1,337 matches
-
foarte mult205. Putem vorbi, de asemenea, despre opoziția între stări diferite ale mâinii drepte, în momente diferite. Această mână care, odinioară, "învârtea sabia în plin avânt și reteza capul, gâtul, o parte din umăr", a ajuns "incapabilă să țină un portofel"206. Imaginea bolnavului aflat pe moarte, construită pe detalii semnificative, accentuează finalul povestirii, care lasă loc pentru meditație: "Veteranul se îndesă și mai tare în bancă. Capul, ba și umerii i se afundară parcă în corp. Degetele neputincioase îi atârnau
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
că s-a terminat cu bine, încerc să sintetizez discuția. Păi, nu s-a terminat... Ce s-a mai întîmplat, Doamne? Lui Halea i-au furat poșeta din biroul său. Tot în sîmbăta aceea? Da. În poșetă nu era decît portofelul meu. Cu acte, mai ales pașaportul, și ceva bani. Ambasadorul devenea tot mai acru pe măsură ce îmi povestea și dorea să-mi spună chiar toată povestea. Coincidențe, repet mecanic. Așa am crezut și eu. Toate s-au reparat în timp și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
domnul de dimineață, vecinul cu sacoșa de zarzavat. S-a uitat ciudat, bănuitor, în jur și mi-a spus cu o clandestină prudență, șoptit: Am mai găsit una... era sub mașină, se pierduse în timpul nopții". Și mi-a scos din portofel o frunză aidoma aceleia de pe parbriz. O păstrase, ca pe un document important și strict secret, presat cu grijă între două foi de hârtie igienică. Astfel ambalată, frunza părea o piesă de laborator, o biopsie, ceva anatomopatologic. "Trebuie să facem
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
birou cu gene false și, credeți-mă, am fost cercetată pe viu. Cel mai mult mă deranja felul în care se uitau la tine cei de la Cadre. Chiorâș, pieziș, cu mefiență, de parcă te-ar fi crezut gata să le furi portofelul. R.P. V-am amenințat mai devreme, de fapt, la prima noastră întrevedere, cu o întrebare legată de corectitudinea politică. Ei bine, cum priviți corectitudinea politică? De unde credeți că a început ascensiunea acestui fenomen care, după părerea mea, nivelează și scopește
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
ochilor și... a izbucnit în plâns!... E greu să-ți păstrezi spiritul veșnic tânăr și să suporți, în același timp, haina grea a senectuții. Este o idee pe care o accepți cu dificultate. Atunci mi-am amintit de calendarele din portofel și le-am împărțit pe toate. La fel au procedat și fetele cu ale lor. Am părăsit stabilimentul lăsând în urmă niște oameni condamnați la o bătrânețe diferită de ceea ce și-ar fi dorit și ar fi meritat, oameni neputincioși
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
băiat care spunea că în două luni și-a făcut bani să deschidă un magazin. — Cum ai reușit? Unde ai lucrat? Iartă răspunsul și modul de exprimare, dar e adevărat: Dădeam în gură pe stradă. Vedeam câte unul când scotea portofelul, îl urmăream și-i dădeam în gură! Apoi mergeam în magazine, luam obiecte scumpe, ceasuri sau bijuterii, le scoteam etichetele și le băgam într-o cutie de biscuiți. La casă mă taxa pentru biscuiți, că doar nu știau ce am
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
scape, credea el, de soarta care tot Îi ajunge cândva pe acești venetici fără Dumnezeu, fără neam și fără patrie, alta decât cea unde pot câștiga cât mai mult din orice și cu complicitatea patrioților de români cu patriotismul În portofel! Bineînțeles, „omul de nădejde“ și-a divorțat fata atunci când ginerele, ajuns pe drumuri, nu le mai era pe plac nici lui și nici fetei, consolată Însă cu toate lucrurile de mare preț rămase pe urma soțului, dat afară pe ușă
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
căruța sa, ca după aur. Erau curioși să vadă lucrurile din enigmatica-i ladă, ce-o avea în căruță. În special fetițelor, le plăceau pieptenii strălucitori, panglicele, mărgelele, hurmuzul, broșele, inele și fluturii. Băieții preferau curelele lucitoare, țipătorile, fluierașele, coifurile, portofelele, praștiile etc. Eu nu m-am lăsat până nu mi-am luat o broșă în formă de inimioară și un pieptene cu mărgele, pe care-l purtam mereu în păr (țop). În schimb i-am dat rufarului un braț de
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
le fie recunoscătoare pentru valuta încasată din hotel, masă, transport, suveniruri etc. (la capitolul "suveniruri" mi-am făcut cruce cu limba-n gură, gândind la ce au luat cu ei unii concetățeni ca "amintiri" de prin Spania, Franța, Italia, Germania portofele, carduri, bijuterii și, bomba ultimelor zile, 50 de excavatoare furate în "Cizmă"!). Șeful poliției mi-a spus că s-ar putea să fie turiști, da-s cam ciudați, întrucât la două zile de la sosire nu a ieșit nici unul din hotel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
nostru poate consemna, de exemplu, că un bărbat chel cu barbă, cu un pulovăr roșu și blugi albaștri a intrat într-un magazin universal într-o sâmbătă la ora 11:07 dimineața, s-a îndreptat direct către un stand cu portofele de la etajul unu, a luat în mână sau a atins în total douăsprezece, s-a uitat la preț la patru dintre ele, apoi a ales unul, s-a îndreptat spre un suport cu cravate, a atins cu mâna șapte dintre
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
cumpărături împreună, el întotdeauna ține morțiș să scoată teancul de bancnote, pentru ca nu cumva casierul să creadă că femeia e cea care aduce pâinea în casă. Nu este de mirare că, în general, comercianții îi numesc pe bărbați purtători de portofele. Sau, cum spune înțelepciunea „populară”, vinde femeii de lângă bărbat. Pentru că, deși bărbaților nu le place să facă ei înșiși cumpărăturile, experiența de a plăti li se pare palpitantă. Asta pentru că le permite să simtă că dețin controlul, chiar și atunci când
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
puțin în mână să vezi dacă este bun pentru tine. Același lucru este valabil în cazul poșetelor, al genților de voiaj, valizelor, umbrelelor, cuțitelor, șpaclului, cleștilor. Orice lucru pe care îl vei avea cu tine toată ziua, cum ar fi portofelul. Faptul că îl vezi te lămurește oarecum în privința modului cum s-ar putea prezenta la atingere, dar nimic nu concurează cu propria mână. Ce anume nu simți nevoia să atingi? Becurile - nimeni nu atinge becuri. Dar chiar și ele se
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
statică pictați pe copertine. Abrumcic bătrânul avea un fecior, Ițic, care învârtea toată afacerea și două fete care serveau la masă. Fripturi de tot felul, mici, cârnați cu usturoi, fudulii, în fine, tot ce-ți dorea suflețelul dacă te ținea portofelul. Aici veneam de obște sâmbăta. și iată că-l văd la o masă pe Petrică Tănase împreună cu Onofrenco Vasile. Onofrenco, după o baie bună mânca de speriat. Mi se face semn, mă duc. Cer de mâncare la poftirea lui Petrică
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
narațiunile. A London Street Scene de John Orlando Parry este o acuarelă pe care Lister o consideră între cele mai importante din selecția lui. Sunt reprezentate, într-o narațiune continuă, mai multe incidente. În stânga, un hoț este gata să fure portofelul din buzunarul unui polițist care se sprijină de un felinar și conversează cu un soldat. În dreapta se află câțiva oameni adunați în jurul unui vânzător de castane calde și fructe. În centru, este plasat un funcționar care afișează anunțuri, urmărit atent
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
Dacă se-ntâmplă așa ceva, o încurcăm amândoi. Stați liniștit, am fost foarte bine instruiți în sensul ăsta și știu ce am de făcut. Nu las eu dușmanii să pună laba pe date. Am scos din buzunarul secret al pantalonilor un portofel dintr-o foiță flexibilă de metal și am vârât lista acolo. În afară de mine, nimeni nu poate deschide portofelul acesta din pricina cifrului secret. În clipa în care cifrul este accesat de altcineva, tot conținutul se distruge automat. — Bravo! spuse bătrânul admirativ
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
știu ce am de făcut. Nu las eu dușmanii să pună laba pe date. Am scos din buzunarul secret al pantalonilor un portofel dintr-o foiță flexibilă de metal și am vârât lista acolo. În afară de mine, nimeni nu poate deschide portofelul acesta din pricina cifrului secret. În clipa în care cifrul este accesat de altcineva, tot conținutul se distruge automat. — Bravo! spuse bătrânul admirativ. Am băgat portofelul în buzunar. Ce-ar fi să mai servești niște sandvișuri înainte de plecare? Eu nu mănânc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
foiță flexibilă de metal și am vârât lista acolo. În afară de mine, nimeni nu poate deschide portofelul acesta din pricina cifrului secret. În clipa în care cifrul este accesat de altcineva, tot conținutul se distruge automat. — Bravo! spuse bătrânul admirativ. Am băgat portofelul în buzunar. Ce-ar fi să mai servești niște sandvișuri înainte de plecare? Eu nu mănânc în timp ce lucrez și ar fi păcat de Dumnezeu să se strice. Pentru că mi se făcuse iar foame, le-am mâncat pe toate. Nu mai rămăsese
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
o vază? — Nu știu, o să te lămurești când ajungi acasă. A scos apoi din geanta ei roz un plic în care se afla un cec. Mi l-a întins. Suma era mai mare decât mă așteptasem. Am băgat cecul în portofel. — Nu-i nevoie să semnez undeva pentru primirea lui? — Nu, răspunse ea. Am ieșit din încăpere și am străbătut același coridor lung și întortocheat până la lift. Tocurile ei înalte răsunau la fel ca și la venire, dar nu mă mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
o scenă dintr-o carte cu benzi desenate, aparatul s-ar fi zvârcolit în aer, dar așa ceva nu se întâmpla în realitate. Stătea cuminte pe măsuță, iar eu îl priveam și-mi vedeam de băutură. Lângă telefon se aflau briceagul, portofelul și cutia cea mare pe care o primisem cadou. Mă gândeam să o deschid și să văd ce conține. Dacă era ceva de băgat în frigider? Dacă se afla în ea vreo creatură sau ceva deosebit de important și urgent? Dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Cea mare e la liceul metropolitan Shimura, iar cea mică la Futaba din cartierul Yotsuya. Mi s-a părut ciudată combinația de licee, dar am decis să-l cred pe individ. Ca să verific cele spuse de el, i-am scos portofelul din buzunarul de la spate, țintuindu-l mai departe cu briceagul. În portofel erau șaizeci și șapte de mii de yeni, dintre care cincizeci de mii în bancnote nou-nouțe. Mai avea un permis de muncă emis de Compania de Gaze din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
din cartierul Yotsuya. Mi s-a părut ciudată combinația de licee, dar am decis să-l cred pe individ. Ca să verific cele spuse de el, i-am scos portofelul din buzunarul de la spate, țintuindu-l mai departe cu briceagul. În portofel erau șaizeci și șapte de mii de yeni, dintre care cincizeci de mii în bancnote nou-nouțe. Mai avea un permis de muncă emis de Compania de Gaze din Tokyo și o poză de familie. Ambele fete erau îmbrăcate în chimonouri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
de familie. Ambele fete erau îmbrăcate în chimonouri de sărbătoare, așa cum se poartă de Anul Nou. Nici una nu era frumoasă. Semănau foarte bine, așa că nu mi-am dat seama care urma liceul Shimura și care Futaba. Am mai găsit în portofel un abonament de tren pe ruta Sugamo-Shinanomachi. Bărbatul mi se părea inofensiv, așa că am închis briceagul. Hai, întinde-o de-aici! I-am înapoiat portofelul. — Vă mulțumesc mult! Dar ce mă fac acum? M-au plătit și eu nu le
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
mi-am dat seama care urma liceul Shimura și care Futaba. Am mai găsit în portofel un abonament de tren pe ruta Sugamo-Shinanomachi. Bărbatul mi se părea inofensiv, așa că am închis briceagul. Hai, întinde-o de-aici! I-am înapoiat portofelul. — Vă mulțumesc mult! Dar ce mă fac acum? M-au plătit și eu nu le pot da obiectul cerut. Nu știam ce să zic. Simbolatorii - ei își vârâseră nasul aici, băgam mâna-n foc! - nu erau prea amabili de felul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
mă simt bine, să duc o viață cât de cât normală. De ce nu mă lasă lumea-n pace? Ba unicorni... ba Întunegri... Ce legătură am eu cu toate astea? Mi-am pus o canadiană peste pulover. Am băgat în buzunar portofelul, niște mărunțiș și briceagul. Am ezitat puțin, dar am decis totuși să iau craniul cu mine. L-am înfășurat în două prosoape și l-am băgat într-un rucsac, împreună cu cleștele. Am îndesat acolo și seiful în care se afla
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
stare de echilibru. Arătam tare caraghioși, dar n-aveam timp de râs. Ca să nu-mi fie prea greu, am lăsat acolo tot ce nu-mi trebuia, inclusiv rezervele de mâncare și sticluța cu whisky. Am luat doar lanterna, puloverul, ghetele, portofelul, cuțitul și dispozitivul de ținere la distanță a Întunegrilor. Bocceluța ei era la fel de grea ca și a mea. Aveți grijă! strigă Profesorul. La lumina palidă a lanternei mi s-a părut mult mai bătrân decât prima oară. Pielea îi era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]