portiera mașinii blindate, dar necunoscutul Îl prinse de braț și Îl trase Înăuntru. Elio nici nu avusese timp să se mire că acum oblonul era ridicat. În localul imens, clădite una peste alta, erau vreo douăzeci de scaune, și un televizor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
păcate, nu era singurul martor al eșecului său. Ceilalți Îl așteptau În camionetă. Albă, răblăgită, cu apărătoarele pline de noroi, atârnând moi până aproape de asfalt, era parcată de cealaltă parte a străzii - cu motorul pornit, cu farurile stinse și cu portiera din spate deschisă. Abia făcuse un pas către camionetă, scuturându-și de pe hanorac cioburile de sticlă, care-l făceau să strălucească, cînd Zero auzi o bubuitură ce cutremură asfaltul de sub tălpile sale, iar un fulger roșu lumină Întreaga piață. Grilajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
de câinele care lătra fericit, ca la o sărbătoare. Sirenele antifurt Începură să urle toate deodată, stridente, Înnebunitoare și totodată inutile. O mână Îl ajută să urce În camionetă, iar Zero se Întinse pe podeaua acesteia, În timp ce Ago accelera. Prinse portiera voind să o Închidă, dar nu reuși, căci prietenul său demarase În trombă. Mabuse Îi linse mâna ce purta Încă urmele prafului de pușcă, iar Meri prinse câinele de după cap, exclamând uimită: — Hei, omule, ai reușit, chiar a făcut bum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
venea să creadă - și făcuse totul singur, singur. El, care nu schimbase vreodată un bec, care nu știa nici măcar să-și coase un nasture. Pe o distanță de câteva sute de metri, În timp ce se Îndepărtau de Bravetta cu toată viteza, portiera din spate rămăsese deschisă, dar pe Zero nu-l deranja, chiar dacă i-ar fi văzut cineva și ar fi luat numărul mașinii, sau l-ar fi identificat pe băiatul cu părul lung și violet, Îngenuncheat pe podea, căci putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
luase foc, iar M-ul sângeriu trona ca pe un grătar de flăcări, până când plasticul se lichefie și M-ul se Înclină și căzu, lăsând În urma lui, pe fațada clădirii, o pată neagră ca un crater. Doar atunci Zero prinse portiera și o Închise, iar În interiorul camionetei se lăsă Întunericul. a patra oră Printre ușile de sticlă ale blocului turn ieși o femeie, Înfofolită Într-un impermeabil. Cum Antonio parcase chiar În fața intrării, pentru a putea supraveghea ferestrele apartamentului de la primul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
și-i certa atunci când se amuzau, jucându-se la interfon - pe când el nu era admis aici, trebuia să stea În stradă, ca un vagabond, ca un câine râios. Nu reuși să-și Înfrângă dorința de a coborî din mașină. Zgomotul portierei care se Închidea În tăcerea nopții Îl făcu să tresară. Nu voia s-o trezească. Emma e atât de obosită. Doarme puțin, muncește mult, mănâncă pe apucate, câte o Înghițitură În picioare, În vreo cafenea, se omoară curățind funduri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
că nimeni nu-i Întinsese vreo cursă printre palmierii și magnoliile grădinii, iar apoi Îi veni În Întâmpinare, talonându-l Îndeaproape, și Îl conduse la mașină. — Bună dimineața, Buonocore, Îl salută Elio, cu bunăvoința lui obișnuită, În timp ce agentul-șofer Îi deschidea portiera. — Bună dimineața, onorabile, Îi răspunse Antonio. — Și astăzi avem nori, primăvara asta Își cam bate joc de noi, nu-i așa? Îi spuse Elio, pentru a mai destinde puțin atmosfera. Antonio Buonocore mormăi un comentariu referitor la primăvară - un anotimp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
avem nori, primăvara asta Își cam bate joc de noi, nu-i așa? Îi spuse Elio, pentru a mai destinde puțin atmosfera. Antonio Buonocore mormăi un comentariu referitor la primăvară - un anotimp care Îi cam zgâlțâia nervii. Dar Închisese deja portiera blindată, și lui Elio Îi scăpă semnificația acelor replici. Șeful escortei sale era un tip laconic și, chiar dacă petrecuseră mai multe ore Împreună, toate discuțiile lor se limitau de obicei la campionatul de fotbal și la mersul bursei și al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Alberto 17, proprietate personală, chiar dacă nu am terminat de plătit Împrumutul (lipsesc cam o sută de milioane, dacă sunteți sincer, veți recunoaște că pentru dumneavoastră suma e nesemnificativă). — Fiat Tipo din ’92 (150.000 km parcurși, caroseria e șifonată la portiera din față, dar motorul este bun). — 5 pistoale de fabricație italiană și străină (1 Springfield Armory 1911 A1 mod. Mil Spec cal. 45 Acp; 1 Taurus mod. PT 92 calibru 9x21; 1 Bernardelli mod. H&H finisat model țestoasă; 1
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Doar individul se mai poate salva prin sine Însuși. Aris evită să intre Într-o polemică pe teme sociale cu ea, și tăcu. O frână bruscă Îi zgâlțâi și Aris atinse un plic alb ce fusese strecurat În suportul din portieră, Între permisul de circulație și discul orar. Plicul - care purta Însemnele unei clinici particulare - Îi era adresat Majei. Facem și chestii mai frivole. Concerte, serbări. — Și dansați? Doamne, de cât timp n-am mai fost să dansez... Poate n-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
niște musafiri. Vă las casa. Dar trebuie să vorbim aici, În mijlocul străzii? adăugă el ca și cum acesta ar fi fost un amănunt lipsit de importanță. Ce, suntem doi vagabonzi? Te rog, Mina, nu aici - să mergem acasă, unde vrei tu. Deschise portiera mașinii și murmură: — Urcă. — Nu, spuse Emma. Niciodată singură cu el - niciodată, ține minte ce ți-a recomandat avocata. Nu te lăsa cuprinsă de milă - nu are de ce să-ți fie milă, i-a fost recunoscut dreptul de a-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
benzen, te lua de cap. Sasha decuplă antifurtul, iar luminile mașinii aprinseră pentru o clipă Întunericul. — Nu pierzi nimic, eu sunt o bucătăreasă foarte proastă, iar meniul l-a ales Kevin, cotlet și cartofi prăjiți, imaginează-ți, spuse Emma deschizând portiera. Mașina lui Sasha mirosea a mentă. Scaunele erau acoperite cu pânză albă. În aparat, iubitul fantomatic lăsase Eternal Caballé. Carcasa CD-ului Înșiruia titlurile: Trăiește nefericit alături de ea. Eu sunt umila ta umbră. Mereu liberă. Mon cœur s’ouvre à
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
chiar dacă În locul acela era o zonă moartă, Între două cartiere neterminate, și nici măcar nu era trotuar: pe partea dreaptă a străzii era doar o fâșie de pământ pe care creșteau urzici și rugi plini de spini. Emma coborâse și trântise portiera cu putere, iar bufnitura seacă a acesteia semănă cu un punct pus unei fraze prea lungi. O pornise pe strada Întunecată, Îndreptându-se spre un bloc Înalt care țâșnea spre cerul Întunecat - fără să privească Înapoi. Timp de câteva minute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Învăluite În mătase neagră, delicate pe tocurile prea Înalte, care se Înfundă În gropi și găuri. Apoi se Întoarse În hală și Îi spuse lui Ago să-i mai aducă o bere. Maja introduse cheia și se pregătea să deschidă portiera, când o mână o cuprinse Închizând În același timp portiera. La Început se gândi că vreun petrecăreț beat voia să-i fure Smartul, atât de căutat pe piața neagră, nou-nouț, cu caroseria sidefată albastră cu argintiu, intactă. Îi fu frică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
se Înfundă În gropi și găuri. Apoi se Întoarse În hală și Îi spuse lui Ago să-i mai aducă o bere. Maja introduse cheia și se pregătea să deschidă portiera, când o mână o cuprinse Închizând În același timp portiera. La Început se gândi că vreun petrecăreț beat voia să-i fure Smartul, atât de căutat pe piața neagră, nou-nouț, cu caroseria sidefată albastră cu argintiu, intactă. Îi fu frică, căci strada era Întunecată și pustie. Dar apoi laba unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
poet. Spunea cam așa. Cine știe ce Îți rezervă cuvântul adio. Sasha apăsă telecomanda pentru antifurt, iar farurile Peugeotului său pâlpâiră În Întuneric. Semnalele acelea luminoase păreau că vor să-i spună ceva, dar Emma nu-și dădea seama ce. Îi deschise portiera și când ea se așeză, el o Închise la loc, delicat. Omul acesta nu izbea niciodată ușile. Probabil că nici nu țipa. Și nu era capabil să insulte pe cineva, căci prefera să-l asculte. Iar acum, mă duce acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
să-și revină. N-am fost niciodată acolo. Căutând cu stângacie să pună din nou pistolul În distribuitor, Sasha Își pătă pantofii cu benzină. — Eu merg acolo Întotdeauna când trebuie să sărbătoresc ceva. N-am fost niciodată singur. Îi deschise portiera mașinii, iar după ce ea se așeză o Închise la loc, cu grijă. Emma privi luminile albastre ale firmei care se oglindeau În parbriz. Sasha ocoli Încet mașina și se așeză la volan. Băgă cheile În contact, dar nu porni motorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
are timp. Împinge targa spre ambulanță. Pe trotuarul spart, roțile se Împiedică, targa se clatină. Fata Întinsă, poate instinctiv, tresare. Capul i se apleacă pe pernă. Buzele i se Întredeschid și ochii par să i se anime. Asistenții țin deschise portierele ambulanței și, pentru o clipă, fata rămâne singură, ținta miilor de priviri - zecile de polițiști care așteaptă În stradă, locuitorii ieșiți la ferestrele Întregului cartier, ospătarii, bucătarii și oamenii de serviciu de la restaurante, bețivii, turiștii care se Întorc la hoteluri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
nu le folosise. Două cartușe rămăseseră În Încărcător. De ce? Buonocore se gândea la viața tenace a fiicei de sub masa din verandă, În timp ce Își punea costumul negru de mire? Viața aceea frântă și nouă pe care i-o dăruise. Brancardierul Închise portiera și, trecând prin fața agentului Împietrit, spune că da, Încă mai trăiește. Apoi urcă lângă șofer. Motorul ambulanței ambalează. Sirena urlă. — Hei! aleargă după ei agentul principal, lovind cu pumnul În geamul Închis. Scapă? Se salvează? Măcar ea! Dar nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
trebuit s-o eutanasiez chiar înainte de Crăciun. — O, Barbara! mi-a luat mâna ca și cum ar fi vrut să mă îmbrățișeze. — Da, e foarte trist, am zis, ținând-o la distanță. Dar asta e. — Îmi pare rău, Barbara. — Hai. Am deschis portiera. Să mergem. Venisem cu gândul să-i spun despre Bangs. Știam că trebuia să fac asta. Dar în mașină, curajul mi s-a scurs. Perspectiva să se înfurie mă făcea slabă. Cum naiba să încep? Trebuie să-ți spun ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
urmărise. M-am grăbit să accelerez, Însă tocmai pripeala mea a făcut ca motorul Încă rece al mașinii să se Înece și să se oprească. N-a durat decît cîteva secunde pînă cînd cel care ne făcuse semn a deschis portiera și s-a așezat pe bancheta din spate a mașinii. Oftînd mulțumit, și-a pus deoparte sacoșa de plastic pe care o ducea În mînă și a vorbit. — Mergeți la Moinești? Bună dimineața - na, că am și uitat să vă
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
un „mulțumesc“ scurt și cam Înțepat, apoi s-a adresat celuilalt pasager ocazional: — La revedere, domnule... — Pablo! a spus acesta. Numele meu e Pablo Cârlan. Sărut mîna, domniță! Să aveți o zi bună! — La revedere, domnule Pablo - și a trîntit portiera. Am Înțeles perfect totul. De altfel, nici nu era prea greu de Înțeles. Nu am pornit imediat, ci mi-am aprins o țigară și am privit cîteva clipe În urma ei. Voiam să mă asigur că acest capitol din viața mea
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
Doar puțin, poate, dar nu pune chestia asta la inimă. Nu mi-ar plăcea să iei asta ca pe o respingere. Înainte să poată să răspundă și ea ceva, Duncan făcu semn unui taxi. În clipa următoare, el Îi ținea portiera deschisă. — Există un bărbat și pentru tine, Ruby, sunt sigur. Cum zic eu mereu: „fiecare oală Își are capacul ei“. Astea fiind zise, trânti portiera. — Unde mergem, dragă? zise taximetristul. Când ajunse acasă, Ruby Încercă să dea de Fi la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
răspundă și ea ceva, Duncan făcu semn unui taxi. În clipa următoare, el Îi ținea portiera deschisă. — Există un bărbat și pentru tine, Ruby, sunt sigur. Cum zic eu mereu: „fiecare oală Își are capacul ei“. Astea fiind zise, trânti portiera. — Unde mergem, dragă? zise taximetristul. Când ajunse acasă, Ruby Încercă să dea de Fi la telefon, ca să-i spună că atâtea zile câte o mai avea, nu mai mergea În veci la vreo Întâlnire pe nevăzute - cel puțin nu una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]